Griepspuit

In augustus is er in New York een nieuwe wet aangenomen die ik niet aan zag komen. We zijn de eerste staat geworden waar het nu verplicht is voor iedereen die in de gezondheidszorg werkt om een griepspuit te krijgen. Nu was ik dat toch al van plan, maat het verplicht maken strijkt me toch wel tegen de haren in. Als ik zou besluiten om geen spuit te nemen dit jaar zou ik mijn baan kunnen verliezen.
In ons ziekenhuis hadden we vorig jaar een competitie lopen welke afdeling de meeste medewerkers ingeent zou krijgen, en een voorlichtingscampagne over de griepspuit. Nu weet ik de precieze nummers niet meer, maar het zat ergens rond de 80% medewerkers in het hele ziekenhuis die ingeent werden. Dat is een veel hoger percentage dat de 50% ingeenten ziekenhuismedewerkers door de hele staat.

Vanavond had ik les, epidemiology, en in de kamer naast ons lokaal werde de griepspuiten gegeven. Dat kwam goed uit, ik heb er meteen eentje laten zetten. Ook de H1N1 spuit zal ons starks verplicht worden.

Epidemiology vindt ik nog altijd heel interessant, alleen heb ik zitten zweten over de berekingen die we voor huiswerk meekregen vorige week. Iedereen had er moeite mee, en de lerares was zo aardig om ons niet eens het huiswerk in te laten leveren maar er nog eens overheen te gaan zodat we het echt doorhebben als we volgde week examen hebben.

We hadden vanavond tevens een gastspreker, een verpleegkundige van het health department die het tuberculose programma overziet. Wat wist die man veel te vertellen! We zijn weer een heel stuk wijzer geworden over TB. Hij gooide er ook wat statistieken uit die toch wel erg zijn. Bijvoorbeeld dat er in India elke dag 1000 mensen aan dood gaan! Het wordt hier in de VS veel beter in de gaten gehouden en contacten van mensen met TB worden opgespoord en getest. In armere landen zijn dat soort programma's er minder en kan TB zich veel meer verspreiden.

Als je TB krijgt verlies je veel van je rechten; je wordt verplicht om medicatie in te nemen en als je weigert kun je in de gevangenis terecht komen! Je krijgt niet zomaar een potje medicatie maar je moet de medicatie onder toezicht innemen. Dit kan door naar het health department toe te gaan, of er komt een verpleegkundige naar je huis. Het is niet zomaar een pilletje, maar het kunnen wel 10 pillen zijn, en afhankelijk van welke medicatie het is, een kuur van 4 tot 9 maanden lang. Zolang je besmettelijk bent ben je praktisch onder huisarrest; je mag niet gaan werken of naar plaatsen waar mensen zijn zoals winkels of de kerk. Dit kan wel een maand of meer zijn. Geen kattepis dus.
Hij vertelde ook over een geval wat we jaren geleden in het ziekenhuis gehad hebben waar een medewerker TB had en hoe ze patienten getest hebben. Het bleek dat ons luchtfiltersysteem in het ziekenhuis wel erg goed is en dat er maar 1 patient besmet was. Nou, ik wist wel over welke medewerker hij het had, en zelfs welke patient, want dat was de moeder van een buurman. Kleine wereld is het hier.

Scholarships

Tot nu toe doen onze jongens het prima. Bij het opvoeden komt een heleboel geluk en een beetje wijsheid kijken, en je kunt alleen maar het beste doen wat je op dat moment denkt dat het beste is. Daarna is het maar hopen dat ze goede beslissingen nemen. Ik weet ook dat het feit dat ze het nu zo goed doen geen garantie is dat dit altijd zo blijft.

Dus... hoe vertel je over iets waarop je trots bent zonder teveel op te scheppen. Alle drie halen ze regelmatig de honor roll. Hiervoor moet je minstens een grade point average (GPA) hebben van 3.0 (uit 4.0). Op universiteiten is er de Dean's list, waar je minstens een GPA van 3.5 moet hebben en een bepaald aantal credits. Bart en Tim hebben dit allebei al eens gehaald. Tim had een uitnodiging gekregen om lid te worden van een honor society. Die krijg je niet zomaar. Op aandringen van Micky en mij is hij lid geworden. Je weet maar nooit waar het goed voor zal zijn.

Daar bovenop heeft Tim nu 2 scholarships gekregen van de TC3 Foundation. Vanavond zijn we naar de uitreikingsceremony geweest. Hij kreeg 2 computer gerelateerde scholarships, en hij mag zijn ma wel bedanken die hem achter de veren zat om de aanmeldingen voor de scholarships te doen. Niet aangemeld is ook niks gekregen. Hij moest er aanbevelingsbrieven voor hebben, en een kort essay schrijven. Kort was het zeker: hij schreef geloof ik 3 zinnen over zijn doel in het leven. Goed zijn best doen in de studie en een goede baan krijgen.
Hij heeft vorig jaar ook wat aanmeldingen voor scholarships gedaan en niks gekregen, dus ik begrijp ook wel dat hij er dit jaar geen zin in had. Sommige aanmeldingen zijn best veel werk om te doen. Dit waren echter weer andere scholarships dan vorig jaar waar hij voor in aanmerking kwam.

Er werden scholarships gegeven door een stuk of 40 bedrijven of organisaties, in de totaalwaarde van $80.000, niet misselijk. Sommige organisaties gaven meer dan 1 scholarship weg. Er zijn allerlei bedrijven, maar ook mensen die als een herdenking aan een overleden geliefde een scholarshipfonds opgezet hebben.

Ik had verwacht dat we als publiek op de tribune zouden zitten, maar er waren in een grote zaal tafels neergezet, en er was wat te eten en drinken. De speeches waren allemaal kort (gelukkig). We zaten aan een tafel met een vertegenwoordiger van de scholarships van Tim en nog een vrouw die ook een scholarship kreeg. Deze vrouw is Koreaanse, heeft hier 2 tienerzonen, en gaat naar school terwijl haar man nog in Korea is. Ze doen dit voor hun kinderen zodat ze een goede scholing zouden krijgen. Nou, je hoort zoveel over de Amerikanen versus de Aziaten en dat we achter liggen in de scholen, maar dan hoor je zo'n verhaal en dan denk ik dat het hier wel meevalt als je ziet wat een gezin ervoor over heeft.

Opvallend in de leerlingen vanavond was dat de leeftijden van de scholarship ontvangers erg varieerden. Van jonkies rechtstreeks uit high school tot een paar 50 plussers. Je bent nooit te oud om te leren!

Happy Birthday Bart!!!

21 jaar!

Toneel

2 blogs op 1 dag, dat gebeurd niet zo vaak; we komen net van het theater van Cornell waar we het toneelspep The Servan of Two Masters gezien hebben. Het was zo leuk! Voor een toneelspel dat in de 18e eeuw geschreven is zat er niks ouds aan. Het was een moederne uitvoering, en heel anders dat enig toneel dat ik ooit gezien heb. Het publiek wordt erbij betrokken, er wordt gekheid gemaakt, en er gebeuren leuke onverwachte dingen. Dit toneelspel moet toch wel geschreven zijn met heel veel ruimte voor improvisatie. Af en toe komt de 'inn-keeper' op haar kinderdriewieler voorbij (en ze is niet de magerste), en als de toneelspelers zogenaamd hun tekst niet meer weten (en de prompter heeft afgezegd) blijkt de nieuwe promter iemand te zijn die niet kan praten maar moet de woorden duidelijk maken. Het is gewoon heel grappig en de man die de dienstbode speelt is geniaal!

We hadden Niels meegesleept, onder protest natuurlijk, maar als ik af en toe eens naar hem keek zat hij ook te grinniken. Dus een leuke avond!

Nog een keer tuin

Om nog even verder te borduren op het onderwerp groententuin; je hebt er echt niet zo'n groene vingers voor nodig als je denkt. Voor iemand zonder ervaring zou ik zeggen, begin met wat gemakkelijks. Zo zou ik bijvoorbeeld nog geen paprika's zetten want die zijn wat gevoeliger en doen het lang niet altijd goed.
Begin met wat bieslook bijvoorbeeld. Een plant die zich elk jaar goed uitbreidt en je hebt bijna het hele jaar door wat vers spul voor in de soep.
Een ander plantje dat het heel goed doet is meerjarige Italiaanse oregano, ook eentje die zich goed vermenigvuldigd zonder enige zorg. Knoflook is nog zoiets wat gemakkelijk is. Wat teentjes knoflook in de grond en klaar. Als je ze oogst, en er blijft een klein beetje knoflook achter heb je elk jaar op die plek knoflook staan. Sommige planten doen het wat minder met knoflook in de buurt, dat is wel iets om op te letten.
Bonen zijn ook goede planten om mee te beginnen. Een stukje grond omspitten en ze erin zetten is zo ongeveer het enige wat ik er hier mee hoef te doen. Ze maken hun eigen nitraat aan, dus mest is niet nodig. Van de klimmende soort heb ik altijd de grootste productie.


Lekker gemakkelijk plukken zo.

Kijk ook altijd naar welke zone je zit, en geef niet op nadat het een keer mislukt.

Ondertussen beginnen de blaadjes van sommige bomen hier al aardig te verkleuren. De herfstkleuren zijn toch altijd zo prachtig!

Zo ongeveer einde tuin

Afgelopen weekend heb ik zoveel mogelijk uit de tuin gehaald: de rode bietjes, sla, 'mustard greens', en bonen. De nachten worden koud en volgens Bart zat er al lichte vorst op zijn autoruit.

Ik heb vanalles gekookt. Dit recept heb ik gebruikt voor de rode bieten bladeren. Er zaten maar hele kleine bietjes aan. Die heb ik geschild er er ook bij bedaan, en ik heb groene uien gebruikt in plaats van gewone. Het smaakte prima, hoewel mijn prutje er wat meer gekookt uitzag dan het plaatje. Vandaag, na 2 dagen in de koelkast smaakte het zelfs nog beter, alleen mag er wat minder rode peper in.

Voor de mustard greens (vertaling?) heb ik dit recept gebruikt. Ik vond het niet lekker. Misschien waren mijn blaadjes wat te taai; ik heb ze extra laten koken, maar ze waren nog bitter. Ik heb geprobeerd er wat suiker en azijn bij te doen, en dat maakt het wat eetbaarder, maar nog niet echt lekker. Toch nog eens verder zoeken naar een ander recept wat beter smaakt.

In het voorjaar had ik wat plantjes Jamaican Amaranth gekocht. Er groeit hier ook wilde amaranth ofwel pigweed, maar ik durf het nog niet te identificeren. Ik heb het een paar keer volgens dit recept klaar gemaakt, maar ook wat andere dingen geprobeerd. In plaats van ui heb ik eens een paprika gebruikt, en er ook wat gele ssquash onder gedaan. Dat smaakte prima.

Over gele squash gesproken, ik heb het deze zomer zoveel gegeten. Ik had er zelf in de tuin, en kom onderweg naar mijn werk langs een groentestand waar ze die voor een kwartje per stuk verkopen. Er zitten verschillende porties in de diepvries!
Het gemakkelijkste is het in de groentesoep te kieperen, maar ook lekker en gemakkelijk is het om een uitje te fruiten in olijfolie, met wat knoflook, dan de squash in stukjes gesneden erbij, en zout en peper. Even de deksel erop, en helemaal op het laatst stukje tomaat erbij.

Nu moet ik nog wat meer butternut squash recepten zien te vinden.


Ze zijn allemaal maar ongeveer 1-persoons, zo klein, maar dat komt goed uit want de rest van de familie heeft ze niet zo graag.

Ik heb dit jaar eens bijgehouden hoeveel ik uit die tuin haal;
2,4 kg peulen
6,2 kg bonen
15 kg aardappelen

De rest was niet in zo'n grote hoeveelheden, maar een beetje vanalles wat: gele squash en zuchini (veel verrotten er van de regen), een handvol tomaten (niemand heeft er veel dit jaar in deze streek), mais (die op die plek te weinig zon krijgt) komkommers, butternut squash (die het goed deed, al zijn ze klein), sla, rode bieten, mustard greens, knoflook, uien, prei, basilicum, peterselie, koriander, bieslook, oregano.
Dat allemaal op toch maar een klein plekje.

Harvest Festival

Vandaag was het Harvest Festival in het dorp. Het is altijd wel leuk om naar toe te gaan en oude bekenden tegen te komen.
Ik had Tim en Niels mee gesleept om te helpen bij de spelletjes, maar het bleek dat ze mensen genoeg hadden. Tim werd meteen belaagd door kleine kinderen die hem kennen van vorig jaar toen hij zomerkampleider was. Zo grappig! Eentje begint te buigen en roepen 'oh allmighty Tim'. Er kwamen ook meteen een stel vrienden op hun af, dus ze hadden het toch goed naar hun zin gehad.
We liepen wat rond om de standjes te bekijken en maakten wat praatjes iedereen.




De auto show. Geen idee welk merk dit is maar ik vindt hem wel mooi, en hij doet me denken aan de oude Thunderbird die bij Micky's moeder voor de deur stond.



Het was er nog niet druk 's morgens.


De nieuwe sneeuwploeg van het dorp. Hij ziet er zo mooi schoon uit, nog zonde om hem in de sneeuw te gebruiken!


De brandweer stond er ook.


De afgelopen jaren heb ik telkens een schilderij gegeven voor de silent auction. Zo ook deze keer, dit is 'em. Er was al $5 op geboden :)


Bij de ingang van de school hangt deze collage van tegeltjes.


Tim's bijdrage aan de collage toen hij op deze school zat. Leuk om het terug te zien.

Film over AIDS

In onze cursus epidemiology zullen we over een paar weken de film "The age of AIDS" bekijken. Ik was erg nieuwsgierig naar die film en heb gezocht of hij online ook te bekijken is. Ja dus. Ik heb er al een heel stuk van bekeken, hij is ongeveer 2 uur lang, dus ik bekijk het met stukken. Het is heel aangrijpend, en geeft een heel goed beeld hoe het begin van de epidemie was, en wat een grote rol de politiek gespeeld heeft. De epidemie had toen misschien nog tot staan gebracht kunnen worden als er een beter beleidt geweest was.

De ziekte begon de kop op te steken in 1981. Ik was toen net een jaar bezig met de opleiding verpleging in Nederland. Ik kan me niet herinneren dat we er ooit over gepraat hebben op school. In de jaren die volgden lazen we misschien een paar korte berichten in de krant. Een ziekte in Amerika, dat was allemaal erg ver van mijn bed en ik schonk er niet veel aandacht aan.

In het najaar van 1986 was ik net negen maanden geleden in Amerika gearriveerd, en ik was zover dat ik mijn vergunning verpleging in Indiana gehaald had. Ik begon mijn eerste baan als registered nurse, op een intensive care unit. Het duurde niet lang voordat ik met de eerste AIDS patienten te maken kreeg. Dat waren er niet zo heel veel, maar allemaal zulke jonge en zieke mensen die een grote indruk op me achter gelaten hebben.

John was een jonge homosexuele man met een pneumoncystic longontsteking. Voordat AIDS er was, was dit een zeer zeldzame ziekte, nu kwam het opeens veel voor in mensen met AIDS en het was dodelijk. John werd aan de beademing gelegd en kwam er nooit meer af, totdat 6 maanden later besloten werd dat het hopeloos was, hij had er zelf genoeg van, en werd van de beademing gehaald. Kort daarna stierf hij. Ik heb hierna nooit meer een geintubeerde AIDS patient gezien.

Amy was een jonge moeder die AIDS opgelopen had via een bloedtransfusie na de geboorte van haar kind. Ze was maar een korte tijd op de IC, en ik heb haar niet goed leren kennen. Ze zal waarschijnlijk ook niet lang meer te leven gehad hebben.

Ron was een jonge homosexuele man met een hevige darmbloeding. Hij had een arteriele lijn, ingebracht in de lies waarin een infuus Sandostatin liep. De enige keer dat ik ooit een arterieel infuus gezien heb. De Sandostatin werd ingesteld om het bloeden te stoppen, maar het gaf hem hevige krampen in de benen. De hele nacht ging ik op en neer met de infuusstand; te hoog ingestelt betekende krampen, te laag ingesteld betekende po's vol met bloed. De hele nacht heb ik zijn bloed opgeruimd. Hoe ziek hij ook was, hij was bezorgd om mijn welzijn.
De volgende dag werd hij overgeplaatst naar een ander ziekenhuis om het bloedende stuk darm te verwijderen. Ik vraag me af of hij zelfs ook maar de operatie overleefd heeft.

De drie jaar dat ik terug was in Nederland heb ik geen enkele AIDS patient gezien. Weer terug in de VS was er Michael, ook weer een jonge homosexuele man, met een longontsteking, en met panische ouders. In de jaren '90 waren er wat behandelingen mogelijk voor dit soort longontstekingen, maar deze antibiotica kon flinke bijwerkingen hebben.

Hierna heb ik nog twee AIDS patienten zien sterven allebei jonge mannen. De laatste was een paar jaar geleden, iemand die geen medicatie wilde slikken.

Tegenwoordig zijn er medicaties als iemand HIV positief is, maar het is zwaar om die altijd te slikken. Sommige medicatie moet 5 keer per dag ingenomen worden en heeft vervelende bijwerkingen. Maar mensen kunnen er mee leven. Het is niet meer zoals toen een gegarandeerde doodsstraf. Helaas weet maar 90% van HIV geinfecteerden dat ze besmet zijn en is het einde van dit virus nog niet in zicht.

Farmers Market

11 september is voor mij dit jaar gekomen en gegaan zonder al te veel aan 8 jaar geleden te denken. Dat zal wel zijn omdat ik werkte, of omdat het eindelijk eens tijd is om de emoties van die dag een beetje te vergeten.

Het trieste nieuws van die dag was dat er een 20 jarige Cornell student aan de H1N1 griep overleden is in ons ziekenhuis. Dat laat ons toch weer zien dat griep nooit onschuldig is. Er zijn honderden zieken, maar in de meeste gevallen is het erg mild en kunnen ze thuis gewoon uitzieken. Niet iedereen blijft thuis; Bart vertelde dat er in een van zijn klassen zoveel mensen zaten te hoesten dat hij de leraar niet eens kon verstaan.

Vanmorgen zijn Micky en ik naar de Ithaca Farmers Market geweest. Ik was er al een hele tijd niet meer geweest. Het is leuk, en er is van alles te krijgen. Zo ongeveer elke soort groente en fruit die in ons klimaat wil groeien, en kaas, wijn, bloemen en dingen zoals handgemaakte zeep.

Susan zat er ook met haar fotozaak, en we hebben even een praatje gemaakt. Ze had het druk met haar klanten. Ze maakt geweldig mooie foto's en ik geloof dat de foto's van deze omgeving het beste verkopen.


De markt.





Eetbare bloemen.


Veel soorten groenten.
Je gaat echter niet naar deze markt toe omdat het goedkoop is hoor. Alles is wel supervers, en ook veel organisch, dus dat kost wel wat.
Ik heb een paar dingetjes gekocht, waaronder "Swiss chard". Ik kende de Nederlandse naam niet eens en heb het opgezocht: snijbieten. Ik had het nog nooit gemaakt.


Kleurige snijbieten.

Vanavond volgens dit recept klaargemaakt (behalve het selery salt, en gewone ui in plaats van groene ui, die had ik geen).


Niet iets wat de kinderen aanraken, maar ik vond het wel lekker, hoewel ik denk dat veel mensen eraan zouden moeten wennen.

Vanmiddag hielpen Tim en Niels mee om wat bomen en struiken weg te ruimen.


Hier moet onze sugar shack komen te staan. Het wordt zo wel een verzameling schuurtjes hier achter in de tuin.



Tim had een goede vraag: wat ga je doen met de maple syrup. Ik krijg die van dit jaar niet eens op. Nou, misschien ga ik wel een zaakje starten.

Over kleine kindjes die groot worden

Kleine kindjes worden groot en je hoeft hem nog niet eens te vragen of je met hem mee zal lopen naar de bus op de eerste schooldag want dat antwoord weet je al en "NO" hoef je niet zonodig te horen want dan wordt je alleen nog maar meer eraan herinnerd hoe snel de tijd gaat en dat hij over 3 maanden met autorijden kan beginnen en over twee jaar een senior zal zijn en over drie jaar naar college gaat en .... HELP.... maar nu is hij nog even een jongen die de deur niet uitgaat zonder een hug al moet ik daar soms achteraan maar dat is maar een spelletje.


Daar gaat hij.

En om nog maar even bij de kleine kindjes te blijven: naar aanleiding van een blogpost van Inge ging ik gisteren nog eens wat oude foto's bekijken. Die van Niels zittend tussen een ontrolde rol toiletpapier zat zag ik niet, en ook niet die waar ze alle drie samen een doos met piepschuim verpakkingchips door de kamer gestrooid hadden en het leek alsof het binnen gesneeuwd had. Maar wel deze, bezig met een van zijn favoriete dingen, kastjes leeghalen en erin klimmen. Bij de oudste is het "nee, dat mag niet", bij de tweede is het al wat relaxter, en bij de derde laat je ze hun gang gaan en was je de pannen voor gebruik nog maar eens even af.


(hoe hebben we zo lang met dat lelijke behang kunnen leven??)

Zorgverzekeringen

Gisteravond gaf Obama een speech over zijn plannen voor health care. Eigenlijk had hij deze speech maanden geleden moeten houden, dat had een heleboel circus met alle beschuldigingen over en weer kunnen voorkomen. Er gingen allerlei geruchten over wat er nu in de nieuwe gezondheidszorg plannen staat en wat niet, en niemand scheen te weten waar het over ging. Nu legde hij het eindelijk uit.
Veel van de plannen kan ik me wel in vinden. Iedereen moet zich kunnen verzekeren inculsief als je al een ziekte hebt, en de verzekeringen mogen je niet kunnen droppen als je ziek wordt of werkeloos. Die "public option" wordt nog het grote discussiepunt, een verzekering door de regering waar mensen voor kunnen kiezen.

Iedereen is het er wel over eens dat het zo niet verder kan. De onverzekerden zijn nog maar een begin van dingen die moeten veranderen. Obama praat ook over Medicare fraude en bezuinigingen, maar ze betalen ziekenhuizen en artsen al te weinig. Verzekeringen volgen wat Medicare doet en dingen hun kosten af met de ziekenhuizen. Ze betalen de primary physicians, de familie artsen, zoiets als huisartsen, veel te weinig. Specialisten verdienen veel meer, met als gevolg dat er te weinig primary physicians zijn. Een primary physician kan veel doen om een patient gezond te houden, zodat hij later geen specialist zoals een cardioloog nodig heeft. Er moeten dus meer primary physicians bijkomen, die beter betaald worden.

De eerste hulp in het ziekenhuis wordt nu vaak door mensen gebruikt voor een dokterbezoek wat gemakkelijk afgehandeld kan worden door een primary physician. Dit zijn niet de onverzekerden die dit doen, maar vooral ook mensen met verzekering. 's Avonds en in de weekenden hebben ze echter geen andere keuze omdat hun eigen dokter dan niet bereikbaar is. Ook dat zou kunnen veranderen als er meer primary physicians zijn; grotere praktijken met meer bereikbaarheid buiten kantooruren.

Nederlandse ontmoeting en weekend

Het lange Labor Day weekend is vrij rustig geweest. Het lijstje van dingen die we moeten doen is niet veel korter geworden. Oh, well.

Op vrijdag had ik afgesproken met Inge in Stewart Park. Het was leuk om haar en haar 2 bundeltjes energie van anderhalf te ontmoeten. We hebben leuk gekletst, terwijl ze 2 peutertjes in de gaten moest houden. Knap hoor! Het was lekker warm dus ze konden door de sproeiers rennen. Herinneringen van mijn eigen kinderen toen ze klein waren komen dan weer boven :)

Zaterdag heb ik gewerkt. Ik was charge nurse op de afdeling; er werd verwacht dat er een influx van griepgevallen op de eerste hulp zouden komen wat onze afdeling ook druk zou maken. Op Cornell zijn 150 studenten ziek. Dat zal het topje van de ijsberg zijn, want die 150 zijn er alleen degenen die zich bij de kliniek gemeld hebben. De afdeling lag 's morgens helemaal vol (niet met griepgevallen hoor) en er moet dan een plan gemaakt worden wat we gaan doen als er meer mensen opgenomen moeten worden. Gelukkig viel het allemaal mee, hadden we een heleboel ontslagen en niet veel opnames.

Zondag zouden we hier wat klussen. Wat echt heel nodig is dat de buitenkant van het huis schoongespoten moet worden. De spuit van hogedrukspuit was kapot, dus daar hebben we een nieuwe voor gekocht, en Micky ging aan het werk. Net toen de ergste groene plekken op het huis schoongespuit waren stopte de waterpomp ermee. Die kan wel weer ge-reset worden, maar dat is nu al een paar keer gebeurd als we veel water in een keer gebruiken. De pomp is 30 jaar oud, als het maar geen teken is dat hij ermee gaat kappen. Dus om het watergebruik te drukken zijn we maar niet verder gegaan met schoonspuiten. We zullen eens kijken of we een nieuwe pomp kunnen installeren voordat hij er echt mee kapt en het een noodgeval wordt.

Vandaag heb ik wat schoolwerk gedaan, wat geschilderd, gelezen, gewandeld... gewoon rustig aan dus. O, en ik heb door het bos gestruind, sugar maple bomen merken met een spuitbus witte verf. Dan weet ik tenminste welke bomen de maples zijn als ik ze ga tappen in het voorjaar. Ja, we willen er wat serieuzer mee verder.

Eindelijk! Zonnig weer!

Wat een paar heerlijke dagen! Blauwe lucht, en meer zon dan we lange tijd gezien hebben. Natuurlijk heb ik weer vanalles in de tuin gedaan, zoals de aardappelen in de autobanden opgraven. Ik had er hoge verwachtingen van, de planten zagen er goed genoeg uit. Helaas, er zaten alleen maar aardappelen in de onderste 2 banden. De bodem van de emmer was niet eens bedekt. Ik kan dus zeggen dat dit experiment mislukt is.

Ik heb ook wat wandelingen gemaakt. Kibbels kan helaas niet ver meer lopen, ze gaat steeds langzamer. Zelfs na een korte wandeling kan ze de trap niet meer op. Wonderlijk genoeg kan ze altijd goed op het bankje voor het raam springen. Daar zit ze zodat ze tegen konijntjes en kippen kan blaffen.

Tijdens een wandeling zag ik deze mooie rups.


Ik zou hem nooit gezien hebben als de hondjes daar niet aan het snuffelen waren. Welke soort is het? Geen monarch dacht ik, er zitten gele stippels op, en een monarch heeft strepen.

Gisteren heb ik Niels meegesleept naar Treman Park om te wandelen en vandaag naar Taughannock. Geklaag natuurlijk, maar hij doet te weining. Nadat hij zijn klachten geuit heeft vindt hij het toch wel leuk.


De zoveelste foto's van watervallen op dit blog.




Waar de boten te water gelaten kunnen worden.

Ik moest toch ook nog wat schoolwerk doen, en ik heb me lekker op het terras geinstalleerd.


Voor de online les moet je verschillende keren per week meedoen met de discussiegroep, dus dit is mijn "virtual" klaslokaal.

Onze computer die in de huiskamer staat is deze week gecrashed. Een paar weken geleden konden we op deze computer niet meer op de email, en al maanden moet hij uitgezet worden met het aan/uit knopje. Dan kon het ook zijn dat hij een half uur later opeens weer aanstond. Symptomen waren er dus wel, de TIA's voor de CVA...

Volgens Micky zit alles er nog ergens in, maar waar. Als het goed is heb ik alle belangrijke dingen wel ergens anders staan. Alles moet opnieuw geinstalleerd worden. Echt een beetje alsof hij een beroerte gehad heeft en opnieuw moet leren praten...

Op Tim's hulp kunnen we ook niet rekenen. Dit is wat hij op zijn Facebook zette:

Lessen

Vanavond heb ik de tweede les gehad van mijn cursus epidemiologie, en het is een heel interessant begin! De lessen behandelen hoe we ziekten en trends ontdekken, en de beste behandelingen vaststellen. Bij epidemioloie denk je meteen aan infectieziekten. Dat is een gedeelte ervan: als er een salmonella uitbraak is wordt er opgespoord wat de bron van infectie is (recent nog de pinda's of vorig jaar de tomaten). Behalve infectieziekten wordt er geprobeerd om oorzaken te vinden voor andere ziekten; zo heeft men het verband kunnen leggen tussen roken en longkanker. Het is nu zo bekend dat het bijna niet voor te stellen is dat er een tijd was dat dit nieuws was.
Zo hebben we ondertussen ook allemaal wel gehoord over de oorzaken van hartziekte. Een grote studie (die nog steeds loopt en aan de derde generatie bezig is) heeft die hieraan bijgedragen, de Framington Heart Study.

Vanavond hebben het gehad over de geschiedenis van epidemiologie, ook interessant. We hebben de film The Great Fever bekeken. Het gaat over de uitbraken van yellow fever in de VS, en hoe er gezocht werd naar de oorzaak. Het is een ziekte die overgebracht wordt door muggen, maar in die tijd waren bacterien pas ontdekt en niemand die dacht dat muggen de oorzaak konden zijn. Behalve 1 man, en hij werd 20 jaar lang niet aangehoord. Duizenden mensen zijn er aan die "gele koorts" overleden, en wat een ziekte is het! Eerst hoofdpijn en koorts en dan tast het de lever aan waardoor er geen bloedstolling meer is en mensen doodbloeden. De ziekte is er nog altijd, maar door de muggen onder controle te houden zijn er geen uitbraken meer geweest in de VS.
Ik heb wel eens over yellow fever gehoord of gelezen, maar had geen idee hoe erg die uitbraken waren!