Vakantie

We zijn alweer bijna drie weken terug (wat vliegt de tijd!), dus het wordt tijd voor wat vakantiefoto's, en wat nagenieten. O, wat was het heerlijk om een week zon te hebben! Hoe hard we die heerlijke, ontspannen week nodig hadden wisten we pas toen we er waren.

Om op St. Maarten te komen had nog wat voeten in de aarde. We gingen donderdagavond naar Syracuse, om het vliegtuig naar Philadelphia de volgende ochtend om 7.00 te halen. We hadden al meteen vertraging, en stonden een tijd op de landingsbaan omdat er in Philly een vliegtuig op de landingsbaan stond met mechanische problemen. Misschien wel ons vliegtuig, want toen we aankwamen bleek dat de vlucht naar St. Maarten geannuleerd was vanwege mechanische problemen. De vrouw bij de gate zei dat ze ons niet eens uit Syracuse hadden moeten laten gaan. De dag ervoor was er op dit vliegveld een vliegtuig door het landingsgestel gegaan, wie weet was het dit vliegtuig. Ja, daar kom je ook niet mee van de grond.
Dus wij tegelijk met nog wat boze en teleurgestelde mensen aan die balie van de klantenservice gaan zien of er nog een mogelijkheid was om dezelfde dag nog te gaan. Die bleek er niet te zijn, alles zat vol. Als ze ons in Syracuse omgeboekt zouden hebben was het misschien wel gelukt. Ze boekten ons een vlucht naar Charlotte, NC, en de volgende dag naar St. Maarten. Echter, toen we daar op die vlucht naar NC zaten te wachten en het vluchtschema nog eens bekeken realiseerden we ons dat ze de vlucht voor St. Maarten vanuit Charlotte voor vandaag geboekt hadden, 's ochtends! Dus weer naar klantenservice, een andere deze keer, omdat we al in een andere terminal waren. Die mensen hebben geen gemakkelijke baan, altijd boze mensen. Maar na onze uitleg deed deze vrouw erg haar best om ons een vlucht te vinden. Tegen die tijd had echter het iedereen van die geannuleerde vlucht al om moeten boeken, en was het erg moeilijk om nog wat te vinden. Even speelden we met het idee om de hele reis maar te schrappen, maar er zouden heel wat kosten zijn die we niet terug zouden krijgen, en we zouden alleen maar boos zijn. Uiteindelijk vond ze ons een vlucht, of liever gezegd, verschillende vluchten: Micky die dag naar Charlotte en de volgende dag van daaruit naar St. Maarten, en ik de volgende ochtend vanuit Philly naar St. Maarten. Pff, dat hebben we maar gedaan. We kregen hotel vouchers, en we hebben samen op zijn middagvlucht naar Charlotte gewacht, de hele dag op het vliegveld, leuk is anders.
Daarna ben ik naar het hotel vertrokken, jee, ik heb al zeker 25 jaar niet meer alleen op een hotelkamer gezeten. Ik droomde steeds dat Micky er was. Hij belde nog even; de oplader van de telefoon zat in de koffer, die kwijt was, dus maar even kort. De volgende ochtend was ik om half zes weer op het vliegveld, weer door het hele circus van beveiliging, maar het ging allemaal soepel deze keer. Ik reisde wel erg licht zo zonder bagage. En met kleren die ik al sinds donderdag aanhad.
Alles ging verder op tijd, heel vreemd om zomaar zonder Micky te reizen, en maar hopen dat zijn vliegtuig ook zonder problemen ging. Ik kwam om half twee aan, hij zou om half vier aankomen.

Wat vreemd om zomaar opeens in de warmte te zijn! Mijn vest en jas konden in de rugzag, en ik ben een eindje gaan wandelen. Het is een vliegveld dat wel bekend zal zijn met de vliegtuig spotters; ze landen zowat op het strand, zie hier, (niet mijn flimpje).

Aan het einde van de landingsbaan is een strand, dat moest ik ook even zien.

  Ze staan klaar om weggeblazen te worden.

Daar komt er een.

Best wel leuk om te zien!!

Een paar uur later kwam Micky ook aan, heel leuk natuurlijk! En met bagage, ook weer een meevaller. 
We namen een busje naar de autoverhuurder; ik had proberen te bellen om te zeggen dat we een dag later kwamen, maar dat was niet gelukt (het hotel hadden we wel kunnen bereiken). Dus we hoopten maar dat het niet geannuleerd was. Dat was het inderdaad, maar ze hadden gelukkig nog wel een auto. Dus even later konden we met een auto van zeker 10 jaar oud, 50.000 km op de meter, en met met de nodige deukjes op pad. Er rijden daar niet veel auto's zonder krassen! Daarbij zouden we niet ver gaan rijden, het is maar een klein eiland.

Zomaar wat foto's van onderweg.

Brievenbussen en gasmeters.

We hadden een mooi huisje, en zaten in het Franse deel. Ons uitzicht waarmee we elke ochtend we wakker werden, het ruisen van de zee en de bomen op de achtergrond. En het geluid van hele kleine duifjes. Gek om duiven in palmbomen te zien.

De kamer.

Bloemetje op de handdoeken, leuk.

Voor de rest maar een rits foto's, ze staan niet meer op volgorde van dagen, maar dat maakt niks uit. 

Tijdens een strandwandeling zagen we deze; in New Jersey vermist iemand een paar borden.

Deze man zagen we op 2 verschillende dagen, net alsof hij zijn paard uitliet zoals een ander een hond uitlaat. Hij had het paard niet vast, maar dat paard deed precies zoals hij vroeg.

Zomaar een leuk huisje.

In de vlindertuin. We luisterden naar een leuke en leerzame rondleiding over vlinders.

Daar loopt hij weer met zijn paard.

Een uitstapje naar het oude fort in Marigot.

Het water is zo blauw! Ik had nog nooit zo'n blauw water gezien.

Zo'n mooi uitzicht daar.

Ik heb fijn wat kunnen schilderen, ook op het strand. Die schelp lag bij ons huisje, maar ik heb een levende van dezelfde soort gevonden bij het snorkelen, en weer fijn teruggedaan.

Boven Marigot, de Franse kant, hieronder Phillipsburg, de Nederlandse kant.

Ik geloof dat ze de afdankertjes krijgen.

Vrolijke parasols aan het strand, en een grote cruiseboot. Toerisme is big business.

 Heerlijk strand!

Ik heb een paar dingen gedaan die ik nog nooit gedaan had, het eerste was een introduktieduik. Ik kreeg uitleg van Charley, die met met zijn Franse accent zo aan de Fransman in de film Couples Retreat liet denken. Daarna hielp hij me met de tank omdoen, en we gingen vanuit het strand het water in. Hij vond het water maar, koud, en ik vertelde hem over hoe het water hier in hoogzomer op die temperatuur is! Het is een andere wereld!
Onder water hield hij mijn hand steeds vast. Het was even wennen met het ademen, maar het ging goed. Het is echt iets wat ik wel zou willen leren. Hij liet me een of andere slak met stekels zien, en nog een grote levende schelp. Veel te snel was het weer tijd om boven te komen. Voor herhaling vatbaar!

Die middag had ik plannen voor nog wat nieuws, parasailing. Dat was ook heel leuk. Ik werd eerst per jetski naar een boot gebracht, en daarna in het harnas gehesen. Die mannen die dat zaakje runden waren niet zo spraakzaam, en het ging vooral met handgebaren.

 Klaar voor de start.

 Heel hoog! Er konden 2 personen aan die parachute hangen, maar als je alleen gaat ga je hoger.

 En weer landen. Mijn voeten gingen even in het water, maar daarna een hele zachte landing op de boot.

 Mooie zonsopkomst.

De tijd vloog veel te snel voorbij. Dit was alweer de laatste dag; een uitstapje met een catamaran naar een onbewoond eiland, Tintamarre, met een stuk of 20 personen.

Voor de zekerheid had ik wat tegen misselijkheid ingenomen, de golven waren erg hoog, en ik kon me dat zeereisje in Florida nog maar al te goed herinneren. Het ging allemaal goed gelukkig!

 

Net toen we bij het eiland kwamen, en we op het strand afgezet waren begon het hard te regenen. Nu hadden we af en toe al een buitje gehad, en die duurden telkens maar een paar minuten, maar deze keer was het toch wel een half uur. Er was nergens om te schuilen, dan maar het water in. Dat werd na een tijd ook koud, maar gelukkig kwam de zon toen door en was de rest van de dag erg mooi.

We kregen er lunch en drankjes; in sommige van die drankjes zat rum, en sommigen van de groep werden een beetje tipsy, maar ook weer niet te erg.

We hebben een eind gewandeld; aan de andere kant van het eiland is het water wat ruwer, en we zagen er een kleine haai zwemmen.

De boot.

We waren niet de enigen hoor.

Maar zo lijkt het wel alsof we alleen zijn.
We hebben gesnorkeld (ik had gehoopt om schildpadden te zien, maar helaas hielden die zich verstopt), en toen het tijd was om terug naar de boot te gaan ben ik samen met nog een stel anderen naar de boot gezwommen, lekker. En daarna nog een keer van de boot afspringen, ook leuk.
De terugrit was heerlijk. We zaten voorop de boot, heerlijk de wind in de haren, het zeil boven ons, en ik wilde dat die dag niet eindigde. Maar ja, ook daar komt een eind aan, en de volgende dag was het inpakken en wegwezen.

Nou, ik hoop dat ik jullie niet verveeld heb met onze vakantiefoto's! Maar nu we weten dat er zulke plaatsen in de wereld bestaan is het hopelijk niet de laatste keer dat we er naartoe gaan!