Over kleine kindjes die groot worden

Kleine kindjes worden groot en je hoeft hem nog niet eens te vragen of je met hem mee zal lopen naar de bus op de eerste schooldag want dat antwoord weet je al en "NO" hoef je niet zonodig te horen want dan wordt je alleen nog maar meer eraan herinnerd hoe snel de tijd gaat en dat hij over 3 maanden met autorijden kan beginnen en over twee jaar een senior zal zijn en over drie jaar naar college gaat en .... HELP.... maar nu is hij nog even een jongen die de deur niet uitgaat zonder een hug al moet ik daar soms achteraan maar dat is maar een spelletje.


Daar gaat hij.

En om nog maar even bij de kleine kindjes te blijven: naar aanleiding van een blogpost van Inge ging ik gisteren nog eens wat oude foto's bekijken. Die van Niels zittend tussen een ontrolde rol toiletpapier zat zag ik niet, en ook niet die waar ze alle drie samen een doos met piepschuim verpakkingchips door de kamer gestrooid hadden en het leek alsof het binnen gesneeuwd had. Maar wel deze, bezig met een van zijn favoriete dingen, kastjes leeghalen en erin klimmen. Bij de oudste is het "nee, dat mag niet", bij de tweede is het al wat relaxter, en bij de derde laat je ze hun gang gaan en was je de pannen voor gebruik nog maar eens even af.


(hoe hebben we zo lang met dat lelijke behang kunnen leven??)