Maar weer even een update

En zo zijn er weer 2 weken voorbij gegaan. Ik neem me telkens voor om wat vaker te bloggen, maar het lukt niet zo goed, zoals je al gemerkt hebt. Dan maar zo weer even bijpraten.
Ondertussen is Bart weer aan het werk in Californie, zijn liefje achterlatend in Hawaii. Hij had een mooie tijd gehad. Tim begint zijn nieuwe baan pas half februari, en Niels begint komende week met zijn tweede semester. Hij zal een nieuwe kamer hebben, hopelijk met betere kamergenoten die geen dope op de badkamer roken. Het is wel fijn om ze nog even thuis te hebben, hoewel we ook weer niet zoveel samen uitvoeren. We zijn naar een film (de Hobbit) geweest, dat wil heel wat zeggen; die bioscoop is er al zekere 8 jaar en ik was er nog niet binnen geweest.
De halve meter sneeuw die we hadden is weg; behalve de boswandelingen ben ik ook een keer gaan langlaufen. Dat was voor het eerst in heel veel jaren. Ik heb nooit zoveel opgehad met langlaufen, maar een vriendin van mijn werk had me gevraagd, en ik wilde het nog wel eens proberen. Nou, het was geweldig! Ze wist een mooie trail die de plaatselijke langlaufclub had uitgezet. Ik wist niet eens dat we zo'n club hadden! Het was op Connecticut Hill; de sneeuwscooters gebruiken de wegen daar veel, maar dit pad ging door het bos, was  vrij vlak, en er waren al sporen gevormd door de voorgaande langlaufers. M. had haar hondje bij zich, zo grappig, een grijze poedel, die goed bijhield. Af en toe stond hij achter op je ski's, of voor je op het pad, terwijl je niet kon stoppen. Ze had haar rugzak bij zich voor het geval haar hond te moe werd, maar hij hield het goed vol. Dit is zeker voor herhaling vatbaar!

Zaterdagavond toen ik thuis kwam vertelde Micky me dat onze cavia, Ginny, dood was. Ik ging beneden kijken, en ze lag in haar hok met wat stuiptrekkingen. Nog niet dood, maar wel bijna. Ik heb haar bij me gehouden, en later is ze gestorven. Ze was ongeveer 4 jaar, toch wel een hele leeftijd voor zo'n beestje. De afgelopen maanden piepte ze wat met ademen, maar at en dronk goed. Zij en Muddles zijn goede vriendjes geworden, altijd aan elkaar snuffelen. Zielig, om dat hoopje te zien. Ik zal haar piepjes missen; ze was altijd zo blij als ze haar tomaatje kreeg.
Zondag gingen we naar New York vertrekken, maar dat werd dus nog eerst even een begrafenis doen. Ze ligt erbij op het kippenkerkhof.

Dus, op naar New York. Tim had een apartement nodig, en onze Nederlandse paspoorten waren aan vernieuwing toe, dus 2 vliegen in 1 klap. Hij had maar een paar adressen van apartementen opgeschreven, alles natuurlijk op het laatste moment. Hij gaat in Spring Valley werken, waar hij afgelopen zomer ook zat. Hij had ons al verteld dat die stad niet veel soeps was. Dat bleek ook wel zo. Het ziet er in de winter zonder sneeuw toch al slechter uit. Er zijn veel vervallen huizen, veel troep, en veel appartementencomplexen waar je nog niet voor niks zou willen wonen. Echter, het eerste adres waar we naar toe reden zag er netjes onderhouden uit. Geen troep buiten, struiken en gras goed onderhouden, dat was te doen. Tim belde op om te kijken of het kantoor toevallig op zondagmiddag open was. Ja, dat was het! Het was ondertussen half vier, ze waren tot vier uur open. Het kantoor was tevens een model van een 1-slaapkamer apartement, en het zag er goed uit. Ze hebben ook gerenoveerde apartementen, die iets duurder waren. Ze hadden op dat moment niks open, maar ze zou de volgende dag met de manager praten om te kijken of ze wat voor Tim zouden kunnen doen en hem terug bellen. Geweldig. Dat zou weer echt iets voor hem zijn als het eerste het beste hem zo in de schoot valt.
Hierna zijn we nog bij het tweede adres gaan kijken, maar dat zag er niet zo goed uit. We hebben wat rondgereden en apartementencomplexen van de buitenkant bekeken die we tegen kwamen. Er zat niet veel bij. Tim had ons ook al verteld dat er in dat gebied veel joden wonen. Dat bleek ook helemaal waar te zijn. Het was mooi weer, en er liepen veel mensen op straat; mannen met zwarte jas, zwarte hoed, lange lokken haar, en vrouwen in het zwart achter de kinderwagens. We kwamen in een groot apartementencomplex terecht wat er goed uitzag, maar als je dan alleen maar Hebreeuws op de deur van het kantoor ziet weet je dat dit niks voor Tim zou zijn.

We hadden een hotel in New Jersey, van waaruit we op maandag de bus naar Manhattan konden nemen. We hadden om 11 uur een afspraak bij het consulaat voor de paspoorten. Elke keer als ze vernieuwd moeten worden zijn er weer nieuwe regels. 20 jaar geleden kon het nog heel gemakkelijk per post. Daarna moest je opeens in persoon verschijnen. Voorheen kon je zo binnenwandelen, nu moet je een afspraak maken en ze zijn maar 4 uur op een dag open. Niet handig als je ver weg woont. Plus je moet een zelfgeadresseerde envelop meenemen, anders mag je de paspoorten op gaan halen. Je adres mag niet geschreven zijn, maar moet getypt zijn. 
We waren vroeg op, ontbeten en namen de bus. Het was een grauwe dag, niks aardigs aan. Voor het eerst had ik geen "hoera, we zijn in New York" gevoel. Het is maar dat het moest. Ik had geen kaart bij me, maar bij Port Authority zag een schoonmaker ons twijfelen welke kant we op moesten en hij stuurde ons in de juiste richting en liepen we naar Rockefeller Plaza. Heel aardig. In de buurt van Rockefeller Plaza zit een fotograaf die paspoortfoto's doet per Nederlandse richtlijnen, dus die eerst een bezoekje gebracht. Daarna hadden we nog zo'n 40 minuten tot onze afspraak, en hebben we even rondgehangen. We waren vlakbij de NBC studio, waar je in de studio kunt kijken. Die studio is niet veel soeps. Het lijkt heel wat op tv, maar Kathy Lee en Hoda zitten gewoon op een krukje in een kleine ruimte. Achter door zag je waar een ander programma opgenomen werd.

Toen naar binnen bij het consulaat.... ze hebben zeker 20 jaar op die locatie gezeten. Bleek het dat ze in juni verhuisd zijn! Op de website had ik niet op het adres gelet, als je al 20 jaar naar dezelfde locatie gaat neem je eigenlijk wel aan dat die nog hetzelfde is. De aardige security mensen in dit gebouw gaven ons het juiste adres; blijkbaar waren we niet de eersten die verkeerd zaten. Drie straten naar links en zes verdop vonden we het juiste adres, toch nog op tijd voor de afspraak. Daar ging alles goed, alleen had ik niet het juiste geboortebewijs voor Tim bij me, hij had ook zijn Amerikaanse nodig, maar gelukkig kon dat de volgende dag gemailed worden. Ja, en dan dat adres op die envelop, blijkbaar moest je eigen adres ook erop als afzender, getyped natuurlijk, maar ze wilden het voor deze keer wel doen. Gelukkig, dat is ook weer gelukt en we zijn er weer vanaf. Hopelijk is het ooit de moeite waard voor de kinderen!
Hierna weer met de bus terug naar het hotel waar onze auto nog stond. We hebben bij de Pallisades Mall wat gegeten, waar we ook nog wat leuks voor kinderen zagen; een grote touwen "challenge course", waar ze 5 verdiepingen boven de grond over touwen en obstakels lopen (uiteraard vast aan een harnas).
We zijn daarna weer terug naar Spring Valley en omstreken gegaan en nog wat meer rondgekeken, en daarna weer terug naar huis. De vrouw van het apartement had niet meer terug gebeld, dus we dachten dat dat niks werd. Tot onderweg de manager van het apartement belde; blijkbaar dacht hij dat Tim terug zou bellen. Misverstandje. Hij had een apartement voor Tim! Het was een van de gerenoveerde, maar hij zou iets van de prijs afdoen. Tim nam het aan, het papierwerk is ondertussen opgestuurd, en dus ja, het is weer eens in zijn schoot gevallen!

Een mooie plek

Het is een stuk stiller in huis met alleen Micky en ik; Niels en Tim komen in de weekenden wel thuis. Dat is dan het lege nest door de week. We zullen ons aan moeten passen. Het is herfst, en dat betekend lekker wandelen tussen de kleurtjes. Het is altijd zo kort, maar bijzonder mooi. Dit was een wandeling vrijdag in Treman park.

Ithaca is mooi, dat wisten we al. Hier nog een filmpje om een impressie te geven.



Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een lijst met "het beste van." Je moet het maar met een korreltje zout nemen, want de keuzes zijn niet altijd onpartijdig. Zo is Ithaca uitverkoren tot de beste rivierstad. Maakt niks uit dat we geen rivier hebben. We hebben een meer en wie heeft dan een rivier nodig? We staan op een lijst met leuke zwemplekken, en wel met mijn geliefde Treman park. Om in 1 adem genoemd te worden met een zwemplek in Hawai is toch een hele eer (hoewel ze daar vast langer dan een paar maanden per jaar kunnen zwemmen!).
 
Ithaca is blijkbaar een goede plek om werk te vinden, maar dat zal vast er aan liggen wat je doet. Kan je geen werk vinden, dan kom je later maar terug om met pensioen te gaan, want ook daar zijn we blijkbaar goed in. Betalen kan je doen in het locale Ithaca geld, en zelfs met gekke dingen zoals recyclede hondenpoep halen we het nieuws.

Weer eens bijpraten

Nou zeg. Hoe lang is het deze keer geleden dat ik blogde? Te gek. Dus dan maar even een update.

In het begin van de zomer zei ik tegen Micky dat ik het huis veel te stil vond. Het huis heeft mensen nodig, en met alleen Micky, Niels en ik was het te leeg. Toen kwamen Bart en Carly, en was er opeens wat meer leven in de brouwerij. Daarna kwam Tim thuis. En 2 1/2 week geleden kwamen mijn ouders. Voor het geval dat je niet mee geteld hebt: dat zijn er 8. Dat was genoeg leven in de brouwerij, en lekker gezellig. Nu komen Tim en Niels alleen de weekenden thuis, en gaan Bart en Carly wel eens een weekend weg, dus het wisselt zich nog eens met hoevelen we zijn. Ik heb nog even heel voordat het lege nest eraan komt.

Wat hebben we zoal gedaan? Natuurlijk gewandeld. Het is nog steeds warm geweest, en dan doen we het wel rustig aan.

In Treman Park.

Er zit niet veel water meer in de waterval.

Gekke Muddles vond een gat in de muur, en stak haar hoofd erdoor:

Zo kijkt ze door dat gat naar de afgrond.

Muddles moet ook even over het muurtje kijken.

We zijn een dag naar de State Fair geweest, ook altijd leuk. Ik heb er echter geen foto's van. Ik had daar wat lotjes gekocht bij het agricultural museum om te proberen een van de handgemaakte potjes te winnen en deze week kreeg ik een telefoontje dat ik er een gewonnen had! Dus dat komt nog in de bus.

Pa met z'n nieuwe speeltje.

En nog een wandeling bij Taughannock Falls.

Wat hebben we nog meer gedaan? Pa en ma knutselen wat af. We zijn ook nog een dagje gaan 'garage salen'. Zoiets is in Nederland niet, en het was wel leuk om de garage sales af te gaan. Tim had wat dingetjes nodig voor zijn apartement, en ik heb een leuk tafeltje gevonden dat door Amish gemaakt zou zijn.

We zijn ook naar Cornell Plantations geweest. In mijn eigen tuin bloeit niet zo veel meer, en ik dacht dat het daar ook wel uitgebloeid zou zijn. Fout! Het was er nog volop kleur, heel mooi.

Zo lijkt het net een tropische tuin.

Deze tuin is niet zo groot, maar er staat een grote variatie van planten in.

Onze eigen tuin:

Deze klimplant doet het nu zo goed, nadat ik hem de hele zomer iedere dag van een verdrogingsdood heb moeten redden:

Zie je de morning glory ertussen?

Tot zover deze update.

Even wat anders

Dan nu een update over onze jonge mannen.
Niels is bijna klaar met zijn laatste jaar high school. Hij heeft het zichzelf niet bepaald gemakkelijk gemaakt met de lessen die hij genomen heeft, maar hij doet het heel erg goed. Hij zal 9 college credits hebben en moet nog Advanced Placement examens doen waar hij ook credits voor kan krijgen als hij het goed doet. Een paar weken geleden zijn we op de school waar hij naar toe zal gaan (TC3) gaan praten over zijn schoolrooster. Hij hoeft geen placement test te doen omdat hij al precalculus doet, en Engels via College Now, een programma waar high school de college lessen geeft, en ze automatisch college credits krijgen. Op community college kun je binnen 2 jaar een associates krijgen, maar voor sommige programma's redden studenten dat niet omdat ze eerst nog andere credits moeten halen, meestal extra Engels en wiskunde lessen. Zo'n plaatsingstest geeft aan op welk niveau ze zitten en of ze extra lessen moeten nemen. Dat hoefde Niels dus niet te doen en hij kan meteen het Engineering Science programma in. Waarschijnlijk kan zijn AP Physics nergens voor meetellen, het past nergens in de credits, maar in ieder geval heeft hij extra les erin gehad. Dat kan nooit slecht zijn voor dit programma. Het is best pittig, maar hij is gek op wiskunde en natuurkunde dus dat komt wel goed. Hij heeft wel zin in het college leven, en genoeg gehad van high school.

Bart heeft het de meeste tijd wel naar zijn zin in Californie. Het wordt nu behoorlijk heet in de woestijn, nog een maand te gaan. Ze zitten ook een beetje te rommelen met zijn uren, maar voor de rest bevalt het hem wel.

Hier was hij op bezoek bij zijn vriendin; die doet een ander SCA programma waarbij ze een tijdje in de woestijn wonen en werken.

Tim heeft een stageplaats gekregen; nadat we hem achter de veren gezeten hadden dat hij moest solliciteren, en dat halfslachtig deed, kreeg hij een aanbod om bij Verizon te werken, waar hij ook nog eens een flinke duit mee verdient. Het is in een plaats net boven New York, en de afgelopen weken heeft hij eraan gewerkt om een kamer te zoeken voor de zomer. Het probleem is dat mensen adverteren, maar dan niet reageren op emails, of ze willen huurders voor een jaar.
Hij had afspraken voor 3 plaatsen gemaakt om vrijdag te gaan kijken, dus gisteren zijn we met z'n drieen op pad gegaan. Het is een hele rit, wel heel mooi, eerst door de Catskill Mountains, en toen langs Bear Mountain waar we ooit geweest zijn. Daar de Hudson over en een hele griezelige slingerweg de berg over. Ik zat aan de passagierskant waar je naar beneden de afgrond inkeek. Wel hartstikke mooi, dat uitzicht over de Hudson rivier.

Tim had om 4 uur bij de eerste plaats in Chappaqua afgesproken; om 5 over 4 waren we er. Geen slechte timing voor een rit van een paar honderd mijl. Het huis ligt aan een vrij drukke weg, met een kleine oprit, net genoeg voor 2 auto's. Het huis ligt tegen een steile heuvel aan, de tuin bestond uit trappen en een steil stuk gras. We werden door een aardige jonge vrouw binnen gelaten; ze vertelde dat ze trainster is, en dingen verkoopt via Ebay. De kamer stond vol met antiek voor verkoop. Ze liet ons de slaapkamers zien, ze verhuurt er 2. Eentje was redelijk formaat, de andere wat klein. Plus het was onder een schuin dak, dus Tim moest zich bukken. De vrouw vertelde dat het huis uit 1750 stamt, het is wel een degelijk huis, maar de vloeren liepen behoorlijk scheef af.

  

Je kunt op de foto ook de unieke deuren zien die spits toelopen om onder het dak te passen.
We namen afscheid en Tim zei dat hij haar zouden laten weten als hij deze kamer zou nemen. Eens kijken wat de rest zou brengen.

De volgende plek was in Thornwood. De straat waar dit huis ligt deed meteen heel vriendelijk aan, overal waren kinderen aan het spelen. Echt een suburb.

Een vriendelijke man liet ons binnen en liet het huis zien. Volgens mij is hij van Puorto Ricaanse afkomst, en is een computer engineer. Hij vertelde honderduit. (bij al deze kamers die verhuurd werden kan trouwens het hele huis gebruikt worden). Hij vertelde dat hij 2 kamers verhuurd, dat hij gescheiden is, dat de kinderen een deel van de week bij hem wonen, en dat zijn ex al het meubilair meegenomen had en hij daarom maar een biljardtafel neergezet had. Tim moest meteen een potje met hem biljarten. De slaapkamer is groot, half paars, met sterren op het plafond. Hij zou het in Tim's favoriete kleur verven als hij niet een paar maanden met paars zou kunnen leven.

De biljardkamer.Het is wel echt een bachelor pad (vrijgezellennest).

We vertelden dat we nog naar 1 andere plaats gingen kijken en namen afscheid. We waren nog veel te vroeg voor de volgende plek dus gingen we eerst naar White Plains, waar Tim zal werken. Het is er overal erg druk op de wegen, wat een verschil met hier.

De laatste plek waar we gingen kijken was in Sleepy Hollow. Micky vertelde me iets over een Nederlandse kerk daar, maar ik snapte niet helemaal wat hij bedoelde, tot we langs de Dutch Church kwamen. Daar stond ook een bordje met de Headless Horseman, en toen ging er een lichtje branden; the Legend of Sleepy Hollow. Nou, dan moeten nog maar een keer terug, want nu hadden we een ander doel en tegen die tijd dat we met dat doel klaar waren zou de boel toch dicht zijn.

Sleepy Hollow is een plaatsje met hele steile wegen! We vonden de kleine straat met het volgende adres, moesten een rondje om om een parkeerplek te vinden, en toen nog even wachten tot de huisbaas thuis was. Hij kwam al snel aan, een Aziatische jongeman. Het apartement was boven in het huis, en we hadden al snel gezien dat dit drie keer niks zou worden. De kamer die hij verhuurt is een klein hok, om bij de badkamer te komen moest je door zijn kamer, en het was er overal erg vies. Ik geloof dat er nog nooit gezogen was, er lagen etensresten op de vloer, er stonden halfvolle bierflessen, en het fornuis lag verstopt onder een laag vet. Dat was snel wegwezen.

We zijn ons hotel gaan opzoeken, en hebben Tim die andere 2 plekken laten bezinken. Het eerste huis viel ook af, het is wat verder weg, het zou moeilijk zijn met parkeren, en de kamer is toch wel erg klein, en Tim zou zich constant moeten bukken onder dat plafond.
Vanmorgen zijn we eerst nog eens in White Plains gaan kijken en rond lopen, zodat Tim zich wat kan orienteren. Eens kijken hoe de parkeersituatie is, en hoe ver de metro is: dichtbij. Ook hebben gekeken hoe ver de metro van huis nr 2 is; dat is niet ver, maar om te parkeren moet hij een speciale permit hebben. Zijn idee is nu om te proberen een paar keer te rijden en een paar keer met de metro te gaan en bekijken wat het beste bevalt.
Tim sprak af met eigenaar nr 2 af, en we ontmoeten hem weer thuis. We hebben nog een tijdje zitten kletsen, en hij moest zijn Corvette even laten zien. Ik geloof dat hij er wel trots op is.
Ik denk dat het wel goed zit daar, en als het niet goed gaat kan Tim nog altijd verkassen. De huur gaat gewoon per maand.

 

Dit wordt dus Tim's thuis voor de zomer.

Daarna was het weer een lange weg terug naar huis, weer een mooie rit weer door de Catskills, waar Micky gelukkig nog net een hert kon ontwijken, en we weer goed thuis kwamen.

Uitstapje

Vorige week hadden we een leuk bezoek van Marjan en Jan van het Allesamerika forum. Ze zijn 3 maanden aan het trekken van kust naar kust, en waren hier in de buurt. Het was leuk om ze te ontmoeten, en we hebben gezellig gekletst.


Hun vakantieverhaal staat hier.

Pa had me dit prieeltje gemaakt (met mijn instructies :) Zoiets had ik ooit bij een rustplaats langs de autoweg gezien en ik vond het mooi. We hebben er 3 verschillende klimplanten naast geplant, en de bedoeling is dat het volgroeid;




Deze clematis is blij met zijn nieuwe plekje.

Micky moest vandaag naar een les in Pennsylvania, en omdat ik de dagen vrij heb ging ik mee. We vertrokken gisteren, en laten we nou net op diezelfde rustplaats van het prieeltje stoppen.


Zo ziet het er tegenwoordig uit. Het bouwwerk kun je alleen nog zien als je onderin kijkt, en de takken zitten er helemaal in verweven.


Zoals het bordje op de bank aangeeft moet je uitkijken voor de vogelpoepjes. Er zaten allerlei vogels in te tjerpen.

Micky moest in de buurt van Philadelphia zijn voor zijn klas, maar we maakten een omweg langs het strand. Naar mijn gevoel een flinke omweg! We gingen naar Sandy Hook, wat onder de National Park Service valt. Het is een mooi schiereiland, met veel zandstranden. Ik kan me voorstellen dat het hier in de weekenden stinkend druk kan worden! Het viel gisteren helemaal mee met de drukte.


Zo'n bord kom je dan tegen. Je bent gewaarschuwd!
En als je dat bord mist, zie je dit bord misschien:



Voor wie denkt dat naaktstranden (ofwel clothing optional) niet bestaan in Amerika omdat ze te preuts zijn, helemaal mis. Iedereen moet toch minstens 1 keer in zijn leven ge-skinny dipped hebben!


Aan het einde van het schiereiland ligt nog een kustwachtbasis, vroeger was hier een marinebasis en het geschut van de tweede wereldoorlog staat er nog. Ik zag dat je ook rondleidingen kon doen.


Op een heldere dag moet je hier Manhattan kunnen zien liggen.
We hebben lekker op het strand gelegen en in de golven gezwommen. Heerlijk! We zijn niet zo heel lang gebleven, ik verbrand veel te snel, zelfs met factor 50 op.


Volgens de folder de oudste vuurtoren in de VS.

Er liggen allerlei gebouwen rondom, bij sommigen zijn de ramen dichtgetimmerd, andere zijn nog in gebruik, maar het kwam over als een spookdorp. Nu waren wij er wel laat in de middag, en we hadden niet veel tijd om verder te kijken.


We hadden nog zeker een uur te rijden, wat nog veel langer werd door file, en vreselijk rijden op de NJ Turnpike, maar we kwamen goed aan bij het hotel. Het was een heerlijk D-tour, ik zal Sandy Hook zeker aanraden, het ligt alleen een beetje uit de weg, en in de weekenden moet je het vermijden.

Ditjes en datjes en updates

Nou, en zo opeens heb ik al een hele tijd niet meer geblogd. Zo lang is me nog niet gebeurd geloof ik. Niet dat er niks te melden is, we zijn druk genoeg bezig.
Pa klust heel wat af hier, ma is met quilten bezig en als ik thuis kom van mijn werk is de was schoon en het huis aan kant!
We doen ook veel leuke dingetjes. Tja, wat allemaal? Wandelingen en uitjes, klussen en kletsen. Dingetjes zoals een avondje mini-golven (pa won), en daarna het lekkerste ijs eten bij "Not my dad's."

Pa, ma, Muddles en ik hebben verschillende wandelingen gemaakt. Onder andere een stuk van het Finger Lakes trail, en bij Taughannock Falls het pad boven langs het ravijn. Dat laatste was er een dat pa en ma nog niet gedaan hadden. Zo zijn er nog altijd plekjes om te ontdekken.


Waterval.

Even uitrusten.

Niels en Giulia hebben deze week examens, maar ze hebben er allebei maar een paar en daardoor veel vrij. Giulia had trouwens nog een award gekregen, de Rotary Exchange Award. Ze was voorgedragen door haar lerares in US Government. Er waren heel wat uitreikingen uit te geven en allemaal best officieel. Heel leuk dat ze dit kreeg, haar "prijs" bestond uit een check en een boek.

Op dinsdag week zijn Giulia en ik gaan paardrijden bij Painted Bar Stables. Dat wilden we allebei graag een keer doen, en op het Ithaca Festival kwamen we erachter dat er hier niet ver vandaan een plek is waar je trail rides kunt doen. Het was een regenachtige ochtend, maar we gingen net tussen de buien door. Het was er wel modderig door, maar geweldig en ik ga dat zeker nog vaker doen. Het is al zeker 15 jaar sinds ik op een paard gezeten heb, en het is onwennig, maar ook een beetje als fietsen en iets wat je niet vergeet.

Over fietsen gesproken, op woensdag zijn we naar de Grand Canyon of PA gegaan om te fietsen. Het was na die druilerige dinsdag opeens stralend weer. Het was er prachtig! We waren met 5 personen en hadden maar 4 fietsen bij ons, dus eentje moest er lopen. Dat was ik dus, samen met Muddles die ook mee was gekomen. Ik liep een stuk, en na een tijdje kwam Micky terug fietsen zodat ik de fiets kon nemen en hij terug liep met Muddles. Ik haalde de rest snel in, en samen fietsten we nog een eind. Je moet hetzelfde pad ook weer terug en op de terugweg stond er een ambulance op het pad. Geen idee wat er gebeurd was, maar iemands fiets werd ook opgeladen.




Als je geen zin hebt om te fietsen of lopen kun je ook een huifkar nemen.

We gingen bij het uitkijkpunt kijken, heel mooi.





Daarna zijn we nog even in Wellsboro geweest om een ijsje te eten. Ma ging bij een quiltwinkel kijken en er bleef weer een lapje aan haar vingers plakken. Toen we de winkel uit waren kwam de verkoopster achter ons aan met een paar hondekoekjes voor Muddles die samen met Micky geduldig voor de winkel had zitten wachten. Wat lief!

Om het allemaal maar aktief te houden zijn ma en ik vrijdag naar water aerobics geweest. Het is nog niet naast de deur; ik kwam erachter dat ik als werknemer van TC3 gratis van hun zwembad gebruik kan maken en ik moet snel in goede zwemvorm komen om mee te doen met Women Swimmin' in augustus. Ik was vorige week al eens geweest om baantjes te trekken, en zag toen dat ze ook aerobics hebben. Dat leek me wel leuk om samen met ma eens te doen. Het was ook leuk, hoewel de gemiddelde leeftijd vrij hoog lag, het tettergehalte hoog lag, en de motivatie niet bij iedereen al te hoog was. Je kunt net zo goed of slecht meedoen als je wilt, dus je krijgt toch een goede oefening als je goed je best doet. Ik voelde het de volgende dag wel een beetje dus ik heb wel goed mee gedaan. Iedereen was erg aardig en velen stelden zich voor, en we werden meteen in de groep opgenomen. Ik kende er 1 persoon, namelijk onze professor verpleegkunde. Leuk om haar daar ook te zien.

Weer thuis was het tijd om alles klaar te maken voor Giulia's afscheidsfeestje.
Er was goede kans op regen en onweer en we wilden barbequen, dus hebben ze met een zeil een afdak gemaakt over het terras. Het werkte prima, alleen zat de hele bubs beneden in de kelder toen het begon te regenen, dus eigenlijk was het niet nodig geweest.


De vlaggen hangen erbij.




Giulia en vrienden.
Je zult het weten als je een stel tieners uitnodigt; het eerste wat ze zeiden toen ze binnen kwamen was "we hebben honger" en "kunnen we nu eten?"! We hebben maar snel wat chips en rauwkost voorgezet en de hamburgers op de gril gelegd!

Het was wel uniek: we zaten zo met 9 nationaliteiten in huis, met iemand uit Argentinie, Brazilie, Mexico, Japan, China, Belgie, Frankrijk, Nederland, en natuurlijk USA (10 nationaliteiten als je Giulia's dubbele nationaliteit van Italie meetelt).

Ze hadden het leuk gehad, en Giulia was er heel blij mee.

Ook heel leuk dat Bart voor een bliksembezoek thuis kwam. Hij zit nu alweer 3 weken in de Adirondacks, zo'n 5 uur rijden. De berichtjes en telefoontjes die we hier en daar van hem krijgen zijn altijd maar kort, dus het was leuk om even een klein beetje bij te praten. Half negen kwam hij vrijdagavond aan en zaterdag ging hij alweer voor de middag weg. Dat was even snel op en neer. Hij kwam net terug van een kampeertrip en gaat morgen alweer op een volgende kampeertrip. Het is nog altijd training, en volgende week begint het echte werk. Hij heeft het wel naar zijn zin.

Zaterdagmiddag gingen we naar het Waterfront Festival in Watkins Glen, waar de cardboard boat regatta gehouden werd. Mensen bouwen hun boot van karton en tape en moeten daarmee de finish zien te halen. Het was wel leuk. Sommige bootjes waren heel serieus gemaakt, andere grappig, en weer andere zonken als een baksteen. De mensen die het grootste plezier hadden waren wel degenen in de bootjes!


Half gezonken bootje dat toch de finisch haalt.


Grappig bootje.


Snel bootje.

Het was er warm en we zijn maar een uur gebleven, de bootjes bleven maar komen.

Vandaag met vaderdag moest ik pa eigenlijk verwennen, maar in plaats daarvan zijn we gaan timmeren aan alweer een bouwseltje. Hoewel vanavond het barbequen het wel weer goed maakt.
Giulia had gisteravond haar prom en was bij vriendinnen blijven slapen. Vanmiddag kwam ze doodmoe thuis. Nog een paar dagen en dan is het afscheid. Wel het ergste gedeelte van een jaar een gastdochter in huis hebben!