Wandeling

Een collega van mijn werk had gevraagd of ik met haar mee ging wandelen. Elke zondag wandelt ze met een stel mensen door de bossen. Dus vanmorgen gingen we naar haar toe. Micky ging ook mee, wat wel leuk was. Ze wonen een eind buiten Ithaca, maar dan aan de andere kant van ons. Ze woont daar prachtig! Bovenop een berg, met maar 1 stel buren. Dat was toevallig ook nog iemand waar ik mee gewerkt heb, en die ook mee ging wandelen. Het huis hebben ze zelf gebouwd, en is nog niet helemaal af. Er moet nog veel afgewerkt worden. We kregen een complete rondleiding. Jammer dat ik geen foto's kan laten zien. Het was helemaal gedaan zoals ze zelf wilden, niks geen standaard, heel veel hout (waarvan veel uit hun eigen bos), allemaal heel erg uniek.

We gingen op pad met z'n zessen, plus een baby in een draagzak, en 2 honden. Het was heel leuk. Ze hebben zelf een enorm stuk grond waar ze paden gemaakt hebben, en dan hebben we ook nog een stuk van het Finger Lakes Trail gedaan, hetzelfde pad dat vlakbij ons huis loopt. We hebben door bossen en velden gelopen, en zelfs over een oude beverdam.
Je denkt dat het bij ons stil is, maar daar hoor je werkelijk helemaal geen auto in de verte.

Terug bij het huis hebben we hun groentetuin nog bewonderd, en ze zou ons nog veel meer meegegeven hebben dan dit;


Verse groenten; de paprika en tomaat zit vanavond in de chili. Heerlijk om zo uit eigen tuin te kunnen eten. Zo mooi zijn mijn groenten nooit geweest.

Daarna was het op naar Ithaca. Na de stilte van de bossen deed dat even vreemd aan. Micky had Bart beloofd dat hij hem een Subway broodje zou brengen op zijn werk voor lunch, en we waren al behoorlijk laat. Gelukkig had hij zijn lunchpauze nog niet gehad toen we er om kwart voor twee kwamen!

Vanmiddag hebben we wat in de tuin opgeruimd. Dat is wel hoog nodig! DaSom wilde wel gras maaien. Prachtig zoals ze alles aanpakt. Ze had dit nog nooit gedaan, dus weer wat geleerd. Alleen maakte de grasmaaier zo'n luid geluid, en opeens begon hij te roken! Maar meteen gestopt, af laten koelen, en kijken wat er aan de hand was. Er zat allemaal gras in de motor. Ik denk dat we hem uit elkaar moeten halen om het eruit te halen. Het is wel bijna zeker een muizenest! Misschien zitten er gebakken muisjes in.

Die muizen hebben wel een reden om wraak te nemen. Laatst ging Tim grasmaaien, maar hij wilde eerst oud gras onder de maaier weg halen. Dus legde hij de maaier op z'n kant, net toen er een muis uit sprong. Dat ging dus mis: het wiel van de maaier landde op de muis en de muis was dood. Alsof dat nog niet genoeg was: toen hij de maaier startte sprong er een muis uit. Hij vertelde dat die muis bloed bij een van de ogen had. Dus nu loopt er ergens een muis rond met een ooglapje om, en belust op wraak.

Vanavond heeft DaSom wat gekookt, ze noemde het eggroll, het is een soort omelet. Ei met soja saus en groenten. Dat mag ze nog wel vaker maken, het was erg lekker.


DaSom's eerste kooksel

Bril en taart

Vandaag eens wat saaie dingen gedaan die ook moeten gebeuren. Zoals de auto's olie verversen, iets dat al 2000 mijl te laat was. Ook liep ik al een dikke maand met een recept in mijn tas voor een leesbril. Ik had eindelijk eens mijn ogen na laten kijken bij een oogarts, en het blijkt dat mijn ogen allebei verschillend zijn. Vandaar dat Micky's oude leesbrilletje, dat maar 1 keer vergroot, niet zo goed werkte. Het is hoog nodig, want de lettertjes in mijn boek management zijn te klein, en ook de streepjes op de insuline spuitjes op mijn werk zijn minuscuul.

Bij de oogarts was nog een hele ervaring, aangezien ik er nog nooit geweest was. Toen ik bij de receptie aankwam waren een paar mensen druk op zoek naar een Ipod die iemand verloren was. Ik dacht hoe verlies je zoiets, maar ik kwam er wel achter. Als ze die druppels in je ogen doen om je pupillen te verwijden zie je inderdaad geen bal. Later, toen ik mijn eigen bijdrage van $10 voor artsenbezoek moest betalen kon ik niet eens de letters op de biljetten zien. Ze hadden me net zo goed $1 terug kunnen geven voor mijn $20, dat zou ik nooit geweten hebben. Ik maakte de opmerking dat ze hier waarschijnlijk wel heel veel met vergeten of verloren dingen te maken zouden hebben. Inderdaad zei de vrouw achter de balie lachend.

Nou, vandaag heb ik dan eindelijk een brilletje uitgezocht. Niks spectaculairs, maar voor mijn eerste bril is het toch wel vreemd. Over een week is ie klaar.

Ik heb een taart gemaakt voor Bart. Niks professioneels zoals die van Petra. Ha, ik zou me haast schamen als ik de foto hier neer zet.



Hij was nogal plat uitgevallen, maar smaakte prima!

Warm

Hoe vaak zal het voorkomen in New York dat je op 25 september 's avonds nog buiten kunt zitten? Zeer zeldzaam! 19 jaar geleden was het ook een warme herfstdag in Indiana, de dag dat we een gezin werden. Bart heeft op dinsdagen een drukke dag op school, met les tot 9 uur 's avonds, en ik heb hem net pas aan de telefoon gehad om proficiat te zeggen. Zijn golfstokken zijn vandaag gearriveerd, net op tijd voor de verjaardag, hoewel hij ze vrijdag pas zal krijgen.

Voor Tim en Niels was dit ook een belangrijke dag, eentje waar ze volgens hun zeggen 3 jaar op gewacht hebben. Vandaag kwam Halo 3 namelijk uit. Voor de niet-kenners: het vervolg op Halo 2, een video-spel voor de XBox. Drie keer raden waar ze nu zitten. We hebben er geen kind aan.

Voor mij bestond de dag uit wandelen met de hondjes, een vergadering op het werk, huiswerk maken, en weer een heel eind railing van het terras verven. Nog een klein stukje en dan is het klaar. Ja, dat krijg je als je zo'n groot terras bouwt. Ik vindt het niet erg om te doen, en het is een manier om buiten bezig te zijn. Het was er wel warm aan. Morgen heb ik een examen, en ik moet nog veel leren, maar het is met dit mooie weer veel te moeilijk om in een boek te duiken.

Vanavond hebben DaSom en ik een klein stukje in Treman park gelopen. Daar was ze nog niet geweest, en we moeten nog een keer terug om het hele stuk te lopen. Ze had haar gymschoenen op school gelaten, en moest op slippers lopen. Niet zo handig in zo'n park.

DaSom heeft vorige week voor het eerst brownies gemaakt, en vanavond wilde ze muffins maken. Thuis heeft ze nooit geleerd om te koken of te bakken, maar ze krijgt hier de smaak te pakken. Dus wijs ik haar hoe het moet, en dan krijgen we hier straks allemaal lekkere dingen.

Een dag van kleuren. Blauwe lucht, de laatste bloeiende bloemen, en hier er daar verkleurde blaadjes. Ik heb er fijn een tijd van kunnen genieten; de rest van de tijd ging op aan huiswerk maken en lezen.


Herfstasters met vlindertje. Ze zijn zo mooi tussen de gele guldenroede.


Suzanne met de bruine ogen, ofwel Black-eyed Suzan's.


Cosmos, compleet met bijtje. Omdat ik ze veel te laat en als kleine sprietjes geplant had, bloeien ze nu pas. Tot de eerste vorst... Ik vindt ze zo mooi, en ze staan er in verschillende kleuren roze.


Cosmos


Sommige bomen zijn al goed verkleurd.

Stralende herfst

De herfst begint hier met heerlijk weer. Een stralende blauwe lucht met geen enkel wolkje, prachtig. Vanmorgen heb ik nog eens een 4-mijls rondje met de hondjes gelopen. Dat doet goed.
Daarna ben ik aan het terras beginnen te ververven. Deze keer de spijlen van de railing. Pff, wat een pokkewerk. Ik heb uren geverfd, en ben ongeveer halverwege. Micky was met DaSom, Niels en Tim naar de stad, en toen ze terug kwamen heeft DaSom mee geholpen met een van de tafeltjes verven. Ze had dit nog nooit gedaan, en vond het wel leuk. Ik moest haar wel even vertellen hoe het goed te doen, zodat de beits niet overal droop :)
Tim en Niels hebben buiten mee geholpen met wat opruimen, en Micky heeft dit weekend een hekje voor het terras gemaakt.



Micky vertelde dat Kibbels gisteren een 'bijna-dood ervaring' gehad heeft. Ze had geprobeerd onder de railing van het terras te kruipen, en dat lukt haar natuurlijk nooit. Ze was klem komen te zitten met haar hoofd, en Micky moest haar uit deze positie redden. Ze verzinnen me ook wat om in de problemen te komen!

Vanavond heeft Bart alvast een voorproefje van zijn verjaardag gehad. Hij is dinsdag jarig, en dan zullen we hem niet zien. Van ons krijgt hij golfstokken, maar die zijn er nog niet. Ik had hem een boek gekocht dat hij graag wilde, The World Without Us. Hij was er blij mee. Ik had hem ook een kaart gegeven, eigenlijk een kinderkaart, van Transformers. Dat vond hij wel grappig.
Van Tim en Niels kreeg hij een controller voor de XBox, en van DaSom golfballen. Haar ouders hadden ook nog wat gestuurd, een penhouder voor op zijn kamer. Wel aardig van hun. Grappig is dat DaSom's broer op dezelfde dag als Bart jarig is, en ook nog eens in hetzelfde jaar geboren is!
Verder heeft Bart zijn verjaardag vrijdag nog tegoed, dan krijgt hij zij taart :)

Veranderingen

Ik zit hier te twijfelen over wat ik hier wel en niet neer kan zetten. De hele wereld kan tenslotte meelezen. Hoeveel over mijn werk kan ik vertellen? Deze keer gaat het niet eens over patienten (hoewel indirect toch altijd wel), maar over de organisatie. Het kleed is weer onder onze voeten uitgetrokken. Hoe, wat, waarom, het is te veel om uit te leggen. Het kan best zijn dat deze verandering beter is voor het hele ziekenhuis, maar voor onze afdeling is het weer een enorme verandering.

Veranderingen zijn vaak goed, en in de afgelopen 13 jaar (13??!!) dat ik hier werk zijn er de nodige geweest. Vaak slecht, vaak goed, stilstaan zul je hier nooit. De veranderingen komen soms zo snel dat er geen tijd tussenin is om even adem te halen. Ik heb er totaal geen probleem mee om te veranderen en te leren, als het de patientenzorg ten goede komt. Misschien is dit ook een verandering die positief uit zal pakken, maar voor het moment is er alleen maar verdriet en kwaadheid. Tijd zal het leren. Zo gauw we weten of het positief was zullen we het wel weer even veranderen en op z'n kop zetten.

Bezoek

Het is de laatste tijd best druk geweest, vandaar nu pas weer een post hier.

We hebben bezoek gehad uit Frankrijk van onze gastdochter van drie jaar geleden, Anais. Ze is een paar weken in Ithaca, en verblijft bij een vriendin op Cornell. Ik geloof wel dat ze er een hele leuke tijd heeft. Moet ook wel met al die feestjes!

Vorige week donderdag zijn we met haar gaan uit eten bij Applebee’s. We haalden haar op, en het was vrij stil in de auto, maar even later kwam de bende los. De kinderen emailen vrijwel nooit naar Anais, maar toch was het al snel weer als vanouds. Al zien ze elkaar een paar jaar niet, het blijven broers en zus met elkaar, prachtig! Ik heb Bart al lang niet meer zo veel horen praten, Tim zei later dat hij al lang niet meer zo gelachen had, en Niels bleef maar vragen wanneer Anais naar Kibbels en Bitz kwam kijken. Tussen haar en DaSom klikte het ook goed. Het was wel een geslaagd avondje.



Zondagmiddag ben ik Anais gaan halen voor een paar daagjes bij ons. We hadden eigenlijk niks gepland, en het was een mooie dag. Te mooi om binnen iets te doen, en Niels wilde wel achter het bos in. Dus hebben Tim, Niels en Anais in de beek gelopen, en gekheid gemaakt.

’s Avonds hebben we Cranium gespeeld, en ons rot gelachen. Echt een leuk spel. Soms hadden ze nog meer plezier met de klei die erbij zat.




Even een foto van de hele bubs. Hoe vaak krijg je ze allemaal lachend bij elkaar...

Op maandag gingen Anais en ik naar Bart, om samen met hem te gaan lunchen. Ik had Bart’s nieuwe stekje nog niet eens gezien. Hij zei dat hij in het middelste gebouw woonde, maar wat ik dacht wat het middelste was, was niet het juiste. Ook het volgende was verkeerd, en toen heb ik hem eindelijk gebeld, en kwam hij al uit een ander gebouw naar buiten. Lastig hoor!

Wat wel opviel is hoe gemakkelijk het is om binnen te komen. De deuren gaan open met een pasje, maar wij liepen gewoon achter iemand aan en waren binnen. In het gebouw konden we zo een kamer oplopen die hetzelfde nummer had als die van Bart. Daar lagen roze kussens op de bank, dus dat was duidelijk verkeerd.

Eindelijk vonden we het juiste apartement, dat van Bart zag er best netjes uit. Ze wonen met z’n vieren, ieder heeft zijn eigen slaapkamer, met een gezamelijke douche, keuken en huiskamer. De kamers zijn iets groter dan waar hij vorig jaar zat.

We gingen naar A&W voor lunch, een echt ouderwetse plek, zoiets uit de jaren ‘60. Bij de tafeltjes zit een telefoon waar je je eten besteld, en dan komen ze het brengen. Ook kun je buiten bestellen en dan brengen ze het naar je auto.

Na een gezellige lunch brachten we Bart weer terug, en gingen Anais en ik weer naar huis. Ik moest naar mijn les, maar Tim en Niels zouden gauw genoeg weer thuis zijn. Net voordat ik weg ging ontsnapte Bitz! Die rende meteen het bos in, en ze luisterde niet naar mijn roepen. Ik moest weg, dus hoopte ik maar dat ze zelf de weg terug zou vinden, en nergens achter de kippen aan ging.

Mijn les was vroeg afgelopen, en toen ik thuis kwam was Bitz nog niet terug. Micky was al eens de weg afgereden, en de kinderen hadden in het bos gezocht. We maakten ons wel wat zorgen, want het begon donker te worden, en het koelt ’s nachts al flink af. Toen ging opeens de telefoon; iemand vroeg of we soms een beagle kwijt waren. Ze wonen een halve kilometer verderop, en waren in het bos brandhout aan het opladen toen ze Bitz zagen. Ik ben haar gauw gaan halen. Ze zag er zo bang uit, was wat vuil, en haar buik zat onder de krassen van de bramenstruiken. We waren blij om haar terug te hebben, en dankbaar voor deze mensen.

Verder hebben we een leuke avond samen met Anais gehad. Ze had nog wat Frans snoep voor ons bij zich. Van het een kwam het ander, en ik liet ook wat Nederlandse drop proeven. Die vond echt niemand lekker! Tim en Anais hadden een wedstrijdje; wie het eerste het dropje op had won, en de ander moest ontbijt maken de volgende ochtend. Anais won, maar wat vonden ze die dropjes vies! (De volgende ochtend was Tim trouwens te moe om ontbijt te maken voor Anais).



Helaas was het ook weer tijd om afscheid te nemen, want ik moest de volgende ochtend alweer heel vroeg opstaan en Anais ging met Micky mee terug naar Cornell. Het was leuk om elkaar weer te zien!

Hier ook nog een foto van het Harvest Festival van zaterdag. DaSom, Tim en Niels hebben bijna 5 uur mee geholpen met de spellen, zelf hield ik het na 2 uur wel voor gezien. Er stond een erg koude wind! Het was wel leuk. Een stel Cornell studenten hielpen ook mee, als onderdeel van hun community service die ze moeten doen. Ik stond samen met Juan uit Miami bij de prijzen, een aardige jongen.


Tim, Niels en DaSom helpen bij de ballonnen.

Weer les

Ik was even vergeten hoe veel werk het is om lessen te nemen, al het leren, en huiswerk maken! Nu weet ik het weer: erg tijdrovend!

De les Health Assessment gaat nu wat beter. De stof is gewoon veel herhaling, maar de leraar heeft in ieder geval niet meer over zijn katten gepraat en blijft redelijk bij zijn stof. Ik weet de juiste Nederlandse uitdrukking even niet, maar in het Engels "he grows on me".
Op het moment hebben we het onder andere over huidaandoeningen, en body piercing kwam aan bod. De gekste plaatsen hebben mensen piercings, en de leraar zei dat hij ook even zijn piercing in ging doen. Hij dook met zijn hoofd achter de projector, en even later kwam hij tevoorschijn met een gigantische spel door zijn neus. We lagen krom! Nu was het natuurlijk een nepspelt die niet echt door zijn neus ging, en er ingeklemd zat, maar het zag er erg realistisch uit.
Even terzijde, maar het is een teken van deze tijd der electronica; de helft van de klas haalde zijn telefoon tevoorschijn om een foto te maken.

Gisteravond voor de les hadden we eerst nog een officieel gedeelte; de president van Upstate Medical University was er, en de dean van de school of nursing, onze directeur, en een paar van de "onder-directeuren", en nog wat andere hoge pieten. Er werden wat korte speeches gehouden; eigenlijk wist ik niet dat dit de eerste keer is dat Upstate lessen voor een bachelor's in verpleging buiten zijn campus doet. We zijn dus de pioniers!
Het was wel mooi dat er zo aandacht aan gegeven werd. Die taart was ook niet mis, en we kregen allemaal een Upstate speldje.
Er was ook iemand van de krant, en het onderstaande artikel stond vanmorgen in het Ithaca Journal. Er staat wel een foutje in, dit was niet de eerste les.
Ook werden er foto's gemaakt, maar ik die staan niet bij het artikel.

Nursing education expanded at CMC
By Linda Stout
Journal staff

ITHACA — After Bernice Miller earned an associate's degree in nursing in 1988 from Corning Community College, her full-time nursing position at Cayuga Medical Center and having a family made it difficult to drive somewhere for classes to further her education.

“It's something I've always wanted to do,” she said.

Now she's doing it. Miller was one of 23 nurses to start a new bachelor's in nursing program in January in which SUNY Upstate Medical University of Syracuse provides classes at Cayuga Medical Center.
Nursing students, their professors and administrators from Upstate Medical and Cayuga Medical Center celebrated Wednesday on the first day of the nursing program's second semester of classes.

Some of this semester's 29 students are enrolled in classes given at the medical center. Some are also taking online courses from SUNY Upstate, administrators said.

Louise McGee, a registered nurse from Dryden, retired in July from Tompkins Cortland Community College and found a second career teaching nursing courses to some of the same students she had years ago at TC3. Jorge A. Grimes, an Upstate Medical University professor emeritus, is also teaching these courses at the medical center.

McGee said she's proud to see her returning associate's level students out in their profession and earning more education, “... to see them self-actualized.”

Dr. David R. Smith, president of SUNY Upstate Medical University, said, “We're thrilled about this program,” calling it a “regional responsibility” to reach out to students from the Canadian border to Pennsylvania.

The medical center covers up to $3,500 tuition a year, including up to $2,500 scholarships per employee from the Cayuga Medical Center Foundation and another $1,000 of tuition reimbursement per employee. Cayuga Medical Center Vice President for Human Resources Alan Pedersen said $50,000 was made available this year for these nursing scholarships.

Smith said there's a shortage of nurses in northern New York as well as the Finger Lakes and Southern Tier, so there's a real need for this kind of program to further educate nurses.

Dr. Rob Mackenzie, Cayuga Medical Center president and CEO, said the center doesn't have a shortage of nurses thanks to retention efforts such as this new program.

Every interested nurse was able to enroll, Mackenzie said.

The real beneficiaries of the program are patients, said Elvira Szigeti, dean of the School of Nursing at SUNY Upstate Medical Center.

Linda Crumb, interim vice president of Patient Services, who has been supervisor in Behavioral Health at CMC, earned an associate's degree in nursing. While working and raising children in Brooktondale, she earned a bachelor's in nursing in 1986 through Alfred University distance courses offered in Ithaca and Elmira. She and Mackenzie said the new offering brings nurses from different areas and supervisory levels of the hospital together for classes such as health assessment (providing examinations) and administration. She said schedules are worked around the students' late afternoon classes. The nursing courses at the medical center are also open to non-employees, they said.

“We've got so much interest,” Crumb said.

6 jaar....

Bij deze dag blijf je toch ieder jaar weer even stil staan, hoe lang het ook geleden zal zijn. Voor de kinderen is het alweer ver verleden, maar ze weten het toch nog goed. Ik vroeg DaSom vanmorgen hoeveel ze van 9/11 als 11-jarige in Korea meegekregen had. Ze vertelde dat ze de hele dag tv gekeken hadden op school. Niels die toen 7 jaar was zei dat hij het ook nog goed wist.
Ik weet van hem nog dat hij samen met mij kaarsjes aan stak. Toen hij vroeg waarom ik dat deed zei ik "To remember all the people that are suffering". De volgende dag wilde hij ook weer kaarsjes aan steken, want "The people are suffering today too". Gelijk had hij wel, maar ik geloof dat hij die brandende kaarsjes ook wel erg leuk vond :)

Ik heb nog eens een oude foto gescand, van een bezoek aan New York in '94, toen hebben we ook bovenop het World Trade Center gestaan.



Op de boot naar Manhattan, met een kleine Tim.

Terras

De kinderen hebben een paar goede eerste dagen op school gehad. Ze hebben in ieder geval genoeg verhalen te vertellen.
Het was vandaag nog eens een hete zomerdag. Micky had vrij genomen, maar Tim was er gisteren achter gekomen dat de school waar hij computerlessen neemt om half 8 begint, en niet de gewoonlijke tijd van 9 uur. Hij was met de gewone high school bus gegaan, en daardoor bijna een uur te laat. Vanmorgen hebben we heb gebracht, en ik heb de busservice opgebeld hoe dat zat. Het blijkt dat hij door de lagere school bus opgepikt kan worden, en vanuit de lagere school naar de high school en dan naar die andere school. Wel wat omslachtig allemaal, maar zo kan hij toch op tijd komen. Micky kan hem meestal wel brengen, en Tim heeft al zo onderhandeld dat hij zelf rijdt met Micky naast zich. Dat zal wel een goede manier zijn om hem eens was meer te laten rijden.

Nadat we Tim afgezet hadden heb ik verf gehaald voor het terras. Ik had al eerder verf gehaald, maar die ga ik terug brengen. Dat was "natural cedar", wat roder. Bij nader inzien ga ik liever met de "natural". Ik heb een stuk gedaan wat in de schaduw lag, en later aan de ander kant nog een stuk, tot het te heet werd.


Zoiets wordt de kleur (rechterkant is geverfd).

Nog even een paar foto's van de vorige week, met de trap in aanbouw:




Sinds deze week hebben we een trap:


Wel zeker zo handig nu we niet meer met een ladder naar onder hoeven.


Het hele terras. Er moet boven over de balustrade nog een balk, en hier en daar wat afwerken, en dan is het klaar.
Er moet rondom nog heel wat opgeruimd, en ik moet nieuwe tuintjes gaan aanleggen.

Vanavond hebben we Subway broodjes gehaald en zijn bij Taughannock Falls State Park gaan picknicken. Daarna wat rond gelopen, en met een bal gegooid. Heerlijk zo, net een zomeravond.


Aan het meer.

Weekend in de Adirondacks

We hebben een heerlijk weekendje achter de rug. Het weerbericht zag er goed uit dus op donderdag ben ik op zoek gegaan naar een plekje om te verblijven in de buurt van Old Forge. Ik was verbaasd dat er nog verschillende plekken plaats hadden in zo'n druk Labor Day weekend. We kozen een "housekeeping cottage". Dit zijn huisjes waar je zelf al je beddegoed en handdoeken mee moet brengen, en je laat het schoon achter. Het lag ook nog aan het water, wat kun je nog meer wensen. Het ligt aan Fourth Lake, een groot meer dat onderdeel is van de Fulton Chain of Lakes, ongeveer 7 mijl voorbij Old Forge, vlakbij Eagle Bay.

We bedachten ons dat dit alweer de negende keer is dat we naar de Adirondacks gingen, maar nu realiseer ik me dat we er nog eentje vergeten waren. Met Lake Placid meegeteld is het 10 keer. De meeste keren zijn in en om Old Forge geweest. Bart ging niet mee deze keer, hij moest het weekend werken. Hij schijnt het helemaal niet erg te vinden om het huis alleen te hebben, en het komt voor de hondjes goed uit dat ze niet naar de kennel hoeven.

Zoals gewoonlijk was ons vertrek iets later dan gepland op zaterdag, maar om half een waren we er. We ontmoeten de eigenaren van de huisjes, een ouder echtpaar, en konden intrekken. Een sleutel kregen we niet, want er zitten geen sloten op. Niet nodig volgens de eigenaar, er was in 94 jaar nog nooit iets gestolen. Zo lang zijn die huisjes al een familie bedrijfje.
Het huisje was goed, het keukentje en fornuis was schoon, alleen hadden die vloeren wel wat schoner mogen zijn. Plus in elke hoek zaten spinnewebben. Al moet iedereen het schoon achter laten, dan mogen ze zelf toch nog wel eens controleren en er overheen gaan met een natte doek. Die spinnen krijg je toch met zo'n huisje onder de bomen.

Ons huisje, Beech genaamd.

We laadden onze spullen uit en maakten ons klaar om naar het waterpark te gaan. Als je na 3 uur 's middags gaat kun je er de volgende dag ook nog de hele dag in met hetzelfde ticket.
Het weer was halfbewolkt, en er stond een briesje. Vol goede moed gingen we het water in, het is verwarmd, maar toch nog niet echt warm genoeg. Vooral als je eruit kwam was het erg koud met dat windje. Toch hebben we allerlei glijbanen gedaan, en de Lazy River. Het was erg leuk, maar regelmatig moesten we even onder een handdoek in de zon opwarmen.
Er was 1 glijbaan bij waar je in een grote rubber band zat waar het water geloof ik niet verwarmd was. Jeetje, dat was koud! Die hebben we maar 1 keer gedaan!

Bij een van de glijbanen werden foto's gemaakt, die zijn we later gaan bekijken, en was zo leuk dat we er de $7.99 voor uitgegeven hebben. DaSom en Tim op een rubberband die gillend de waterglijbaan afkomen. Ik mag ze van hun hier niet plaatsen...

Na het waterpark zijn we wat boodschapjes gaan doen. Opvallend is hoeveel buitenlandse mensen hier werken. In het dorp zelf zijn gewoon niet genoeg mensen om het werk met de toeristenstroom van de zomer aan te kunnen, dus hebben er buitenlandse mensen tijdelijk werk. Achter de kassa stond een Russisch meisje.


Mooi zo 's avonds aan het water



We aten in ons huisje, en de kinderen misten hun tv. Die was hier namelijk niet aanwezig. Ze hadden wel hun laptop bij zich, en er was wel draadloos internet. Veel hebben ze er toch niet op gedaan. Tim en DaSom zaten een Sudoko puzzel te maken, en later begonnen ze aan een echte puzzel van 500 stukjes die in het huisje stond.
Ze kunnen zich ook prima amuseren zonder electronica. Ik amuseerde me wel met Harry Potter lezen.


Puzzels maken.



Later was er een kampvuur, en daar hebben we marshmallows geroosterd. DaSom, Tim en ik hebben een hele tijd op het dock staan kijken naar de sterren. DaSom zei dat ze nog nooit zo veel sterren gezien had. Hier was geen grote stad in de buurt en het was prachtig om te zien.

Op zondag waren Micky en ik om 8 uur wakker.




Ochtendmist over Fourth Lake

De kinderen hebben we lekker laten slapen, en wij zijn gaan wandelen. Het was niet zo ver, maar wel erg mooi. Eerst een stuk door het bos, en dan kwamen we bij Bubb Lake uit. Wauw! Zo vroeg in de ochtend was het zo stil, we begonnen er spontaan van te fluisteren. Nou ja, we wilden ook niet de mensen wakker maken die daar misschien nog in dat tentje bij het water sliepen.


Bubb Lake


Bubb Lake

En een filmpje; luister naar de stilte;



Terug bij het huisje waren de kinderen inmiddels wakker, en hebben we samen ontbeten.

De bakken voor blikjes en huisvuil stonden buiten het huisje; de bak met blikjes was omver gegooid en de blikjes lagen overal. Het moet een beer geweest zijn, want een stuk verop op de oprit lag een hoopje berepoep. Dat we er niet wakker van geworden zijn! De vuilnisbakken die ze hebben zijn "bear proof", er zit een schroefdeksel op. Bij het tentje bij Bubb Lake zagen we dat die mensen hun eten in een zak in een boom gehangen hadden, ook zodat de beren er niet bij konden.

Daarna hebben Micky en ik nog een stukje gekanoed op het meer bij het huisje. Ver konden we niet gaan, het waaide op het meer behoorlijk, en kano's en grote golven gaat niet goed samen.

Het weer was stralend, met een perfect blauwe lucht. Tegen de middag was de temperatuur ook lekker, en zijn we weer naar het waterpark gegaan. Het was weer heerlijk, hoewel ook nu nog best frisjes. We hebben heerlijk genoten.


Het golfslagbad.


De Lazy River, altijd een favoriet.

Terug bij het huisje ben ik ook nog heel even in het meer gaan zwemmen. Behoorlijk koud, maar het was iets wat ik gedaan moest hebben.

's Avonds hebben we spagetti gemaakt, altijd gemakkelijk, en daarna zijn we naar Old Forge gegaan om naar het vuurwerk te kijken. We waren er ruim van te voren. De kinderen amuseerden zich wel.


Samen gekheid zitten maken, en wachten op het vuurwerk.

Zo'n weekend samen met de familie is toch al leuk, maar ik bedacht me dat dit toch wel een goede manier is geweest om DaSom echt onderdeel van de familie te laten worden.
Het vuurwerk was wel de moeite waard, erg mooi.

Op maandag ochtend was ik alweer vroeg uit de veren, en zat lekker buiten in de zon te lezen.


Een stralende ochtend.

Micky volgde een uurtje later en we lieten de kinderen weer slapen. We gingen weer wandelen. Ik wilde eigenlijk heel graag naar Bald Mountain, hij wilde wat vlakkers doen. We konden het pad dat hij had uitgekozen niet vinden, dus gingen we toch naar Bald Mountain. Dit pad is een gedeelte vlak en gaat dan steil omhoog over gigantische rotsblokken. Boven op de berg staat een uitkijktoren die vroeger gebruikt werd om brand te ontdekken, en die je kan beklimmen.
We zouden net zo ver gaan als Micky's knieen aan konden. We zijn niet helemaal naar de uitkijktoren gegaan, maar toch ver genoeg om een fantastisch uitzicht te hebben. Ik ben blij dat we dit samen hebben kunnen doen.


Lekker samen in de zon op een steen zitten genieten van het uitzicht! (Nou ja, hier Micky even alleen).


Uitzicht!

En nog een keer een filmpje:




Sommige bomen waren al in herfstkleur.

Terug bij het huisje samen met de kinderen ontbeten, en weer een eind gekanoed. Daarna was het weer tijd op in te pakken en te vertrekken, en weer een einde van een fijne tijd.