Antwoord

Er lezen hier een paar slimmerikken die het antwoord wisten :)
Hoeveel dingen zouden er recht onder mijn neus zijn die ik niet weet?
Als ik van mijn werk naar huis rijdt is het net de tijd dat de John Tesh Radio Show op de radio is. Hij heeft altijd allelei weetjes van het grappige tot het bruikbare. Daar hoorde ik gisteravond dus over dit pijltje, en ik dus meteen kijken op het dashbord, en jawel hoor, ook in mijn auto een klein pijltje. Dat ik dat nou nog nooit gezien heb! Het geldt overigens alleen voor nieuwere auto's. Thuis vroeg ik het aan Bart en Micky, en zij wisten het antwoord ook niet. Er zijn blijkbaar veel mensen die dit nog niet weten!

Maandagavond hadden we zoiets geks! Ik had een bananenbrood gebakken, en Micky had het uit de oven gehaald toen het klaar was en de oven uitgezet. Een paar uur later roken we wat vreemds. Micky keek in de keuken, en de oven bleek nog loeiheet te zijn. Wat we roken was een oververhitte pan die boven op het fornuis stond. De knop van de oven stond gewoon uit, en wat we ook deden, de oven ging echt niet uit. Het was net zoiets als in een film waar electrische apparaten gaan doen wat ze willen. Een stekker uittrekken ging ook niet want het fornuis zit direct op de stroom aangesloten zonder stekker. Uiteindelijk heeft Micky in de zekeringkast een zekering omgezet om het geheel af te sluiten en dat werkte. Het verwarmingselement in de oven is compleet doorgebrand. Het zou maar gebeuren als je weg bent!

Op dinsdag had Micky een nieuw fornuis uitgezocht bij Best Buy, een flink afgeprijst showmodel. Toen hij wilde afrekenen vroeg de man of hij een 3 of 4 pin stekker moest hebben. Nee, zei Micky, dit fornuis is direct op de stroom aangesloten. Nou, dat mocht sinds 1999 niet meer vertelde de man, en hij kon het niet aan Micky verkopen. Dus we moesten de stroomvoorziening veranderen. Op woensdag heeft Micky een boel electriciens gebeld, maar blijkbaar is dat nogal moeilijk om iemand te krijgen. Overal geen gehoor. Een collega hoorde wat Micky nodig had, en stelde voor dat ze de onderdelen gingen halen en hij zou het wel even doen. Nou, toen ik 's avonds thuis kwam was het karweitje al mooi geklaard. Fijn om zo'n behulpzame collega te hebben! Hij is echt een manusje van alles.
Vanmiddag hebben we een nieuw fornuis gekocht, zaterdag wordt het geleverd. Mischien hadden we het oude nog wel kunnen repareren, maar dan zou ik het toch nooit vertrouwen. Ik bedenk me wel hoe lang we hier al wonen, als we al aan een tweede aankoop van grote apparaten toe zijn zoals wasmachine, droger en fornuis! Hopelijk is het dat voor een tijdje!

Wie weet dit?

Eens kijken hoeveel mensen hier die dit weten: als je moet tanken, en je weet niet aan welke kant je benzine tank zit, hoe kun je dit zien als je achter het stuur zit.
Dus zonder uit te stappen, in de spiegels te kijken, of de deur open te maken.

Misschien een beetje blog-vulling, maar ben ik de enige die dit niet wist?
Antwoord volgt :)

Boeken

Van een collega heb ik vrijdag drie Shopaholic boeken te leen gekregen. Nadat ik maanden geleden het eerste boek in de serie gelezen had was ik verslaafd. Ik had me voorgenomen om deze 3 boeken pas volgende week in de vakantie te lezen, maar ik heb er al eentje uit. De andere twee bewaar ik toch echt tot volgende week!
Met deze collega ben ik een onofficiele boekenruil begonnen. De boeken die ik pas gelezen heb geef ik haar te leen; The Devil Wears Prada, (ook na het zien van de film heel leuk!), I Don't Know How She Does It, en The Nanny Diaries (die film heb ik nog niet gezien). Allemaal leuke en vlotte boeken voor zomer-lezen.
Dan kan ik over een paar weken weer met cursus beginnen en vol moed aan die 1000 pagina pil die hier al ligt.

Weekendje verven

Het is een bezig weekend geweest. Op zatermorgen zijn Micky en ik al vroeg gaan kano varen. Heerlijk zo 's morgens rustig op het water. Daarna de boodschappen gedaan, verf gekocht, en aan het werk! Het kippenhok zag niet meer uit, en dat wilde ik gaan verven. Terwijl ik in de winkel was bedacht ik me dat het wel leuk zou zijn als ik het als een rode schuur zou verven, in plaats van dat donkerbruine dat het nu is.

Maar eerst begon ik aan het huis, het hout onderaan de voorkant heeft een nieuwe lik verf in een iets donkerder beige gekregen op zaterdag:


Je ziet het momenteel bijna niet door de bloemen, maar het ziet er weer mooi uit! Er zit ook een tintje perzik in die kleur, iets wat je op het kleurkaartje in de winkel niet zag. Zo kan het toch anders uitvallen, maar het is wel mooi.

Zondag was het kippenhok aan de beurt. Plaatje van voor:



En na:


Het grote hok. Een beetje verf doet wonderen. Alleen de voorkant moet nog geverft, maar dat moet eerst schoongemaakt, en de kleine kippen zitten dan in de weg. Het is me een boel om bij te houden met zo veel kippen! Er moeten er echt een stel weg.


Het kleine hok. Misschien nog wat witte latjes er tegen en dan lijkt het echt een rode schuur. Toen ik met dat rood begon, was het wel even wennen. Het is echt heel rood, en heeft misschien iets meer oranje dan echt "schuur-rood".
De kinderen vroegen of het een 'designer chicken coop' zou worden. Jawel hoor!

's Avonds hebben we lekker gebarbequed. Daarna ging Bart Goliath er even bij halen. Geen idee waarom.


Bart en Goliath. Bart is de enige die hem vast kan pakken.

Ik was bang dat de honden hem zouden pakken, maar ze zijn allemaal wat bang van elkaar. Bitz likte haar mond wel af, maar durfde toch niet dichtbij te komen. Wel goed zo! De haan bleef hun ook goed in de gaten houden, en kwam tot een halve meter afstand, maar pikte hun niet.


Goliath wil ook wel een hapje mee eten, maar durft toch niet echt goed.



Bitz moest even snuffelen.

Later op de avond zaten Micky en ik nog op het terras, en er kwam een hert met een jong net in het bos langs wandelen. We zaten heel stil te kijken, de herten hier zijn veel schuwer dan in de stad waar ze meer mensen zien. Heel leuk om zo'n baby met spikkels te zien.

Zomerkamp

Deze week hadden Tim en Niels het over "ons" poppentheater dat op school stond. Hoe bedoel je, "ons" poppentheater? Ja, het was echt dat van ons, compleet met de gebogen stang waar de gordijntjes aan hangen.

Toen Niels 1 jaar werd kregen ze met kerst een poppentheater dat Micky en ik gemaakt hadden. De kinderen speelden er veel mee, maar werden er natuurlijk te groot voor. Zo'n 2 jaar geleden heb ik het eindelijk naar het Leger des Heils gebracht. Ik vond het een beetje moeilijk om er afstand van te doen. Nu verschijnt het poppentheater opeens hier op de school! Ik ben er even naar gaan kijken. Ja, dat is het toch echt. Leuk om het weer te zien en dat er goed gebruik van gemaakt wordt!

Volgens de leidster van het zomerkamp heeft Tim maar een moeilijke groep. Van de 17 10-12 jarigen in de groep zijn er driekwart meisjes. Die moeilijke pre-teen leeftijd, en deze groep hangt ook nog eens aan elkaar met kliekjes. Tim zei dat er vorige week opeens 4 meisjes tegelijk aan het huilen waren, en alleen maar omdat er eentje tegen een ander meisje had gezegd dat ze niet meer vriendinnen wilde zijn. Hij had er iemand anders bij moeten halen om de gemoederen te sussen.

Niels zit elke week bij een andere groep kinderen. Vorige week zat hij bij de "Monkeys" (elke groep heeft een naam), de groep kleinsten. Hij vond er niks aan, de kinderen wilden alleen maar de hele dag Duck Duck Goose wilden spelen.
Deze week zat hij bij Tim's groep en hij lijkt er veel meer plezier in te hebben. Hier spelen ze veel meer spellen zoals kickball en dodgeball. Daarom, en ik denk ook omdat hij bij Tim zit, vond hij het wel leuk deze week. Eens zien waar hij de volgende week bij zit.

Filmpje

Dit filmpje is van een andere site geplukt, ik vond het zo leuk. Voor de verpleegkundigen onder ons, een nieuwe manier om hartritmestoornissen onder de knie te krijgen. Dit eerste is een normaal sinusritme:

Je hebt van die dagen

“Charge nurse” zijn is een van mijn minst favoriete dingen om te doen. Niet omdat je zoveel vragen krijgt over verpleegkundige taken, of veel hulp aan nieuwere verpleegkundigen moet geven. Nee, om personeel te vinden voor de ziekmeldigen is nog het moeilijkste, en een ander onfavoriet onderdeel zijn al de kleine klachten die van alle kanten op je af komen van collegas.

A, een verpleeghulp, belt dat ze zich verslapen heeft en wat later komt. Prima, goed om dat even te laten weten. Een half uur later komt ze op de afdeling, werpt een blik op het patientenbord en de werkverdeling en stormt op een andere verpleeghulp af. “Ik had gisteren die groep patienten, en ik wil ze vandaag terug. Jij neemt maar die andere groep.” Helaas is verpleeghulp B over deze houding zo verbolgen dat ze weigert haar groep te veranderen. Als charge nurse krijg ik dit allemaal te horen, maar de groep veranderen doe ik ook niet. Dus hebben we de hele dag met een dwarse (en hoogzwangere) A te maken, hoewel ze later wel wat afkoelt.

Verpleegkundige N komt op me af, klagend over verpleeghulp S, dat ze achter haar rug luidkeels over haar zit te roddelen. Ik praat even met N, en zeg dat ze er zelf wat van moet zeggen, hier ga ik me niet inmengen. Later hoor ik dat ze een gesprekje gehad hebben, en het allemaal weer goed is.

J, een verpleeghulp, belt dat ze een “personal day” opneemt omdat ze teveel dingen te doen heeft. We krijgen een paar dagen per jaar om op te nemen, maar het is veel beter als je het van tevoren afspreekt, en niet zomaar belt, en al zeker niet in het weekend wanneer er bijna geen vervanging te vinden is. Gewoonlijk is dit iemand die erg hard werkt, dus ze zal zeker niet zomaar bellen.
M, een andere verpleeghulp, is al een paar dagen niet verschenen op haar werk zonder op te bellen. Ontslag zit er voor haar wel in.
We komen dus 2 krachten tekort. Ik ga het lijstje af van mensen die misschien extra kunnen komen werken en bel ze, zonder enige hoop op succes. Gelukkig is onze beddenbezetting laag, en tevens kan een andere afdeling hulp sturen blijkt later.

Ik voel me op zo’n dag een beetje een bliksempaal, alles komt er op me af, en iedereen denkt dat de charge nurse alles maar op moet lossen, en vandaag is ook iedereen ook nog eens dwars. Is het een volle maan of zo? Is de moraal tot nieuwe diepten gekelderd? Of zijn we met zijn allen aan het PMS’en?

“He farted in my face”, zegt Tim over Niels. Na wat discussie zeg ik dat ik zo’n opmerkingen waarschijnlijk nooit zou krijgen als ik meisjes gehad had. Dan zou het misschien meer zoiets zijn als “She’s being mean to me!”.

Wat dit nu met bovenstaande te maken heeft? Verpleging is in dit land nog altijd vooral een vrouwenberoep. Soms denk ik wel eens dat sommige vrouwen dat kattige van meisjes nog in hun hebben. De meeste dagen gaat het goed, en werken we prima samen, maar er zijn ook zo van die dagen.... We zullen het maar op de PMS gooien.

Say what?

Je zal het nooit raden welk dier er vandaag in Taughannock Falls Park rond liep!

Bart heeft het beest niet gezien, hij zat bij de ingang die het verst van het ravijn ligt, maar hij kon het volgen op zijn radio. Dat ging zoiets:
"Kantoor?"
"Hier is het kantoor, wat is er?"
"Eh, ik krijg hier meldingen van mensen die, eh, een bison gezien hebben."
"Kun je dat herhalen?"
"Ja, eh, meldingen van een bison in het ravijn."
"Een bison?"
"Ja, een bison."
"Ok. Ik geloof niet dat die hier voorkomen. We zullen animal control bellen."

Het is niet duidelijk of het een volwassen bison was of een kleintje. Hij is niet gevonden door het parkpersoneel. Waarschijnlijk is hij weer uit het ravijn geklommen over een oud en heel stijl vervallen pad naar boven. Daar zagen ze de sporen, dus het was echt geen fabeltje.
Het bleek dat er 13 bizons ontsnapt waren bij een boerderij in de buurt, 12 waren er weer terug gevonden.
Nou, dit had ik wel willen zien, je zou je zo in Yellowstone wanen.

Update; het artikel in de krant. Volgens dit artikel zijn ze vorige week al uitgebroken, kunnen het er wel 17 zijn, en zijn ze nog niet terug gevonden.

14

Dat is het aantal eieren dat Bart onder het kleine kippehok vond!
De laatste tijd lopen de kippen meestal los, doordat de slaaphokken voor hun anders verdeeld zijn met de kleintjes die we nu hebben. We hebben 3 oudere kippen (van 3 jaar oud), die nog steeds prima legden, maar de laatste tijd dacht ik dat ze van de leg afwaren. Af en toe lag er een ei in hun hok. Zo weinig eieren dat we het laatste opgebruikt had, en we eieren in de winkel moesten kopen. Totdat Bart op het briljante idee kwam om onder het hok te kijken. Daar vond hij dan 14 eieren. Helaas zullen we ze weg moeten gooien, sommige kunnen wel 2 weken oud zijn.

Donderdag zijn we naar de musical Oklahoma! geweest in het Hangar Theatre, een musical die 65 jaar geleden voor het eerst opgevoerd werd op Broadway. Hij wordt regelmatig nog opgevoerd door high schools, en is tijdloos. Ik vond het wel leuk, Micky wel minder. Hier een stukje van een andere uitvoering van Oklahoma. Dit is tevens het staatsliedje van Oklahoma geworden.

Vrijdag en zaterdag gewerkt, en vandaag een vrij luie dag gehad. We wilden gaan kano varen, maar bij het meer waaide het toch net wat te hard, en dan slaat je kano nog eens graag om. Daar hebben we maar vanaf gezien. Het heeft weer flink geregend, het zou wel fijn zijn om eens een paar dagen achter elkaar geen regen te hebben! De paddestoelen groeien al in het gras!

Rijbewijs

Jippee, Tim heeft zijn rijbewijs! Het heeft even geduurd, want hij is er niet zo een die meteen na zij 16e wilde rijden. Nadat wij hem de basis geleerd hebben van het autorijden, heeft hij ook nog een paar rijlessen van een rijschool gehad. Ik wilde dat hij ook nog wat officiele lessen nam, vooral om in de stad te leren rijden. Plus het paralel parkeren waar ze hier op staan dat je het moet kennen. 3 van de lessen waren echt lessen, en de 4e les was het examen doen.
Het was wel fijn hoe dat ging, ze kwamen hem gisteren bij het zomerkamp halen, en hij reed met de instucteur naar het Department of Motor Vehicles, waar de school het examen ook afgesproken had. Ik heb zelf niks met het DMV hoeven doen en dat is al veel waard. Tim vond het examen heel gemakkelijk, en zei dat het maar 3 minuten duurde. Het zal wel wat meer zijn geweest, maar veel stelt het inderdaad niet voor.
Nu moeten we hem nog op onze verzekering zetten, en dan kan hij er alleen op uit. Oef, dat zal me weer grijze haren kosten!

Bart had vandaag vrij en we gingen zijn auto weg brengen om de remmen na te laten kijken. Die knarsten van alle kanten. Nadat we de auto gedropt hadden gingen we samen met Micky een eindje lopen bij Cornell. Het was een stalende dag, heerlijk genieten. We liepen langs Beebe Lake.
Hier waren jongeren aan het zwemmen, niet zomaar zwemmen, maar vanaf de zijkanten bij de waterval omlaag springen, en van het bruggetje afspringen (klik op de link, en dan zie je een foto van het bruggetje). Het zag er gevaarlijk uit, zeker bij de waterval. Het is toch zeker 15 of 20 meter hoog, en je weet niet wat er onder het water zit!

We liepen een eind verder richting hangbrug, nog een mooi plekje. Een triest idee is dat daar beneden pas geleden iemand verdronken is. Er wordt ook daar gezwommen, en er is een kleine waterval die blijkbaar zoveel kracht heeft om iemand onder water te houden. Je zou dat echt niet verwachten!

Aan de andere kant van de brug zijn een boel trappen en boven stond iemand in de struiken te staren. We keken wat er te zien was, en er stonden 2 piepkleine babyhertjes. Ik hoop dat ze het overleven: aan de ene kant een ravijn, en aan de andere kant een weg.

Na de wandeling zetten we Micky weer af bij zijn werk, en toen we halverwege de stad door waren belde de garage. Omdat Bart dacht dat hij nog een afschrift in de auto had liggen van werk dat was gedaan aan zijn remmen gingen we er even aan. Het bleek dat het niks was dat nog onder de garantie viel, en zijn hele achterremmen moesten vervangen worden. Van 1 rem was zelfs niks meer over. We hebben een kaartje voor 10% korting, en de man was zo aardig om daar 20% van te maken, maar het hakt er nog in! Zo komt Bart er wel achter hoe duur autorijden is!

Aan het water

Vandaag zijn we voor het eerst in heel lange tijd gaan kano varen. Toen we bij Cayuta Lake aankwamen stond de parkeerplaats heel vol, zo veel volk heb ik daar nog niet gezien. Het bleek later dat er een vistoernooi aan de gang was.
Op het water was er van die drukte niks te merken, het is groot genoeg voor zo veel boten.
Het was heeeerlijk. Het is zo ontspannend.

Een filmpje van het beekje:




Een van de weinige lelies die nog bloeide.

Rondkijkend over het meer;





Op de terugweg heb ik wat foto's van de omgeving gemaakt. Het meer ligt ongeveer 4 mijl van ons vandaan, we rijden dan achter ons de berg op. Hoewel we achteraf wonen denk ik nooit dat we zo erg achteraf wonen (hoewel voor Nederlandse begrippen dit al heel erg achteraf is). Pas als we die berg over zijn vindt ik het zo veranderen in echt "rural".


Het bos in de verte is Connecticut Hill, een wildlife management area.


Er zijn veel meer goed onderhouden huizen dan de bouwvallige huizen, maar die laatsten vallen meer op. Bij dit huis staan 2 schoolbussen, een rode kruis bus, verschillende caravans en auto tussen de struiken. Er ligt altijd standaard een grote bruine hond op de weg die niet opstaat voor het verkeer. Niet dat er veel auto's langskomen, want het is een onverharde weg.





Vanmiddag zijn we naar de Dragon Boat Races geweest. We hebben verschillende races gekeken, bij de eerste die we zagen ging het mis. De stuurman stuurde niet goed en raakte een andere boot. Gelukkig aan de achterkant, en niemand viel in het water. Ze waren er helemaal niet blij mee natuurlijk en de team captains moesten zich bij de jury laten zien. We hoorden de verhitte discussie zelfs aan de andere kant van het water waar we stonden.

De race die wat mis ging:


Bij de laatste boot die over de finish gaat hangt de drakekop voor aan de boot helemaal scheef.

De rest van de races ging wel goed.



Er waren teams uit het hele noordoosten en Canada; Boston, New York (de Wall Street Dragons), Washington, Pittsburg, en de Philadelphia politie. Het Ithaca team is de Gorges Dragons, en er is een team met een leuke naam: de Aquaholics.
Het is wel een populaire sport!

Vanavond terwijl we op het terras zaten kregen we bezoek;



Ze zoeken graag het hoogste punt op. Pa's tafeltjes en bankjes worden goed gebruikt!

Zomerwerk

Tim en Niels zijn deze week begonnen met zomerkamp, Tim als "counselor", leider dus, en Niels als "counselor in training", leerling-leider. Ik geloof dat het hun wel bevalt, ik hoor tenminste geen geklaag. Voor Tim is dit niks nieuws en hij heeft van voorgaande jaren in dit baantje vanalles geleerd. Zo schreef hij eens in een essay dat hij geleerd had dat je de kinderen moest bezig houden anders renden ze alle kanten op en ontstond er chaos. Ze waren eens in het park en de kinderen moesten bij elkaar blijven. Dat deden ze niet en toen heeft hij ze allemaal aan een tafel gezet en gezegd dat ze 15 minuten moesten blijven zitten. Elke keer als er iemand opstond ging de tijd opnieuw in. Hij zei dat ze een half uur gezeten hebben, maar daarna had hij geen problemen meer met kinderen die niet luisterden. Dit jaar heeft hij samen met een leeftijdsgenoot een groep van 17 vier en vijfde klassers, dus ongeveer 10-12 jaar oud. Ze doen vanalles, sport, drama, knutselen, en ze hebben uitstapjes.
Voor Niels is dit zijn eerste zomerbaantje. Het betaalt niet veel, het is meer voor de ervaring. Na de eerste dag kwam hij thuis, en hij vond dat hij veel te veel moest doen voor die $10 per dag die hij krijgt. Hij is vooral het manusje van alles, en zei dat hij na de lunch en snacks de tafels moet schoonmaken, "wc politie" moet zijn zodat de kinderen niet allemaal tegelijk op de toiletten zijn, en verder speelt hij met hun mee. Hij zit elke week bij een andere groep.

Het is grappig als ik ze ga halen om de bekende gezichten te zien. Bekend, maar toch veranderd. Kinderen waarmee ze opgegroeid zijn en die ik amper herken als tieners, en die dan achter het stuur van hun auto stappen en wegrijden. Diezelfde kinderen die gisteren nog in kindergarten zaten... Waarvan er een paar binnenkort in het leger gaan. De tijd is voorbij gevlogen!

Bart heeft deze week een orientatie dag bij zijn nieuwe school gehad. Hij zei dat het veel van hetzelfde was als met de open huis dag. Hij heeft tevens met een counselor gesproken en zijn klassen gekozen. Ze hadden hem in het verkeerde major gezet, maar dat is nu weer terug veranderd. Hij doet Environmental Science en biologie.

Tim had laatst ook met een counselor gepraat op zijn school en de klassen gekozen. Ik was erbij, maar toen ik het later nakeek leek het me niet goed. Omdat hij zijn plaatsingstest niet zo goed had gedaan in Engels lezen en wiskunde moet hij hiervoor extra lessen nemen om op niveau te komen. Dat zijn 6 credits die wel college credits zijn, maar niet meetellen voor de 64 die nodig zijn voor zijn degree. Om die 64 credits in 2 jaar te doen moet je minstens 16 credits per semester nemen, anders haal je het niet. Hij heeft momenteel maar 13 credits gepland, waarvan dan die 6 extra lessen zijn, en een paar van die 13 credits zijn flutlessen die verplicht zijn zoals Health en Fitness. Dat stelt niks voor wat je daarvoor moet doen. Het komt erop neer dat hij dit semester maar 7 credits voor zijn degree zal halen, plus dat het veel te gemakkelijk zal zijn. Hij zal dus nog 3 credits erbij moeten nemen dit semester. Van de 8 credits die hij van de computerlessen heeft telt er maar 1 mee voor zijn degree.
Momenteel is hij bezig met een zomerles, English 101, wat hem ook 4 credits oplevert. Het is mij een raadsel dat ze het wel goedgekeurd hebben dat hij dit neemt, terwijl hij er een extra les Engels lezen bij moet doen. We grappen erover dat hij wel kan schrijven maar niet lezen.
Deze zomerles gaat heel goed, wonder boven wonder. Het is best een opgave, 2 avonden in de week 4 uur les, plus huiswerk. Van zijn klas van 12 personen zijn er nog 7 over, de rest is ermee gestopt. Hij klaagde in het begin dat ik wilde dat hij deze les deed, maar nu is hij wel trots dat hij dit doet, en ook trots dat hij een van de volhouders is. En ik ben ook trots op hem, en heb hem dat ook gezegd.
Nog een paar weken en dan is hij er klaar mee.

Vuurwerk

Het weekend heb ik gewerkt, en dan lig ik altijd al vroeg in bed 's avonds. Echter net toen ik naar bed ging zaterdag begon buiten het geknal. Er was blijkbaar nog genoeg vuurwerk over van 4 juli vrijdag. Het was niet alleen maar op 1 plek waar vuurwerk afgeschoten werd, van alle kanten knalde het. Dan echoed het ook nog tussen de heuvels, voor extra effect. Van slapen kwam niet veel, en zelfs later om half een werd ik nog een keer wakker van de knallen. Het houdt de beren in ieder geval uit de buurt :)

Dan te bedenken dat vuurwerk in New York verboden is. Het zit raar in elkaar. In New York kun je geen vuurwerk kopen, maar net over de grens in Pennsylvania zijn vuurwerkwinkels. Mensen uit Pennsylvania kunnen er niet zomaar vuurwerk kopen, ze moeten eerst een vergunning hebben, maar als je een New York rijbewijs laat zien kun je gewoon kopen wat je wilt. Het mag in New York niet afgeknald worden, maar niemand die zich daar druk om maakt. Zo bedelen de kinderen ons elke keer als we in Pennsylsvania langs de vuurwerkwinkel komen om er wat in te slaan, wat we ook regelmatig doen. Alleen maar klein spul wel.

Fourth of July

Onafhankelijkheidsdag, en wij waren zelfs de vlag nog vergeten. Die is nog altijd niet opgehangen sinds we het nieuwe terras hebben...
Niet dat iemand het op zal merken.
Het was een stralende dag, precies de goede temperatuur, met zon, en geen hoge luchtvochtigheid. Vanmorgen heb ik wat werk in de tuin gedaan. Dat vindt ik altijd wel een ontspannende bezigheid.

Ondertussen zijn onze kleinste kuikentjes alweer 3 weken en we vonden het tijd dat ze naar buiten gingen. Het tussenschot dat het hok in twee delen verdeelde hebben we eruit gehaald en zo konden ze bij de deur komen waar ze naar buiten kunnen gaan. Het duurde zeker een kwartier eer de eerste genoeg moed had verzameld om die enge grote ruimte in te lopen. De rest volgde daarna snel. We hebben een hele tijd naar hun capriolen zitten kijken, zo grappig. Vanavond hebben de barred rocks bij hun gelaten, maar dat bleek niet zo goed te gaan, en voor de nacht hebben we ze weer opgespitst. Kippen zijn wel wezens die vastzitten aan hun gewoontes. Een verandering van nachtverblijf gooit ze helemaal in de war!

Vanmiddag zijn we gaan picknicken in Taughannock Falls park. We brachten de Subway broodjes mee. Ik had wel verwacht dat het er druk zou zijn, maar het was nog een graadje drukker dan gedacht. Bij de ingang stond een kleine file. We hebben ons omgedraaid en zijn naar een rustigere ingang gegaan. Druk hier betekend nog niet dat het hutje mutje is, maar nog ruimte genoeg. De barbeques roken lekker. Want wat doe op 4 juli... de familie mee naar het park, de koelboxen mee, de houtskool, en barbequen maar op de barbeques die in het park staan. De hond gaat natuurlijk ook mee, ze waren goed vertegenwoordigd. Honden kijken is bijna net zo leuk als mensen kijken. Een retriever zat aan een korte lijn vast aan een boom en hij had zijn baas zo goed getraind dat die hem steeds de bal kwam terug brengen. Er was een dikke beagle mix, buitengewoon rustig voor een beagle. Een grote zwarte hond die meer op een beer leek, en slecht kon lopen, zielig. Een zwarte labrador was van een boot afgesprongen, naar land gezwommen, en de mensen op de boot stonden naar hem te roepen om terug te komen. Even twijfelde de hond tussen de mensen die de frisbee aan het gooien waren of de mensen op de boot. Uiteindelijk sprong hij weer in het water en zwom terug. Hij had gelukkig wel een zwemvest aan, en had wel plezier met dit alles.
Zo heb je gratis je entertainment erbij.

We zaten aan een picknicktafel onder de bomen, maar er waaide een koud windje van het meer. In de zon ging het wel aan het water. Af en toe kwam de park politie langs in een bootje om mensen te zeggen dat ze daar niet mogen zwemmen; er is een ander zwemgebied waar wel gezwommen mag worden.

Hierna hebben we wat rondgelopen. Bart en Tim vonden hun eigen prive strandje om stenen in het water te gooien.



Op de terugweg zijn we weer eens bij het uitkijkpunt geweest. Terwijl we daar reden zagen we Bart, hij werkt in dit park, en vandaag werkte hij bij onderhoudt. In vol ornaat was hij bezig met de weed eater. Hij moet dan oorkleppen, veiligheidsbril, en masker op, je kent hem bijna niet terug. Het is flink zwaar werk om dat uren te doen! Hij had ons gezien en zwaaide even.

Boven aan het park is een mooi en best verborgen plekje waar ik met de kinderen en Micky nog niet geweest was, dus daar gingen we even naar toe.

De uitzichten boven aan de watervallen.


Niels vond dit uitzicht nog mooier dan de watervallen.

Weer thuis wilde Niels wel even met de kuikentjes spelen. Dat wordt 'chicken man' nummer twee. Gisteren was hij in de stortregen naar buiten gegaan om de kippen binnen te krijgen die de ingang van hun hok niet konden vinden. We hebben natuurlijk weer de nodige foto's gemaakt.




White crested black polish, de veertjes op hun hoofd beginnen al te groeien.


Single comb brown leghorn.

Goliath met zijn kleine harem.

Bart kwam snel genoeg hierna thuis, en ik wilde wel een close-up foto van de haan, Goliath. Bart is de enige die hem op kan pakken of heel dichtbij komen. Je moet toch altijd minstens een meter afstand houden en hem goed in de gaten houden zodat hij niet aanvalt.

Boer wat zeg je van mijn haan?

Nou, dit wordt langzaamaan een kippenblog! Wordt vervolgd.

Plantetafel of kippentafel?
Het is maar wie je het vraagt.

Bloemen en wilde dieren

Zoals beloofd nog wat foto's.


Omdat ik bijna in het gat bij de kelderdeur gevallen was, heeft pa er een hek gemaakt.


Een bankje door pa gemaakt (moet nog geverft worden).


Wat bloemetjes uit de tuin.




Een paar mandjes.


Clematis


Ondanks de rupsen die de rozenstruiken wel erg lekker vonden komen er toch bloemen aan!


Het witte hek rechts (gemaakt door pa) komt naast de tuin te staan.


De 3 zusters doen het goed.


Even lekker van de zon genieten.


De barred rocks komen uit Bart's hand eten, maar ze laten zich niet graag op pakken. Ze hebben het net als de oude kippen al door dat mensen eten betekent. Elke keer als iemand buiten komt komen ze aan rennen.

Terwijl ik in de tuin aan het werken was hoorde ik wat in de struiken. Ik draaide me om, en er stond een baby hertje aan de rand van het bos me aan te kijken. Moeder hert was vlakbij en ze gingen er snel vandoor. Mooi om even te zien. Laatst zagen we langs de weg een baby hert dat bij zijn moeder aan het drinken was. Dat was in de stad waar ze heel wat tammer zijn, maar ik had het nog nooit gezien.

Vanmiddag was ik aan het grasmaaien en kwam een hoopje poep tegen. Niet zomaar een klein hoopje. En een stukje verder nog een hoop.



Dit kon wel eens berepoep zijn. Ik heb opgezocht hoe dat eruit ziet, en het lijkt er verdacht veel op... Beren worden al jaren 'in de buurt' gezien, nu is er waarschijnlijk een heel dichtbij geweest. Van een afstand wil ik er wel een zien, liever niet te dichtbij!