Rijbewijs

Jippee, Tim heeft zijn rijbewijs! Het heeft even geduurd, want hij is er niet zo een die meteen na zij 16e wilde rijden. Nadat wij hem de basis geleerd hebben van het autorijden, heeft hij ook nog een paar rijlessen van een rijschool gehad. Ik wilde dat hij ook nog wat officiele lessen nam, vooral om in de stad te leren rijden. Plus het paralel parkeren waar ze hier op staan dat je het moet kennen. 3 van de lessen waren echt lessen, en de 4e les was het examen doen.
Het was wel fijn hoe dat ging, ze kwamen hem gisteren bij het zomerkamp halen, en hij reed met de instucteur naar het Department of Motor Vehicles, waar de school het examen ook afgesproken had. Ik heb zelf niks met het DMV hoeven doen en dat is al veel waard. Tim vond het examen heel gemakkelijk, en zei dat het maar 3 minuten duurde. Het zal wel wat meer zijn geweest, maar veel stelt het inderdaad niet voor.
Nu moeten we hem nog op onze verzekering zetten, en dan kan hij er alleen op uit. Oef, dat zal me weer grijze haren kosten!

Bart had vandaag vrij en we gingen zijn auto weg brengen om de remmen na te laten kijken. Die knarsten van alle kanten. Nadat we de auto gedropt hadden gingen we samen met Micky een eindje lopen bij Cornell. Het was een stalende dag, heerlijk genieten. We liepen langs Beebe Lake.
Hier waren jongeren aan het zwemmen, niet zomaar zwemmen, maar vanaf de zijkanten bij de waterval omlaag springen, en van het bruggetje afspringen (klik op de link, en dan zie je een foto van het bruggetje). Het zag er gevaarlijk uit, zeker bij de waterval. Het is toch zeker 15 of 20 meter hoog, en je weet niet wat er onder het water zit!

We liepen een eind verder richting hangbrug, nog een mooi plekje. Een triest idee is dat daar beneden pas geleden iemand verdronken is. Er wordt ook daar gezwommen, en er is een kleine waterval die blijkbaar zoveel kracht heeft om iemand onder water te houden. Je zou dat echt niet verwachten!

Aan de andere kant van de brug zijn een boel trappen en boven stond iemand in de struiken te staren. We keken wat er te zien was, en er stonden 2 piepkleine babyhertjes. Ik hoop dat ze het overleven: aan de ene kant een ravijn, en aan de andere kant een weg.

Na de wandeling zetten we Micky weer af bij zijn werk, en toen we halverwege de stad door waren belde de garage. Omdat Bart dacht dat hij nog een afschrift in de auto had liggen van werk dat was gedaan aan zijn remmen gingen we er even aan. Het bleek dat het niks was dat nog onder de garantie viel, en zijn hele achterremmen moesten vervangen worden. Van 1 rem was zelfs niks meer over. We hebben een kaartje voor 10% korting, en de man was zo aardig om daar 20% van te maken, maar het hakt er nog in! Zo komt Bart er wel achter hoe duur autorijden is!