Werk & eekhoorntjes

Het nieuws op mijn werk; afdelingshoofd nummer 10 (of was het 11?) gaat vertrekken. We moeten wel in een of andere 'time warp' terecht zijn gekomen want ze had gezegd dat ze zeker 3 jaar zou blijven. Die 3 jaar hebben maar 6 maanden geduurd.
Ik ben niet verbaasd. Ik mag haar graag, en ze heeft veel goede dingen gedaan voor de afdeling. Maar ze komt uit het zuiden, waar al haar familie woont, en ik denk dat het haar tegen is gevallen om zo ver weg te zijn. Of er zijn andere redenen waar we toch niks van horen.
Tja, daar gaan we weer. Ik ga echter geen energie verspillen om er treurig om te zijn. Ik doe mijn werk en verder bekijk het maar. Mijn energie om mee te werken om de afdeling te verbeteren is gekelderd. We weten allemaal wat er moet gebeuren maar er is teveel gepraat.

Ik had gisteren verwacht dat er wel wat emails over het griepvirus zouden zijn, maar niks. Het bleek dat de afdelingshoofden wel een informatiebijeenkomst gehad hadden.
We moeten elk jaar een aantal lessen doen via intranet, en een ervan gaat over griep pandemie en wat het plan voor het ziekenhuis dan is. Er is in ieder geval een goede voorbereiding op papier. Hopelijk zal zoiets niet nodig zijn. Als het blijkt dat het met een sisser afloopt kunnen we blij zijn, en lachen met alle media.

Op maandag was het erg warm, inmiddels is het wat afgekoeld. Maar goed ook voor Micky, want ze kunnen op hun werk de airconditioner nog niet gebruiken. Er zitten namelijk bewoners voor die anders van hun plekje op de vensterbank geblazen zouden worden: een moeder-eekhoorn met 3 jongen! Vandaag heb ik ze gezien, zo leuk! Door het raam kijk je zo bovenop het nest, en daar lag mama op haar rug met 3 kleintjes die aan het zogen waren. Mama keek me een tijdje argwanend aan en toen sprong ze op en liet haar kleintjes even alleen.
Hopelijk zitten ze er nog in het weekend, en verlaten ze hun nest nog niet. Dan zal ik wat foto's maken, want Bart heeft deze week mijn camera geleend.

Een weekendje bijtanken

Op zaterdagmorgen had ik afgesproken met Chrissy, we zouden altijd nog een keer een wandeling gaan doen. Ze geeft Nederlandse les op Cornell, en heeft het daar erg druk mee. Nu wordt het weer beter, en moesten we die wandeling toch maar eens gaan doen. Ik haalde haar op, en we zijn naar Buttermilk Falls geweest. De paden door dat ravijn zijn al open (in Treman nog niet). Het was heel gezellig weer eens te kletsen. De klim (het eerste stuk is heel steil met veel trappen) viel me een beetje tegen. Jee, is mijn conditie echt zo slecht? Ik moest echt even gaan zitten. We hebben het maar rustig aan gedaan.


Het was er zoals elke keer weer erg mooi.

We deden er ongeveer een uur over, en daarna heb ik haar weer thuis afgezet. Micky was ondertussen naar een onderscheidingsceremonie op zijn werk. Er was ook nog een picknick maar hij had geen zin meer om te gaan. Dus we zijn thuis in het bos aan het werk gegaan om de paden bij te werken. Het was erg warm! 89F bleek later. Daarna lekker buiten zitten met een drankje en een boek was ook lekker!

Vandaag hadden we afgesproken met Monique en Fer in Rochester. Ze hadden een tussenstop op weg naar Nederland om de Niagara watervallen te bezoeken. Er was ook nog tijd om elkaar te ontmoeten, zo ongeveer halverwege.

Onderweg naar Rochester stopten we even bij een tankstation, waar ook een McDonalds bij ligt. Net achter de drive thru zie je iets wat je niet bij veel tankstations of McDonalds zal zien:



In het gebied wonen Amish en bij een van de boerderijen was een bijeenkomst waar veel wagentjes stonden.
We hebben nog een stukje verkeerd gereden waardoor we langs het Montezuma vogelreservaat kwamen. We zagen er 3 arendnesten, 2 van de nesten zelfs op electriciteitspalen. Ook wel leuk om te zien, en de omweg waard.

We hadden bij de Cracker Barrel afgesproken, het was een leuk weerzien! Fer kenden we nog niet, het was leuk om hem ook eens te zien. Het is al 5 jaar geleden dat we elkaar zagen, we kennen elkaar al zo'n 29 jaar. Zo veraf wonen verwatert het contact wel wat, maar als je elkaar dan weer ziet is het meteen weer leuk.

We hebben samen gelunched en omdat het zo'n mooi weer was zijn we daarna een eind gaan wandelen in het Genesee Valley Park, en langs het oude Erie Canal.
Het was er een stuk kouder dan bij ons, maar toch nog lekker weer. Ze vonden maar dat het hier erg groen is met veel water. Komend uit New Mexico kan ik het me wel voorstellen!
We hadden heel wat bij te kletsen! Veel te snel was het tijd om weer afscheid te nemen, tot wie weet wanneer (helaas geen foto's, mijn batterijen waren leeg).

Onderweg naar huis stopten we bij een rustplaats en op de toiletten zag ik wat nieuws; een 'sharps container', een plastic doos aan de muur om gebruikte naalden in te doen. Ik had er nog nooit bij stilgestaan, maar het is inderdaad een heel goed idee, want wat moeten diabeten met hun gebruikte naalden doen als ze op reis zijn. Het zal ook werkers beschermen, want er zullen altijd mensen zijn die de naalden in de vuilnis gooien.

Onderweg is er toch altijd wel wat te kijken, zoals de architectuur van de huizen. Zo viel me deze keer op hoeveel huizen er een cupola hebben in het noorden.
We zagen ook nog een vos langs de weg (wat hebben we toch met vossen de laatste tijd). Dit was een moedervos en de jongen waren bij haar aan het drinken. Dat is toch ook wel uniek om te zien!

Prettig weekend!

2 diensten van 12 uur werk ik per week, alleen was het zo druk deze week dat het uitliep tot 13 1/2 uur. Vandaag had ik 1 patient die beestjes zag, een ander die dacht dat we babies op de wereld aan het zetten waren en met haar experimenteerden, en een andere die zelfs met medicatie die ieder van ons 3 dagen zou doen slapen zelfs nog niet kalmeerde. En nog een paar opnames erbij. Pfff.... ik ben klaar voor het weekend hoor. Het wordt hier zomer dit weekend!

Kippendrama #2

Gisteren waren de Kibbels en Bitz voor het eerst in hun leven eens goede en nuttige waakhonden. Zoals gewoonlijk lagen ze op hun bankje voor de raam te turen en opeens begonnen ze hard te blaffen. Dat gebeurd wel meer als er een gevaarlijk konijn of eekhoorntje op de oprit zit, maar deze keer hadden ze echt goed alarm geslagen. Er stond een vos op de oprit te kijken! Mijn eerste impuls was om er een foto van te willen maken maar toen dacht ik aan de kippen! Ik ben gauw naar buiten gegaan om ze in een hok te doen, met een baseball bat in de hand voor als die vos eens hondsdolheid zou hebben en me aan willen vallen. De kippen leken niet eens wat in de gaten te hebben. Door het regenweer waren ze vlakbij hun hok gebleven. Ik miste er echter 3! Vreselijk zeg, 3 kippen weg? Een streepjeskip, een pruikenkip en een gespikkelde. Ik heb een rondje gelopen om ze te zoeken en op de oprit lagen een heleboel zwart/witte veren van de gespikkelde. Verder niks te vinden. Ik was er behoorlijk van ondersteboven, zo zielig.

Later ging ik de eieren uit het hok halen en kwam ik erachter dat ik verkeerd geteld had. Alle streepjeskippen waren er nog, en eentje zat er eerder misschien in het binnenhok. Opeens kwam er ook een gespikkelde kip tevoorschijn, waar die gezeten heeft weet ik niet, onder het hok misschien. Ze heeft nog maar 2 veren in haar achterwerk zitten. Die heeft een 'close call' gehad met de vos, en het waren haar veren die op de oprit lagen. Dan was er nog maar eentje vermist, de pruikenkip. Van haar is geen enkel spoor gevonden en is wel de buit geweest voor de vos.

We hebben een en ander over vossen opgezocht, en zo te lezen zal hij niet snel opgeven. Dat bleek 's avonds al. Opeens een gekakel, en toen ik ging kijken rende de vos het bos in. Dat betekent de kippen 's nachts in hun binnenhok opsluiten, wat ze helemaal niet leuk vinden. Vandaag heb ik het buitenhok wat verstevigd, hopelijk goed genoeg.

Ik kan wel bijna een kippenblog beginnen, je blijft er wel mee bezig!

Les

Gisteravond hebben we de laatste les van het semester gehad. Pff, het was pijnlijk! Ik heb nog niet eens verteld over welke materie ik dit semester gezweet heb, het was research in nursing. Deze cursus heb ik 20 jaar geleden al eens gedaan, maar ik moest het opnieuw doen omdat het verjaard is. Toen vond ik het wel leuk om te leren, deze keer was het moeilijkste om wakker te blijven in de les. Wat is er erger dan Death by powerpoint? Een powerpoint presentatie op papier afdrukken en dan voorlezen in een monotone stem. De les had veel interessanter gemaakt kunnen worden. Op zich is research interessant, de manier van lesgeven was wat minder en dan is het moeilijk om er warm voor te lopen. Het is een belangrijk onderwerp om over te leren, de enige manier om goed onderbouwde veranderingen te kunnen teweegbrengen. Anders zouden we nog altijd op dezelfde manier als vroeger werken.

Ons laatste project is om een kritiek te schrijven over een research artikel. Daar hebben we een week de tijd voor, en we kunnen het emailen, vandaar geen les meer, maar nog wel even veel werk deze week. Ik ben er vandaag mee begonnen. Het is nogal langdradig werk om te doen.

Ons vorige grote project was een voorstel voor research schrijven, en ik heb het gelukkig goed gedaan. Ik had een voorstel om te kijken of het aantal her-opnames in een ziekenhuis zouden verminderen als patienten 1 of 2 dagen na ontslag thuis gebeld zouden worden door een verpleegkundigen om nog eens over de medicaties en instructies te gaan. Dat was best pittig om eerst te zoeken wat er al over bekend is, en het dan je voorstel in 10 pagina's in elkaar te zetten. Er is al allerlei onderzoek gedaan waaruit gebleken is dat veel patienten medicaties niet juist innemen, of hun instructies bij onslag helemaal niet goed begrijpen. Dat kan in vele gevallen (in een onderzoek zelfs 1 op de 5) leiden tot negatieve gevolgen en complicaties, van heropnames tot aan dood toe. Er is al veel onderzoek naar gedaan of zo'n telefoongesprek behulpzaam zou zijn, sommige onderzoeken zeggen van wel, anderen van niet. Er wordt ook met veel maatstaven gemeten. Een ziekenhuis moet in zoiets tijd en geld steken, terwijl het hun eigenlijk niks opleverd. Ik ben er wel van overtuigd dat het als het goed gedaan wordt het aantal complicaties en heropnames zou verminderen. Hoe vaak we niet telefoontjes krijgen van patienten die nog vragen hebben. En dat zijn nog maar degenen die de moeite nemen om te bellen. Het zou tevens een grote klantenservice zijn. Misschien gebeurd het ooit. De research heeft zijn tijd nodig om in de praktijk toegepast te worden. Daar gaan jaren overheen!

Carnival

Op Engelstalige blogs over verpleegkunde kom je regelmatig een Blog carnival tegen. Bij een blog carnival kunnen mensen een aflevering uit hun blog insturen en al deze artikelen worden door de beheerder van het gastblog bij elkaar gezet en verteld er iets over. Bram, een Nederlandse student verpleegkundige, heeft een blog met veel interessante artikelen en links en is een verpleegkunde blog carnival begonnen in het Nederlands, waarvan hier de eerste aflevering. Dus ga er maar eens kijken!

Smile!

Sinds vanmorgen heeft Niels zijn beugel eraf! Een mooie rechte rij tanden zit er in zijn mond, zijn lach ziet er stralend uit. Onderweg naar huis bekeek hij het eens goed in de autospiegel, het is even flink wennen. Geen metaal meer in de mond na zo'n 5 jaar.

Wat had hij scheve tanden! Eerst wilden zijn voortanden niet goed uitkomen omdat hij als hij slikte zijn tong naar voren deed. Daar kreeg hij een metalen plaatje voor in het gehemelte. Daarna heeft hij verschillende tanden moeten laten trekken, maar ook om hem zelf aan te sporen om zijn melktanden eruit te wiebelen was een ellende. Met als gevolg een paar dubbele tanden. We hebben wat geruzied met hem om tanden te los wiebelen. Gek genoeg klaagde hij niet toen tanden getrokken moesten worden of er een beugel in moest. Dat liet hij zich allemaal gevallen.

Daarna moest er een spreider in zijn mond om plaats te maken voor nieuwe tanden, en dan de laatste 2 jaar de beugel. Het is de moeite waard geweest als ik die mooie tanden zie. Tanden die een beetje scheef staan maakt niks uit, maar hij had als een soort Dracula door het leven gemoeten als we dit niet gedaan hadden.

Vanmiddag moesten we terug om zijn plastic "retainer" te halen. Die moet hij deze week steeds inhouden en daarna 's nachts om te voorkomen dat de boel weer scheef gaat (hij heeft er nu al een hekel aan, dat wordt ook weer ruzie).

Ik vroeg om de voor en na foto's even te zien. Jee! Wat een verschil! Toen ze zelf die foto's zagen vroegen ze aan Niels of hij patient van de maand wilde zijn. Er staat altijd een voor en na tandenafdruk en foto's van een patient van de maand bij de receptie. Hij is ook een goed voorbeeld hoeveel verschil een beugel kan maken! Wie Niels kent weet ook wel wat zijn antwoord op die vraag was: een dikke nee dus!

Uitje

Nog even over de foto van het paaskonijntje op het vorige blog; dank zij Gerard heb ik deze foto en nog vele anderen weer terug. Ze stonden op een computer die lang geleden gecrashed is, voordat ik wist dat ik alles op disk moest zetten. Dus dit konijn is de goede oude Cocoa, die allang in de konijnenhemel zit.

Dit weekend zijn we in Albany geweest. Nog eens een keer met de hele familie weg, inclusief Bart. We weten niet eens meer welke reis de laatste is geweest waar hij ook bij was, dus we vonden het nodig dat we samen nog eens zouden gaan. Ook zal hij deze zomer amper een dag vrij hebben met werk, zijn stage, en in augustus ook nog een field study cursus.

De Corning Tower in Albany was weer dicht, dus die hebben we nog altijd tegoed. We zijn zaterdag naar het New York State Museum geweest. Het was leuk om er weer te zijn, je ziet toch steeds weer nieuwe dingen. Alleen jammer dat de tentoonstelling over uitheemse planten en dierensoorten er nu niet meer was. Dat was echt iets voor Bart geweest.

's Avonds hebben we de tv serie Firefly zitten kijken op DVD. De kinderen hebben zich deze gekocht, ik had het nog nooit gezien, die serie is al heel snel afgelast. Het was een beetje "bonding time" met de jongens om dit samen te kijken.

Voor zondag hadden we verschillende opties wat te doen, we besloten naar Howe Caverns bij Cobleskill te gaan. We zijn er al erg vaak langs gekomen, en het leek me altijd een beetje een toeristenval. Is het ook wel, en best duur, maar we moesten het nu toch maar een keertje gaan zien. Het was best leuk. Je moet je bedenken dat deze grotten al heel lang een attractie zijn geweest, en dat er vroeger niet zo nauw gekeken werd om het autenthiek te laten blijven. Er is een heel wandelpad aangelegd, en een dam gebouwd zodat je een eindje met een boot door de grot kunt varen.

Zo'n 15 jaar geleden zijn we met de kinderen in Virginia in een grot geweest, dat was ook mooi. Dit was gewoon anders, en voor de kinderen nieuw want dat van toen kunnen ze zich niet meer herinneren. Aan Bart's glimlach zag ik dat hij genoot, en Tim zei dat hij het zonder paden leuker zou vinden. Misschien gaat hij nog eens een keer de echte spelonkentocht doen.





De bootjes


Het laatste stuk liepen we over een smal pad door wat op een slot canyon lijkt. Dat vond ik zelf het mooiste stukje.









Aan het plafond hingen kleine "rietjes". Dat wist Bart me te vertellen. Toen ik zei kleine stalagtietjes, zei hij nee, dit zijn holle "straws", het water komt van binnenuit. Leuk dat hij me dit wist te vertellen.




Vanavond thuis zaten we aan de keukentafel, en zagen we buiten wat rennen. Het was een vos, die zie je niet zo vaak, ze zijn schuw. Hij rende snel voorbij, een vos met een doel. Als hij maar niet terug komt voor de kippen!

Vrolijk Pasen!

"I didn't lay these!"

Werk, weet je wel....

LOL

Alsof ik niks anders te doen heb, en ik ben meer een hondenpersoon dan een kattenpersoon, maar dit is gewoon heel leuk. Ik heb hard zitten lachen met sommigen!

Zondag

Vrijdag en zaterdag heb ik gewerkt, en het waren voor de afwisseling eens een keer vrij rustige dagen. De bezetting daalde vrijdag zelfs tot 22 (max. 37). Ik zou hier genoeg sappige, ontroerende, en frustratieverhalen neer kunnen schrijven over mijn werk, maar dan weet ik soms niet waar ik moet beginnen! Dus ook nu weer niet.

Het weer gaat als een jojo op en neer. Donderdag prachtig tshirtweer, en vrijdag en zaterdag sneeuwvlokken. Vandaag ook heel mooi, morgen gaat het weer af. Het is een vroege lente, want we hebben heel vaak met pasen nog sneeuw gehad.

Vanmorgen zijn Micky en ik bij het meer een eindje gaan wandelen. Het waaide nog koud, maar was wel fijn. Er waren heel wat mensen op de been. Op weg terug naar huis zagen we dat de brandweer een kip-barbeque hield. Die maken altijd de lekkerste kip klaar, en ze zijn heel snel uitverkocht, maar ze hadden er gelukkig nog. Ik kwam een vriendin tegen die ik al een tijd niet gezien en we hebben gezellig gekletst.
Vanmiddag zijn we in de tuin bezig geweest met allelei klusjes, fijn om zo'n vroege start te hebben, en voor mij is dit ontspannend bezig zijn.

Heerlijk om zo de tekenen van lente te zien komen; eerst de ganzen die terugkomen, dan de robins. Dan de eerste krokus, maar pas als je de peepers hoort, weet je dat het lente is.
Vanmorgen zag ik dat de eerste narcissen bloeien, maar later zag ik een van de kopjes ernaast liggen. Rara wie heeft dat gedaan?


Het bewijsmateriaal ligt ernaast.

Dit waren de kippen donderdag, maar vandaag lagen ze precies zo te rollen.


Lekker zonnebaden, en de ramen stoffig maken.
Je hoort Kibbels tegen hun blaffen. De honden hebben nog altijd niet door dat dit niet nodig is, en af en toe komt er een kip de trap op van het terras, net voor het hek staan kijken. Net alsof ze even moeten plagen. Dan worden de honden helemaal gek!

"Liquid gold"

Hier is het resultaat van heel wat uren sap inkoken:


Zo ongeveer 6 liter, anderhalf gallon. Dat betekend dat we zo'n 60 gallons water verdamp hebben met inkoken. De prijs van maple syrup is ongeveer $60 per gallon. De moeite waard? Niet met het systeem dat wij hebben.
De potjes staan op volgorde van inkoken, links de eerste. Je ziet het kleurverschil, en de smaak is ook heel anders. De eerste maple syrup is de grade A, die is het lekkerste.


Links het eerste potje dat we maakten, rechts het laatste.
Je kunt merken dat het suikergehalte lager is in de laatste sap, het duurt veel langer om in te koken. Ik heb het er wel mee gehad nu. Gisteren nog een iets andere manier geprobeerd om in te koken, maar ook dat was niet ideaal. Zo proberen we het zo energie efficient te maken.
We hebben nog 25 gallon sap van vorige week. Als er een liefhebber voor is mag je het hebben.