Les
Gisteravond hebben we de laatste les van het semester gehad. Pff, het was pijnlijk! Ik heb nog niet eens verteld over welke materie ik dit semester gezweet heb, het was research in nursing. Deze cursus heb ik 20 jaar geleden al eens gedaan, maar ik moest het opnieuw doen omdat het verjaard is. Toen vond ik het wel leuk om te leren, deze keer was het moeilijkste om wakker te blijven in de les. Wat is er erger dan Death by powerpoint? Een powerpoint presentatie op papier afdrukken en dan voorlezen in een monotone stem. De les had veel interessanter gemaakt kunnen worden. Op zich is research interessant, de manier van lesgeven was wat minder en dan is het moeilijk om er warm voor te lopen. Het is een belangrijk onderwerp om over te leren, de enige manier om goed onderbouwde veranderingen te kunnen teweegbrengen. Anders zouden we nog altijd op dezelfde manier als vroeger werken.
Ons laatste project is om een kritiek te schrijven over een research artikel. Daar hebben we een week de tijd voor, en we kunnen het emailen, vandaar geen les meer, maar nog wel even veel werk deze week. Ik ben er vandaag mee begonnen. Het is nogal langdradig werk om te doen.
Ons vorige grote project was een voorstel voor research schrijven, en ik heb het gelukkig goed gedaan. Ik had een voorstel om te kijken of het aantal her-opnames in een ziekenhuis zouden verminderen als patienten 1 of 2 dagen na ontslag thuis gebeld zouden worden door een verpleegkundigen om nog eens over de medicaties en instructies te gaan. Dat was best pittig om eerst te zoeken wat er al over bekend is, en het dan je voorstel in 10 pagina's in elkaar te zetten. Er is al allerlei onderzoek gedaan waaruit gebleken is dat veel patienten medicaties niet juist innemen, of hun instructies bij onslag helemaal niet goed begrijpen. Dat kan in vele gevallen (in een onderzoek zelfs 1 op de 5) leiden tot negatieve gevolgen en complicaties, van heropnames tot aan dood toe. Er is al veel onderzoek naar gedaan of zo'n telefoongesprek behulpzaam zou zijn, sommige onderzoeken zeggen van wel, anderen van niet. Er wordt ook met veel maatstaven gemeten. Een ziekenhuis moet in zoiets tijd en geld steken, terwijl het hun eigenlijk niks opleverd. Ik ben er wel van overtuigd dat het als het goed gedaan wordt het aantal complicaties en heropnames zou verminderen. Hoe vaak we niet telefoontjes krijgen van patienten die nog vragen hebben. En dat zijn nog maar degenen die de moeite nemen om te bellen. Het zou tevens een grote klantenservice zijn. Misschien gebeurd het ooit. De research heeft zijn tijd nodig om in de praktijk toegepast te worden. Daar gaan jaren overheen!
Ons laatste project is om een kritiek te schrijven over een research artikel. Daar hebben we een week de tijd voor, en we kunnen het emailen, vandaar geen les meer, maar nog wel even veel werk deze week. Ik ben er vandaag mee begonnen. Het is nogal langdradig werk om te doen.
Ons vorige grote project was een voorstel voor research schrijven, en ik heb het gelukkig goed gedaan. Ik had een voorstel om te kijken of het aantal her-opnames in een ziekenhuis zouden verminderen als patienten 1 of 2 dagen na ontslag thuis gebeld zouden worden door een verpleegkundigen om nog eens over de medicaties en instructies te gaan. Dat was best pittig om eerst te zoeken wat er al over bekend is, en het dan je voorstel in 10 pagina's in elkaar te zetten. Er is al allerlei onderzoek gedaan waaruit gebleken is dat veel patienten medicaties niet juist innemen, of hun instructies bij onslag helemaal niet goed begrijpen. Dat kan in vele gevallen (in een onderzoek zelfs 1 op de 5) leiden tot negatieve gevolgen en complicaties, van heropnames tot aan dood toe. Er is al veel onderzoek naar gedaan of zo'n telefoongesprek behulpzaam zou zijn, sommige onderzoeken zeggen van wel, anderen van niet. Er wordt ook met veel maatstaven gemeten. Een ziekenhuis moet in zoiets tijd en geld steken, terwijl het hun eigenlijk niks opleverd. Ik ben er wel van overtuigd dat het als het goed gedaan wordt het aantal complicaties en heropnames zou verminderen. Hoe vaak we niet telefoontjes krijgen van patienten die nog vragen hebben. En dat zijn nog maar degenen die de moeite nemen om te bellen. Het zou tevens een grote klantenservice zijn. Misschien gebeurd het ooit. De research heeft zijn tijd nodig om in de praktijk toegepast te worden. Daar gaan jaren overheen!
Labels: Les
posted by Annemiek | 8:22 p.m.
7 Comments:
Ik denk dat het juist wel een heel goed idee is om na te bellen. Ik weet nog toen mijn moeder mee mocht naar huis omdat ze opgegeven was ik later bijna helemaal niet meer wist wat de verpleegkundige had verteld, gelukkig kwam daar dan wel de thuiszorg en een verpleegsters van een huisartsenpost maar als dat er niet is....
Goed idee dat nabellen! Kan me voorstellen dat soms de info niet helemaal juist of volledig door komt.
Ohw, dat zou een zegen zijn, als ziekenhuizen na zouden bellen, bijvoorbeeld ook naar thuiszorg organisaties!
Ik ben voor! Maar natuurlijk eerst netjes research doen.
-Bram
Het zou zeker helpen voor mensen die inderdaad niet goed kunnen onthouden wat en hoeveel ze moeten innemen.
Het zou misschien ook kunnen helpen bij mensen die zelf gewoon geen verantoordelijkheid nemen, erg laks zijn met het innemen van hun medicijnen en daardoor ook weer in het ziekenhuis komen... al hebben die dan weer een andere approach nodig, maarja dat is weer een andere groep.
Jij hebt ook honden, belt jullie dierenarts om te kijken, hoe het gaat na een paar dagen? Bij ons dus wel. En ik moet zeggen, een heel aantal doktoren ook. Toen Katja haar verstandskiezen had laten trekken, werd er ook gebeld, of het goed ging en of er nog vragen waren. Hetzelfde, jaren geleden, toen ik een operatie aan mijn voet had. Misschien wordt het in dit gebied gewoon al vaker gedaan. Het lijkt mij een heel goed iets!
Annemiek, misschien moeten ze niet eens echt de tijd en het geld steken in bellen, maar gewoon zorgen dat de nabehandeling heel erg duidelijk op papier staat ('s morgens dit en 's middags dat en 's avonds dat + bellen naar de dokter/ziekenhuis indien je x, y of z voelt)?
Zelf schrijf ik altijd alles op wat de dokter zegt, want soms is het zoveel dat je het al vergeten bent tegen de tijd dat je thuis bent en je medicijnen gehaald hebt.
Veel succes nog met je laatste taak!!!
Petra, de dierenarts belt hier gewoonlijk niet. Ik vindt het altijd wel raar dat je hier herinneringskaartjes krijgt voor je honden als het tijd wordt voor vaccines of check ups, maar niet van de mensen-arts.
Elke, de mensen krijgen bij ons altijd geschreven of gedrukte instructies bij ontslag met alle medicatie, maar ook met info wanneer ze een afspraak moeten maken met hun arts. Ik druk ook altijd informatie af over nieuwe medicatie die ze moeten nemen. Met al dat papierwerk hebben ze toch nog vaak vragen, en ze luisteren bij ontslag vaak maar half. Ze zijn vaak in zo'n haast om thuis te komen.
Een reactie posten
<< Home