Uitje

Nog even over de foto van het paaskonijntje op het vorige blog; dank zij Gerard heb ik deze foto en nog vele anderen weer terug. Ze stonden op een computer die lang geleden gecrashed is, voordat ik wist dat ik alles op disk moest zetten. Dus dit konijn is de goede oude Cocoa, die allang in de konijnenhemel zit.

Dit weekend zijn we in Albany geweest. Nog eens een keer met de hele familie weg, inclusief Bart. We weten niet eens meer welke reis de laatste is geweest waar hij ook bij was, dus we vonden het nodig dat we samen nog eens zouden gaan. Ook zal hij deze zomer amper een dag vrij hebben met werk, zijn stage, en in augustus ook nog een field study cursus.

De Corning Tower in Albany was weer dicht, dus die hebben we nog altijd tegoed. We zijn zaterdag naar het New York State Museum geweest. Het was leuk om er weer te zijn, je ziet toch steeds weer nieuwe dingen. Alleen jammer dat de tentoonstelling over uitheemse planten en dierensoorten er nu niet meer was. Dat was echt iets voor Bart geweest.

's Avonds hebben we de tv serie Firefly zitten kijken op DVD. De kinderen hebben zich deze gekocht, ik had het nog nooit gezien, die serie is al heel snel afgelast. Het was een beetje "bonding time" met de jongens om dit samen te kijken.

Voor zondag hadden we verschillende opties wat te doen, we besloten naar Howe Caverns bij Cobleskill te gaan. We zijn er al erg vaak langs gekomen, en het leek me altijd een beetje een toeristenval. Is het ook wel, en best duur, maar we moesten het nu toch maar een keertje gaan zien. Het was best leuk. Je moet je bedenken dat deze grotten al heel lang een attractie zijn geweest, en dat er vroeger niet zo nauw gekeken werd om het autenthiek te laten blijven. Er is een heel wandelpad aangelegd, en een dam gebouwd zodat je een eindje met een boot door de grot kunt varen.

Zo'n 15 jaar geleden zijn we met de kinderen in Virginia in een grot geweest, dat was ook mooi. Dit was gewoon anders, en voor de kinderen nieuw want dat van toen kunnen ze zich niet meer herinneren. Aan Bart's glimlach zag ik dat hij genoot, en Tim zei dat hij het zonder paden leuker zou vinden. Misschien gaat hij nog eens een keer de echte spelonkentocht doen.





De bootjes


Het laatste stuk liepen we over een smal pad door wat op een slot canyon lijkt. Dat vond ik zelf het mooiste stukje.









Aan het plafond hingen kleine "rietjes". Dat wist Bart me te vertellen. Toen ik zei kleine stalagtietjes, zei hij nee, dit zijn holle "straws", het water komt van binnenuit. Leuk dat hij me dit wist te vertellen.




Vanavond thuis zaten we aan de keukentafel, en zagen we buiten wat rennen. Het was een vos, die zie je niet zo vaak, ze zijn schuw. Hij rende snel voorbij, een vos met een doel. Als hij maar niet terug komt voor de kippen!