Werk & eekhoorntjes

Het nieuws op mijn werk; afdelingshoofd nummer 10 (of was het 11?) gaat vertrekken. We moeten wel in een of andere 'time warp' terecht zijn gekomen want ze had gezegd dat ze zeker 3 jaar zou blijven. Die 3 jaar hebben maar 6 maanden geduurd.
Ik ben niet verbaasd. Ik mag haar graag, en ze heeft veel goede dingen gedaan voor de afdeling. Maar ze komt uit het zuiden, waar al haar familie woont, en ik denk dat het haar tegen is gevallen om zo ver weg te zijn. Of er zijn andere redenen waar we toch niks van horen.
Tja, daar gaan we weer. Ik ga echter geen energie verspillen om er treurig om te zijn. Ik doe mijn werk en verder bekijk het maar. Mijn energie om mee te werken om de afdeling te verbeteren is gekelderd. We weten allemaal wat er moet gebeuren maar er is teveel gepraat.

Ik had gisteren verwacht dat er wel wat emails over het griepvirus zouden zijn, maar niks. Het bleek dat de afdelingshoofden wel een informatiebijeenkomst gehad hadden.
We moeten elk jaar een aantal lessen doen via intranet, en een ervan gaat over griep pandemie en wat het plan voor het ziekenhuis dan is. Er is in ieder geval een goede voorbereiding op papier. Hopelijk zal zoiets niet nodig zijn. Als het blijkt dat het met een sisser afloopt kunnen we blij zijn, en lachen met alle media.

Op maandag was het erg warm, inmiddels is het wat afgekoeld. Maar goed ook voor Micky, want ze kunnen op hun werk de airconditioner nog niet gebruiken. Er zitten namelijk bewoners voor die anders van hun plekje op de vensterbank geblazen zouden worden: een moeder-eekhoorn met 3 jongen! Vandaag heb ik ze gezien, zo leuk! Door het raam kijk je zo bovenop het nest, en daar lag mama op haar rug met 3 kleintjes die aan het zogen waren. Mama keek me een tijdje argwanend aan en toen sprong ze op en liet haar kleintjes even alleen.
Hopelijk zitten ze er nog in het weekend, en verlaten ze hun nest nog niet. Dan zal ik wat foto's maken, want Bart heeft deze week mijn camera geleend.