Aankomst

I arrived well in the Netherlands, everything went smooth. I could see our house from the plane leaving Ithaca, cool! The pilot was like a teenager talking to the stewardess about parties and boyfriends, like... he said..
Luuk, mom and dad were waiting with me in Dusseldorf with their cameras in had, papparazi! The kids had made a welcome drawing and ballons on the door, and I had my first vlaai, mmm. I gave Melanie and Sabien a game of Twister that we had to play right away. Pieter played too, boy, are we stiff!

Ik ben goed aangekomen in Nederland. Alles ging heel vlotjes. Voor eerste keer ooit vloog ik vanuit Ithaca, in een propellor-vliegtuig dat er oud uitzag van binnen. Ik zat helemaal vooraan bij de deur. We vlogen eerst dwars over het meer, en ik zag het ziekenhuis liggen. Dan de weg volgend die ik altijd naar huis rijdt kon ik zelfs ons huis vinden. We vlogen er recht over, cool!
Toen we landden in Detroit moest ik wel even lachen met de piloot toen ze de deur open deed en met de stewardess begon te praten. Het waren net 2 tieners, "like, he said..." en hun gepraat over feestjes en vriendjes.

In Detroit had ik 3 uur te verdoen (ik had niet goed op het ticket gekeken en dacht eerst dat het maar 1 uur was). Met wat lezen ging dat ook snel voorbij. De vlucht naar Schiphol was zo'n 7 uur (zo lang stil zitten is niks voor mij!). Het was er mistig en het motregende.
Daar had ik maar 1 uur voor de connectie met Dusseldorf, wat ook wel nodig was met die lange terminals. In de vreemde logica van het vliegen was het goedkoper om naar Dusseldorf te vliegen dan naar Amsterdam.
Eerst zat ik ook nog verkeerd, boven in terminal C in plaats van beneden, maar was nog ruim op tijd. Met de bus naar het vliegtuig, ook weer een propellor vliegtuig, maar een heel stuk mooier dan het eerste. De vlucht was kort, en al snel zag ik pa, ma, en Luuk staan wachten met hun camera's in handen. Altijd moeten er foto's gemaakt van de aankomst!





Een uur later waren we in Kessel. Dat ging nog stukken sneller dan als ze me in Amsterdam hadden moeten halen.

De kinderen hadden een welkomstekening gemaakt.



Meteen al een stel van de familie gezien. Resie en de kinderen kwamen, en daarna heb ik een dutje gedaan.
's Avonds kwamen Pieter, Dorenda, Melanie en Sabien. Ik gaf hun een spel Twister, en dat hebben we gepeeld. Nou, dat heb ik geweten! Je moet er best lenig voor zijn en mijn gewrichten knakten luid!

Laatste loodjes

Zo ongeveer het eerste nieuws dat ik vanmorgen op internet las was over het neergestorte vliegtuig op Schilhol. Erg is dat, maar het had zo te zien nog erger kunnen zijn. Dat het net de dag moet zijn voordat ik vlieg, ik zet het maar van me af. Zoals Elke al zegt, wat zijn de kansen dat er 2 dagen achter elkaar iets op hetzelfde vliegveld iets gebeurd. Hoewel de kansen statistisch gezien elke dag hetzelfde zijn, goed geprobeerd Elke!

Ik had vandaag voor mijn les veel werk. Ik doe research in nursing, en we moesten een voorstel tot onderzoek maken. Dit is nog maar een 'draft', maar het was wel veel om te doen. Ik heb het afgekregen, maar niet zo goed als ik het gewild had. Nu kregen we gisteren een email dat het ook volgende week ingeleverd kan worden, maar daar heb ik niks aan.

Dan is dit nog een foto van het weekend; het eerste wat Bart doet is zijn tassen binnen gooien en op de grond zitten om de hondjes te begroeten.



Hij moet volgende week op gesprek voor een stage, en we zijn samen wat nette kleren gaan kopen. Dat was wel grappig, want hij heeft echt helemaal geen idee wat staat en wat niet. Het zijn alle drie alleen maar tshirt jongens. Van Niels kreeg ik de opmerking dat hij mode helemaal niet begrijpt, want waarom zou je je druk maken om wat je aan hebt? Een tshirt is toch goed genoeg.

Dan was er het afgelopen weekend in Ithaca de jaarlijkse Chili cook-off, een competitie voor wie de beste Chili maakt. Verschillende restaurants doen eraan mee, en groot was mijn verrassing toen ik op de radio hoorde wie er gewonnen had: ons ziekenhuis! Wauw. Ik wist niet eens dat ze meededen. Chili staat niet op het menu voor de patienten, maar wel in het cafetaria, en chili die ze maken is erg lekker! Ik vond het wel grappig dat een ziekenhuis wint.

Nou, de koffer is gepakt, ik kom eraan! Of het hier op het blog even stil wordt of niet zal ik nog wel zien.

Tijdschrift

Je kent ze wel, die tijdschriften van de vliegtuigmaatschappijen, met hun mooie plaatjes en verhalen zodat je meteen die plekjes wil gaan bezoeken. Guess what? We zijn al op zo'n plek! In het US Airways tijdschrift dat deze maand in iedere stoel van hun vliegtuigen in de VS zit, staat een uitgebreid artikel over Ithaca, en er staat zelfs een mooi stukje over ons ziekenhuis in. In deze link is het te zien, "blader" naar pagina 95.

Carnaval

Ik mis het met een week; de carnaval. Met mijn reisje naar Nederland boeken had ik alleen naar mijn lesrooster gekeken, met als gevolg dat ik er zal zijn als iedereen zit bij te komen. Misschien maak ik het nog ooit een keer mee, en dan samen met Micky.

Ik geloof dat de Boere Broelof echt iets is van midden en noord Limburg. Dit jaar is de "bruid" Annet, een oud klasgenootje van me; ooit waren we samen bruidsmeisjes voor mijn tante en haar broer. En mijn nichtje,(de dochter van diezelfde tante) Ellen van Gerda van Leentje en Graad van Keune van de Boalderse Hei, is de "moeder van de bruid". Volg je het nog? O, en haar man is een van de ceremoniemeesters.

Voor de niet Limburgers; bij een Boere Broelof wordt een echtpaar in de onecht verbonden, compleet met getuigen, en bruidsmeisjes en jonkers, er hoort een optocht bij en natuurlijk een feest. Alles gaat in oude boerenklederdracht, en er hoort ook veel boerenmoos bij als versiering. Voor plaatjes zullen we volgende week bovenstaande link nog wel eens bekijken.

Veel plezier daar in het Keverland!.

Vrouwen en hartziekte

Hartziekte is vaak onderkend in vrouwen het is lang alleen als een mannenziekte gezien. In het verleden heeft onderzoek naar hartziekte zich vooral gericht op mannen. Juist omdat het als een mannenziekte gezien werd, maar ook omdat vrouwen vaak uitgesloten waren van onderzoeken vanwege kans op zwangerschap en schade aan de foetus. Pas in de laatste jaren is het aan het licht gekomen dat vrouwen net zo veel kans op hartziekte hebben als mannen.

Vrouwen krijgen gewoonlijk op iets latere leeftijd hartziekte als mannen, maar gaan er sneller aan dood. De laatste jaren komen er steeds meer interessante onderzoekresultaten waar de verschillen tussen vrouwen en mannen ontdekt worden wat hartziekte en behandeling betreft. Er komt langzaam aan het licht welke stress test nauwkeuriger is voor vrouwen en welke voor mannen. (Hier nog meer research onderzoeken.)

Vaak worden de symptomen door vrouwen niet onderkend. Hollywood heeft niet echt meegeholpen aan het beeld dat mensen hebben van iemand die een hartaanval krijgt. Op tv zie je iemand naar zijn borstkast grijpen en neervallen. Zo gebeurd het in het echt lang niet altijd.

Meestal is er een gevoel van pijn of druk op de borst. Bij vrouwen (en ook ouderen en diabeten) kan dit een symptoom zijn, maar ook andere niet zo typische symptomen, alleen of in combinatie met pijn op de borst, zijn mogelijk. Er kunnen symptomen zijn als nek, schouder, bovenrug of buikpijn. Kortademigheid, misselijkeheid en braken, zweten, duizeligheid, of ongewone vermoeidheid. Deze symptomen kunnen natuurlijk op een heleboel dingen wijzen, en daarom wordt het vaak niet onderkend en worden vrouwen vaak onderbehandeld in hartziekten. Zelf wachten ze ook nog vaak te lang om naar een dokter te gaan “want ik ben alleen een beetje moe (of ik heb spierpijn, of...)”. Artsen onderkennen het vaak.

Daar heb ik een goed voorbeeld van, iets wat jaren geleden gebeurde. Een oudere vrouw was opgenomen met een brandend gevoel in de maagstreek. Er werd gedacht aan een maagzweer of bloeding, en ze zou gescoped worden, waarbij er in de maag gekeken wordt. Daarom werd de gastro-enteroloog erbij geroepen, en nadat hij de vrouw onderzocht had vroeg hij een troponin aan. Dit was toen nog een nieuwe bloedtest en deze test is heel goed in het vaststellen of er schade aan het hart is. Ik vond het maar raar dat deze test aangevraagd werd. Tot onze verrassing was haar troponin hoog, en had ze dus een hartinfarct. Ze werd overgeplaatst naar de hartbewaking om daar verder behandeld te worden.
Dit voorval is me altijd bijgebleven. In dit geval had de arts op de eerste hulp, haar behandelend arts, en geen enkele van de verpleegkundigen aan een hartinfarct gedacht. Haar enige symptoom was een brandend gevoel in de maagstreek. Ik zie tegenwoordig zeer zeker wel een verbetering waar iedereen veel alerter is.

Wat kun je zelf doen? Behalve de dingen doen die nodig zijn om hartziekten te voorkomen, zoals stoppen met roken, gezond eten en bewegen? Door er wat over te lezen, geinformeerd te zijn, vrouwen in je omgeving de informatie te geven, en iedereen die bovenstaande symptomen heeft serieus te nemen en naar de dokter te sturen. En laat je niet afschepen. Iemand met deze symptomen kan gerust aan de arts vragen of het misschien een hartaanval kan zijn.

Verder met de maple syrup

Vandaag werd ik verrast met een bedankkaartje van de vrouw die ik de langlaufski's voor de school gegeven had op woensdag. Dat was snel zeg, en ik had niks verwacht. Het wordt hier wel heel veel gedaan, bedankjes sturen. Iets wat ik de kinderen ook wel bij probeer te brengen, maar waar ze niet zo snel mee zijn, en ik moet toegeven ik ook niet.

Vanmiddag hebben we het inkoken van maple syrup buiten gedaan. Een beetje primitief;



Nadat het uren buiten gekookt had zijn we binnen verder gegaan. Het heeft duidelijk een andere smaak dan het vorige dat we helemaal binnen ingekookt hadden. Je proeft de rook eraan.

De kippen hadden ook weer een dag uit hun hok.



Het gezegde "feeling cooped up" komt van kippen, die zijn zeker blij om hun "coop" te verlaten. 15 kippen en een haan zijn er teveel, en ze maken heel wat rotzooi. Ook hebben ze duidelijk hun "pecking order" en de kip die onderaan de "pecking order" staat moet het ontgelden. Dat is een van de kuifjeskippen, en ze heeft bijna geen kuif meer over. Alle veren zijn eruit gepikt, en de rest van de kuif zit vol gedroogd bloed. Bart was er erg bezorgd om en heeft er anti-biotica zalf op gedaan. Behalve deze kip afzonderen, wat het misschien nog erger maakt als ze er weer bij zit, weet ik niet wat ermee te doen. En als deze kip weg zou zijn komt er wel weer een andere onderaan de rangorde te staan.

Lente is voorbij

Zo warm het gisteren was, zo koud is het vandaag. Het maple sap is tijdelijk gestopt met vloeien, maar sommige van de flessen waren van gisteren nog halfvol. Dus dat sap heb ik verzameld. In het weekend zullen we het gaan inkoken. Dat moet buiten gebeuren, want er komt zo veel stoom vanaf dat het behang je van de muren kan gaan vallen als je het binnen doet. Ook komt alles dan blijkbaar onder een plakkerig laagje te zitten.
Ik kon het toch niet nalaten om een klein beetje te proberen en heb 1 pannetje sap ingekookt. Het duurde ongeveer een uur om het te verdampen, en toen had ik ongeveer 30 ml sap over. Ik heb het in het bananenbrood gebruikt, en het pannetje zo ongeveer uitgelikt, mmmmh! Als de rest ook zo goed smaakt zit het wel goed.

Vanmiddag was er een van de bijeenkomsten van het ziekenhuis die de directeur 3 keer per jaar doet. Er werd verteld hoe het ziekenhuis ervoor staat en wat de plannen zijn. Blijkbaar zijn de inkomsten sinds november gekelderd. We moeten op 5,5% profit zitten om het hoofd boven water te houden, en zitten maar op 1%. Blijkbaar is er minder 'volume', minder ingrepen en onderzoeken. Hoewel het op onze afdeling niet zo te merken is, hartproblemen bijvoorbeeld zijn geen dingen die mensen kunnen uitstellen. Andere dingen, zoals operaties, kunnen vaak wel even uitgesteld worden. Mensen die hun baan kwijt geraakt zijn, of die geen tijd om te herstellen willen nemen omdat ze niet zeker zijn van hun baan zullen zoiets wel uitstellen. Op de lange termijn kan dat voor hun wel gevolgen hebben, door ernstiger ziek te worden.
Terug naar de bijeenkomst; de afdelingen moeten nu dus meer doen aan creatief zijn met de personeelsbezetting. Mensen naar huis sturen als het niet druk is en zo. Moet ik nog meer zeggen? Daarbij moeten we ook aan patientveiligheid en klantenservice werken. Heel mooi, maar dus met zo min mogelijk personeel. Niks nieuws eigenlijk dus. Ik denk dat het niet gemakkelijk gaat worden, maar dat is het toch ook nooit geweest.

Na deze bijeenkomst ging ik Niels op school halen om naar de orthodontist te gaan. Ik moest nog even wachten tot de school uit was, en terwijl ik me daar in de auto zat te vervelen kwam de trein langs en telde ik wagons: 115! Als je hier in Ithaca een keer ergens te laat komt hoef je maar te zeggen "er was een trein", en dan vergeeft iedereen je. 2 of 3 keer per dag ligt het hele verkeer stil als de trein heel langzaam voorbij tjokt. Het moet wel langzaam, want er zijn op de meeste overgangen geen slagbomen. Hij toetert alleen keihard om iedereen te waarschuwen, en de stoplichten gaan op rood. De trein brengt kolen naar de stroomcentrale, en daarna haalt hij zout op van de zoutmijn die onder Cayuga Lake ligt (als je je ooit afvraagd waar al dat zout op de wegen vanaf komt, hier onder andere).

Nadat ik me met wagons tellen geamuseerd had kwam Niels eindelijk. Bij de orthodontist kreeg hij goed nieuws: zijn beugel mag er in april af!!! Behalve die beugel die hij een paar jaar gehad heeft, heeft hij ook andere metalen dingen in zijn mond gehad om zijn tanden recht te krijgen. Wat hij allemaal al doorstaan heeft, tot tanden trekken toe! Hoe dapper hij het allemaal ondergaan heeft. Ik weet niet eens precies hoe oud hij was toen hij ermee begon. Dankbaar is hij me er niet voor, maar misschien komt het wel een keer. Met tanden die dwars staan en dubbele rijen tanden zou hij later ook niet blij zijn geweest.

Sap tappen

De laatste paar dagen zijn warm geweest, alles wat boven 0 is is momenteel warm. Op zo'n dagen beginnen de sappen in de bomen te vloeien, en het is tijd om met ons maple syrup experiment te beginnen. Een maand geleden, toen het nog heel koud was, hadden we de 'spikes' gehaald. Dat zijn de metalen pijpjes die je in de boom zet. De reactie van de man in de winkel "you're kidding, right." Blijkbaar was het iets raars om te verkopen, en hij moest ervoor naar achteren naar het magazijn. Of die reactie was omdat dat het nog hartje winter was.

Van Micky's collega hebben we al veel informatie gekregen, maar ook op internet is veel te vinden hoe dit maple syrup maken allemaal moet. We beginnen klein, met zoveel mogelijk materialen die we al hebben. De echte maple syrup makers hebben hele leidingsystemen lopen om de sap op te vangen. Niks van dat alles hier. Ik heb wel al een paar fouten gemaakt; de bomen moeten aan de zonnige kant getapt worden. Drie van de zes taps die ik heb gemaakt zijn aan de zonnige kant. Ook moet er een beetje schuin geboord worden, zodat de sap beter omlaag kan stromen, heb ik ook niet gedaan. Maar ja, daarom heet het een experiment.

Eerst een gat boren; bij de eerste boom ging het al mis. Het boor bleef in de boom steken. Wat een gedoe om dat eruit te krijgen! Bij de tweede had ik door wanneer je moet stoppen met boren; als er nat hout uitgeboord wordt.


Eerst een gat boren.


Dan een plug erin tikken. De sap begint er meteen uit te druppelen!


Dan een zelfgemaakt opvangsysteem eraan hangen.


Daar hangen al mijn melkflessen.

Aan het eind van de middag had ik zo ongeveer een gallon bij elkaar. Bedenkend dat je 40 gallon sap nodig hebt voor 1 gallon maple syrup... dan heb ik genoeg voor 1 pannekoek.
Het was wel heerlijk om buiten bezig te zijn.

De kippen mochten vandaag ook eindelijk weer eens los nu er weer wat plekken zonder sneeuw zijn. Ze houden er niet zo van om door de sneeuw te lopen. Ze moeten toch een geheugen in hun kleine kopje hebben zitten, want ze hadden hun favoriete plekje snel gevonden. Een stukje droog zand waar ze lekker in gaan rollen. Net onder het raam van de huiskamer, wat de hondjes helemaal gek maakt!



Dan had ik nog een paar kinder langlaufski's en schoenen en die wilde ik aan de school geven. De kinderen gaan tijdens de gymles en in de naschoolse opvang vaker langlaufen en de ski's zijn allemaal geschonken. Gisteren had ik de vrouw gebeld die het skien organiseert. Ik zou de ski's naar haar thuis brengen, ik moest ze maar binnen neerzetten want ze was niet thuis. Vanmiddag deed ik dat dan. Zoals ze aangaf was de achterdeur niet op slot, ik vond het maar heel raar om bij iemand zomaar de deur open te maken en de spullen binnen te zetten! Er zijn echt veel mensen die hun deuren niet op slot doen, wij ook heel vaak niet. Niet dat inbraken hier nooit gebeuren, maar iemand die binnen wil gooit wel een ruit is.

Even spannend!

Ooit een keer ben ik al eens zijwaarts de oprit afgegleden met de auto toen er veel ijs was. Ook komen we soms niet omhoog. Vanmorgen ging het goed, maar vanavond was het helemaal spannend. Ik reed zo veel mogelijk aan de randen waar het ijs gesmolten is, maar bijna boven aan de oprit kon ik niet meer verder. De auto begon naar rechts te draaien en zijwaarts naar beneden te glijden. Toen even verder draaien met de neus naar beneden, en verder naar rechts, weer zijwaarts, en een plotselinge stop toen de wielen een stuk gras raakten! Dat was bijna een 360 graden draai! Ik heb geloof ik ook nog een paar sneeuwbergen langs de oprit aangereden. Heel voorzichtig ben ik naar het eind van de oprit gereden, daar geparkeerd, en door de sneeuw naar huis gelopen, het ijs vermijdend. Micky stond buiten met een zaklamp om te kijken waar ik gebleven was.
Pff, even een avontuurtje! We hebben nog maar wat meer zout gestrooid.

Bezoekje

Dit weekend is het eens een keer boven 0 graden geweest, met als gevolg dat de oprit er vanmorgen zo uit zag:


Je kunt bergaf schaatsen. Ook leuk met de auto!

De hondjes zitten altijd naar buiten te kijken, zogenaamd te waken. Ze wilden niet naar de camera kijken.


Nee, ik kijk je echt niet aan!



Vanmiddag zijn we naar Ruud en Suzanne geweest. Het is ongeveer anderhalf uur rijden van hier. Onderweg bij Penn Yan zagen we een heleboel Amish paard en buggies op de weg. Zeker een stuk of 20, de kerk was denk ik net uit. Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had, vergeten.

We zijn eerst even bij Bristol Mountain gaan kijken. Het een mooi ski gebied, en ietsje hoger dan Greek Peak. Het ziet er allemaal wat nieuwer uit.
Daarna naar Ruud en Suzanne, waar we ook hun hondjes Fisco en Woody ontmoeten. Hun nieuwe huis ziet er super uit, en wordt zeker een fantastische bed and breakfast. Als het klaar is zal ik er hier ook reclame voor maken.
Bedankt voor een gezellige middag! (en Woody wilde echt wel met me mee! :)

Beroertes

Het leek korter geleden dat ik over beroertes schreef, maar is toch bijna 3 jaar geleden. Daarom op aanraden van Elke nog eens een keer een stukje over beroertes. Dat past ook wel bij hartmaand, want als je bloedvaten rond het hart slecht zijn, zijn ze in de hersenen ook aangetast.

Elke stuurde een email door over het herkennen van beroertes, een zogenaamde G.A.S.T. methode. Op zoek op het indernet kan ik echter geen officiele website vinden die deze methode gebruikt, althans niet in het Nederlands. Het is aangepast van de F.A.S.T methode.



Hier is een filmpje over het herkennen van beroertes.

De symptomen van beroerte:
Verlamming van arm, been of gelaat (de mondhoek die aan 1 kant scheef staat)
Gevoelsstoornissen in arm, been of gelaat (tintelingen bijvoorbeeld, of het gevoel alsof het lichaamsdeel niet bij je hoort)
Verwardheid, moeite om te spreken of om mensen te begrijpen
Gezichtsstoornis in een of beide ogen
Loopmoeilijkheden, duizeligheid of evenwichtsstoornissen
Plotselinge hevige hoofdpijn

Als iemand in je omgeving deze verschijnselen heeft (en soms heeft de persoon zelf het zelf niet eens in de gaten), wacht dan niet, maar bel meteen een ambulance! Niet de huisarts, niet de taxi, niet zelf naar het ziekenhuis rijden, maar de ambulance! Tijd=hersenen, en er is alleen maar die 3 uur periode dat tPA gegeven kan worden. De tijd dat de verschijnselen begonnen is ook heel belangrijk om te weten, anders wordt tPA ook niet gegeven.
En nu maar hopen dat niemand ooit de ambulance hiervoor hoeft te bellen, want het is een rotziekte.

Nog eens over het hart

Nog even verder over onze hartjes, en wat onze risicofactoren zijn voor hartziekte. Er zijn risico's waar we niks aan kunnen doen, zoals onze leeftijd. Niet ouder worden is helaas geen optie. Geslacht is een tweede factor: mannen krijgen vaker hartziekte dan vrouwen, en op vroegere leeftijd. Ook daar doen we niks aan.
Erfelijkheid is een grote factor. Als je ouders hartziekte hebben, heb je zelf ook grote kans om het te krijgen.

Het goede nieuws is dat er ook factoren zijn die je zelf in de hand kunt houden. Roken is een hele grote factor in hartziekte, iemand die rookt heeft 2-4 keer het risico op hartziekte.
Verder: een te hoog cholesterol, wat ook te verlagen valt door gezonder eten en eventueel medicatie. Zo ook een te hoge bloeddruk.
Te weinig lichaamsbeweging, overgewicht, en diabetes zijn nog een paar factoren.

Dat is het in het heel kort. Hier is het nog eens allemaal uitgebreidt te lezen.

Februari, hartmaand

Februari is hartmaand, en daarom zal ik daar ook even wat aandacht aan besteden.
Hartaanvallen worden nog vaak als een mannenziekte gezien, maar wist je dat het ook voor vrouwen de nummer 1 doodsoorzaak is? Er gaan meer vrouwen dood aan hartziekte dan alle vormen van kanker bij elkaar.

In veel gevallen zijn de waarschuwingen dat je een hartaanval hebt helemaal duidelijk; plotselijk pijn of druk op de borst, pijn die naar de kaak trekt, of pijn in de linkerarm.
In veel gevallen zijn de symptomen niet zo duidelijk, en dat komt veel bij vrouwen, diabeten en ouderen voor. Het kan milde pijn op de borst zijn, druk, een vol gevoel, een oncomfortabel gevoel in een of beide aremen, kaak, of maagstreek. Soms is het enige symptoom kortademigheid, soms breekt het koude zweet uit, is er misselijkheid, of duizeligheid.

Veel vrouwen onderkennen de symptomen niet en wachten te lang om naar de dokter te gaan.
Dus weet de symptomen, hier in het Engels
en in het Nederlands.
En dan zijn er ook de vrouwen die het behalve niet onderkennen, ook totaal ontkennen en nog eerst even het hele huis moeten gaan poetsen voordat ze naar het ziekenhuis gaan. Dus heeft iemand in deze omgeving de symptomen, laat ze niet wachten, maar ga naar het ziekenhuis!