Muizen en vossen

Gisteren wilde ik het kleine schuurtje schoonmaken. We bewaren daar het stro voor de kippen, en dat is natuurlijk een lekker warm plekje voor muisjes in de winter. Ook had ik er touw bewaard, en toen ik de tomaten met dit touw wilde gaan opbinden bleek er niet veel meer van over te zijn.

Daar ligt mijn touw, er is een nestje van gebouwd;



Er was niet 1 maar 3 nestjes, en in eentje zaten nog bewoners;



Moedermuis klom uit haar nest met 4 kleintje. Het was wel zo grappig hoe dat ging: de kleintjes houden haar goed vast.



Ik haalde Tim en Niels erbij, en die vonden het wel zo geweldig uitzien hoe die moeder met haar kleintjes rondliep.



Ik heb het schuurtje maar een beetje aangeveegd, en laat de muisjes maar even zitten. Zo gauw ze in huis komen zullen ze echter in de val lopen!

's Avonds zaten we aan tafel en roept Bart opeens "fox". Daar stond hij op het gras naar de kippen te kijken. Ze zaten allemaal in hun hok, behalve een eigenwijze kip die weigerde naar binnen te gaan. Die is Bart gauw gaan vangen en ook binnen gezet. Later kwam de vos nog een keer terug. We zullen een fort van dat kippenhok moeten gaan maken om hem buiten te houden! Bart heeft allerlei plannen die schrikdraad en booby traps inhouden...

Award ceremony

Kijk eens aan. Krijg ik zomaar een blog award. Of nee, twee zelfs, van Bibi en Dixiechick.



Bedankt hoor!

De bedoeling is dat ik ook blog awards aan 6 blogs geef. Moeilijk hoor, want er zijn er best veel die ik graag lees. En tevens iedereen bedankt die het gebrabbel hier leest. Laatst was het trouwens grappig om te zien dat er "oude bekenden" reageerden waarvan ik al lang niks gehoord had.

Dus... hier zijn de 6 awards (en ik mag er toch wel een paar opnieuw geven he?)

Monique die veel mooie Nederlandse plaatjes heeft en gezellig schrijft.

Bibi die me aan het onkruid eten heeft, en waar ik zeker nog een keer de nieuwe tuinmeubelen moet komen "inzitten".

Dixiechick die een energieniveau heeft om jaloers op te zijn en altijd goed geschreven verhalen heeft die hele essays zijn.

Nataja, pas in mijn lijst toegevoegd en wiens emigratiestappen ik zeker ga volgen.

Cisca, tja alleen al dat snoetje van Kobus is genoeg om je hart te doen smelten.

Petra, het zou een nieuwe slogan kunnen zijn "het leven is niet compleet zonder dagelijks blog van Peet."

Petra in NC die zelfs van vallen in de supermarkt nog een humoristisch verhaal kan maken.

Bianca die het hele andere leven in het Texaanse land laat zien.

Bram die altijd stof tot nadenken heeft.

Ruud en Suzanne die altijd leuke plaatjes hebben, grappige dingen meemaken, en van een mot een vlinder maken :)

Wat? Dat zijn er al meer dan 6? Maar ik ben nog niet klaar... dus aan alle bloggers een super award!

Inpakken en wegwezen

Die penguins van de vorige blogpost; je kunt de hoeveelheid 'kindertjes' zelf aanpassen. Ik vindt ze zo grappig, ze waggelen naar het pijltje toe; ik ben 'easily amused'.

De kalender zegt zomer... maar met 17 dagen regen deze maand en koel weer lijkt het meer op herfst soms, en groeien er overal paddestoelen.



Er valt toch nog wel een bloemetje te plukken.


Alles groeit fantastisch. De sla gaat nu af, en begint door te schieten. Misschien maar goed ook. Ik heb er elke dag van gegeten, en leek geen einde aan te komen.

Vergelijk deze foto met die van 8 juni;


Alles groeit hard!

Ik heb al anderhalve kilo peulen geplukt, en er staat nog wel genoeg aan om een paar keer te eten. En dat alles van 1 zakje zaad. Ze stonden vorige keren gewoon op de verkeerde plek.



Dan de titel van deze blogpost. Zaterdag inpakken, zondag wegwezen, voor Micky dan. Ik heb hem op vaderdag op het vliegveld van Syracuse afgeleverd. De kinderen hadden de vaderdagkado's wat vervroegd gegeven. Wel grappig, Niels had een toilettas gekocht, en Micky had ook wel het idee gehad dat hij een nieuwe nodig had want hij kwam met dezelfde thuis. Nu heeft hij er dan 2. Van Tim kreeg hij een tasje voor de nieuwe mobiele telefoon, en van Bart een snoeischaar en een kadobon. Met die snoeischaar moet ik wel lachen.

De komende 5 weken werkt Micky in Seattle, Washington. Lang, maar we redden ons wel. De herinneringen komen terug toen hij bijna elke zomer 2 maanden naar Fort Knox in Kentucky moest, of naar Fort Bragg in North Carolina. De laatste keer was 15 jaar geleden. Niels was 6 maanden, Tim 3 jaar en Bart 5. En ik had net een nieuwe baan. Als ik daar nog aan denk, hoe we het gedaan hebben. 's Avonds de kinderen in bad en dan de kleren aan zodat ik ze 's morgens om 6 uur 's morgens uit bed kon plukken om ze bij de babysit af te leveren. 's Avonds half acht pikte ik ze dan weer op. Dat was maar 2 dagen per week, maar toch. We zijn toen een keer naar North Carolina op bezoek geweest toen mijn ouders hier waren, en het jaar erna ben ik alleen met de kinderen naar Virginia gereden toen Micky een lang weekend vrij had om hem halverwege te ontmoeten. Wat een onderneming met 3 kleintjes. De terugweg staat me bij als de reis van hel! Bart schreeuwend van de oorpijn...

Deze keer zijn het grote jongens en kunnen ze hier goed meehelpen. Alleen hoop ik dat het geen trendsetter is dat er dingen kapot gaan terwijl hij weg is: onze slaapkamerdeur viel zondagochtend uit de deuropening, en dat is het eerste klusje dat ik alleen (met hulp van de kids) heb mogen opknappen.

Fijne vaderdag!

Van de familie penguin :)

Zomerwerk

We hebben Tim aardig achter de broek moeten zitten om een zomerbaan te krijgen. Hij had al voordat de school uit was moeten beginnen met solliciteren, maar hij stelde het uit. Dus zat ik elke dag achter hem aan toen hij weer thuis was om maar wat online sollicitaties ingevuld te krijgen bij verschillende zaken. Antwoord van die zaken liet echter op zich wachten. Waarschijnlijk zou hij er zelf achteraan moeten met telefoontjes. Toen viel me het uitzendbureau in, en heb ik Tim daar naartoe gestuurd. Minder dan 2 weken later had hij een baantje. Nu lijkt het misschien wat streng om hem de hele zomer te laten werken, maar anders doet hij echt niks dan slapen en achter de computer zitten, en dat heeft hij al bijna 3 weken gedaan sinds school uit is.

Het baantje dat hij heeft is bij een bedrijf dat printers maakt, en hij zet onderdelen in elkaar. Duizenden kabeltjes heeft hij al ingestoken. Hij krijgt een klein beetje afwisseling om af en toe ook eens een dag 350 andere onderdelen in elkaar te zetten. "Zombification" noemt hij het. Na het eerste uur gaat het verstand op nul en veranderd hij in een robot. Hij werkt 4 dagen van 10 uur, maar nu is er ook verplichte overtijd. Het bedrijf heeft een grote order gekregen die snel af moet zijn. Dus op vrijdag werkt hij ook nog eens 10 uur erbij, waar hij wel anderhalf keer het uurloon voor krijgt.

Ik dacht dat hij dit nooit zou gaan volhouden. Om half vijf opstaan om om 6 uur op zijn werk te zijn. Een jongen die tot in de middag kan slapen. Hij heeft me echter flink verrast, en hij blijkt een stuk taaier te zijn dan ik gedacht had. Ik voelde me er al schuldig bij dat ik hem zo gepushed had, maar dat blijkt niet nodig te zijn.

Tim staat mooi op tijd op, is op tijd op zijn werk en komt vrolijk thuis. Hij heeft nog geen enkele keer geklaagd, ook niet dat het werk saai is. Ik denk dat hij met leuke mensen werkt, en op een van de vrijdagen had de baas voor hun gebarbequed voor lunch.

Dat is echter nog niet alles voor Tim, hij is nu ook met een zomercursus op TC3 begonnen. Op maandag en woensdag zit hij na die 10 uur werken ook nog eens 3 uur in de wiskundeles. Op dinsdagavond doet hij zijn huiswerk wat 1 of 2 uur in beslag neemt. Ik vraag hem of het allemaal niet teveel is. Nee hoor zegt hij! Wauw! Ben wel trots op die jongen en dat zeg ik hem ook.

Verschillen

Bedankt voor alle uitgebreide reacties op de vorige post. Het maakt heel wat emoties los, vooral omdat het zo'n scheef getrokken artikel was. Eigenlijk het omgekeerde van een Nederlander die een of ander scheefgetrokken beeld van Amerika schetst.
Ik reageerde er zelf ook boos op, en dacht dat ik een tamelijk genuanceerde reactie had achtergelaten, maar Micky vond dat ik volgende keer maar eerst moest kalmeren voordat ik schreef :)

Ik denk dat beide landen van elkaar kunnen leren wat gezondheidszorgstelsel betreft. Allebei de systemen zijn historisch gegroeid in verschillende culturen, maar we kunnen kijken naar wat werkt en wat niet. Er zijn echter 2 dingen om in gedachten te houden: het stelsel van verzekering en het stelsel van zorgverlening. 2 verschillende beestjes. Het hebben van een verzekering betekent nog niet goede zorg krijgen. Zo heeft bijna iedereen een verzekering in Nederland, maar er kunnen veel dingen in de zorg beter geregeld worden. Ik kan alleen afgaan op wat ik lees in forums, blogs, en verpleegkundige sites, maar er komen dingen voor waarvan ik weet dat ze veel beter kunnen omdat ik het hier anders zie.

Hier zal ten eerste iedereen onder een zorgverzekering moeten vallen. Als er meer mensen verzekert zijn zullen ze ook meer gebruik maken van de zorg en zal er een nog groter tekort zijn aan artsen die nieuwe patienten in hun praktijk kunnen nemen. Dus ten tweede moeten er meer primary care providers (zoiets als huisartsen) en nurse practicioners komen, die ook nog eens beter betaald moeten worden.
Dat er altijd iemand op een huisartsenpost bereikbaar is, is weer een plus voor Nederland; hier is wel iemand van je dokterspraktijk bereikbaar, maar in geval van twijfel zeggen ze altijd 'ga maar naar de eerste hulp'.

Preventieve zorg kan groot verbeterd worden. Zo zijn de consultatie bureau's en kraamhulp in Nederland een goed voorbeeld, en zo zijn er nog wel meer, van beide kanten van de oceaan.

Artikel

In de krant stond dit weekend een gastkolom. Iemand die stelt dat de VS vooral niet het zorgstelsel van Nederland moet overnemen. Lees het
hier en laat me eens weten wat jullie denken. Is het echt zo erg?

Triest!

De statistieken geven verschrikkelijke nummers; auto ongelukken staan op de eerste plaats voor sterfgevallen onder tieners. Er is er weer een aan de statistiek toegevoegd hier in de buurt, de nummers vertellen echter geen verhaal.
Een 18-jarige jongen is verongelukt, 2 weken voor zijn graduation van de high school.
Op weg naar de stad komen we langs de plek waar hij tegen een dikke boom geknald is, de bast is totaal van de boom af, en er liggen heel veel bloemen en zijn football t-shirt.
Waarschijnlijk heeft hij te snel gereden, maar er was ook regen en mist.
Ik kan me niet voorstellen wat deze familie nu doormaakt. Zo'n jongen aan het begin van zijn leven, veel te jong weggerukt.

Afscheid

Het kan een nadeel zijn of een voordeel; de mensen in het leger worden ongeveer elke drie jaar overgeplaatst. Zo werkt Micky telkens met andere mensen. Soms erg jammer om ze te zien gaan, soms heel goed. In ieder geval zit hij zo niet jaar in jaar uit met dezelfde mensen op kantoor. Alleen die ene secretaresse die er al 30 jaar zit.
Gisteren was er een feestje voor de kolonel die gaat vertrekken. Hij wordt overgeplaatst naar Zuid-Korea. Hij is er al eerder geweest, heel lang geleden en heeft daar een heel aardige Koreaanse vrouw aan overgehouden.
Het feestje was een wijn en kaas feestje in Stewart Park. Eerst werden er een paar 'awards' gegeven. Daar zijn ze in het leger altijd erg goed in. Het gaat er dan ook heel officieel aan toe. Iemand kreeg een medaille opgespeld, en ook de secretaresse kreeg een award voor 30 jaar dienst.
De kolonel ging zich daarna omkleden, in uniform mag je namelijk geen alcohol drinken.
Het was wel leuk om iedereen weer even te zien, en in dit geval ook jammer om afscheid te nemen.

Dit en dat

Het leek wel of de zondvloed was aangebroken vannacht. Een knallen dat het huis ervan schudde, en stortregen. Dat was om half vier.
Half vijf: Tim staat op, en begint te rommelen.
Half zes: de telefoon gaat, of ik kan komen werken. Nee dus.
Half zeven: Bart staat op, en begint te rommelen.
Zeven uur: Niels en Micky staan op en beginnen te rommelen.
Vijf over zeven: ik geef het slapen op en sta ook op. Zucht.

Het weer is opeens van koel naar benauwd gegaan. Het is even wennen. Vanmiddag heb ik een stuk met Micky gelopen tijdens zijn lunchpauze. Wel leuk, dat was al een tijd geleden dat we dit deden. We liepen op een pad dat vroeger een treinbaan was, dus vrij vlak. Onderweg allerlei vogels en grondeekhoorntjes gezien. Die laatsten zitten ook veel om ons huis, maar zijn daar minder aan mensen gewend, en schuwer. Ze hebben zich de laatste jaren flink uitgebreidt, en hebben de hele winter voedselvooraad in het kippenvoer. We hebben ze daar al eens zien zitten, hun wangen vol proppend.

Gisteren kwam de olieleverancier de stookolie bijvullen. Ik zat buiten op het terras met Bitz terwijl hij achterom kwam. Bitz deed net alsof ze een gevaarlijke waakhond was met haar gegrom en geblaf. De man had daar wel een oplossing voor: hij had hondekoekjes bij zich. Ik zei tegen hem dat ik dat slim vond. Ja, zei hij, beter dat ze op een koekje knagen dat op zijn been. Ooit was er een hond door een ruit op hem afgesprongen, zodat hij nog maar net in zijn truck kon springen. Daar gaat hij nooit meer olie leveren!
Bitz heeft misschien wat nieuws geleerd: als je blaft en gromt krijg je een koekje!

Dan nog iets helemaal wat anders. We zien het nieuws dat Chrysler dealers sluit, maar zien de mensen erachter niet. De Dodge/Chrysler dealer in Ithaca moet ook dicht. Dit is waar wij onze auto ook vaak naar toe brengen, en je krijgt er superservice. De eigenaar belt je de volgende dag op om te vragen hoe de service was, en of er iets beter kan. Het is een zaak die begonnen is in de dagen van het paard en wagen, meer dan 100 jaar geleden. Dan wordt hun opeens opgedragen om te sluiten. Dat we zelf voor de autoservice (als we die van een dealer willen) meer dan een uur moeten rijden is nog niet eens zo erg. Om mensen die meer als 100 jaar een bedrijf in hun familie hebben dat af te nemen is voor mij onvergeefbaar en ik hoef nooit geen auto meer van een automaker die zo hun zaken doet.

Tuin foto's

Hier volgen een boel foto's van de tuin. Volgens Micky zal ik teveel op een saai mens lijken met zo'n blog, want wie heeft daar nu interesse in? Dus niet-tuinierders zijn gewaarschuwd: saai blog.

Al een hele tijd zijn we bezig geweest met het afgraven en weer gelijk maken van de plek waar meer als 10 jaar iedere zomer het zwembad stond. We hebben er heel wat zakken zand tegenaan gegooid door de jaren heen om het stuk te egaliseren zodat het zwembad waterpas zou staan. Een scheef zwembad werkt nu eenmaal niet, daar blijft geen water in staan. Dus er lag veel zand op die plek, goede zand om in de tuin te verwerken. Een beetje kippenmest erdoor en alles groeit als kool. Dus dat hebben we afgegraven, wel 10 kruiwagens vol, en het is eindelijk klaar. De oude onderkant van het konijnehok gebruikten we als zeef, zodat ik niet zoveel stenen in de tuin krijg.


(Misschien een idee, Bibi?)

Met moederdag had ik een dwerg kersenboompje gekregen van Bart, maar het is moeilijk graven hier met al die stenen in de grond. Dus had ik het mannenvolk gisteren gevraagd of ze de boom aub voor me konden poten terwijl ik op mijn werk was. Ze hadden hem wat dicht bij het huis gezet voor mijn smaak, maar volgens hun moet dit kunnen omdat het een dwerg is. We zullen zien.


Het kersenboompje.



Het plantentafeltje dat pa vorig jaar gemaakt heeft wordt eindelijk voor planten gebruikt.

De groententuin:


Iets wat ik altijd als onkruid heb aangezien blijkt eetbaar te zijn, lambsquarter. Je kunt de blaadjes in salades gebruiken, of als spinazie. Vandaag heb ik wat door de salade gedaan, en het smaakte prima. Volgens Micky ga ik nog in een konijn veranderen. Eigenlijk wel leuk dat je zo'n onkruid kunt eten, want er zijn jaren dat het onkruid het beter doet dan je aangeplante tuin.



Knoflook en peultjes.



Aardappelen en peultjes.



Er staan al een paar kleine peultjes aan. Volgende week zullen ze wel goed zijn. Ik heb peultjes gedaan ten eerste omdat ze lekker zijn, maar ook omdat je dan meer krijgt groente krijgt dan als je erwten moet uitdoen en maar een handje vol krijgt. Als de peultjes weg zijn ga ik rode bietje zaaien. Die heb ik nog niet in de tuin gehad.

Mijn "redneck" tuin:


De sla en koriander in de badkuip. Elke dag kan ik sla eten, en ik heb er ook al weg gegeven. Helaas heeft de rest van de familie deze sla niet graag. Ze eten liever ice berg. Ik zag deze sla soort voor $2.89 in de winkel, ik heb hier een kapitaaltje staan zeg!



Aardappelen in de banden. Dit zag ik op een website; je plant de aardappels in een autoband, en dan doe je er steeds aarde omheen, en legt er een volgende band op als ze groter worden en vult dit met aarde. Het is de bedoeling dat ze dan zijscheuten krijgen waar aardappelen aangroeien. Ik ben benieuwd of dit experiment zal lukken. Je moet wel goed water geven, want als het zo diep is komt een beetje regenwater niet beneden aan de wortels.



1 aardappelplant loopt flink voor op de rest. Dat maakt het lastig met meer aarde erin te doen.



Ik doe weer een "3 zusters" tuin. Volgens de indianen moet je mais zaaien als de bladeren van de maple bomen zo groot zijn als eekhoornoortjes. Ik was een klein beetje later. Dan zaai je de bonen als de mais ongeveer 10 cm is. Ik heb de bonen nog niet gezaaid; er is mais van 10 cm, en van 2 cm. De bonen moeten tegen de mais kunnen klimmen.



Ik heb wel al verschillende soorten squash gezet die goed opkomt.



Selderij, paprika, basilicum, en komkommers. De meeste planten heb ik laatst goedkoop kunnen krijgen op de vlooienmarkt.



Tomaten (de plant die al tomaatjes heeft, had Micky gekocht, eigenlijk veel te duur), achteraan een aubergine, komkommers en peterselie. Die kleine tomaatjes halen het niet eens in de salade, ze gaan zo mijn mond in.



Prei en uien.



Een beetje wazig; een bijtje op de bloeiende bieslook. Dit trekt de bijen wel aan.



Net sneeuwballen, die pioenrozen.



De paarse irissen nog eens.



Het geel bij het paars steekt mooi af.



En als laatste Bitz, die bezig is om een ontsnappingsplan te smeden.

BBQ

Vandaag moeten we even stilstaan dat D-day 65 jaar geleden is. Voor de mensen die het meemaakten een dag die ze nooit vergeten zijn. Ik heb vaker deze veteranen als patienten gehad, al wordt het steeds zeldzamer. Ik vindt het een eer om voor deze mensen te zorgen, en als ze er zelf over beginnen vertel ik hoe dankbaar we hun zijn.

We hadden de barbeque vanmiddag en het was leuk en een succes. We hadden het paviljoen in Cass Park gehuurd. Het ligt net naast de speeltuin dus daar konden de kinderen zich goed uitleven. Micky, Niels en ik waren er al vroeg om wat spullen op te zetten. In plaats van barbequen in de barbeues die er staan zou iemand hun gas bbq meebrengen. Ze was wat laat, en ik had de mensen op het werk gezegd dat we hun ook lunch zouden brengen. Ik kneep hem even, maar alles kwam toch goed, al was het een beetje laat. We konden hun ook een lekkere lunch bezorgen, inclusief verschillende salades en fruit. Ik vond het wel leuk om hun er ook bij te betrekken, je kunt de boel nu eenmaal niet even dichtgooien in een ziekenhuis. Micky en Niels hielpen me met de spullen dragen.

Er waren een heleboel kleine kinderen. Ik weet wel dat er veel collega's zijn met kleintjes, maar om ze zo bij elkaar te zien waren het er een hele bubs. Leuk om elkaar buiten het werk om te zien. Voor Niels was het wat minder: "waarom sleep je me hierheen", maar hij amuseert zich op zijn eigen manier wel. Tim had zijn "defensive driving" les, 6 uur lang in een klas zitten om oude films te kijken en proberen niet in slaap te vallen, om een wat goedkopere autoverzekering te kunnen krijgen. Hierna kwam hij Niels verlossen, en heeft hij hem opgehaald en mee naar huis genomen.


Niels heeft zoveel plezier :) Echt hoor, toch wel. Hij heeft zelfs een spelletje meegespeeld met mij. Iets waar je met kleine ringen door een gat moest gooien, best moeilijk.


Genoeg lekker eten!

Gezellige wandeling

Eigenlijk vindt ik het legplekje voor de kippen wel goed gevonden. We kregen een keer een oud hondehok van iemand. Daar hebben we de bovenkant van afgezaagd, en een deksel van gemaakt.


Ze kunnen er goed hun ei in kwijt.


Oeps, opgeschrikt, ze was nog niet klaar.

Vanmorgen belde ik Mary op om te zien of ze zin had om te wandelen. Dat wilde ze wel en nog een andere collega ging ook mee. We spraken bij haar huis af, en toen Joan kwam zijn we samen naar Treman park gegaan. Wel leuk, in Joan's oude auto met open dak. Ik realiseerde me dat ik nog nooit in een auto met open dak gezeten heb.
De wandeling was gezellig, veel gebabbeld onderweg en gelukkig niet alleen over werk. Eigenlijk bijna niet over het werk, maar zo leer je collega's wel beter kennen. Joan blijkt iemand te zijn die de bossen ingaat om paddestoelen, wilde prei en andere dingen te zoeken. Leuk, ik heb er vanalles van geleerd.

Vanmiddag ben ik op pad gegaan voor de afdeling; we organiseren een barbeque morgen, en hadden geld ingezameld. Iedereen brengt een 'dish to pass', maar de hamburgers en hotdogs met toebehoren moesten gekocht worden, dus dat heb ik gedaan. Normaal ben ik niet iemand die overal prijzen gaat vergelijken, maar voor dit moest ik toch binnen het budget blijven, dus naar 3 verschillende winkels getoured om het op zijn goedkoops te krijgen. Ik ben benieuwd. Het is hoog tijd dat we samen wat doen buiten het werk om!

Tuin

Elke week bloeit er wel wat nieuws. Toen we dit huis kochten waren de enige planten die er in de tuin stonden hosta's, veel gele irissen en een paar paarse irissen. Die paarse vond ik zo mooi en heb ik door de jaren heen heel wat keren gesplitst en op verschillende plaatsen neergezet. Dit jaar doen ze het buitengewoon goed.

Een paar dagen geleden:


En nu bloeien er weer nieuwe bloemetjes. Dat maakt het ze mooi om elke dag even te kijken. Dus hier even een klein rondje tuin.






Ze ruiken lekker!