Halloween

Ik al een paar keer langs dit huis gereden, en vandaag eens gestopt om een foto te maken:


Het is zo mooi gedaan, al komt het niet helemaal tot recht op de foto. De "head-less horseman" vindt ik prachtig, helemaal van zwarte plastic gemaakt. Als je de foto vergroot kun je hem misschien zien.

Ik was vanmorgen naar Micky's werk gegaan om tijdens zijn pauze samen een eind te gaan lopen, maar helaas begon een vergadering veel te laat dus kon hij niet weg. Toen heb ik alleen wat rondgelopen op Cornell. Het is echt een mooie campus, en zeker met zo'n mooi weer als vandaag.


McGraw Tower, waar een paar keer per dag het klokkenspel (chimes) gepeeld wordt.


Het Johnson Museum of Art.


Een van de mooiste uitzichten van Ithaca vanuit het museum.

Vanavond had ik les, maar de kinderen doen toch niet meer mee aan het trick or treating. DaSom was wel gegaan met een vriendin en een stel kleine kinderen. Ze had het heel leuk gehad, en had ook een buit van snoep bij elkaar.

Tandarts en pompoenen

Vorige week was er een van mijn "inlays" uit mijn kies gevallen. Ik weet het Nederlandse woord even niet, het is geen gewone vulling, maar eentje die op maat gemaakt is en liefst ook nog met goud. Vandaag ging ik naar de tandarts om dit weer te repareren. Ik zag er flink tegenop, maar achteraf viel het mee. Het is een hele aardige tandarts. Ik vertelde hem dat de tandarts in Nederland in mijn tienerjaren altijd wel een kies vond om te boren. Hij zei dat hij dat hier heel veel ziet van mensen uit andere landen. Dan was er ook nog die tandarts in Nederland die alle vullingen vervangen heeft, iets wat me door iedere tandarts hierna verteld is dat dit helemaal niet nodig geweest zou zijn.
Deze tandarts vroeg wie die "inlay" gedaan had. Ik vertelde hem dr S, en hij zei "say no more". Nou, ik weet het ook wel met die dr S. Hij heeft me allerlei dure dingen laten doen, dingen die achteraf niet nodig waren, maar hij zal zijn dikke truck wel hebben moeten financieren. Hij vertelde me destijds dat bijvoorbeeld deze kies te ver weg was voor een vulling. Vandaag heeft mijn tandarts er 10 jaar later nog een vulling in gedaan, en dat ging prima zei hij. Die dure inlay was dus helemaal niet nodig geweest. Ik kreeg hem wel terug, er zit 45% goud aan, en ik moest ook nog tekenen dat ik hem terug gekregen had, haha.
Je krijgt hier met vullingen doen ook verdoving, ik vindt het wel fijn. Alleen dat geluid van boren, volgende keer (hopelijk komt dat niet) maar oordopjes in doen.

Na anderhalf uur, waarvan veel wachttijd, kon ik weer lekker naar buiten, even van het mooie weer genieten. Ik had een uur tot ik op een vergadering op mijn werk moest zijn, en heb even in de stad rondgelopen. Hier ligt een mooie waterval, Ithaca Falls, in een buurt die Fall Creek heet.





Een paar van de versierde huizen;







Vanavond hebben Tim, Niels en DaSom pompoenen uitgehold. Hier het resulaat:


Links die van Niels, compleet met kleine hoorntjes van stukjes pompoen. Midden die van DaSom, super, en dat voor haar eerste keer. Rechts die van Tim. Hij had 3 kanten uitgesneden. 1 kant met Pac Man, 1 kant met TIM, en 1 kant een gezichtje.


Die van DaSom nog een keer.

Als de kat van huis is...

Als de kat van huis is dansen de muisjes op tafel... Nou, het viel wel mee. Micky en ik waren allebei niet thuis dit weekend. Micky moest op vrijdag naar Syracuse, en zou op zaterdagmorgen naar Fort Drum gaan met de kadetten. Op het laatste moment werd besloten om vrijdagavond al te gaan, hij was een van de chaufeurs. Hij kwam doodmoe terug gisteren. Ze moesten in de oude legerbarakken slapen, met zo'n 20 personen op een kamer. De kadetten lagen tot half een te kletsen en moesten om vijf uur weer opstaan. Veel slaap had hij niet gekregen en overdag was hij steeds in de weer. Ah, jong zijn!

Zaterdagavond had DaSom haar eerste dansavond van de high school, de homecoming dance. Ze was met de bus naar de stad gegaan, en die avond bij een vriendin blijven slapen. Tevens ook de eerste keer dat ze dat deed, maar we konden haar niet halen. Ze had het wel leuk gehad, de "sleep over" was leuker dan het dansen zei ze. Van het dansen zei ze dat het "looks like sex". Hm, een beetje a la dirty dancing of zo? Dat de jongens en meisjes wel erg dichtbij elkaar dansen hier had ik van Anais ook al eens gehoord.

De kinderen hebben zich wel vermaakt thuis. Geen limiet aan videospellen is voor hun feest.
Op mijn werk was het best druk. Vooral op zondag. Ik heb de afgelopen 6 weken een nieuwe verpleegkundige ingewerkt, en die vraagt zich af hoe ze het ooit allemaal alleen aan zal kunnen. Het is ook zo ontzettend veel wat je moet weten, en waar je allemaal aan moet denken. Ik kan me die tijd van nieuw zijn nog goed herinneren, heel stressvol.
Hoewel er gisteren wel erg veel op ons af kwam. 7 uur: patient is er prima aan; 7.15: patient is in ademnood. De hele dag is hij een van onze drukste patienten. Dan was er de echtgenote van een andere patient die erg veeleisend was, 2 bejaarde dames in de war en uit-bed-klimmers, en laat in de middag kreeg een van hun een CVA (beroerte). Erg schokkend als zoiets gebeurd. Er werd meteen een CT scan gedaan, en de familie was er bij. Die moet je dan ook opvangen.
Dan ben ik om 19.30 nog met de laatste loodjes van mijn dienst bezig en komt er een man aanlopen met de woorden "we need some help over there". Ik zeg ok, momentje. Dan zegt hij dat er iemand flauwgevallen is in de lift. Oef, dat is even wat anders, en iedereen die het hoort rent er gauw naar toe. Het was een bezoeker, ze was alweer bij, en we hebben haar naar de eerste hulp gebracht.

Je moet toch blijven lachen, en soms zijn er ook echt wel leuke dingen. Zoals die 92-jarige. Ik spuitte zijn infuus door, zegt hij dat ik maar niet dichter bij hem moet komen met mijn gezicht, want dan wist hij nog niet wat hij zou doen. Ik was zo "pretty" volgens hem. Charmeur!
Of die man die op zijn gezicht was gevallen, hij zag er niet uit met zijn blauwe plekken en sneetjes op zijn gezicht. Hij was in het begin miserabel toen op de afdeling kwam, niks was er goed, maar was heel blij toen hij weer naar huis kon. Je moet een beetje uitkijken met welke grapjes je met wie maakt, maar als je de mensen een beetje kent kun je wel eens grappen. Zo met hem, toen we het over de verzorging van zijn wondjes hadden, vertelde ik hem dat hij de kleine kinderen met Halloween bang kon maken. Daar moest hij zo mee lachen.

Dan nog een update over mijn examen van vorige week,dat kregen we vanavond terug. Ik had 94%! Ik kan het niet geloven. De meerkeuze vragen had ik bijna allemaal goed gegokt, en bij het schrijfwerk genoeg uit mijn mouw gezogen! We hebben vanavond nog even aan de presentatie van volgende week kunnen werken, en dat begint allemaal op z'n plaats te vallen. We hebben er lol in!

Vandaag van alles wat

Micky moest vandaag al vroeg weg, en Tim had gevraagd of ik hem naar school kon brengen. Hij wordt wel een beetje verwend zo, want hij zou ook de bus bij de basisschool kunnen nemen. Na wat tegenstribbelen gaf ik toch toe. Ik bedacht me dat ik tevens wel wat dingen in de stad zou kunnen doen. Ik had het open huis van Tim's computerles gemist, omdat het op dezelfde avond was als het open huis van de high school (zijn computerlessen zijn in een andere school). Dus vanmorgen heb ik tevens even met de leraar gepraat en Tim heeft me in de klas laten zien waar ze allemaal aan werken. Het is helemaal boven mijn pet, maar het was wel leuk om te zien. Ze hebben net geleerd hoe ze netwerken moeten maken, en hoe ze de connecties op de kabels moeten zetten. Dat is nog een heel precies werk. Zo'n 8 piepkleine draadjes van verschillende kleuren moeten op de juiste manier in een klein contact gezet worden. Het volgende wat ze gaan leren is om een netwerk te programmeren.

Mijn volgende stop was het postkantoor, en daar heb ik een money order gehaald, een soort check. Dat is het laatste stukje dat ik nog moest hebben voordat ik mijn papieren voor Nederlanderschap op kan sturen. Ik ben nogal langzaam geweest in het vergaren van deze papieren, iedere keer als ik dacht dat ik alles had las ik het nog eens over. En telkens vond ik nog iets dat ik miste, gewoon omdat ik er overheen las. Bijvoorbeeld dat een uitreksel van huwelijk maar 1 jaar oud mag zijn.

Omdat het zo langzaam aan hier toch kouder wordt, dacht ik dat het ook wel een goed idee zou zijn om de sneeuwbanden op de auto te zetten voordat iedereen er aan denkt en het te druk wordt bij de garages. Ik had de 2 banden bij me, en ging naar Sears in de mall. Later met afrekenen vroeg de man of ik er altijd maar 2 had, of 4. Toen herinnerde ik me weer dat ik vorig jaar 4 nieuwe heb gekocht. Grr, moet ik toch nog een keer terug om de 2 er achter op te laten leggen. Nou ja, in ieder geval zitten de 2 voorbanden er alvast op voor de eerste sneeuw. Voordat ze me vorig jaar 4 sneeuwbanden aangepraat hebben had ik altijd alleen maar de 2 voorbanden. 4 schijnt wel beter te zijn.

Terwijl ze aan de auto werkten ging ik koffie drinken. De winkels in de mall waren nog dicht, alleen Wendy's was open. Ze hadden een kan koffie staan waaruit je zelf kon schenken, en iedereen legde zijn centen voor de koffie ernaast. Wel grappig, je kon zo zelf pakken en afrekenen. Er waren groepjes mall-walkers, mensen die in de mall gaan lopen om zo hun oefening te krijgen. Het zijn vooral ouderen die dit doen, in ieder geval is de temperatuur daar altijd precies goed, en het heeft ook nog een sociale functie.
Terwijl ik daar aan de koffie zat, bedacht ik me dat de kapper misschien al open was. Dus daar even heen gelopen, ze waren open, en ik kon zo terecht. Dus alweer twee vliegen in 1 klap.

Thuis heb ik even met de hondjes gelopen. Het wordt al behoorlijk koud.
Er zat een grote groep robins in de bomen te kwetteren. Die zijn zich aan het verzamelen voor hun reis zuidwaarts. Wat een verschil met de ganzen, die lijken zo georganiseerd. De robins zijn extreem actief, en dan vliegen ze zigzaggend tussen de bomen, en dan de lucht in alle richtingen op. Alsof ze niet weten welke kant ze op moeten. Ik maakte een opmerking hierover tegen Bart, en hij zei dat het waarschijnlijk "last minute packers" zijn. Haha, dan is ons gezin ook meer als robins dan ganzen.

Vanavond hadden we met ons groepje afgesproken om aan onze presentatie te werken. Wel vervelend om net weg te moeten gaan toen de kinderen thuis kwamen.
Ik heb mijn gedeelte van de power point af, wat best nog wel een karweitje was. Had ik ons onderwerp al genoemd? Het is "Managing Generational Diversity". Ik moet zeggen dat het een geweldig interessant onderwerp is. Ik weet natuurlijk wel wat over alle generaties, maar door er nu veel over te lezen wordt het toch duidelijker. Ik stond ervan te kijken hoeveel er op verpleegkundig gebied al over geschreven is.
Het is moeilijk om ons groepje van 4 bij elkaar te krijgen, met de wisselende diensten. Vanavond kon er ook eentje niet komen. We zijn toch een eind gekomen met ideeen. Behalve de powerpoint gaan we een spelletje Jeopardy in elkaar zetten.
Dan was er vanavond ook nog een presentatie van een IC arts over sepsis waar ik naar toe geweest ben. Het was goed, en voor onze afdeling ook leerzaam.
En zo is er altijd wat!

Foto's

Hier zijn wat foto's van de afgelopen week. Ik kon geen keuze maken welke te plaatsen, dus dan maar allemaal.



















Zouden er verkiezingen op komst zijn of zo?:



Onderweg naar mijn werk:

Examen

Alweer een prachtige dag! We genieten er wel van hoor. Ik moest vandaag nog veel leren voor een examen vanavond, en dat heb ik gedeeltelijk buiten kunnen doen.
Het examen van vorige week voor Health Assessment heb ik goed gedaan, 4 vragen fout van de 70. Dat van vandaag voor Management in Nursing heb ik niet veel van gebrouwen denk ik. De stof was zeker 10 hoofdstukken lang, en ik had totaal geen idee wat te verwachten in het examen. Ik geloof dat ik ook nog een hoofdstuk overgeslagen heb met lezen.
Verder moesten we ook nog een annotated bibliography schrijven van 5 artikelen. Ik moest eerst eens even opzoeken hoe je zo'n samenvattingen schrijft, en het was best veel werk. Het volgende is een groot project dat we in groepjes doen, en dan een presentatie geven.

Vanavond hadden we weer een brief van de high school, 2 1/2 kantjes lang, met alle stappen die ze nemen om communicatie en de veiligheid op school te verbeteren onder andere. Nu worden tijdens elke klas de deuren op slot gedaan. Blijkbaar deden sommige leraren dit voorheen ook al, dus niet veel nieuws. Tim had het niet eens gemerkt.

School problemen

Vandaag voelde zich als een bonusdag aan. Een heerlijke zon, korte broeken weer, en een strak blauwe lucht. We hebben er van genoten, en tevens hebben we de kinderen nog een keer aan het werk gezet met gras maaien. Dat gras wil dit jaar maar niet ophouden met groeien.
Ik heb zaadjes verzameld van de Morning Glory (als iemand nog wat zaad nodig heeft, laat maar weten).
Vanmiddag zijn we nog een keer bij de boekenverkoop geweest, en ik heb weer veel te veel ingeslagen. De boeken kostten vandaag 25 cent voor de hardcovers, en 10 cent voor de paperbacks. Ik hele een hele $3.05 uitgegeven!
Tim en Niels moesten hoog nodig kortgewiekt worden, en dus onder protest gingen we naar de kapper. Daar zijn we weer voor een tijd vanaf.

De afgelopen weken is er nogal wat te doen geweest op de high school. Het is een lang verhaal, en ik kan het niet helemaal navertellen. In het kort komt het hier op neer: 2 jaar geleden was er een meisje van een jaar of 10 die geplaagd werd in de bus, en er werden rascistische opmerkingen gemaakt. De moeder heeft bij het schooldistrict geklaagd, en er werd volgens haar niet genoeg gedaan. Daarom heeft ze een mensenrechten organisatie in Ithaca in de hand genomen, en een rechtzaak aangespannen tegen het schooldistrict. De organisatie die met haar samen werkt wil inzage in de dossiers van de leerlingen die erbij betrokken waren; de school kan deze vanwege privacy van deze leerlingen niet geven. Hierdoor wekt de school voor sommige mensen de indruk dat ze de leerlingen niet genoeg gestraft hebben. Deze leerlingen zijn allemaal blank, het meisje waar rascistische leuzen tegen gebruikt zijn is zwart. De indruk bestaat dat tegen zwarte leerlingen strenger opgetreden wordt dan tegen blanken.

Groepen ouders hebben geprotesteerd tijdens een vergadering van het schoolbestuur, en vorige week protesteerde een groep studenten. Ze liepen tijdens schooluren leuzen roepend door de school, waardoor de schooldirecteur besloot om in "lock down" te gaan. Alle deuren van de klassen worden dan gesloten, niemand kan erin of eruit, maar de lessen gaan gewoon door.

Dit alles strooit een grote onrust, maar er wordt samen met de studenten gepraat.

Echter, er was iemand die een pamflet gemaakt had, waarin een aftelling stond naar 7 dagen. Wat uiteindelijk blijkt wat er bedoeld werd is dat het schoolbestuur 7 dagen zou hebben om op de vragen van de leerlingen antwoord te geven. Nu hebben sommige leerlingen dat iets anders opgevat, en het gerucht ging rond dat er over 7 dagen geweld gebruikt zou worden. Een gevecht of een schietpartij.

We hebben afgelopen week bijna elke dag een brief gekregen van de school met uitleg over van alles en nog wat, en wat er allemaal gedaan wordt. In de brief van woensdag stond dat alle afwezigheid van school deze week gepermiteerd zou zijn. Donderdag waren die 7 dagen namelijk voorbij, en ja wat doe je dan. Ik geloofde er geen bal van dat er iets zou gebeuren, maar Tim en DaSom namen de kans wel waar om die dag vrij te nemen. Tja, en dan blijft Niels ook maar thuis, hij had als argument dat hij op de high school bus moet.

Uiteraard is er niks gebeurd, en wel 50% van de leerlingen was afwezig.

Voor DaSom is het wel wat griezelig. Er is elke dag politie bij de school, maar die zijn er wel vaker. Soms gewoon om hun gezicht te laten zien, soms voor speciale programma's. Ze vroeg wel of dit soort situaties hier vaker voor komen. Het antwoord daarop is nee. Zoals nu hebben we nog nooit eerder meegemaakt.

Op vrijdag ging iedereen weer gewoon naar school, hoewel Tim die dag alleen maar naar zijn computerlessen is geweest. Zijn vriendjes gingen ook niet...
Deze week is hopelijk weer alles naar normaal.

Groepswandeling

Vanmorgen stonden Micky en ik al vroeg op om mee te gaan met de lange wandeling. Micky wist wel niet hoe lang hij het vol zou houden. Er zouden allelei punten zijn waar mensen af konden haken en terug gaan.

We waren net op tijd bij Connie, en ze had zelfs een "banner" gemaakt met "8th annual Walk About". Zo noemen ze hun jaarlijkse lange wandeling.



De eerste 3 mijl waren best moeilijk: stijl, modderig en ongelijke paden met stenen. Dit stuk was helemaal door het bos, en toen stonden we opeens op de berg:


Een prachtig uitzicht is toch wel wat wandelen waard.

Nog een halve mijl verder kwamen we in een dorpje, waar nog een paar wandelaars opgepikt werden, en een paar anderen terug gingen per auto. Micky en ik besloten ook terug te gaan. Helaas, maar dat steile stuk was moeilijk voor zijn knieen. Het is het ook niet waard om er een week last van te hebben. De rest ging verder naar de 12 mijl of de 19 mijl.

We werden afgezet bij Connie's huis waar onze auto stond, en we zouden in de buurt nog even naar het Shindagin Hollow national forest gaan. We hebben er een stukje door gereden. Hier moeten we nog een keer terug om te wandelen! Wat een mooie plek!



Hierna zijn we nog even bij het Brooktondale appelfestival geweest. Wel leuk, in zo'n piepklein dorpje, in zo'n mooie herfstkleuren, en een ontmoetingsplaats van mensen die in de buurt wonen.

Voor de rest van de dag hebben we thuis wat aangemodderd, ik heb aan mijn huiswerk gewerkt, en zijn we 's avonds uit gaan eten bij een Chinees restaurant.

Vergadering

Vandaag had ik weer een vergadering. We vergaderen wat af! Er zijn allerlei committee's in het ziekenhuis waar je lid van kunt zijn, en van iedereen wordt verwacht tenminste in 1 committee te zitten. Zo zijn zijn er bijvoorbeeld verschillende groepen die zich bezig houden met "performance improvement", verbeteringen van hoe we zorg leveren. Ik zit in 2 committee's, "nurse practice", waar we allerlei dingen bespreken die gaande zijn in het ziekenhuis en werken aan verbeteringen. Het tweede committee waar ik in zit is "unit council". Dat was de vergadering vandaag, en het is vrij nieuw. Het komt er op neer dat een groep van onze afdeling werkt aan het verbeteren van onze afdeling. Het is een model van "shared governance"; de bedoeling is dat de zeggenschap over het reilen en zeilen van de afdeling geregeld wordt door de mensen die er werken, in plaats van bovenaf opgelegd te worden. We zitten nog in het geboorteproces zal ik maar zeggen. Het loopt nog een beetje moeizaam omdat het nieuw is, maar we zijn enthousiast om deze kans te hebben.

We hadden tevens een baby shower voor onze lieve collega en vriendin Monica, die na jaren door de mallemolen van onvruchtbaarheid nu 8 maanden in verwachting is! Ik geloof dat we onszelf allemaal als oma's of tante's van deze baby zien, zo leeft iedereen mee. Iedereen had wat eten meegenomen voor een "dish to pass", sommige mensen kwamen alleen even tijdens hun lunchpauze, anderen waren speciaal voor haar naar hun werk gekomen. Monica kreeg allerlei leuk babyspul, dus veel oh's en ah's.

Later toen ik het ziekenhuis uitliep zag ik de ambulance achter het ziekenhuis staan, en iemand uitladen. Ik vond het maar vreemd, waarom achter het ziekenhuis. Het duurde even eer het kwartje viel, maar dat is waar het mortuarium is. Jeetje, even schokkend hoor. Iemand die plotseling overleden is of zoiets, en dan denk ik ook meteen aan Bart die terug rijdt van school op vrijdag. Terwijl ik later naar iets anders zocht op de online krant zag ik iets over een vreselijk ongeluk dat vanmiddag gebeurd is. Een FedEx truck had een aanrijding met een auto, de truck sloeg om en is op een fietser gevallen. Dat is de persoon in die ambulance geweest die ik zag.

Tijd voor iedereen om hun geliefden een 'big hug' te geven, en stil te staan bij wat je hebt.

Druk

Het is eventjes best druk hier, en daarom wat stiller. Woensdag heb ik een examen in Health Assessment, en maandag een in Management. Plus nog wat schrijfwerk voor maandag en de week erna de presentatie van ons groepje. Onze presentatie zal gaan over generatie verschillen onder verpleegkundige. Best een interessant onderwerp. Ik had geen idee dat er zo veel artikelen over te vinden zijn!

Ondertussen moet er ook nog af en toe gewerkt worden, zoals dit weekend. Het was voor de afwisseling eens rustig! Momenteel werk ik iemand in, en dat gaat goed. Een heel aardige vrouw, zij is degene waar Micky en ik laatst mee zijn gaan wandelen. Ze organiseert samen met haar vriendengroep ieder jaar een extra lange wandeling. De bedoeling is 26 mijl, maraton-lengte dus. Echter dit is de afgelopen jaren iets ingekort. Komende zaterdag zullen ze gaan wandelen en ze hebben mij ook uitgenodigd. Ze heeft een wandeling van 19 mijl uitgezet, met de optie om te stoppen met 12 mijl.

Vandaag had ik eerst een vergadering om half acht, daarna heb ik boodschappen gedaan, en weer terug naar het ziekenhuis voor een inservice. Deze ging over de Press Ganey's. Dit is een bureau dat het ziekenhuis gebruikt voor zijn enquette's. Iedere patient krijgt deze thuisgestuurd, het gaat vooral over klantenservice, en we krijgen altijd van de leiding te horen hoe we ervoor staan. Ik verwachtte niet veel van deze inservice, maar ik moet zeggen dat het een goede spreker was en dat ik er toch een en ander van opgepikt heb.
Klantenservice staat hier zo hoog in het vaandel; mensen rijden gemakkelijk een uur verder om naar een ander ziekenhuis te gaan als het hun hier niet bevalt. Het ziekenhuis verliest daar dus geld aan, en doet er alles aan om de mensen hier te houden.
Allemaal prima om ze een zo goed mogelijke service te leveren, zo lang ons ook maar de mogelijkheid geboden worden qua personeelsbezetting om dit te doen.

Voor de rest van de dag heb ik geprobeerd te leren, maar mijn hoofd staat er niet helemaal naar. Morgen nog maar eens proberen.

Stunthond Bitz

Vanmorgen heb ik zo'n 4 mijl gelopen met de hondjes. Een rondje dat ik al lang niet meer gedaan had. Er liggen weinig huizen langs deze route, maar het lijkt wel of bij ieder huis 2 grote loslopende honden horen. Die komen blaffend aan rennen, en Kibbels en Bitz zijn er erg door geintimideerd, maar laten zich gewillig besnuffelen. Genoeg voor ons allemaal om nerveus te zijn. Sommige van deze honden zijn zo groot dat de beagles er zo onder door kunnen lopen. Gelukkig zijn we er zonder kleerscheuren afgekomen.

Ik vraag me af of Bitz in een vroeger leven een berggeit geweest is. Ze heeft totaal geen hoogtevrees, en kan gemakkelijk over een smal muurtje langs een diepe afgrond lopen. Dat doet ze als we in Treman State Park lopen.
Vanmiddag zaten Kibbels en Bitz op het terras en ik was even binnen. Toen ik naar buiten keek zag ik Bitz boven over de rand van het terras lopen. Ik schrok me rot! Ik had een bank verzet zodat die in de zon stond, maar nog altijd een meter van de terrasrand. Juist om zoiets te voorkomen, want allebei de hondjes zitten altijd te zoeken naar een ontsnappingsroute. Ik ging gauw naar buiten, Bitz keek me even aan met een blik van "wat doe je eraan" en sprong. Niet richting terras, maar richting grond. Ik dacht zeker dat ze wat gebroken zou hebben, en even zag ik haar niet. Ik zag pootafdrukken op de picknicktafel, daar was ze op geland, en toen zag ik haar weg rennen. Ietsje langzamer dan normaal met een ietwat trekkende achterpoot. Je zou haar toch wat! Kibbels en ik zijn haar samen gaan zoeken. Dan is het wel weer handig om een snuffelhond te hebben, want Kibbels had Bitz zo gevonden. Ze was blij ons te zien, maar het duurde even tot ik haar te pakken had.

Hier even een foto om te laten zien hoe ver dit wel niet is:

Even bijpraten

Het is nu ongeveer anderhalve maand geleden dat ons gezin uitgebreid werd met DaSom, en het is tijd om eens een en ander te vertellen. Het is tot nu toe positief geweest. Ze is aardig, behulpzaam, en ze kan met allemaal goed overweg. De vraag "Why?" hebben we al honderden keren gehoord over alle mogelijke dingen. De taal gaat ietsje beter, maar het is nog moeilijk. Leg maar eens in simpele termen uit wat "common sense" betekend, liefst compleet met voorbeelden. Ik had eigenlijk verwacht dat de taal in een maand meer verbeterd zou zijn dan het nu nog is. Dat zal nog hard werken zijn voor haar. Ik snap wel dat het erg moeilijk is, ik moet er niet aan denken om Koreaans te leren!

Op school gaat het redelijk. Ze zit in ESL (English second language) voor gevorderden. Dat is 2 uur lang, en ze had eerst ook nog een uur waar ze huiswerkhulp kan krijgen, maar dat heeft ze laten vallen om koor te kunnen doen. Ze vindt niks aan dit ESL, maar ik denk niet dat ze een gewone Engelse les bij zou kunnen houden. Zelf heb ik er heel veel aan gehad om heel veel boeken te lezen in het Engels, en daarom heb ik haar wat simpele boeken gehaald bij de lagere school. Boeken zoals de 'Kleine huis op de prairie' serie, en de 'Dear America' serie. In ieder geval kan ze zo haar Engels oefenen met andere boeken dan "Of Mice and Men', wat ze op school lezen.

Ik vroeg haar of ze ook werkelijk leest in deze boeken, maar ze zei dat ze maar 1 bladzijde per dag leest. Dat schiet niet op, en ik heb voorgesteld dat ze een half uur per dag leest. Eens zien of ze het ook werkelijk doet.

Haar tweede vak is US geschiedenis. Daar zit ze helemaal mee te worstelen. We hebben haar al uren mee geholpen om dingen uit te leggen. Laatst moest ze een essay schrijven, dat was echt moeilijk.

Verder heeft ze wiskunde, dat is een van haar beste vakken in Korea. Ze zegt dat het hier makkelijk is. Ik ben benieuwd wat ze er van zal brouwen. Ik Korea moeten ze blijkbaar veel meer uit de kop knallen, hier moet ze het waarom begrijpen. Ze wil nu naar een moeilijkere klas, maar ik zei dat ze eerst eens de leraar moet vragen of hij dat ook zou adviseren. Zo had ze laatst een test waar ze de graphic calculator bij moest gebruiken. Ze heeft nooit geleerd om zo'n ding te gebruiken. Er is extra hulp voor wiskunde mogelijk, dus ik heb haar gezegd daar naar toe te gaan om te leren hoe je zo'n rekenmachine gebruikt.

Dan heeft ze nog beginnend computer programmeren. Dat is ook moeilijk, maar Tim kan haar hier een beetje mee helpen. Gisteren vertelde ze dat ze dit wil laten vallen voor iets anders, maar dat is een beetje te laat na 5 weken, denk ik. Dan maar harder werken aan het begrijpen!

Een leuke les die ze heeft is koor. In het begin ging ze er naar toe om piano te spelen, maar nu zingt ze zelf ook. In november zullen ze een concert hebben.

Misschien dat sommige dingen op school makkelijker worden als het Engels verbeterd, maar soms geeft ze wat snel op. Zo van 'ik snap het toch niet' in plaats van proberen te begrijpen. Ik verwacht dat dit ook een resultaat is van de verschillende schoolsystemen. Van wat ik eruit begrijp wordt in Korea veel meer nadruk gelegd op het onthouden. Hier is het meer leren begrijpen, en zelf dingen opzoeken en projecten doen.
De schooltijden in Korea zijn zo anders: van 8 uur tot 5 uur 's avonds en in het laatste jaar van high school van 8 uur 's morgens tot 10 uur 's avonds. Dat alles om maar in een zo goed mogelijke universiteit te komen. Mij lijkt dat alle zin om te leren zo teniet wordt gedaan.
Ik zie hier een beetje een gebrek aan initiatief. Als het voorgeschoteld wordt gaat het wel, maar dingen zoals extra hulp zoeken is een probleem.

Ik denk ook dat ze verwacht had dat het allemaal gemakkelijker zou zijn. In de wereld heerst het gerucht dat de Amerikaanse high schools makkelijk zijn, en misschien is het voor velen zo, maar het is zeker geen fluitje van een cent. Ik geloof dat de realiteit een beetje begint in te zetten. Deze week komen de eerste raporten en dan zullen we zien!

Boeken verkoop

Vandaag was nog een vrije dag voor iedereen vanwege Columbus dag. Wel fijn zo'n lang weekend.
Dit weekend en de komende 2 weekenden vindt de Friends of the Library boekenverkoop plaats. De verkoop in het najaar is een van de grootste in de VS, en blijkbaar komen er mensen van heinde en ver. Daar moesten wij natuurlijk ook even naar toe. Micky, DaSom en ik hebben er leuk rond gesnuffeld. Ik heb me goed ingehouden en maar een stuk of 10 boeken gekocht. $3.50 per hardcover, en $1.50 voor een paperback. DaSom vond een Koreaans wiskunde boek dat ze al had willen vragen aan haar ouders, en een Engels boek.

Daarna zetten we DaSom af bij de mall, en ze zou met de bus terug komen. Micky en ik hebben nog wat boodschappen gedaan. Onder andere mijn bril gehaald. Ik heb meteen in een van mijn nieuwe boeken zitten lezen. Wat een verschil! Ik had al heel wat boeken aan de kant gelegd omdat de lettertjes te klein waren, maar die kan ik nu weer lezen.

's Middags heb ik wat in de tuin gewerkt, en er is weer een klein stukje klaar met plantjes erin.
Het was zo warm, het voelde aan als een dag in juli als je je ogen dicht deed. Maar dan met de ogen open voelt het zich helemaal verkeerd voor de tijd van het jaar. De zon staat laag aan de hemel en de bomen verkleuren, daar horen die temperaturen niet bij. Ik klaag niet hoor!


De kleuren zijn nu zo mooi met het contrast van geel/rood tegen het groen.

Net de tijd dat DaSom met de bus terug zou komen begon het hard te regenen, en ging ik haar met de auto bij de bushalte halen. Dat is ongeveer 1 mijl van ons huis. Terwijl ik bij de bushalte stond te wachten stopte er een auto, en een vrouw vroeg of ik wist of er iemand in het fire department was. (de bushalte is daar voor de deur). Aangezien het een vrijwillige brandweer is, is er niet altijd iemand aanwezig. Ze had namelijk iemand in de auto zitten die met de fiets gevallen was en heel waarschijnlijk zijn arm gebroken had. Ze moest haar neefje op gaan halen en kon hem niet naar het ziekenhuis brengen. We konden hem slecht daar laten staan, en toen heb ik hem zelf naar het ziekenhuis gebracht nadat DaSom van de bus kwam. Hij was terwijl hij van een berg af reed over een vangrail gevlogen en lelijk terecht gekomen. Die arm zag er echt wel gebroken uit en deed hem erg pijn.
Zo weet je maar nooit wat er op je pad komt. Even iemand van de bus halen...

Mooi weekend

Met het mooie weer dat we hebben bloeien er nog altijd mooie bloemetjes.

Zaterdag was het zo stralend, Micky en ik hebben een eind gelopen in Connecticut Hill. Hoewel het een "wildlife refuge" is hebben we geen wild gezien.

's Middags zijn we ook nog even gaan kano varen, iets dat we al een maand niet gedaan hebben. Helaas kwamen toen net de wolken aandrijven, en we waren net op tijd weer thuis voor het begon te regenen. DaSom was een eind gaan rennen en kwam doorweekt thuis.

Verder heb ik het begin gemaakt met opnieuw een tuintje aan te leggen naast het terras.Ik geloof dat een chipmunk de bloembollen al ontdekt heeft. Er zat een holletje waar ik ze in de grond gedaan had. Ook had ik gezien dat er in de bloembak bij de voordeur gegraven was en later zag ik hier een chipmunk rennen. Hij is druk bezig met verzamelen voor de winter.

Zondagmorgen was het wat koeler en mistig. 's Morgens hebben DaSom en ik een eind met Kibbels en Bitz gelopen. Ze vindt die hondjes wel leuk, en met hun wandelen ook. We hebben leuk kunnen praten.

Voor lunch zijn we broodjes gaan halen bij Subway en naar Taughannock Falls state park gegaan om ze op te eten. We verrasten Bart door hem ook een broodje te brengen. Hij had wel net zijn lunchpauze erop zitten, maar bij zo'n kerel kan er altijd nog wat bij, zeker als het Subway is.
Na de picknick liepen we het pad door het ravijn. Dat blijft altijd mooi, hoe vaak we er ook zijn. We liepen een eind over het pad, en een eind in de rivierbedding.

Het was er behoorlijk druk. Hoewel, wat heet druk. Niet zo dat je over de hoofden loopt hoor. Opvallend was de grote hoeveelheid auto's met kentekens van andere staten. Het is populaire plek.

Er waren ook veel honden, en Niels is er achter gekomen dat niet alle mensen hondepoep opruimen. Bleh!

Vlakbij de waterval stonden allemaal bouwseltjes van stenen. Dat was wel een leuk gezicht. Je ziet wel eens ergens een stapel stenen die iemand gemaakt heeft, maar ik denk dat het in dit geval aanstekelijk gewerkt heeft en iedereen aan het bouwen is geslagen. Er zaten wel kunstwerkjes bij.



DaSom vertelde dat er in Korea overal zo'n steenstapels zijn; je doet een wens en legt er een steen op. Een steen wegnemen zou ongeluk betekenen.




Niet zo geweldig goed te zien (misschien even de foto vergroten), er staan wel 100 steenstapels.


Onder aan de waterval.


De waterval gezien vanuit het uitkijkpunt. Zo lijkt het helemaal maar een pisstraaltje.

Halloween versieringen

Gisteren hebben we wat Halloween decoraties opgehangen. Niet zo gek veel, maar het lijkt toch wel op een invasie van vleermuizen en spinnen.
De deur van de kamer van Tim en Niels:


Niels vond die ogen om zijn deur maar niks!



DaSom heeft alle vleermuizen gemaakt. Ze vond het wel leuk om wat Halloween decoraties te maken.


Nog meer vleermuizen.


Pompoenen voor het huis. Vlak voor Halloween zullen ze uitgehold worden.


Bij de voordeur