Vergadering
Vandaag had ik weer een vergadering. We vergaderen wat af! Er zijn allerlei committee's in het ziekenhuis waar je lid van kunt zijn, en van iedereen wordt verwacht tenminste in 1 committee te zitten. Zo zijn zijn er bijvoorbeeld verschillende groepen die zich bezig houden met "performance improvement", verbeteringen van hoe we zorg leveren. Ik zit in 2 committee's, "nurse practice", waar we allerlei dingen bespreken die gaande zijn in het ziekenhuis en werken aan verbeteringen. Het tweede committee waar ik in zit is "unit council". Dat was de vergadering vandaag, en het is vrij nieuw. Het komt er op neer dat een groep van onze afdeling werkt aan het verbeteren van onze afdeling. Het is een model van "shared governance"; de bedoeling is dat de zeggenschap over het reilen en zeilen van de afdeling geregeld wordt door de mensen die er werken, in plaats van bovenaf opgelegd te worden. We zitten nog in het geboorteproces zal ik maar zeggen. Het loopt nog een beetje moeizaam omdat het nieuw is, maar we zijn enthousiast om deze kans te hebben.
We hadden tevens een baby shower voor onze lieve collega en vriendin Monica, die na jaren door de mallemolen van onvruchtbaarheid nu 8 maanden in verwachting is! Ik geloof dat we onszelf allemaal als oma's of tante's van deze baby zien, zo leeft iedereen mee. Iedereen had wat eten meegenomen voor een "dish to pass", sommige mensen kwamen alleen even tijdens hun lunchpauze, anderen waren speciaal voor haar naar hun werk gekomen. Monica kreeg allerlei leuk babyspul, dus veel oh's en ah's.
Later toen ik het ziekenhuis uitliep zag ik de ambulance achter het ziekenhuis staan, en iemand uitladen. Ik vond het maar vreemd, waarom achter het ziekenhuis. Het duurde even eer het kwartje viel, maar dat is waar het mortuarium is. Jeetje, even schokkend hoor. Iemand die plotseling overleden is of zoiets, en dan denk ik ook meteen aan Bart die terug rijdt van school op vrijdag. Terwijl ik later naar iets anders zocht op de online krant zag ik iets over een vreselijk ongeluk dat vanmiddag gebeurd is. Een FedEx truck had een aanrijding met een auto, de truck sloeg om en is op een fietser gevallen. Dat is de persoon in die ambulance geweest die ik zag.
Tijd voor iedereen om hun geliefden een 'big hug' te geven, en stil te staan bij wat je hebt.
We hadden tevens een baby shower voor onze lieve collega en vriendin Monica, die na jaren door de mallemolen van onvruchtbaarheid nu 8 maanden in verwachting is! Ik geloof dat we onszelf allemaal als oma's of tante's van deze baby zien, zo leeft iedereen mee. Iedereen had wat eten meegenomen voor een "dish to pass", sommige mensen kwamen alleen even tijdens hun lunchpauze, anderen waren speciaal voor haar naar hun werk gekomen. Monica kreeg allerlei leuk babyspul, dus veel oh's en ah's.
Later toen ik het ziekenhuis uitliep zag ik de ambulance achter het ziekenhuis staan, en iemand uitladen. Ik vond het maar vreemd, waarom achter het ziekenhuis. Het duurde even eer het kwartje viel, maar dat is waar het mortuarium is. Jeetje, even schokkend hoor. Iemand die plotseling overleden is of zoiets, en dan denk ik ook meteen aan Bart die terug rijdt van school op vrijdag. Terwijl ik later naar iets anders zocht op de online krant zag ik iets over een vreselijk ongeluk dat vanmiddag gebeurd is. Een FedEx truck had een aanrijding met een auto, de truck sloeg om en is op een fietser gevallen. Dat is de persoon in die ambulance geweest die ik zag.
Tijd voor iedereen om hun geliefden een 'big hug' te geven, en stil te staan bij wat je hebt.
posted by Annemiek | 8:04 p.m.
4 Comments:
Gatsie, vreselijk! Maar dan moet ik ook meteen weer aan "fate" denken, waarom moest die ene fietser daar net op dat tijdstip zijn? (ik kan me niet voorstellen, dat het daar druk is met fietsers zoals in Nederland).
En wat onze rijdende tieners betreft, I hear you! Ik ben wat bezorgd om Katja nu, want er is onweer en harde wind en ze moet nog terugrijden van haar werk.
Ja inderdaad Annemiek. Daar heb je helemaal gelijk in. Veel mensen beseffen niet wat je hebben tot dat..
Ik dacht ook altijd dat mij zoiets kon overkomen tot mijn zoontje overleed. Dan leer je op een harde manier dat je leven in 1 seconde compleet kan instorten.
Ik kan me helaas helemaal voorstellen wat die ouders nu meemaken.
Count your blessings every day!
Petra
Soms komen al die 'erge' dingen tegelijk op je af, zoals hier afgelopen vrijdag: 's morgens belt m'n vriendin om te zeggen dat ze haar moeder naar het ziekenhuis gebracht hebben, ze was zwaar gevallen in huis. Wàt nou echt de oorzaak is, weten ze nog niet, maar ze heeft uitdrogingsverschijnselen, een zware blaasinfectie, mogelijk een maagzweer, en inwendige bloedingen...
Tegen de middag belde ze terug: ook haar zoon was opgenomen met een niercrisis.
En in de namiddag, toen ik zoonlief van school ging halen, vertelde hij dat het met de zus van zijn beste vriend helemaal niet goed gaat, en dat ze het ergste vrezen. Dat meisje heeft een ziekte waar de ouders nogal 'geheimzinnig' over doen, verder heeft ze ook nog een glutenallergie, ze staat heel wat groei achter en zo, en is vaak ziek. Toch is het zo'n opgewekt en heel vriendelijk en ontzettend lief meisje. En dan moeten er zo'n dingen gebeuren... Ze zit in het 5de middelbaar (grade 11)...
We hebben hier dus maar een kaarsje branden momenteel, speciaal voor al de mensen die wat 'extra' nodig hebben als ondersteuning in droeve tijden... En ondertussen zijn we heel dankbaar voor het geluk dat wij zelf hebben, en hopen we dat dat zo nog heel lang mag blijven duren.
Petra; inderdaad 'fate'. Wat zijn zo je kansen dat er een truck op je valt?
PetravD; het kan inderdaad zo van het ene op het andere moment veranderen.
Elke; daar komt alles opeens tegelijk! Wat een dag. Veel sterkte voor al die mensen!
Een reactie posten
<< Home