Dieren verhalen

Arme Ginny! We dachten dat een kameraadje goed voor haar zou zijn, zodat ze niet zo alleen zat, maar het is haar doodsteek geweest! Zondag viel het Bart op dat ze nieste, en niet zo actief was. In de loop van de week at ze niet meer, en werd ze zwakker. Ik heb geprobeerd haar water te geven met haar drinkfles, en ze knabbelde even aan een worteltje, maar dan spuugde ze het weer uit. Donderdag kon ze niet meer lopen en dacht ik dat het wel snel afgelopen zou zijn, maar gisteren toen ik 's avonds thuis kwam leefde ze nog. Ze lag op haar zij, en haar pootjes hadden wat stuiptrekkingen. Ik geloof dat ze nog steeds probeerde op te staan. We wisten niet of ze pijn had, en ik heb de natuur maar een beetje geholpen door een sterke pijstiller te verpulveren en opgelost in water in haar mond te laten druppelen. Of het geholpen heeft tegen pijn weet ik niet, maar vanmorgen was ze dood.
Misschien heeft ze een ziekte opgelopen door het nieuwe guinees biggetje, of misschien is de stress van een kleine rondrennende opdonder haar teveel geworden. Blijkbaar kunnen die beestjes niet zo goed tegen stress.
Bart is er heel nuchtig onder en heeft haar vandaag begraven.

We zijn vandaag goed bezig geweest met de tuin opruimen. De kinderen hebben ook goed geholpen. Het was er een lekker weertje voor. Kibbels en Bitz zaten aan buiten aangelijnd. Jammer dat ze niet los rond kunnen rennen, maar het is niet anders. Opeens begon Kibbels tegen de kippen te blaffen, en daar wilde Bitz ook wel bij zijn. Ze trok even hard en haar halsbandje knapte. Ze was snel in het bos verdwenen, en ik samen met Kibbels er achteraan. Ik zag haar niet meer, maar een tijdje later hoorde ik haar blaffen. Beagles beginnen te blaffen als ze iets ruiken waar ze achteraan gaan, en zo kon ik op het geluid afgaan en haar terug vinden. Ze was blij om Kibbels weer te zien en ik kon haar weer aanlijnen. Dat moeten ze toch niet al te vaak doen!

Goliath wandelde met zijn harem rond:



Het gezegde "feeling cooped up" is er niet voor niks. De kippen hebben de hele winter in hun "chicken coop" opgesloten gezeten, en zijn nu blij om rond te kunnen lopen. Het eerste wat ze deden was een zandbad nemen: rollen in droge zand. Dat doen ze zo graag, het helpt om ongedierte in hun veren tegen te gaan.

2 duiveltjes

Het antwoord op de vraag "Hoe lang zal het zijn tot Kibbels en Bitz er achter komen dat die stoel wel erg lekker zit?" is.... 2 dagen.



Maar het is hier toch zo lekker in het zonnetje....

Diertjes

Micky is vanmorgen voor een paar dagen naar Boston vertrokken voor een les, dus ik ben een paar dagen manloos. Alleen heb ik weer eens een onhandig dienstrooster, waardoor ik elke middag weg ben, maar dat zal ook wel weer loslopen. Tim en Niels vinden het niet erg.

Het was een lekker temperatuurtje vandaag, en ik heb er even van genoten. Kibbels en Bitz vinden het bankje geloof ik wel fijn. Eens kijken hoe lang het duurt eer ze door hebben dat die stoel nog veel lekkerder zit:


Bitz zit klaar om weg te duiken voor de camera. Als je er al mee aan komt lopen rent ze weg, ze vindt die flits helemaal niet leuk!

Toen ik vanavond thuis kwam liep er een dikke wasbeer op de oprit! De honden stonden als gekken voor het raam te blaffen. Het is niet vaak dat je wasbeertjes in daglicht ziet, dat kunnen dan hondsdolle zijn. Het was bijna schemer, plus dat het weer net warmer wordt, dus hopelijk was hij daarom op pad en niet omdat hij hondsdolheid heeft.
Met dit warme weer is het dierenleven allemaal een stuk actiever, en ik zag ook wat hertjes in de achtertuin. Die hebben zich vrij goed verscholen gehouden deze winter.
Nadeel met dit actiever dierenleven is dat er ook meteen weer veel doodgereden dieren op de weg liggen. Zo triest.

Klusjes

Opeens komen er groene sprietjes tevoorschijn, en zelfs de eerste piepkleine krokus:



Met het warme weer komen ook de onweersbuien, en bij de eerste donderslag zat Kibbels bij Bart op de schoot!


Ze is dus bang voor onweer, iets dat we niet wisten. We besteden er maar geen aandacht aan, het is ook niet zo extreem dat ze er van gaat janken of zo. Ze wilde alleen bij iemand zitten.

Vandaag een paar klusjes gedaan. Micky, Tim en Niels hebben wat er nog over was van de boomhut afgebroken. We zijn van plan om in deze hoek een schuurtje neer te zetten.


Ik heb een ander klusje gedaan, ik was het namelijk moe dat de hondjes altijd op deze manier op de bank zitten:



De hele achterkant wordt ervan in elkaar gedrukt, en we krijgen ze het niet afgeleerd. Er is ook zoveel te kijken buiten (denken ze!). We hebben alles in de kamer eens verzet, zodat er geen bank meer voor de raam staat. Het bankje van de hondjes stond achter achter de bank, maar nu het tevoorschijn kwam zag het niet meer uit. Pa heeft het ooit gemaakt van oude schrootjes en het was ooit wit. Het was een speelgoedkist van de kinderen, en aardig beschreven, bekrast en bestickert. Dat heb ik eens onderhanden genomen en dit is het resultaat:



Bovenop de deksel zit fiberfill vulling, en daar over nepleer dat zich zacht aanvoelt. Eigenlijk vindt ik het het nu veel te mooi voor hondjes om op te zitten!

Eiland

Een tijdje geleden had Elke me een 'blog stokje' gegeven, een vraag om te beantwoorden. De vraag : Met welke 3 personen zou jij wel eens enkele dagen op een onbewoond eiland willen belanden, en vooral: waarom met die persoon?

Best een moeilijke vraag hoor.
Ten eerste moet ik dat eiland even beschrijven. Er is een prachtig zandstrand, blauw water, eten en drinken in overvloed, een zacht bedje van mos, en geen stekende of bijtende beesten. Er spoelen een paar snorkels aan, samen met een paar goede boeken in een zip-lock zak, en er staat een jacuzzi onder de palmbomen.
Als dat er allemaal niet is wil ik op het eiland zitten met iemand die goede survival kennis heeft, maakt niet uit wie. Dat zal persoon 1 zijn.

Als het eiland is zoals ik beschrijf, kan ik niemand bedenken waarmee ik liever op dat eiland zou zitten dan met Micky. Waarom? Omdat we veel te weinig tijd alleen samen hebben. Een paar dagen alleen zou goed zijn.

Dan moet ik nog een derde persoon bedenken? Moeilijk hoor. Ik denk dat ik Mike Rowe zal kiezen, van ‘Dirty Jobs’. Die is niet bang om zijn handen uit de mouwen te steken en heeft een goed gevoel voor humor. En hij is ook wel aardig om naar te kijken. Daar zou ik ook wel een paar dagen goed mee doorkomen.
Zoals ik zei, moeilijk!

Dan moet ik het stokje nu verder geven; laat Hilde en Wendy maar eens vertellen met wie ze op een eiland willen zitten!

Blij!

Ik ben blij; blij dat onze presentatie erop zit en dat het goed ontvangen was! Ons groepje was de eerste, de volgende week komen meer klasgenoten aan de beurt. Van ons groepje was ik de eerste speker. Dan ook maar helemaal erin springen. Ik had thuis geoefend want ik was bang dat ik alles zou vergeten wat ik ging zeggen. De hondjes keken me raar aan toen ik daar zo tegen mezelf stond te praten.
We hadden de muziek van Ghostbusters er even bij, omdat ons groepje zich de Codebusters noemde. Daarna een powerpoint; ik had het over 'wat is een rapid response team', 'de geschiedenis van rapid response teams', en het nut ervan. Een ander vertelde over wat de lessen zijn die we ervan geleerd hebben, weer iemand anders over hoe het in ons ziekenhuis opgezet is, en de laatste vertelde over een paar patienten en hoe het rapid response team geholpen heeft. Daarna nog een filmpje met een paar interviews die ik gedaan had met collega's waar ze hun ervaringen met het team vertellen.
Nu moet ik nog uitleggen wat het allemaal betekend, maar dat wil ik goed doen, dus als ik meer tijd heb zal ik er een post aan wijden. Hier
staat een voorbeeld van een artikel over een ziekenhuis dat een rapid response team heeft.

Onze lerares zei dat ze blij was dat wij als eerste waren en dat het anderen misschien het idee zal geven dat ze er wat meer aan moeten doen. Ze vroeg ook of we deze presentatie misschien een keer voor een klas van leerlingen verpleegkunde kunnen geven. Nu moet ik er wel bij zeggen dat de rest van ons groepje goede sprekers zijn en ook regelmatig voor een groep spreken voor hun werk.

In ieder geval heb ik best plezier gehad om het samen te stellen, er research voor te doen, powerpoint geleerd, en met leuke mensen samen gewerkt. Het was alleen moeilijk om bij elkaar te komen, vanwege de drukke en tegenovergestelde dienstroosters die ieder heeft. Het is toch gelukt, we rock!

De robins zijn gearriveerd!

Gisteren voor mijn verjaardag eerst 's morgens leerlingenbegeleiding gedaan, en 's middags met ons groepje aan de presentatie gewerkt. Bij de Engels les ben ik na een uur vertrokken, anders zou ik niet veel van de familie zien. Ze hadden een mooie taart voor me, en ik zorgde er wel voor dat ze eerst voor me zongen voordat ze een stukje kregen. Ze hadden leuke kadootjes; van Micky kreeg ik een soort stoeltje voor in de kano. Je kunt het op de zitting vastmaken en er zit een rugleuning aan. Hopelijk kan ik het snel gebruiken!
Van Niels kreeg ik een doos voor CD's in te doen, en van Tim pakjes Senseo met een mok waarop staat "You're getting old when... getting lucky means you find your car in the parking lot". Haha, ze kennen me!

Vanmorgen hebben we weer een tijdje aan onze presentatie gewerkt, het wordt nu wel goed. We hebben geoefend zodat we weten hoeveel tijd we hebben. Ik zal thuis nog even oefenen, want voor een klas praten gaat me niet goed af. Ik val over mijn woorden.

Daarna ben ik gaan skien. Er stond een koud windje, maar het was toch fijn met een mooie blauwe lucht. De sneeuw was op sommige plaatsen wat stroef; ga je snel naar beneden en opeens gaan de skies langzaam en je lichaam nog snel. Dat is dan even opletten dat je niet op je snuit valt.

Thuis nog even met de hondjes gelopen achter in het bos. Daar hebben ze zo veel te snuffelen!



Opeens een geluid dat we al maanden niet meer gehoord hebben: een stuk of 10 robins waren neergestreken in de bomen. Een teken van de lente die eraan komt. Ze zijn net op tijd voor het begin van de lente uit het zuiden gearriveerd, hoewel ik niet weet waar ze nu van leven. De wormen zitten nog diep in de grond.
Ik zag ook nog een paar blue birds, en alle vogeltjes waren vrolijk aan het zingen. Samen met de zonneschijn wordt ik er zelf ook helemaal vrolijk van. Allemaal sterretjes!

Nog meer sneeuw!

Ik wist niet wat ik zag vanmorgen toen ik om kwart over zes naar buiten stapte. What the? Waar komt al die sneeuw vandaan? Zeker 30 cm bovenop wat we gisteren al gehad hebben! Dat had ik niet verwacht. De oprit was natuurlijk nog niet geveegd, ik heb de auto maar een beetje schoon gemaakt, en ben er daarna gewoon met de auto door geploegd. Dat was wel spannend, want ik zag een paar keer totaal niks. De sneeuw vloog tegen de ruiten omhoog, en de koplampen verdwenen ook onder de sneeuw. Op onze straat was 1 kant geveegd, en voor de oprit lag de opgeschoven sneeuw. Maar gewoon gas geven en er door ging het wel. De rest van de weg was totaal niet geveegd. Ik probeerde maar zo veel mogelijk de sporen te volgen van andere auto's. Toen ik langs de highway department kwam waren ze net pas bezig de sneeuwschuivers uit de garage te halen. Het was me het ritje wel, ik heb maar 1 keer eerder zo veel sneeuw op de weg gezien. Dat was met sneeuwstorm op een Kerstdag, toen werd er ook niet geveegd. Ik vraag me af wat het excuus vandaag was.
Gelukkig weer heelhuids aangekomen, maar het is toch te gek dat je zo veel risico moet lopen om op je werk te komen. Een collega was met haar auto in de greppel gerold, en heeft flinke schade aan de auto.

Micky heeft wat foto's gemaakt, om een indruk te geven van de hoeveelheid die er gevallen was:







Toen ik thuis kwam vond ik de brievenbussen er wel grappig uitzien:



Blijkbaar was deze sneeuw veroorzaakt door een smalle strook 'lake effect' sneeuw van Lake Ontario, die de hele nacht boven ons is blijven hangen.

Gisteren was een erg drukke dag op het werk, vandaag viel reuze mee. We hadden het over ouder worden, hadden er allerlei grapjes over, en we hebben allemaal regelmatig onze vergeetachtige momenten. Ik voel de connecties tussen mijn hersencellen bij de duizenden losschieten, en om middernacht vannavond zal ik officieel bij de oude knakkers horen :)

Schrijfsel

Ik lees allerlei blogs, misschien een beetje een verslaving, maar toch leuk. Er is wel vaker "food for thought" (gedachtenvoer). Zoals deze. Een Filipijnse verpleegkundige die over haar ervaringen schrijft, en hier een Filipijns verhaaltje schrijft over waarom het niet altijd goed is naar de mening van anderen te luisteren, maar naar je hart.

Geen blog, maar ook leuk wat we vonden toen we informatie over cavia's zochten. Niels heeft het filmpje wel 10 keer bekeken.

Deze week kreeg ik mijn "rough draft" over mijn philosofie van verplegen terug. Ik hoefde er gelukkig maar een heel klein beetje aan te veranderen. Toch ben ik niet helemaal tevreden over het resultaat. Ik vindt het ontzettend moeilijk om een verpleegkundige philosofie te beschrijven. Eigenlijk niet gek want het is zelfs in verpleegkundige organizaties nog een onderwerp van discussie. We moesten onder andere onze definitie van verplegen geven, en hierbij allerlei verpleegkundige theorien aanhalen. Tegenwoordig worden deze theorien in Nederland ook onderwezen, maar zelf hoorde ik er pas over toen ik hier kwam.
Hier is een klein stukje van mijn schrijfsel:
There are many definitions of nursing. One of them is “Nursing is the provision of health care services that focus on assisting people in maintaining health, avoiding or minimizing disease and disability, restoring wellness, or achieving a peaceful death” (Kittrell Chitty, p. 267, 2005). This is an accurate description of what nurses do, but it also sounds a bit sterile. It describes tasks, and they are certainly a big part of nursing. Nursing is more though. I believe it is caring, science, and art.

It is first of all caring. Without caring nursing is empty. Caring is a concern for others, and this is a big part of nursing. It is a skill that can be learned. In nursing we see people at their most vulnerable moments. It is important to establish a relationship of trust with the patient and their family, and give them the feeling that we do care for them. I do my best to really care for all patients and their families in my care, although it is not always possible to get that kind of a connection with all people.

Nursing is also a science. It has its own body of knowledge that is being expanded by research. Knowledge is an important part of nursing. You can never know everything, but it is important to keep up with developments as much as possible. To be a nurse means to be a lifelong learner. Education is a daily task: nurses educate their patients, their families, and communities. Nurses also educate other nurses. They educate students, colleagues, and precept new graduates. In my work as a nurse I keep learning something new every day, not only about nursing skills, but about people. My patients learn from me, but I also learn from them.

Nursing is an art. I like the definition of art and artistry by Princeton’s word net: “a superior skill that you can learn by study and practice and observation.” This definition fits nursing: it is a skill that can be learned by education and experience. Nursing tasks are not only the skills that are learned, but also the skill of human interaction. This is one of the things that makes nursing an art. To become good at it takes time and experience. I can’t imagine any profession where you get the privilege of being part of so many lives. I don’t think I would have grown as much as a person without nursing.

In nursing I try to remember that every person is at a different stage in their life, and everybody has different culture, values, and beliefs. What appears to be important to me might not be as important to them. I try to respect this, and adjust my nursing care to this. I try to be compassionate, caring, and a good listener to my patients and their families. In teaching my patients I realize that what I teach will not always be put into practice by them, but I give them the information so they can use it to make their decisions when they are ready to.

Ik heb ook een beetje zitten werken aan onze presentatie van volgende week. Eigenlijk heb ik veel te veel tijd gestopt in ons logo, in plaats van aan de inhoud te werken. Maar dit was veel leuker werk. Tim had me geholpen met een logo te maken door verschillende stukjes van foto's te nemen, maar door vergroten en verkleinen verlies je blijkbaar teveel pixels. Daardoor zag het er wat in stukjes gehakt uit. Ik heb het uitgeprint en daarna met de hand getekend, en weer gescand en dit is het resultaat:



Nog niet perfect, maar het is maar voor even, en ik hoop dat de rest van de groep het goedkeurt. Natuurlijk heb ik zo wel flink plagiaat gepleegd want iedereen kan zien waar dit idee vandaan komt. Ik houdt jullie nog even in het duister over wat het nu betekend :)

Brandweer

Gelukkig! Het dorp heeft nog een brandweer. Wat een gedoe is het geweest. Sinds het najaar zijn de town board en de vrijwillige brandweer al aan het vergaderen en bekvechten geweest over het budget. De brandweer wilde $250.000 krijgen en de town board wilde maar $200.000 geven. Na verschillende keren uitstellen hadden ze een ultimatum: voor woensdag middernacht moest er een contract komen, anders zou de brandweer geen oproep meer geven aan 911 situaties! De basisschool zou dan dicht gaan, en de kinderen naar 2 andere basisscholen. Blijkbaar kan de staat of de county in dit soort situaties niet ingrijpen om ze te dwingen om tot een contract te komen.
Uiteindelijk zijn ze na middernacht overeen gekomen dat de brandweer $230.000 zal krijgen van de town board. Mijn vriendin was bij het eerste gedeelte van de vergadering geweest, voordat ze achter gesloten deuren verder gingen, en ze zei dat het een heel circus was! Ik geloof het graag.

Vanmorgen had ik afgesproken met 3 anderen van onze les verpleging. We doen presentaties in de klas en ons groepje bijt de spits af de volgende week. Het is zo druk geweest dat het erg moeilijk is om bij elkaar te komen en te bespreken. Deze keer ging het goed, en het begint er een beetje op te lijken. We doen een powerpoint (heb ik deze week geleerd, niet zo moeilijk, maar je moet er toch weer even voor gaan zitten), en we wilden een filmpje doen. Voor het filmpje heb ik vandaag een paar mensen geinterviewd. Onze presentatie zal over rapid response teams gaan. Wat dat is leg ik nog wel een andere keer uit.

Weer terug naar huis, het was ondertussen beginnen te sneeuwen, en het was spekglad opeens! Wat een verschil weer. Alles is weer wit.

Water

Vanmorgen in een lekker weertje een lange wandeling gemaakt met de hondjes. Heerlijk met een warme wind in mijn gezicht. Voor Kibbels en Bitz ook lekker, want de afgelopen maand hebben ze niet genoeg beweging gehad.

Ik had afgesproken voor lunch met 2 vriendinnen, tevens collega's van andere afdelingen, bij Chili's. We zien elkaar niet zo vaak, en er was heel wat bij te kletsen. We hebben 2 1/2 uur gezellig zitten te wauwelen over van alles en nog wat. We moeten dit gewoon vaker doen, maar het is moeilijk genoeg met de onregelmatige dagen die we werken.

Toen we bij het restaurant weg gingen was het afgelopen met het mooie weer, en regende het pijpenstelen. Samen met de warme temperaturen smelt de sneeuw zo in een sneltreinvaart. Toen ik thuiskwam waren ze met een grote graafmachine de greppel bij onze brievenbus uit aan het graven. Er bleek zich een ijsdam in de greppel gevormd te hebben, en daardoor stroomde er een riviertje voor de brievenbus langs in plaats van er achter. Maar goed dat ze het gezien hebben. Als er gevaar voor overstromingen is rijdt er iemand van het highway department rond om de boel in de gaten te houden en
in te grijpen waar nodig.



De kabbelende beek is wild water:


Ik geloof dat ik al eerder zulke filmpjes heb geplaatst, maar het blijft toch wel indrukwekkend wat water kan doen.

Zonneschijn!

Alle klokken in huis waren een uur vooruit gezet, behalve onze wekker. Om kwart voor zeven werd ik wakker, en realiseerde me dat opeens. Toen was het opeens kwart voor acht, en trommelde ik gauw iedereen wakker. Tim bleek ziek te zijn, en Niels voelde zich ook niet helemaal lekker, dus ze bleven fijn in bed. Micky was de enige die laat was.
TC3 heeft vrij deze week, dus ik had geen leerlingenbegeleiding vanmorgen. Bart is ook de hele week thuis, ook wel fijn. Ondertussen zijn Tim en Niels er weer goed aan.

Het was een heerlijk weer, en ik heb een eind met de hondjes gewandeld. Wat hebben ze nu veel te snuffelen, want er zijn extra veel dieren met dit mooie weer. Later heb ik in het bos achter nog een keer met hun gelopen, met de sneeuwshoenen aan. Er ligt daar nog altijd zeker 20 cm sneeuw. Het ging heel goed, tot ik een keer struikelde. Ik liet Bitz per ongeluk los, en die ging meteen haar neus achterna. Ik er achteraan, al glijdend de berg af. Gelukkig ging ze niet ver, ze had een hol gevonden. Jeetje, het zijn toch echte beagles. Ze zouden het goed doen met jagen. Kibbels ging het hol eens beter onderzoeken, en haar hele hoofd verdween erin. Wie er woonde zijn we niet achter gekomen, misschien een vos. De konijntjes (Eastern cotton tail) die hier zitten graven geen holen. Of misschien was het gewoon een groundhog hol(marmot).

Guinees biggetje

Langzaam maar zeker zijn er kleine tekenen van lente te bekennen. De vogeltjes die ondanks de sneeuw zitten te zingen, en de eerste groep ganzen die noordwaarts vliegt. De zon komt net op als ik naar mijn werk rijdt, altijd fijn om te zien. Vandaag is de klok een uur vooruit gegaan, een paar weken eerder dan voorheen, en dan zal het weer even donker zijn als ik naar mijn werk rijdt.

Gistermorgen was er een bijeenkomst van een groep die geinteresseert is om een community building, een gemeenschapshuis, van de grond te krijgen. Als het aan de town board ligt zal er nooit wat van komen. Het zal een gigantisch karwei zijn, hoeveel ik er zelf aan kan bijdragen weet ik niet, maar ik wil wel helpen om me er voor in te zetten. Er is zeker interesse in het dorp om een goed gemeenschapshuis te hebben, want wat er nu is is waardeloos. De groep heeft sub-committees gevormd, zoals financien, en daar heb ik geen kaas van gegeten, dus ik ga bij het ontwerp committee. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden, er zijn genoeg gemeenschapshuizen waar we kunnen bekijken wat we willen.

Vanmorgen ben ik nog eens gaan skien. De temperaturen worden wat warmer, en het was lekker om een uurtje te doen. De sneeuw is wat in ijskorreltjes aan het veranderen en hier en daar waren er brokken ijs. Toch was het fijn skien, en het was erg "snelle sneeuw." Even oppassen dus.
Ik zat bij een ski patrol man in de lift en die heb ik eens uitgehoord over wat je er allemaal voor moet doen om ski patrol te worden. Om skiles te geven of ski patrol te zijn lijkt me heel leuk, en heb ik al vaak aan gedacht om te doen. Het zal toch nog even moeten wachten. Je moet maandenlang een avond per week naar de les voor een soort EMT (Emergency Medical Technitian), en praktijkles skien en reddingen doen, en dan is het ook nog een vrijwillersbaantje. Hij zei wel dat ze meer vrouwelijk ski patrollers nodig hebben.
Zo zijn er nog meer dingen die ik wil doen, en ik wordt er ook niet jonger op. Ik denk vaak "nu of nooit", hoewel deze ski patroller me in de 50 leek, dus ik heb nog even de tijd.

Vanmiddag zijn we naar Elmira gegaan om een vriendinnetje voor Ginny, het guinees biggetje, te halen. Bij de Petsmart hier hadden ze alleen mannetjes, en dat wilden we niet. Het blijkt dat elke Petsmart maar diersoorten van 1 geslacht verkoopt. Dit om vermeerdering tegen te gaan. In Elmira zijn de vrouwtjes te koop.
We vonden Ginny zo zielig, helemaal alleen. Het zijn toch sociale wezentjes, en nu Bart door de week niet thuis is krijgt Ginny niet zo veel aandacht. Dus nu heeft ze er een speelkameraadje bij.

Het grote piggy is Ginny, de nieuwe (nog naamloze) is het jonkie er achter:



Ginny en Bitz:


Kibbels en Bitz moeten er uit de buurt gehouden worden. Vooral Kibbels likt zich de mond er bij af!

Winkelen

Vanmorgen er eerst eens op uit om wat boodschappen te doen. De kinderen hadden sokken nodig, en mijn eerste stop was K-Mart. Het was nog vroeg en erg rustig in de winkel. Terwijl ik stond te vechten met een winkelkarretje om het los te krijgen uit de rij, kwam er een oude man aanlopen die boos tegen me zegt "YOU voted yes for the school district, and now I (luid uitgesproken) have to pay more taxes." Ik keek hem even vreemd aan en liep weg, terwijl ik hem hem nog hoorde mompelen "I was the only one who voted no." Oei, hij was boos op iedereen.
Dinsdag had het school district namelijk een stemming voor een project dat $98 miljoen gaat kosten. Het gaat zich vooral om onderhoud aan de gebouwen. Ik had niet het idee dat ik het allemaal goed gevolgd had en er genoeg van wist, dus ik was niet gaan stemmen. Het gaat zeker onze belastingen verhogen, maar als onderhoud niet gedaan wordt kost het over een paar jaar nog meer.
Deze meneer in K-Mart was er flink verbolgen over. Ik ging maar niet met hem in discussie. Ik had hem buiten al met iemand zien praten en het woord "school district" opgevangen. Hij sprak er blijkbaar iedereen over aan.

Nadat ik sokken en wat andere dingen in mijn karretje geladen had en wilde gaan afrekenen bleek het K-Mart personeel net vergadering te hebben, en wel vlakbij de ingang bij kassa 1. Ik liep er langs richting kassa 10 waar een het lampje aan was, en terwijl ik langs de groep liep ving ik wat van hun vergadering op. Het was een manager die haar onderdanen toesprak: "You are all doing it wrong, and I am going to tell you how to do it right." zei ze. Poeh, zo zou je maar aangesproken worden, en dan ook nog in de winkel waar klanten je kunnen horen. Wat ze nu allemaal verkeerd deden, en wat die manager nu zo goed wist hoe het wel moet weet ik niet. Ik kon me slecht bij de groep voegen om eens verder te luisteren.

Bij kassa 10 gekomen brandde het lampje wel, maar was er niemand thuis. Toen zag ik dat bij kassa 1 ook het lampje brandde zodat die open was, maar daar stond die groep in vergadering, en daar ging ik me toch echt geen weg door banen. Ik heb nog eens demonstratief terug gezet en ben nog eens naar de kassa gelopen, maar niemand die er aandacht aan schonk. Toen heb ik mijn karretje laten staan en ben vertrokken. K-Mart was ooit een goede winkel, maar nu zijn ze erg achteruit gegaan.
Ik ben bij de concurent Wal Mart, die er maar een paar honderd meter vandaan ligt de sokken gaan halen. Wal Mart is ook niet mijn favoriete winkel, maar in ieder geval hebben ze altijd genoeg kassa's open en kun je er altijd meteen betalen als je klaar bent.

Daarna levensmiddelen halen bij Tops. Nu ik pas in Nederland geweest ben vallen me de prijzen van groentes me hier wat meer op, en hoe duur het is. $1.76 voor een krop sla bijvoorbeeld. Aan de andere kant bedenk ik me van hoe ver die sla hier moet komen in de winter.

Daarna bij Agway nog wat tomaten en bloemenzaadjes gehaald om in bakjes te zaaien. 6-8 weken voor de laatste vorst staat er op het zakje. We zitten nu nog ongeveer 11 weken voor de laatste kans op nachtvorst (ik heb het even nageteld). Memorial day, eind mei houden ze hier aan als einde nachtvorst. Jeetje wat lijkt dat nog lang!
De tomaten heb ik gezaaid, met de bloemen wacht ik nog even, die hebben minder tijd binnen nodig volgens de instructies.

Schoolvrij

Vanmorgen opeens een gejuich: terwijl Tim en Niels hun ontbijt zaten te eten zagen ze op tv dat de school vandaag gesloten was. Ze waren heel blij met hun extra vrije dag, deze dag hoeven ze namelijk niet in te halen. De scholen waren gesloten vanwege de wind en de kou. Hoe koud het nu werkelijk was weet ik niet, maar het was ERG koud! Zo'n weer verwacht je in januari, maar niet meer in maart. We doen het dit jaar andersom, lenteweer in januari, en winterweer in maart.

De hondjes moesten toch af en toe uitgelaten worden, maar dat ging dan even snel. Daarbij ging ik een keer tegen de vlakte. Ik was vergeten dat er een laag ijs onder de sneeuw ligt. Gelukkig niks gebroken :)

Vanmiddag kapte onze verwarmingsketel ermee. Dan is het snel koud in huis. We hebben een service contract voor de ketel, en binnen een paar uur was er iemand om hem weer aan de praat te krijgen. We hebben ook een gaskachel die we bijna alleen voor noodgevallen gebruiken, dus de huiskamer bleef lekker warm. Er zat een luchtbelletje in de olieleiding, dat gebeurt zo ongeveer eens per jaar, en telkens als de olietank gevuld pas gevuld is. Deze keer was het echter al een week geleden dat hij gevuld was. De reparatieman zei dat het toch zo lang kan duren eer een luchtbelletje bij de ketel aankomt. Een aardige man trouwens, die hier al vaker klusjes heeft gedaan aan de verwarming.

De kinderen amuseerden zich prima vandaag, en we hebben samen een spelletje "Life" gedaan. Dat is altijd lachen. Je belandt met je auto op "baby girl" en zo krijg je dan toch een dochter :)

De sterretjes zijn er de laatste tijd een beetje bij ingeschoten, maar voor vandaag: een bonusdag thuis met de kinderen, en mijn sleutelbeen en heup zijn nog intact.

Ik heb in de linker kolom 2 nieuwe links toegevoegd, ten eerste pa's blog.
En dan ook nog een werk in uitvoering van mezelf, met info en links over Ithaca.

Wind!

De hele dag is er al "lake effect" sneeuw, waar het af en toe zo hard sneeuwt dat je geen hand voor de ogen ziet. Daarbij waait het zo hard dat de sneeuw horizontaal vliegt. Vanmiddag sneeuwde het ook zo hard toen ik naar mijn les vertrok. Niels kwam toen net de oprit op lopen met zijn jas open en alleen een t-shirt aan zoals gewoonlijk. Hij vond het nog grappig ook. Terwijl het thuis zo hard sneeuwde, zag ik toen ik een kilometer verderop reed een stukje blauwe lucht. Gek weertje.
Gewoonlijk zijn de grote meren rond deze tijd bevroren, zodat er geen lake effect sneeuw meer is, maar dit jaar is januari zo warm geweest, dat ze nog niet bevroren zijn.

De rit naar de les was nogal spannend. Bij elk vlak stuk waaide de sneeuw zo over de velden dat ik af en toe geen hand voor mijn ogen zag. Griezelig hoor, je ziet echt alleen maar wit en geen weg. Ook met de terugweg was het zo, maar toen was het er ook nog donker bij. Bij het ziekenhuis stonden 3 ambulances, en ik hoorde dat op 1 plek 8 auto's in de greppel lagen. Ik was blij toen ik weer thuis was. Morgen wordt nog een koude dag verwacht, met een windchill van -20F.

Nu is er "spring break" voor mijn les, tot volgende week woensdag. Er zijn toch nog wat dingen waar ik aan moet werken, zo houdt ik mezelf wel bezig.
Wat een optimistische benaming voor die vakantie trouwens, "lente" vakantie. Die lente zal hier nog even op zich laten wachten en de krokusjes zitten nog in een winterslaap.

Hier is nog een slaapster, hoewel net wakker. Kleine Bitzie, ik vond deze foto zo "kjoet":

Hiep hiep hoera!

Niet veel te melden deze week. Ik heb veel aan dingen voor school zitten werken. Ik weet niet hoe degenen het doen die full time werken, met een gezin, en naar school gaan. Zelf houdt ik toch graag wat eigen tijd over.
In de les verpleegkunde hebben we het nu over de verschillende niveau's opleiding voor registered nurse. Eerst waren er alleen de ziekenhuisscholen voor een diploma, toen kwamen de 4 jarige opleidingen, toen daarnaast nog de 2 jarige associates degree opleiding. Van de diploma opleidingen zijn er nog maar een handvol over, en alle drie deze soorten opleidingen leiden op tot voor dezelfde vergunning tot registered nurse. Al 60 jaar zijn er instellingen en verenigingen bezig om de 4 jaars opleiding de standaard te maken. Eerstdaags moeten we hier ook een stelling over schrijven.

De lerares vertelde haar ervaringen in haar opleiding in de jaren '60 (ze is al wat ouder en gaat dit jaar met pensioen). Het waren verhalen die ik zelf had kunnen vertellen! Ik herkende er zo veel in van mijn opleiding, en hoe er met leerlingen omgegaan werd. En dat was begin '80. Bijvoorbeeld als tweede jaars leerling alleen in de nachtdienst staan voor 15 patienten. Maar goed dat ik toen niet wist wat ik nu weet, want dan zou ik nog meer schrik gehad hebben!

Nou, dat was even blog-vulling.
In verder nieuws, ook niet onbelangrijk: onze kippen leggen weer eieren :)
Dat betekend dat de dagen langer worden, ze hebben minstens 12 uur daglicht nodig om te leggen. Het is nog maar een magere productie van 1 eitje per dag, maar het begin is er :)

En helemaal belangrijk: de jongen rechts wordt zaterdag 70!

Sorry pa, ik kon het niet laten :)

PROFICIAT!!!