Op verschillende blogs lees ik korte samenvattingen van de afgelopen 10 jaar. Ik had het er gisteravond over met het gezin. Wat is er bij ons veranderd? We zitten nog in hetzelfde huis, hebben nog dezelfde baan, en dezelfde echtgenoot (gelukkig maar.) Tim maakte een lijst met alle dieren die we in die 10 jaar achter in de tuin begraven hebben.... 3 hamsters, 2 konijnen, 2 cavia's, 1 hond, en een stuk of 5 kippen.
De veranderingen zitten vooral in onszelf. De kinderen zijn van kind naar tieners en volwassenen gegaan, met alles wat daarbij komt kijkten. We hebben er gezinsuitbreiding bijgekregen met 3 gastdochters, en 2 honden.
Ik ben niet goed in samenvattingen, dus daar laat ik het bij.
Ik wens iedereen een goed 2010. Dat het een jaar vol geluk mag zijn, met veel mooie dagen, en dat je zelfs op een slechte dag een sterretje mag vinden.
Gisteren weer een reanimatie gedaan. Soms gaat er een jaar voorbij zonder en dan heb je er 2 in een maand. Zo weet je maar nooit wat je tegen zult komen, en als ik dan denk een rotdag te hebben, er is altijd wel iemand anders die een rottere dag heeft.
Woensdag en donderdag was het werk zo ontzettend druk en na beide dagen meer dan 13 uur gewerkt te hebben was ik goed afgepeigerd. Ik heb nog nooit rustige dagen gehad op het werk rond de kerst. Kerstdag was ik er nog duf van.
De kinderen waren om half negen uit bed, erg vroeg voor Tim. We aten eerst samen ontbijt en openden daarna de kado's. Het wordt steeds moeilijker voor die grote jongens om wat te verzinnen. Niels was duidelijk met een lijstje wat hij wilde, voor Bart hadden we ski's, maar Tim wist zelf niks te verzinnen. Dus dat werden praktische dingen zoals McDonalds coupons, een benzinekaart en kleding.
Kadootjes onder de boom.
Er waren natuurlijk extra kado's voor Niels z'n verjaardag. Dat vindt hij altijd wel leuk om extra te krijgen. Hij heeft er nog nooit een probleem van gemaakt dat zijn verjaardag met kerstmis is, en wij hebben er altijd voor gezorgd dat hij zich dan ook even extra verwend en speciaal voelt. Natuurlijk ook weer een zelfgebakken kreatie die nergens op lijkt.
De dag is rustig en lui doorgebracht, we hebben een film gekeken (Angels and Demons), niet zo kerstachtig, en de kinderen hebben hun nieuwe spellen uitgeprobeerd. Elk jaar koop ik ze een nieuw gezelschapspel, hoewel we eigenlijk veel te weinig samen spellen. Dit jaar twijfelde ik dat nog wel zou doen, maar had toch wat gekocht, Blokus. Het blijkt een leuk spel te zijn, en nog moeilijker dan het lijkt! Dus dat hebben we ook een tijd zitten spelen.
Voor ons kerstdiner hadden we het eens anders gedaan dan anders, en de kinderen laten kiezen wat ze wilden. Pizza? Ok. We hebben 3 lekkere pizza's samen gemaakt met iedereens favoriete dingen erop.
Ken je de film Christmas Vacation? Pa Griswold vindt oude vergeten kadootjes op de zolder die nooit gegeven zijn. Is dat ook herkenbaar? Ik mis nog altijd een spel dat ik ooit gekocht heb. Micky had Tim geholpen met kadootjes verstoppen en ze in onze kast op de slaapkamer gelegd, achter de kleren op het bovenste schap. Op donderdag moesten die kadootjes weer tevoorschijn gehaald worden, maar hij had ze zo ver weg geduwd dat hij er heel ver moest reiken. Daar vond hij een doos met een fotolijstje en kaars dat ooit voor mij bedoeld was van de kinderen. Het heeft er heel lang gelegen! De winkel waar het vandaan komt is er allang niet meer.
Vandaag ben ik die kast eens goed gaan reorganiseren en uitmesten. Ik heb geen kadootjes meer gevonden, maar wel nog iets veel leukers. 2 oude kerst-wenslijstjes van Bart en Tim. Dat van Tim is kort. Dat van Bart is 2 kantjes lang, helemaal volgeschreven. Wat hij zoal wilde? Een paar Transformers en Beanie Babies. De 2 pagina's staan volgeschreven met alle namen van de Beanie Babies. En in een P.S. vraagt hij aan Santa wie hem vroeger kadootjes gaf toen Santa klein was. Bart kan zich die lijst niet meer herinneren. Iedereen vond het wel grappig.
Wat een manier van parkeren in het casino waar we een paar dagen geleden waren! De onderste foto op de vorige post is gemaakt op de plek waar hij crashte! Dat is ook wat.
Gisteren ben ik nog eens met Bart gaan shoppen. Dat komt eigenlijk nooit meer voor, en het was wel leuk. Zijn idee was om eerst naar Walmart te gaan, en daar vond ik het computerspel dat Niels wilde. Later bij Target wees Bart me erop dat het daar $20 goedkoper was... Dus dat gekocht en terug naar Walmart om daar het spel terug te brengen. Wat een rompslomp. Ik ben nu wel klaar met winkelen voor de kerst. Tim had ons een berichtje gestuurd dat hij McDonalds voor lunch wilde. Vooruit dan. Bij McDonalds bestelt Bart een paar hamburgers en friet en het antwoord is "sorry we don't have hamburgers and fries today". Er bleek een gaslek buiten te zijn, en daardoor konden ze geen hamburgers en frieten klaar maken. Kip ging nog wel, dus dat werd besteld. We moesten er mee lachen en ook de man die na ons bestelde schoot in de lach met een "you're kidding" toen hij hoorde dat de hamburgerjoint vandaag geen hamburgers had.
Bart zorgt goed voor zijn kippen, en ik vindt het allang best. Steeds dat bevroren water verwisselen, fijn voor mij om even hierin een pauze te hebben. Hij heeft samen met Micky plastic om het kippenhok gedaan zodat ze uit de wind kunnen zitten. Nu zitten de kippen steeds in hun binnenhok te schuilen voor de kou.
Kijk eens wat ik eindelijk weer eens tevoorschijn gehaald heb:
Heel lang geleden spon ik wol. Echt heel lang geleden. Zo lang geleden dat ik nog een vacht schapenwol had liggen van een Nederlands schaap. Niet een een schaap uit Doenrade maar een uit Kessel. Waarom ik dat 3 verhuizingen meegesleept heb weet ik ook niet. Alsof ze hier geen schapen hebben waar ik wol van zou kunnen krijgen.
Ik kwam erachter dat wol spinnen niet hetzelfde is als fietsen. Fietsen verleer je niet. Wol spinnen wel. Het begin was moeilijk. Maar hier is het eerste klonterige resultaat.
Niels: "Now you are really old. Only old people do this." Bart: "Now you know why the medieval people invented machines. This takes too long." Kibbels: "Thanks for my new bed."
Op de hotelkamer. Als je rechts naar buiten kijkt kijk je tegen een toren aan, maar het uitzicht naar links was mooi.
Van het gebouw daar beneden bij de waterval staan hier onder een stel foto's.
Zaterdag De plannen werden alweer veranderd en we zijn niet naar Toronto gegaan (sorry, geen Toronto foto's of verslag). We houden dat nog een keer tegoed voor als we beter kunnen plannen. Tegen de tijd dat we de tieners op gang hadden vonden we het te laat in de dag om nog bijna anderhalf uur naar Toronto te rijden terwijl we geen goed plan hadden wat we er gingen doen. Dus dat komt nog een keer hopen we. Het is wel een weekend van de zoete invallen geweest.
Bart had gisteravond een bord gezien met "Bird Kingdom"; hij wilde vogels gaan kijken. Hup dan maar. Het bleek heel leuk te zijn, al moeten ze wel zorgen dat ze de boel bij blijven houden. Eerst kom je bij de reptielen. Bart en ik hebben een kleine krokedil vastgehouden! Hij was pas een jaar oud en groeit zo'n 30 cm per jaar, zal 14 voet lang worden, maar nu is het nog een baby.
Zo dapper als dit meisje was ik ook! :)
Er zitten een stel fruitvleermuizen en hun acrobatiek hebben we een tijd staan te bekijken. Je kon ze van zo dichtbij zien (achter glas), heel leuk, maar te donker voor een foto.
Dan kom je bij de vogels uit. De meeste vogels zitten niet in een kooi en vliegen om je heen. Bart glunderde helemaal, het is echt een vogelman. Ook Tim en Niels hadden er echt plezier in en we hebben overal rustig staan kijken.
Kookaburra. Over deze vogel hebben de kinderen vroeger nog een liedje geleerd. Hij bleef even stil voor me zitten :)
Niels z'n favoriete vogel, die zich een beetje liet aaien.
Nog een waterval.
Er staat een gebouwtje binnen, wat een Javaans huis blijkt te zijn. Het verhaal wat erachter zit is wel interessant: blijkbaar vond de huidige eigenaar dit huis in stukken, in rottende doeken gewikkeld bij een boer. Die had het ooit een keer gekocht maar er niks mee gedaan. Het duurde lang eer ze het gebouw weer in elkaar gepuzzeld hadden, en nu staat het daar tussen de vogels.
Prachtig houtsnijwerk.
Na de vogels genoeg bekeken te hebben zijn we een klein stukje richting Falls gelopen en dan weer snel terug naar de auto en op zoek naar wat eten. We wilden ook nog naar de outlet mall, maar combinatie kerst en kleine parkeerplaats was niet goed, veel te druk. We zagen bij 1 winkel zelfs een rij staan om naar binnen te kunnen gaan, dus we zijn maar gauw wat anders gaan zoeken. Dat werd Subway en we hebben het op de hotelkamer opgegeten.
Daarna hebben we genoeg moed verzameld om naar de Falls te lopen. Iedereen behalve Niels die geen zin had. Ik vond het al heel wat dat Bart en Tim wel helemaal vrijwillig meegingen. Het is in vogelvlucht heel kort vanuit het hotel, maar omdat er een stukje afgrond tussen zit moet je via een omweg lopen. Koud, wind! Het kleine stukje bij Horseshoe Falls ligt constant in de mist van de waterval en het zorgt voor geweldige ijsformaties. De foto's zullen wel genoeg zeggen.
Daarboven zit Niels. In de Embassy Suites, yep.
Ik moest en zou een foto van deze boom hebben, die ik steeds weer zag vanuit de hotelkamer!
Zoveel ijsafzetting.
Kunstwerkjes van ijs.
Zo ziet de volgende ijstijd eruit.
Gelukkig was binnen een winkeltje waar Micky een muts ging kopen. Hij was de enige van ons zonder muts, en hij kon er wel een gebruiken om tegen de wind in terug naar het hotel te lopen zodat zijn oren niet van zijn hoofd zouden vallen.
Vanavond (zondag) komt bij dit gebouw de Olympische fakkel langs en is er feest!
's Avonds zijn Micky en ik nog even naar het casino geweest. Het is maar een klein stukje lopen door de kou, maar je bent blij als je dan weer binnen bent! Het viel me tegen. Je kunt niet eens kwartjes in een gokmachine duwen. Het is allemaal geautomatiseerd; je stopt er papieren geld in, en als je naar een andere machine wilt krijg je een ticket met het resterende bedrag. Ook aan de hendel trekken hoeft niet meer, je hoeft alleen nog op een knopje te duwen. Zo kun je je geld nog sneller verliezen, en ook geen gepinkel van centen als je wint... Niks aan. We hebben ook nog een paar spelletjes poker gedaan op de machine, maar daar vond ik ook niks aan. Ik vond het wel leuk om te kijken hoe anderen aan een pokertafel zaten te gokken, en hoe die dealer met de kaarten omging. Hoewel ook hier veel geautomatiseerd. Aan de gokmachine in Vegas zitten was leuker. Daar krijg je ook nog eens gratis drankjes, hier niet.
Het koepeldak in het casino, erg mooi.
Het was een leuk weekend. Niks volgens planning, maar een leuke tijd samen met de familie, dus toch een succes. En we hebben de Falls weer eens gezien, deze keer in de winter en vanuit Canada.
Vanmorgen had ik eerst een vergadering op mijn werk. Het was erg productief. Micky was ondertussen thuis productief en had een heel lijstje om af te werken, dat begon met de honden naar de kennel brengen omdat we naar New York zouden gaan dit weekend. Toen ik thuis kwam bleek er echter een verandering in plannen aan te komen. We zijn nog nooit rond de kerst in New York geweest en lijkt me zo mooi. Nu had ik eindelijk de familie overtuigd om te gaan. Er komt echter een sneeuwstorm aan in de kustgebieden waarvan nog niet zeker is hoeveel sneeuw er morgen in New York zal vallen. Het zal aalemaal aan de windrichting liggen. Om in een sneeuwstorm en mogelijk een blizzard in New York rond te gaan lopen leek ons niet zo'n geweldig plan, en in zo'n stad is het al snel een zooitje met sneeuw. We hadden wel op een beetje sneeuw geteld, maar niet zoveel, maar wat dan? De honden weer ophalen en alles afzeggen? Maar we wilden er met z'n allen op uit; Bart heeft nog geen enkele vakantie gehad dit jaar, en wij geen enkele met ons allemaal samen. De andere kant op van New York, Toronto misschien? Als we dat zouden doen moest allemaal wel snel geregeld worden. Micky bedacht dat we wel in Niagara Falls zouden kunnen logeren, en dan de volgende dag naar Toronto gaan. Hij maakte de reserveringen, maar vergat even dat er 2 Niagara Falls zijn. Dus zo komt het dat we nu in Canada zitten.
Onderweg in de auto hadden de kinderen al veel plezier. Het was al donker toen we over de Rainbow Bridge reden. De watervallen zijn verlicht, en aan de Canadese kant zijn allerlei lichtversieringen. We vonden het hotel niet meteen, en moesten ons omdraaien. Dat deden we in een park met allerlei bewegenede lichtversieringen. De kinderen hadden het grootste plezier door er gekheid mee te maken. Ons hotel is een van de torenhotels. Bij de ingang bleek dat er er alleen valet parkeren is, kassa! Dus de boel uitgeladen en de autosleutels afgegeven. Het was er druk, maar er ligt een casino dichtbij, dat zal het wel doen. De kamer heeft een uitzicht op de Falls, we zien een beetje van het licht dat op de waterval schijnt, en we zien de truck met snowplow steeds maar op en neer gaan op het stukje weg voor de falls. De mist van de waterval zorgt voor een dikke laag ijs op alles.
Het waait en is ijskoud buiten. "Canadian summer" noemt Tim het. We lopen even de straat over naar Applebee's en zijn gelijk verkleumd. Van mijn plan om vanavond even langs de waterval te lopen zie ik af!
Ik heb nog niks verteld over die andere cursus die ik dit semester had, Family Nursing Theory. Het was geheel online via Blackboard. In een notedop hield deze cursus in hoe we als verpleegkundigen beter de hele familie kunnen verplegen in plaats van alleen het individu de zieke patient, en hoe ziekte van een familielid de hele familie aangaat. Als werkstuk moesten we een familie interviewen en hier een stuk of 10 pagina's over schrijven. Veel van deze cursus ging over relaties binnen families.
Een van de boeken die ik hiervoor gelezen heb is "You can go home again", wat ingaat op relaties binnen families, en hoe bepaald gedrag van de ene generatie op de andere overgedragen wordt. De relaties tussen familieleden van verschillende bekende families wordt uitgeplozen. Hiervoor worden "genograms" gebruikt. Dit is een soort stamboom, maar eentje die door middel van symbolen relaties aangeeft. Zo zijn bepaalde patronen in gedrag te ontdekken. Families die onder de loep genomen worden zijn onder andere die van Benjamin Franklin, John Adams, de Kennedy's, Beethoven, Charles Dickens en nog meer. Ze hebben in ieder geval allemaal hun problemen, net zoals elke familie zijn problemen heeft.
Elke familie heeft zo bepaalde eigenschappen wat aangeleerd gedrag is. Zo moesten we wat bedenken wat een eigenschap is die onze eigen familie kenmerkt door de generaties heen. Het was wel interessant om hierover na te denken, er zijn zo dingen waar je nooit eerder bij stilgestaan hebt.
In het hoofdstuk over broers en zussen staat een stuk over oudste, middelste en jongste kinderen. De oudsten zijn vaak leiders staat er, maar "The oldest daughter often has the same sense of responsibility, concientiousness, and ability to care for and lead others as her male counterpart. However, daughters generally do not receive the same privileges, nor are there generally the same expectations to excel. Thus they may be saddled with the responsibilities of the oldest child without the privileges or enhanced self-esteem."
Hm, ik vond vroeger ook altijd dat mijn broers meer mochten dan ik...
Het is een goed boek om te lezen, echt een aanrader als je eens meer wilt ontdekken over je eigen familie. Pas als je patronen van gedrag ontdekt kun je er wat aan gaan doen, en we zitten soms zo vast in onze eigen gedragspatronen om niet te zien wat er echt aan de hand is.
Deze mannetjes vond ik weer terug. Ze waren een paar jaar geleden verdwenen. Ik had ze ooit gemaakt: een bloempot en houten bal wit verven, aan elkaar lijmen, en een beetje aankleden.
Er ligt sneeuw, en vandaag scheen de zon de hele dag. Heerlijk stralend weer.
We hebben een beetje van onze kerstinkopen gedaan, net zoals zo ongeveer iedereen, het was zo druk overal.
Bart en Alex waren het weekend naar Oneonta geweest, voor Trent's verjaardag. Die drie zijn al bevriend sinds hun kleuterklas. Al zien ze elkaar niet zo vaak, ze houden contact en dat wil wat zeggen. Ze hadden het wel leuk gehad geloof ik. Bart had onze auto mee, omdat de verwarming van zijn auto het niet doet. Niet zo handig om met bevroren ruiten te rijden. Een tijdelijke oplossing is om een warme waterkruik op het dashboard te leggen en dan de blazer aan te zetten. Micky's idee, en het werkt.
Een man komt bij de zusterspost en zegt "mijn vrouw doet zo vreemd." Ik ga kijken, ze ligt blauw naar adem te happen. Ik roep de gang in voor iemand een ABC alert te alarmeren en begin met hartmassage. Haar kleur gaat snel van blauw naar bleek (goede hartmassage!) en binnen een paar seconden is de crashcart er en staat de kamer vol met het reanimatieteam die het snel overnemen.
De ene dag blog je over een reanimatie, de volgende sta je er een te doen. Deze vrouw ligt nu op de IC. We zullen zien hoe het verder gaat.
Het is niet elke dag dat je tegen iemand kunt praten die dood was, en die je ook nog zinnig antwoord kan geven! Reanimatie succesverhalen zijn er niet in overvloed. Zeker niet voor iemand die lang gereanimeerd wordt door een vriend en waar het minstens een kwartier duurt eer de ambulance komt. Vandaag had ik de eer met zo'n gestorven en weer levende man te kunnen praten. Een van die jagers waar ik het een tijd geleden over had. Hij lag al sinds die dag in het ziekenhuis. Eerst in coma, aan de beademing; nu rondlopend, geen aantoonbaar hersenletsel. Hij is er nog niet helemaal, en moet een operatie ondergaan, maar hij heeft een tweede kans in het leven. Geweldig toch!
Niels moest voor Engels een project doen over het boek Lord of the Flies. Hij had minstens een week om het te doen, maar begint er natuurlijk pas de laatste dag aan. Hij heeft er dan wel over gedacht en alles zit al in zijn hoofd. Ze konden kiezen wat ze deden, iets schrijven, tekenen of een film bijvoorbeeld. Niels koos ervoor om 36 haiku's (korte gedichtjes van 3 zinnen) te schrijven en er op de computer plaatjes bij te maken. Hij kreeg het allemaal in 1 dag voor elkaar! De haiku's zijn niet zijn beste gedichtjes ooit, dat kan ook niet in 1 dag. Maar vooral met de plaatjes maken had hij veel plezier. Als je alleen de plaatjes zou zien, zou je denken dat hij een geweldadig kind is: een neerstortend vliegtuig of een dode piloot bijvoorbeeld, maar dat komt allemaal in het boek voor.
Aangezien hij zoveel plezier had in computerplaatjes maken ging hij er nog even verder mee.
Een van zijn willekeurige plaatjes;
Deze heeft de ondertiteling "A popular child star goes out into the real world."
Sinterklaas is hier een beetje voorbij gegaan. We hadden chocoladeletters klaarliggen om aan de kinderen te geven, maar ik was het vergeten. Nou ja, ze zijn na Sinterklaas ook nog goed. Alleen een probleem: Micky had per ongeluk allemaal donkere chocolade besteld in plaats van melk en dat lust hier niemand. Ik kan er wel een paar taarten mee bakken of zo, maar dat was ook weer niet de bedoeling.
Geen Sinterklaas, dan maar door naar de kerst. Vandaag zijn we de boom gaan halen. Bart was er weer niet bij, die blijft tegenwoordig graag in Cortland voor de weekenden.
De 'tree farm' ligt bovenop een berg.
"Zullen we deze nemen?"
"Of toch maar deze."
Tim aan het zagen.
En slepen maar.
Bij de boerderij wordt de boom door een apparaat gedaan zodat hij compact ingepakt zit. We zetten hem binnen en knippen het gaas weg en poef:
Vanmorgen heb ik de ski's opgehaald in Corning, en daarna heb ik wat winkeltjes bekeken. Het heet het "Gaffer district", waarom die naam is me nog niet helemaal duidelijk. Er liggen leuke winkeltjes, natuurlijk onder andere allerlei met glaswerk waar Corning bekend om is. In de glaswinkel Vitrix lag zo'n mooi spul. Achter in de winkel is de werkplaats, en je kunt zien hoe ze bezig zijn met glas maken. Op dat moment waren ze bezig met sneeuwmannen van glas te maken. In de winkel stonden er hiervan al een heleboel. Ze zijn heel leuk! In plaats van een sneeuwman heb ik een paar glazen oorbellen gekocht die van kleur veranderen in het licht, heel apart.
Ik ben ook naar de West End Gallery gaan kijken. Het bleek dat ze daar net een expositie hadden en zich op aan het maken waren voor een festival morgen, "Sparkle". Mijn favoriete schilderijen in de gallerij waren die van Judy Soprano. Kon ik zo maar eens schilderen! Ik ga maar weer eens flink oefenen.
Hoe kan dit bloemetje nog overleven met al die vorst die we al gehad hebben...
Het is hier rustig. De druk van lessen is weg, morgen de laatste nog, en dan zit het semester erop. Examens en papers zijn allemaal klaar. Lekker tijd om hier in huis wat achterstallige dingen te doen, of wat zitten knutselen.
