Zaterdag

Vanmorgen zijn Micky en ik naar het Ithaca Festival geweest. Vandaag was het in de binnenstad, morgen verhuist het hele boeltje naar Stewart Park. Het was wel leuk, een soort braderie. Veel standjes met leuke en aparte dingetjes. Er zijn veel artiesten die hun waren verkopen. Leuk om te snuffelen, wat muziek te luisteren en mensen te kijken. Ik maakte de opmerking hoe anders de groep mensen is die hierop afkomt, vergeleken met de vlooienmarkt vorige week. Hier val je niet op als je haren nu paars of groen zijn, of je goth kleding aanhebt of tie dye, ieder zijn eigen ding.

Vanmiddag hebben we met zijn allen de tuin weer eens flink aangepakt. Het is momenteel een explosie van groen, en het gras groeit geweldig hard. Dus weer grasmaaien, en ik deed deze keer het 'weed eating'. Niet mijn favoriete ding. Een uur erna trilden mijn handen nog, maar het ziet er een beetje netter uit nu. We hebben ook weer de jaarlijkse rupsenplaag. Overal zitten ze. Ze zijn ondertussen goed dik aan het worden, dus zullen ze wel snel gaan verpoppen en dan zijn we er weer vanaf. Momenteel kun je niet eens was buiten hangen of het zit vol met rupsen.

De hondjes amuseren zich ook wel. Zoals hier, Bitz zittend op de smalle vensterbank;



En Kibbels gaat zich overal wel liggen om maar over haar buik gestreken te worden;

Werk & school

Als je naar een community college gaat moet je kunnen bewijzen dat je een jaar in staat gewoond hebt en minstens 6 maanden in de county. Zo'n bewijs is maar een jaar geldig, en Tim had een nieuw nodig want volgende week begint hij aan een zomercursus. Als hij niet zo'n 'proof of residency' heeft, zou hij het dubbele betalen aan schoolgeld.
Dus vandaag gingen we naar het stadskantoor om dit op te halen. Je moet dus iets meebrengen om te kunnen bewijzen dat je een jaar op dat adres gewoond hebt, en al heeft hij een jaar bij de school gewoond, het schooladres telt niet. Dus we hebben wat bij elkaar moeten zoeken, en vonden nog een bankafschrift van een half jaar geleden, en een loonstrookje van ongeveer een jaar geleden. Je zou denken dat we het na 2 kinderen wel weten om dit soort dingen te bewaren, maar het is telkens toch weer zoeken.
Dus die dingen moest hij laten zien op het kantoor, en tevens zijn rijbewijs, een handtekening zetten, en dan kreeg hij een papierje dat hij in moet sturen naar de school. Nou, dat is weer klaar voor het jaar.

Volgende week begint dus de zomercursus. Hij doet wiskunde, 2 avonden per week. Als hij dit niet zou doen, zou hij de school niet afkrijgen in 2 jaar. Het ziet er wat bedriegend uit, een 2 jaars associates, of een 4 jaars bachelors. Heel veel mensen halen het niet in die tijd, gewoon omdat ze nog wat extra's erbij moeten nemen. Zo is een associates voor verpleging ook 2 jaar, maar je hebt een heleboel prerequisites nodig. Vakken die je gehad moet hebben voordat je aan de opleiding kan beginnen, en zo kan het 3 jaar duren eer je klaar bent.
In Tim's geval loopt hij wat achter omdat hij niet zo goed scoorde op zijn plaatsingsexamen en wat vakken in moest halen. Die vakken geven hem dan wel weer credits maar ze tellen niet mee in het computer science degree.
Ook voor Bart kan het best zijn dat hij zijn school niet op tijd af krijgt, omdat een een paar verplichte vakken moet doen die tegelijk gegeven worden.

Tim krijgt het nog druk, want hij heeft ook een baantje gevonden via een uitzendburo, bij een bedrijf dat printers maakt. Bij alle plaatsen waar hij gesolliciteerd heeft, zoals Walmart, en een paar supermarkten heeft hij niks meer gehoord. Bij dit uitzendburo heeft hij binnen anderhalve week wat gevonden, en het betaald ook nog best goed. Hij had ook bij het state park gesolliciteerd, maar daar nemen ze maar het minimale aantal mensen aan dit jaar, en de mensen die er vorig jaar werkten hebben de eerste voorkeur.

Festival

Het zat eraan te komen; het eerste geval van de Mexicaanse griep diagnose is er in de county. Gelukkig een mild geval.

Gisteravond is het Ithaca Festival begonnen met een optocht. Ik ben niet gaan kijken, maar hier zijn wat foto's. Het ziet er wel leuk uit. Waarschijnlijk zullen we dit weekend er een keer naar toe gaan. Het is altijd wel leuk om er rond te wandelen. Het 'hippie-festival' noemen de kinderen het, maar dat is het ook weer niet.

Zo is het begonnen:

see more

Vlooienmarkt

Vandaag is het Memorial Day, een dag dat alle gevallen militairen herdacht worden. In Ithaca is voor die gelegenheid niet veel te doen. Meer dan een kranslegging in een park is er niet. Andere dorpen hebben wel optochten, en vorig jaar hadden we gezegd dat we daar toch eens heen moesten gaan, maar schandalig, we hebben er niet aan gedacht. We zijn naar een vlooienmarkt in Athens, Pennsylvania geweest, hier ongeveer een uurtje vandaan. Het was wel leuk om te snuffelen. Veel oude troep, maar ook spul van verzamelwaarde. Ik heb een paar fotolijstjes gekocht, een verrekijker die Bart nodig heeft voor school, en een stel planten.


Zelfs een paar oude auto's te koop.



We hebben ook binnen bij de veiling een kijkje genomen. Het filmpje is maar kort, toen was het geheugenkaartje vol.


Daar wordt vanalles verkocht! Alleen mensen kijken is bij zulke dingen al leuk.

Vanmiddag zijn we even bij Bart "op bezoek" geweest, nadat we Tim en Niels thuis afgezet hadden. Ze meeslepen naar een vlooienmarkt was genoeg kwelling voor 1 dag. Bart moest werken, en het was er toch druk! Hij stond bij de drukste ingang van het park, de stroom auto's hield maar aan. Micky en ik liepen een rondje door het park, grappend bij welke barbeque we zouden aanschuiven. Overal stonden de barbeques aan, je zou er honger van krijgen.

Vanmiddag heb ik de plantjes in de tuin gezet, en hebben Tim en Niels ook meegeholpen in de tuin.

Als je even niet kijkt ligt er een deugniet in de stoel:


"Ik weet dat het niet mag, maar je ziet me toch niet..."

En last but not least, vandaag zijn we 24 jaar getrouwd! Wauw! Waar blijft de tijd!

Wandeling

Deze week ben ik een paar keer gaan wandelen in Treman Park. Op dinsdag was het pad in het ravijn nog niet open. De scalers waren nog aan het werk. Jammer dat ik geen camera bij me had, het is wel een mooi gezicht hoe ze aan die touwen hangen en de losse rosten loswrikken. Domderdag was ik weer in het park en waren ze klaar met dat gedeelte en kon ik een rondje lopen. Het is mooi als altijd.





Behalve de plantjes die bevroren zijn doet de rest van mijn tuin het prima. Wel vond ik allerlei gaten gegraven, ondanks het hek is er een konijn of marmot in gekomen. Hij heeft niks opgegeten gelukkig, alleen maar wat gegraven.


Helemaal achteraan prei en uien, en in de eerste en tweede bak peultjes.


Sla en koriander.

Donderdagavond was er in het ziekenhuis het employee recognition dinner. Mensen die al heel lang in het ziekenhuis werken krijgen een diner aangeboden. Aangezien ik er nu 15 jaar werk zit ik ook bij die old timers. Er zijn mensen die er al 30 of 40 jaar werken, daar heb ik nog even voor te gaan. Het was wel leuk. We konden een gast meenemen, dus Micky ging mee. In het cafetaria waren de tafels mooi gedekt, het eten was echt heerlijk. Ze hebben een paar hele goede koks! Er werden de nodige toespraken gehouden, en na het eten vertelde iemand iets over iedere persoon die erkend werd. Mijn tijdelijk afdelingshoofd vertelde over mij, en ze had wel aardige dingen te zeggen. "Onderschat haar niet" vond ik wel grappig.

Opruimdag

Een karwei waar ik al lang tegenaan zat te hikken; de kelder opruimen en schoonmaken. Er wordt altijd maar alles in geknikkerd, en in de winter is het er steenkoud en doen we er niks. Het was dus eens hoognodig en zondag hebben we het aangepakt. Behalve rommel lagen er ook muizepoepjes, dode insekten, en nog genoeg levende spinnen. Alsof dat nog niet genoeg was kwam ik nog wat anders tegen; een dode slang! Een kleintje van zo'n 30 cm, maar die is toch maar ergens binnen gekomen. Hopelijk komen er niet nog meer binnen. Een paar dagen geleden zat er een kleintje buiten op de trap naar de kelder, en ik heb de deur goed dicht gehouden.

Kibbels en Bitz zagen hun kans met de deuren open om via de kelder er tussenuit te gaan. Ver kwamen ze niet, want ze gingen op kippenjacht! Het was toch nog moeilijk om er een te vangen, maar Bitz had er eentje te pakken. Tim, Niels en ik renden alle drie achter haar aan, en toen we bij haar kwamen had ze de hele kop en nek van een streepjeskip al in haar mond. Tim heeft de kip snel gered, en we hebben de honden weer naar binnen geloodst. Daarna konden we de kip niet meer vinden. Die had zich zo goed verstopt! We gingen de honden er maar weer bij halen om te zoeken, aangelijnd deze keer, en die vonden haar snel. Als kippen zich willen verstoppen gaan ze heel stil op de grond liggen, en we zijn er een paar keer langs gelopen zonder ze te zien.
Dat was weer een kip met veel geluk!

Vanmorgen zie ik hoe stom ik geweest ben; al mijn tomaten en paprikaplantjes zijn dood. De afgelopen nachten had ik ze buiten afgedekt met plantenvlies. Dat ging goed, maar vannacht heeft het wat harder gevroren en daar hebben ze niet tegen gekund. Nou, dan maar planten gaan kopen. Ze zagen er toch al niet zo goed uit. Ik moet wel zeggen dat ik al jaren plantjes start van zaad, en dat dit de eerste keer is dat het niks geworden is. Volgende keer weer beter!

Drukke week

Het is een drukke week geweest. Om aan overtijd te komen moet je heel wat werken als part-timer! Ik had deze week zo'n 46 uur. Nu zal ik de komende tijd weer 'nee' verkopen als ik weer gevraagd wordt.

Deze week is de boekenverkoop weer aan de gang en maandag heb ik daar rondgeneusd. Ik had me voorgenomen om maar 2 boeken te kopen, maar als een echte verslaafde kwam ik met 9 boeken eruit. Het is dat de auto een heel eind verderop geparkeerd stond, anders zouden dat er misschien meer zijn geweest, maar dat was alles wat ik kon dragen.

De eekhoorntjes op Micky's werk zijn uitgevlogen. Mama eekhoorn had wel een hele aparte manier om de kleintjes uit het nest te krijgen: ze gooide het hele nest naar beneden. Er lag geen takje of blaadje meer op de vensterbank en 4 (ja, het waren er 4 in plaats van 3) kleine eekhoorntjes zaten bibberend van de kou te kijken. De hele dag was mama bezig om ze aan te moedigen om de sprong te wagen. In een boom zouden ze nog eerst wat kunnen rennen, maar hier moesten ze eerst naar een andere vensterbank springen en dan langs de klimop naar beneden klimmen. 's Avonds toen Micky naar huis ging zaten ze er nog, maar de volgende ochtend waren ze weg. De kou heeft ze misschien toch genoeg moed gegeven om de sprong te wagen. Mama eekhoorn kwam die ochtend nog even terug om voor eten te bedelen. Iedereen op het werk heeft ze al deze tijd zitten voeren, en mama hoeft maar aan de airco pijp te krabben en ze krijgt wat nootjes of crackers.

Onze kinderen zijn weer naar hun nest teruggekeerd. Bart is woensdag weer ingetrokken, en Tim heb ik donderdag opgehaald. Wat een troep nog in het appartement. Ze hadden de taken onder elkaar verdeeld, maar de andere jongens moesten er nog aan beginnen. De keuken en badkamer zagen er niet uit, en hopelijk houdt iedereen zich aan zijn taak. Tim had zijn deel al gedaan. Dus nu is er hier in huis weer een heleboel spullen op te ruimen met alles wat ze bij zich hadden.
Ze waren blij en uitgelaten, en zijn 's avonds met zijn drieen naar de film Star Wars gegaan. De eerste keer dat de 3 broers samen op stap gingen, ze hadden het leuk gehad. Bart belde na de film op om te vragen of ik eten kookte of dat ze wat moesten halen. De grapjas. Alsof ik om 9 uur 's avonds nog eten ga koken. Ze gingen dus wat halen.

Er waren een paar hele mooie zonnige dagen deze week, en ik heb lekker wat in de tuin gewerkt. De hele tuin ruikt naar de seringen. Gewoonlijk bloeien ze niet zo goed, ze krijgen niet genoeg zon op de plek waar ze staan, maar dit jaar staan ze in volle bloei. Heel mooi en geurig.


Ik had wat tomaten en paprika's gezaaid in potjes. Ze staan nu buiten, en bij kans op nachtvorst sleep ik ze weer naar binnen. Een heel karwei, en ik was dan ook heel boos op Kibbels; opeens stond mevrouw op de tafel met haar poten in de plantenpotjes. Er zijn er een heleboel geknakt.


Dan staan ze op deze foto nog redelijk goed, maar gisteren kwam er opeens een flink onweer. Ik was op mijn werk en belde Micky om hem te waarschuwen, maar het was al te laat. Het onweer was eerst thuis over gekomen. Het waaide zo hard dat zelfs grote geraniumpotten omgewaaid zijn, en zo'n 3 cm regen binnen een kwartier. Het was echt een muur van water! Dus maar zien wat er van de plantjes zal overleven. Het zag er niet bemoedigend uit gisteravond.

Dan zag ik deze paddestoelen naast het huis.


Ik herken ze van plaatjes, als het goed is zijn dit morels, een eetbare paddestoel, en delicatesse. Zonder het zeker te weten waag ik me er toch niet aan.

Zomaar een paar plaatjes:


Tim aan het werk.


Telefoontje uit Nederland, met de hondjes erbij.

Kleur

Er zijn hier van die bomen, de redbuds, die ik zo mooi vindt. Ze bloeien vroeg in het voorjaar, met kleine paarse bloemetjes. In Indiana zag je die bomen overal in het wild, hier zie je ze niet zo geweldig veel. Ik heb er altijd eentje gewild voor in de tuin, en kijk aan... ik heb er een! Al jaren zelfs, zonder het te weten.


Dit boompje bloeit nu voor het eerst. Micky gaf een keer wat geld aan Audubon, een natuurorganisatie, en als dank kregen we een stuk of 10 "boompjes". Dat waren niet meer dan takjes met een paar wortels eraan. We hebben ze hier en daar gepoot en af en toe water gegeven. De meesten zijn door de grasmaaier gesneuveld, de rest door droogte of dieren. Eentje heeft het er uitermate goed overleefd, en dat is dus een redbud gebleken! Maar goed dat die niet omgemaaid is.

Nog een paar bloemetjes, eindelijk wat kleur.







De kip die haar achterwerkveren door de vos kwijt is geraakt heeft zelfs meer geluk gehad dan we wisten. Onder haar vleugel is een een heel stuk vel weg. Er zit een korst over, en ook haar staartveren beginnen weer terug te groeien.



Zo ziet ze eruit met 2 veren in de staart:


Haar naam is nu 'Lucky Two Feathers'.

Zo ziet haar zus eruit met vol pluimage:

Eekhoorntjes deel 4

Eindelijk. Moeder eekhoorn was weer thuis om de babies te voeren en ze staan op de film! Ze ligt aan de linkerkant, ongeveer halverwege de film zie je de kleintjes heel goed.

Eekhoorntjes, deel 3

Micky had de camera vandaag meegenomen naar zijn werk om de eekhoorntjes nog eens te fotograferen. Ma eekhoorn was de hele dag de hort op. De kleine eekhoorntjes worden echt al groot, en zullen waarschijnlijk bijna het nest verlaten. Ze zijn erg nieuwsgierig!


Twee kleine kopjes...


...en een groot kopje.


Ze kunnen ook al een beetje klimmen!

Gefeliciteerd!

Happy birthday to you!

Risico's van het vak

In het werk als verpleegkundigen loeren allerlei risico's. We zijn een beroepsgroep met de meeste rugklachten. Er moet heel wat getild worden en de mensen worden er hier niet lichter op. Je krijgt met aggressieve mensen te maken, zowel patienten als familie. Van demente mensen heb ik wel eens een mep gehad, door niet-dementen ben ik ook wel eens bedreigd. Er is veel stress door het werken met zieke mensen waardoor je zelf soms behoorlijk afgebrandt kan zijn. Je moet chemomedicaties aansluiten die gevaalijk zijn en waar je je tegen moet beschermen.

Dan zijn er al de infectieziekten waar we mee te maken krijgen. Jezelf per ongeluk prikken met een vuile naald betekent een paar dagen wachten en maar hopen dat de patient's HIV test negatief zal zijn. Voor hepatitis B krijg je een vaccin, voor hepatitis C is nog niks. Mensen die op een gewone kamer liggen en dan de diagnose tuberculosis krijgen waarvan je waarschijnlijk ook minstens een paar bacillen van ingeademd hebt. Je zult ervan versteld staan hoeveel mensen je gerust in je gezicht hoesten. Dan de mensen met de maagvirussen (braken, diarree etc), daar ben ik toch een keer goed door gevloerd geweest! Inmiddels zijn we allemaal op ons werk waarschijnlijk gekoloniseerd door de resistente staph bacterie MRSA en door een darmbacterie C Diff. Vindt je het gek dat ik de dag begin met een anti-bacterie/virus doekje en de computer en telefoon desinfecteer die ik zal gebruiken. Ik probeer me dan ook echt te beperken tot alleen die computer te gebruiken.

Een paar jaar geleden las ik "The Great Influenza", wat erg indruk op me gemaakt heeft. De vraag of ik nog wel naar mijn werk zou gaan als ik zou weten dat er een kans was om een dodelijke ziekte zou krijgen waar niks tegen te doen was ging door mijn hoofd en ik heb er nog altijd geen antwoord op. Waar ligt je verantwoordelijkheid, bij je gezin of bij je werk? Werk dat inhoudt je medemensen te verzorgen. Je zou niet meer terug thuis kunnen komen want dan zou je je gezin kunnen besmetten. Het zijn diepe vragen, ik heb geen antwoord en kan alleen maar hopen dat we er nooit voorstaan.

Via een ander blog kwam ik dit abstract tegen. (Hier is het hele artikel). In sommige staten zijn blijkbaar wetten aangenomen waar werknemers in de gezondheidszorg verplicht gesteld worden om te werken in het geval er een pandemie is. Ik ben eens op zoek gegaan hoe het in New York zit, maar heb er niks over kunnen vinden. Wel kom je op zo'n zoektocht allerlei andere interessante dingen tegen. Zoals het pandemie plan van het NY Health Department. Het is erg lang, en ik heb het niet helemaal gelezen, maar het is nogal ontnuchterend. Zo wordt er gezegd dat in zo'n geval de gezondheidszorg niet meer de individuele zorg voorop stelt, maar het overleven van zoveel mogelijk mensen. Er staat in hoeveel beademingsmachines de staat heeft, en hoe deze bedeeld zullen worden. Het triage proces staat beschreven, en hoe mensen begraven zullen worden. Er is extra bewaking nodig voor boze mensen. Een heel stuk gaat over de geestelijke gezondheidszorg van de werknemers om ze te helpen met het omgaan van deze situatie, en het werken terwijl ze thuis misschien ook zieken of gestorvenen hebben.
Nou, heavy stuff allemaal! Dit zijn dingen uit een horrorfilm!

Dan is er dit artikel waar de SARS uitbraak in Toronto besproken wordt en wat er geleerd is qua ethiek. (en ook; 'de pest deed er 3 jaar over om in Europa te arriveren vanuit Azie, SARS deed er 15 uur over). Ook een goed artikel om te lezen.

Het klinkt nu misschien allemaal erg negatief, ik ga echt niet elke dag naar mijn werk denkend over de risico's die je loopt. Om rugklachten te voorkomen tillen we op een goede manier, en hebben liften. Aggressie kan soms voorkomen worden, en anders kunnen we meteen een hulpteam oproepen. Om prikken te voorkomen hebben we 'veilige' naalden. Voor besmettelijke ziekten gebruiken we isolatietechnieken. Het is allemaal zo automatisch dat je er niet altijd bij stilstaat.

Toch volg ik de uitbraak van dit nieuwe virus goed. Op het moment komen we er nog goed vanaf, en ik kan me voorstellen dat mensen gek worden van het nieuws. Ik wil er echter zoveel mogelijk over weten, en als later blijkt dat het allemaal een beetje 'overkill' is geweest, zo zij het. Beter dan later zeggen 'hadden we maar.' Paniek is niet nodig, wel begrip.

Eekhoorntjes

Vanmorgen zijn Micky en ik even naar zijn werk gegaan om foto's te maken van de eekhoorntjes. Micky werkt in Barton Hall, een oud gebouw waar vroeger vliegtuigen instonden voor de ROTC studenten. Nu is het een groot veld en renbaan waar ook evenementen zoals concerten gehouden worden.


Op de foto is eigenlijk niet goed te zien hoe groot deze ruimte is.


Rechts liggen de kantoren van de Army ROTC.

De eekhoorntjes lagen te slapen onder de bladeren, als je goed kijkt zie je links onder een staartje. Ma eekhoorn was niet thuis.



Misschien heb ik wel heel erg geluk gehad om die zogende mama eekhoorn te zien deze week.
Onderaan het raampje zit de opening voor de airconditioning, het zit allemaal afgeplakt, maar blijkbaar hebben ze die eekhoorns door dat gat zitten voeren. Af en toe geven ze hun wat crackers. Dat probeerde Micky nu ook om ze wakker te krijgen.


Ze werden wel wakker, maar gingen meteen weer slapen. Op het eind van het filmpje zie je even een stukje van een kopje.
Helaas dus, geen goede foto's.


Bij het smalle raam links zit het nest.


De buitenkant van Barton Hall.

Verder was het een mooie dag, Tim en Niels hielpen mee om de grasmaaiers weer in orde te krijgen, en ik heb wat in de tuin gewroet.



Bart haalde even een van de kippen mee naar binnen. De laatste van de pruikenkippen (ofwel top hats zoals de kinderen ze noemen). Kibbels lust ook wel een stukje.



En nog even een foto buiten. Je kunt wel zien waarom ze geen gevaar aan zien komen.



Ik had eens geprobeerd om de paardebloemensoep te maken die op Bibi's blog stond. Ik had van alles zo ongeveer de helft gedaan, want ik wist dat hier niemand anders het zou eten. Het smaakte goed, alleen heb ik er een klein beetje bouillon bij gedaan. Misschien had ik niet alle verhoudingen helemaal goed. Zelfs de 'wild leek' (wilde prei) had ik. Nadat ik het goed nagekeken had of dit het ook echt is; het groeit achteraan in het bos. Die wilde prei smaakt echt goed en zal ik nog vaker gebruiken.
Voor de kinderen had ik pizza gemaakt, die denken nu echt dat ik alles ga eten wat er in het bos groeit!