De eerste dag

Waar kijken die honden nu naar?

Muddles en Bitz hebben 3 herten gezien, eentje lag er gewoon in de sneeuw en trok zich van blaffende honden niks aan. De honden zouden zo uit de raam van de 2e verdieping springen om erbij te kunnen.

De eerste 12-uren dienst na bijna 2 jaar van gewone 8-uren diensten is goed verlopen en de lengte van de dienst viel me reuze mee. Je moet gewoon met een heel andere instelling naar je werk gaan, en behalve werk niks anders moeten of willen doen die dag. Er was een tekort aan verpleegkundigen op de afdeling, en ze wilden me al meteen alleen zetten met een groep patienten . Na even discussie stemde ik ermee in, maar toen de persoon die me in zou werken dat hoorde was ze het er helemaal niet mee eens. Het resultaat was dat we toch samen werkten. Achteraf gezien was dit wel beter en ik kon er beter inrollen op deze manier. Ik zou nog 1 inwerkdag krijgen, maar ik denk niet dat ik dat nodig heb. Ik moet zeggen dat de afdeling me tamelijk chaotisch overkwam, hopelijk geen dagelijks gebeuren!

Dit artikel zagen we in de krant; iemand heeft hier in het dorp een boa constrictor onder zijn huis gevonden! Je zou het maar tegen komen. Niet echt wat je in New York zou verwachten!

De schatjes

Een van de weinige keren dat ze alle drie bij elkaar liggen.

Van alles

Van alles en nog wat en er blijft geen tijd over om te bloggen en dan opeens is het zo lang geleden dat je niet meer weer waar je moet beginnen. Dus maar wat ditjes en datjes vandaag.

We hebben een lang weekend Toronto erop zitten; op donderdagmiddag vertrokken we met de hele meute richting Niagara Falls, waar we in de avond aankwamen. We hadden een 'suite', dus 2 kamers, en een heerlijk groot bubbelbad. Tussen de badkamer en slaapkamer zat vreemd genoeg een raam met gemat glas, tot grote hilariteit van de kinderen. Misschien was dit raam er zodat je het open kon zetten en vanuit je badkuip tv kon kijken. Ik heb 'gebubbled' terwijl de kinderen gingen zwemmen. Waterratten zijn het nog altijd!

Op vrijdag zijn we 's ochtends de waterval gaan bekijken. Ja, ze zien er nog steeds hetzelfde als vorige keer, maar Giulia had ze nog nooit gezien. Het was zonnig weer, maar dat zag er alleen maar bedrieglijk uit, het was nog erg koud.


Zonsopkomst vanuit het hotel.








Alles is nog bevroren.

Daarna zijn we naar Toronto gereden, ongeveer anderhalf uur rijden. We wilden naar het Harbourfront gaan maar het was er te koud voor. Dus hebben we bij de CN Tower rondgelopen. We zijn niet naar boven geweest, hoewel dat ook erg mooi moet zijn. Alleen een beetje prijzig met 6 personen.



Hierna zijn we naar ons hotel gegaan, en kort daarna naar Elke. Het was heel leuk om haar te zien, en ook om te zien waar ze nu woont. Ze is al goed ingeburgerd in een half jaar tijd! Nu kennen onze gezinnen elkaar ook!

Op zaterdag zijn we naar het Ontario Science Centre geweest. Dat was leuk, de jongens vonden het ook leuk, alleen vonden ze dat er teveel kleine kinderen waren.
Hier hebben we verschillende uren doorgebracht, en daarna zijn we weer naar het centrum van Toronto gegaan. We gingen naar Eaton Centre, waar een groot ondergrondse mall is. Buiten stond een groep Syriers te demonstreren voor vrijheid in Syrie. De politie was erbij aanwezig, maar het was allemaal vreedzaam.
De mall was behoorlijk groot, en we hebben er een hapje gegeten bij hun food court. We zagen een plek waar ze nasi en bami hadden en die moesten we natuurlijk proberen. Micky en ik deelden een nasi, het was lekker maar flink gecurried!

Hierna reden we weer richting hotel, en aangezien we al 3 keer de IKEA langs de autoweg hadden zien liggen moesten we hier toch even naartoe. We zijn sinds we in Nederland woonden niet meer in een IKEA geweest. Aan de drukte was wel te zien dat hij hier ook populair is! Het was leuk om te zien, en ik heb Micky op het hart gedrukt dat hij mij eerst eens moet consulteren voordat hij ooit weer eens stoelen uitzoekt voor de huiskamer, zodat we eerst eens een IKEA opzoeken!

Elke avond in het hotel hebben Giulia en de jongens gezwommen. Prachtig hoeveel lol ze samen kunnen hebben!

Op zondag zijn we weer naar huis gereden, en alleen nog bij de Bass Pro Shop in Auburn aangegaan (pa en ma, we gaan daar ook een keer heen, je kijkt je ogen uit!). Bart heeft allerlei dingen nodig voor zijn internship, maar helaas had hij zijn lijst niet bij zich. Hij heeft een rugzak gekocht, maar thuis gekomen bleek het toch een maatje te klein te zijn. Ondertussen heeft hij hetzelfde merk, maar groter, en goedkoper op internet gevonden, dus die rugzak moet terug. Hij heeft ook wat kleinere dingen gekocht, zoals een muggen en vliegennet voor over zijn gezicht. Dat is in de Adirondacks een must, want het stikt er van de instecten.

Zondagmiddag hebben we ook weer de honden uit de kennel opgehaald. Muddles was er wat gestressed van en bleef maar blaffen. Thuis kwam ze weer snel bij.

We zijn er ook achter dat ze echt wel achter de kippen aangaat. We hadden ze laatst los lopen en ik liet Muddles per ongeluk van het terras af. Ze ging meteen achter 1 kip aan, die als een gek weg rende en vloog. Dat vindt Muddles dan prachtig, een speeltje. Ik kon ze allebei de eerste 10 minuten niet meer terug vinden, en toen hoorde ik wat bij de buren. Daar was ze; de buurman stond tegen Muddles te roepen en daardoor liet ze de kip los. De kip leefde nog, gelukkig, en had alleen wat natte veren, maar geen verwondingen. Muddles likte zich de mond nog eens, maar ze had de kip gemakkelijk dood kunnen bijten. Ik denk dat ze het vooral leuk vindt om erop te jagen, maar nu we dat weten kan ze nooit meer los kan zijn als de kippen los zijn! Plus ze heeft nog een betere training nodig zodat ze onder alle omstandigheden luistert en terug komt.

Wat verder nog? Ik ben meteen weer druk bezig met mijn werk, en de studentenbegeleiding. Het gaat allemaal goed. Vandaag ben ik weer bezig met maple sap inkoken, misschien wel de laatste keer. Het suikergehalte wordt nu lager, en dan moet je nog meer koken om wat siroop over te houden. Verder heb ik een paar keer meegewerkt aan de quilt, die bijna klaar is. Dan wordt er nn het dorp sinds kort Zumba les gegeven, en daar ben ik nu 2 keer geweest. Voor wie Zumba niet kent; zoiets dus. Eigenlijk is het aerobics in een nieuw jasje, en de nieuwste rage. Best pittig, je komt er goed van aan het zweten. Het is ook hier populair, de hele gymzaal staat vol.

En dan die lente? Vanavond en morgen is er een sneeuwstorm voorspeld, we zitten net op het randje en zullen hopelijk niet veel krijgen. April Fools!

Nog meer herfstfoto's

Het lijkt hier wel een fotoblog te worden, maar het is momenteel hier ook zo mooi. Jammer genoeg is die tijd zo kort.


Pompoenen.


Maandag, bij een riviertje waar we vroeger wel eens met de kinderen zwommen.


Muddles.


Uitzicht over Cayuga Lake, vanuit Rice Hill. In de winter kun je hier sleeen. Een flink stuk om vanaf te gaan, het lijkt meer op een skipiste.


Nog een keer Taughannock Falls.


Poseren met Muddles. Ze is ook zo fotogeniek (foto's van Giulia).



Treman Park vanmorgen:

Les, en leukere dingen

Onze professor liet laatst dit liedje horen bij een van haar powerpoints met de tekst 'voelen inservices zich zo aan?' Heel vaak wel!
Gisteren hadden we een hele dag een inservice. Nota bene op de laatste 30+C dag van het jaar. Ik ging er met grote tegenzin naartoe, en zat in het begin echt met de gedachte wat ga je me vertellen dat ik nog niet weet. Ik moet toegeven dat er toch wel wat nieuwe dingen bij waren die het iets interessanter maakten, maar die zon die buiten scheen bleef aan me trekken.

Het ging over crisis management, en hoe je mensen die kwaad zijn of uit controle kunt de-escaleren (is dat een woord?). Nu heb ik dat al vaak meegemaakt in het ziekenhuis, en al veel geleerd in de loop der jaren. Je ziet wat anderen doen, en hoe het wel en niet moet. Je komt echt veel met boze mensen in aanraking, patienten en familie. Soms zijn ze zo ziek dat ze niet weten wat ze doen, maar soms ook wel. In het ziekenhuis heb je altijd veel mensen om je heen die kunnen helpen, in de urgent care sta je er maar met een paar man voor.
De mensen die de inservice gaven zijn echt goed in wat ze doen, en ik heb toch wat bijgeleerd. Ik was niet helemaal "sedated." Behalve een boel luisteren was er ook een rollenspel, en technieken te leren over hoe los te komen als iemand je vastgrijpt. Zaak is om nooit zo dichtbij te komen en ze een kans te geven. Behalve met een paar demente ouderen is dat me dat nog niet overkomen.

Vanmorgen stond er opeens een grote truck van het stroombedrijf voor de deur. Het bleek dat de stroom van de buren soms uitviel doordat bomen op ons land tegen de draden aanwaaien. Ze hebben een heleboel gesnoeid en een stel bomen omgezaagd. Ze waren zo aardig om ook bij ons huis wat te snoeien.



De honden waren op het terras en Muddles en Bitz vonden het maar niks, die vreemde lui en moesten grommen en blaffen. Ik gaf een van de werkers wat hondenbrokjes om hun te voeren, en toen waren ze heel snel vriendjes!

Vandaag was het Enfield Harvest Festival. Het was leuk, vooral om veel mensen weer te zien en even te kletsen. De barbeque kip die ze hebben smaakt ook altijd heerlijk. Bij de silent auction hebben we 2 gift certificates gewonnen, dat is weer meegenomen.

De brandweerauto's stonden er, en je kon er een kijkje in nemen. Alleen ging de sirene van het dorp opeens af, en ze moesten in allerhaast weg naar het noodgeval.
Even later had het cakewheel (waar je taarten kunt winnen) een noodgeval: er kwam opeens een windvlaag en de hele stellage met zeker 20 taarten viel om! Er was niet veel meer over van de taarten.

Vanmiddag hebben we buiten gewerkt. Ik heb wat maple bomen gemerkt met verf, voordat alle bladeren eraf zijn en ik ze niet meer herken. De verf van vorig jaar was niet watervast en was eraf geregend. Tim heeft hout gekluifd, en wij hebben gestapeld.

Dan is het vandaag ook nog 22 jaar geleden dat ik moeder werd. Niet te geloven dat Bart al 22 is!


Giulia en Tim hebben de taart versierd. Het was een uitdaging, en het smaakte prima!

O, en dan deze foto nog van vorige week; dit is mijn stair master, samen met Muddles.

Speedy Muddles

Een bal energie verpakt in een zacht bruin vachtje:


Zelfs na een 10 mijl wandeling kan ze nog zo rennen. Soms zo hard dat ze over haar eigen poten struikelt.
Zou je niet wat van die energie willen hebben?

Honden blog

Bart, Tim en ik gingen in Treman Park een stuk wandelen, samen met Muddles en Bitz. Terwijl Muddles gewoonlijk heel goed aangelijnd loopt ging het wat minder goed met een tweede hond erbij. Dan wil ze alleen maar bij Bitz zijn.
Bitz heeft zo haar eigen manier om naar benenden te lopen. Niet gewoon maar op de trap, maar op het muurtje, met aan de andere kant een afgrond. Een echte berggeit is het.




's Avonds ben ik naar de eerste les van Muddles' doggie training geweest. Deze keer gaan we naar Petsmart; met Kibbles en Bitz was ik bij iemand thuis geweest. Van haar hoorde ik niks meer terug, en ik weet niet of die training doorging. Na 1 les bij Petsmart kan ik wel zeggen dat ik die vorige training fijner vond. Bij haar is een groot afgezet gebied buiten, bij Petsmart zitten we bij elkaar in een vrij kleine ruimte. Als er dan ook nog eens een paar honden bij zijn die bijna constant blaffen is de chaos compleet. Wat een kabaal. Muddles en nog een andere hond zaten rustig te kijken, de andere 3 waren wat wild met veel blaffen en aan hun halsbandje trekken. Af en toe wilde Muddles wel naar een andere hond toe, maar verder deed ze het heel goed. Ik wil dat ze wat meer contact heeft met andere honden, ze is nu nog wat bang, hoewel ik er bij de training niet veel van merkte. Ik geloof dat ze het wel interressant vond.

Vrije week

Heerlijk om de zon weer eens terug te zien! Winter is hier maar 2 dingen: bewolkt en het sneeuwt of bewolkt en het sneeuwt niet. Die zon is maar zelden te zien.

Vanmiddag hebben Mary en ik een eind op Connecticut Hill gelopen. Er waren een paar langlaufers, maar verder zie je daar niemand. Muddles heeft lekker gerend. Het was een heel eind voor de kleine.

Ik heb de hele week vrij gehad en zou tot volgende week vrijdag vrij hebben, maar ik werd gebeld of ik niet een extra dag kon werken. Ik heb maar weer ja gezegd. Een collega die op het werk gevallen is zit thuis met een gebroken rib, en dan moeten er opeens een heleboel diensten ingevuld worden. Na de 14e ga ik op mijn nieuwe werk beginnen en zijn er weer een paar meer diensten in te vullen.

Nou, wat doe je dan met zo'n week vrij. Ten eerste houden de honden me bezig. Zet er 1 puppy bij, en je hebt opeens aan de andere 2 ook meer werk.
Verder heb ik wat schoolwerk bijgewerkt, heb maple sap verzameld, en ik heb beneden een vloer gelegd. Ik heb geen "voor" foto gemaakt, maar die oude vloer zag echt niet uit. Het was beton die de kleur van lichte modder geverfd was, en daarop donkerbruine strepen en blokjes zodat het op tegeltjes leek. We hadden er wat matten op liggen, en ik wilde er al jaren wat anders mee doen. Nu heb ik er dezelfde vinyl planken opgelegd als op de badkamer. Ik had graag iets gehad wat meer milieuvriendelijk is, maar dan kom je op hout uit, en of dat nou zo handig is in een kelder.


Dus zo ziet het nu uit. Ik moet nog veel afwerken, en hier zie je ook alleen maar de opgeruimde kant. Nu de extra slaapkamer nog... en flink opruimen! Ik zie wel in dat ik bij de boekenverkoop dit jaar moet wegblijven. 4 dozen ongelezen boeken kwam ik nog tegen. Ik ben wel even bezig!

Zoekplaatje

Alles wat ik zeg wordt weggestemd, van Lizzy tot Hershey (voor een chocolade Hershey Kiss). Ik noem haar nu nog Baby, maar ze zal als Muddles door het leven gaan. Muddles was even kwijt. Hier is het zoekplaatje.



Zelfs Bitz was haar aan het zoeken.

Een update. Nadat Muddles wakker werd en even rondliep ging ze zich er weer lekker bij liggen.




Hoe kan ze slapen bovenop een stapel schoenen?

Uitgeteld

Iedereen zal dit wel hebben. Sommige dagen op het werk zijn heel goed, sommigen er tussen in en sommigen kunnen maar beter vergeten worden. Zoals gisteren. Die kan maar beter vergeten worden. Pff, net of je ergens in een nachtmerrie of de Twilight Zone zit. "Who did you piss off?" vroeg een arts me toen hij zag welke patienten ik had. Van de 6 patienten die ik had was er maar 1 waar je een gesprek mee kon voeren. Eentje bleef maar roepen "please help me" en verder was er niks mee te beginnen. Niks te helpen, ze werd kwaad als je probeerde wat met haar te doen of vragen waar ze hulp mee nodig had. Kom je die kamer uit, hoor je uit een andere kamer "somebody help me" gillen. In de war, kort van adem, maar nog genoeg longvolume om te gillen. Een ander spuugt haar pillen uit omdat ze denkt dat we haar vergiftigen. Dan de stokdove gepensioneerde verpleegkundige van 96 jaar (de gemiddelde leeftijd was zo ongeveer 90) die alles beter wist en er was helemaal niks met haar hart aan de hand want ze "is al 96 en er is nog nooit wat met mijn hart mis geweest en die zuurstof hoef ik niet en die hartmonitor ook niet en wat moet die buis in mijn blaas, ik kan niet plassen". Zucht! Geduld hebben. Familie met veel vragen, constant bellen. Hup in de vergeethoek zo'n dag! Op het eind van zo'n dag is er geen fut meer en binnen een uur lig ik uitgeteld op de bank....


... waar Micky stiekum een foto maakt.

En toen waren er 3

Kibbels zat gisteravond weer klaar in de tas om met Tim mee te gaan:


Heeft ze een voorgevoel?

Die foto van gisteren?
Dat was puppy eten voor haar:


Een naam heeft ze nog niet.




Yep Bitz. Ze komt bij ons wonen.






5 minuten na aankomst sliep ze. Kibbels waakt.

We zijn gek zie ik sommigen al denken. Een beetje wel misschien.
Een paar weken geleden kwam ik thuis, en Micky zat naar bruine labrador puppies te kijken op de computer. Onze puppy zei hij. Ik had het toen nog niet door dat hij het meende. Hij had al tegen zijn collega gezegd dat we een van hun puppies zouden nemen. Zomaar. Och een beetje heb ik wel tegen gesputterd maar niet veel. We hadden al een keer tegen elkaar gezegd dat we een keer een puppy erbij zouden nemen, alleen dacht ik niet dat het zo snel zou zijn. Ik geloof dat Micky een beetje last heeft van het langzaam leeglopende nest.
Dus vanmiddag werd puppy gebracht, en daar is ze dan. Nu nog een naam. Niels wil Muddles. Hm.

Tim gaat weg, en hij neemt mee....

Kibbels ging zich een nestje maken in Tim's tas, en Tim pakte haar op.


"Ik wil mee naar college!"
Ze laat zich alles altijd zo wel gevallen.

Omdat het bijna carnaval is, was ik wat aan het rondneuzen, en daar zie ik pa opeens in een Youtube filmpje. Het is de kinderoptocht van Kessel, pa zie je alleen in de eerste paar seconden in zijn bobby pet en oranje hesje. De kinderen lopen ook ergens in de optocht maar ik herken ze niet. Grappig om dit opeens te zien!

Snowshoeing

Vanmorgen zijn Mary en ik gaan lopen met onze sneeuwschoenen (snowshoeing). Het was er perfect weer voor, niet te koud, en voor het eerst in weken zonneschijn. Het was fantastisch.

Mary woont bovenop een berg, en mijn kleine Suzuki (die we Peanut gedoopt hebben) met monstersneeuwbanden ging prima tegen de besneeuwde weg op. Op de secundaire wegen wordt de sneeuw alleen geveegd, en dan met grint gestrooid, geen zout.

Haar hond, Arlo ging ook mee.


Hij vindt het prima in de sneeuw en huppelt lekker rond. Hij is de jongste niet meer, en toen hij moe werd ging hij in onze sporen achter ons lopen om het zich gemakkelijker te maken. Dat was een probleem, want hij ging telkens op onze sneeuwschoenen staan en dan kom je ook niet vooruit!


We liepen rechtsteeks vanuit haar huis de velden in en een stuk van het Finger Lakes Trail. Heel mooi!




Vanmiddag hebben Bart, Tim en ik nog even met onze eigen hondjes gelopen in het bos. Heerlijk vinden ze het. Hoe goed een beagle neus is kwamen we weer eens achter toen Kibbels een dode muis onder 30 centimeter sneeuw gevonden had. We hebben hem uit haar mond gevist.

Beetje Indian Summer

Het weer is momenteel lekker mild. Toch nog een beetje Indian Summer. Ik geniet er zoveel mogelijk van, want voor je het weet is alles weer wit.

De hondjes genieten ook lekker.


Kibbels in het zonnetje.


Bitz in het zonnetje.

Het schuurtje begint langzaam wat te worden. Hier en daar zit er wel wat scheef, maar een gek die ernaar kijkt zullen we maar zeggen. We maken wel eens een foutje. Zo dachten we laatst dat we even het dak erop zouden doen, en toen begon het halverwege te stortregenen. Dan moet het snel af en bleek het later ietsje scheef te zijn. Met een beetje foetelen lijkt het toch recht.






Er moeten nog een paar platen aan de voorkant ervoor en en dan binnen nog wat plavuizen.
Het is een groter project geworden doordat onze plannen steeds veranderen!
En dan ligt die boom er ook nog... ik heb het gevoel dat die er nog wel even zal liggen, vanzelf gaat hij niet weg.

Diertjes

Nu de bomen en struiken weg zijn hebben we een goed zicht op het veldje.


Dit hert kwam voorbij met 2 jongen (die al behoorlijk groot zijn). Een van de jonkies probeerde bij de mama te drinken, maar die moest er niks meer van hebben.


Het aanwerk voor de sugar shack is dit weekend gemaakt. We hebben de basis gelegd en egaal gemaakt.

De kippen komen af en toe eens kijken of er wat te halen valt;



Micky had een nieuw bedje voor Kibbels en Bitz gekocht. Ze hadden meteen door dat dit voor hun was.




Dat ligt lekker!