Ontmoeting

Het is leuk zoals bloggen en internet tot contacten kan leiden met mensen die je anders nooit zou ontmoeten. Een poosje geleden kwamen we er achter dat we zelfs van 2 dorpen in Limburg komen met alleen de Maas ertussen. Op zondag hadden we afgesproken met Ruud en Suzanne om te gaan lunchen bij Viva Taqueria. Het was erg leuk. Grappig zoals je al van alles van elkaar afweet zonder elkaar ooit gezien te hebben.
Niet te geloven, maar dit zijn de eerste Limburgers die we leren kennen die hier wonen.
Na de lunch gingen Ruud en Suzanne Cornell bekijken, en wij hadden nog wat boodschappen te doen.

Thuis gekomen zat er een vreemd kind op de bank: Bart wilde naar de kapper en Niels wilde ook wel mee. Voor het eerst gingen de grote en kleine broer samen op stap. Niels is goed kort gesnoeit! Zijn haren waren zeker 20-25 cm lang, nu nog maar 1-2 cm. Wat een verschil! Een foto mag ik hier toch niet zetten van hem, dus je moet het maar gewoon geloven.

Vandaag was het stralend weer. Zo mag het van mij blijven; overdag zon en 's nachts regen. Het lijkt wel of de tomaten, mais en bonen elke dag 10 cm groeien. Ik heb foto's gemaakt, maar blogger geeft me momenteel wat problemen en het lukt niet om ze te zetten. Dat volgt nog een keer.

Weer stil!

Na 5 weken hier zijn pa en ma weer vertrokken. Wat zal het stil zijn. Aan het begin van 5 weken lijkt het lang en denk je alle tijd te hebben, maar het is voorbij gevlogen! We kwamen nog tijd tekort, maar dan blijven er tenminste nog dingen over om te doen voor een volgende keer.
We hebben de nodige wandelingen gemaakt, en ook deze keer weer nieuwe plekjes ontdekt. Een ervan zelfs heel dichtbij, weer een gedeelte van het Finger Lakes trail.
Verder heeft pa veel geklust, geef hem maar een stapel hout! Van het oude terras was nog genoeg hout goed om plantenbakken, een bankje, en hekjes te maken. Ma heeft aan haar quilt gewerkt onder andere, en me zo verwent dat ik 5 weken lang geen was heb hoeven doen. Wel fijn als je van je werk thuis komt en het is klaar!
Tot volgende keer!

De derde

3 graduations in een jaar, waarvan 2 in een week zijn er een boel!
Gisteravond had Tim zijn diploma uitreiking. 's Middags moesten ze "oefenen", het zal wel moeilijk zijn om ze te leren hoe ze moeten lopen.

Thuis hadden we even een foto sessie. Let vooral op Tim's lach, die was moeilijk te krijgen want hij wilde helemaal niet op de foto!




Pa wel, en die wilde ook wel even de muts op;



De uitreiking was op Cornell in een grote sporthal. Het was vooral lang en heet!



De graduates komen binnen, een mooi moment.



Daarna werd het volkslied gezongen door het koor van de school. Als DaSom nog hier was geweest had ze hier ook mee gezongen.
En toen waren mijn batterijen van het fototoestel op. Gelukkig had ik nieuwe bij me... maar toen was het geheugenkaartje vol. Balen. Gelukkig konden pa en ma nog foto's maken en filmen.


Eentje van bovenaf.

We konden Tim niet vinden toen ze binnen kwamen, en het duurde zeker een kwartier eer ik hem in die massa zwart gevonden had.
Na het volkslied volgden de toespraken, een ervan was dezelfde leraar als Bart ook had bij zijn diploma uitreiking, en die DaSom had voor geschiedenis. Hij is wel populair dat ze hem elke keer kiezen om de toespraak te doen; de leerlingen kiezen dit.
Tegen de tijd dat de vierde persoon zijn toespraak hield luisterde er bijna niemand meer, die laatste was ook zo saai.

Hierna werden alle namen genoemd en kregen ze allemaal hun diploma. Dat duurde wel even voor 399 leerlingen! Er werd gevraagd om te wachten met applaus totdat ze allemaal het diploma hadden, maar er zat een groep naast ons waarvoor dit blijkbaar niet gelde. Jee, een kabaal elke keer als er een bekende van hun kwam. Op zich wel leuk dat ze zo enthousiast waren maar het hield de boel zo op, want ze moesten elke keer wachten tot het stiller was om de volgende naam te noemen.
De onvermijdelijke strandbal kwam bij de leerlingen tevoorschijn en werd rondgegooid. Het verschil tussen Bart's diploma uitreiking en die van de high school is aanzienlijk. Die van de high school meer uitgelaten en 'rowdy', die van het community college meer gedisciplineerd en serieus.
Een van de leerlingen kreeg een staande ovatie van de hele klas, het is een meisje met leukemie. Iedereen is daar wel mee begaan!




Tim krijgt zijn diploma.

Eindelijk was de laatste leerling aan de beurt, en werden de mutsen in de lucht gegooid. (dit was iets was ze bij het community college niet deden, ook waren er veel leerlingen van de high school die hun muts versierd hadden).

Na dit alles waren we allemaal gaar, want het was me toch heet in dat gebouw. Gauw de avondlucht in, en Tim gooide meteen zijn gewaad uit en had helemaal geen zin in nog meer foto's. Thuis was er taart, en toen was het het einde van weer een periode!

2 klaar, nog 1 te gaan

Nieuws is is dat Niels gisteren zijn laatste melktand is kwijtgeraakt. Eindelijk. Elke keer als we bij de orthodontist kwamen werd erop gehamerd dat die tanden eruit moesten, maar ik wilde niet nog eens geld uitgeven aan tanden trekken. Hij had een rij van 4 dubbele tanden die muurvast zaten en die hij met veel moeite eruit heeft kunnen wiebelen. Nu kunnen ze eindelijk verder met zijn beugel.

Zijn laatste schooldag was vandaag. De raporten zullen met de post komen, maar van aardrijkskunde wist hij zijn eindcijfer al. Hij had het heel goed gedaan, en dit was een les op high school niveau, die ook mee zal tellen voor high school. Ik ben wel trots op hem.

"Graduation" nummer twee zit er nu op. Niels had zijn "Moving up ceremony". Er wordt wel wat van gemaakt, alleen vond ik het te lang duren.
Hij zat te oefenen in ongeinterresseerd kijken ergens achteraan.



Alweer een periode afgesloten. Leuk om de kinderen te zien waar hij de basisschool mee heeft doorlopen, ze zijn bijna niet te herkennen, zo opgegroeid.
Op naar de high school.

Photo shoot

Allemaal bedankt voor de reacties op mijn vorige blog! Er zijn bekenden bij, maar ook mensen waarvan ik totaal niks wist. Ik verbaas me erover dat mensen die me niet kennen mijn verhaaltjes lezen! Toch wel leuk.
BTW, Guus, ik kan geen reacties meer achterlaten op je blog om een of andere reden.

We hebben met de kippen eens een photo shoot gehouden. Het kleinste kuikentje waar ik het laatst over had heeft het niet gehaald. Het dronk wel, maar at niet en piepte constant. Er was wat mis mee, en op dinsdag was het dood. De rest doet het supergoed. Bart heeft er 8 verkocht aan iemand op zijn werk, en 10 aan het buurmeisje. Nu hebben we nog 13 kleintjes over. Hiervan moeten er ook nog weg, het is te veel om te houden. We hadden er ook nog 2 meer gekregen dan besteld.

Dit was vrijdag:

Dit is een van de 5 Barred Rocks die nu zo'n 2 maanden oud zijn.


Dit is een Silver Spangled Hamburg.


Deze en onderstaande foto is een White Crested Black Polish. Ze hebben nu al zo'n grappig poefje op hun hoofd.




Single Comb Brown Leghorn


We hebben hokken gewisseld; deze Barred Rocks in het hok waar de oude kippen zaten, een afscheiding gemaakt voor de kleine babies, en de oude kippen in een ander hok. Die laatsten zijn helemaal niet blij met dit nieuwe arrangement! Bij elkaar zetten gaat nog echt niet, de haan zit de nieuwe kippen te pikken, en dan doet de rest het na. Als ze allemaal los zijn gaat het wel, dan kunnen ze zich uit de voeten maken.





Vandaag:



Even buiten spelen. Het blijft verbazen hoe hard ze groeien! Het is zo grappig om ze bezig te zien, het kippegedrag hoeven ze van niemand te leren. Eentje ving er voor het eerst een insect en de rest er achteraan om het weg te pakken.

Bart is echt gek met zijn kippen en Niels begint ook al in zijn voetstappen te volgen.

Vanmiddag hebben we gewandeld in Treman Park, en tot mijn verbazing wilden Bart en Tim ook wel mee. Ze vonden het ook wel leuk en op het eind vond Bart een slang. Die moest hij meteen vangen!



Ik weet nog toen we bij SUNY ESF (Environmental Science and Forestry) waren dat de professor tegen de groep zei "als je als kind altijd de salamanders en de kikkers thuis bracht, ben jij degene die we hier moeten hebben." Dat is Bart dus.

Anybody out there?

Ik heb hier geen teller op mijn blog, en heb geen idee hoeveel mensen dit lezen en wie dit zijn. Ik kwam er achter via een Nederlands verpleegkundige forum dat het er minstens 1 is waarvan ik helemaal geen idee had, ik neem aan dat het er meer zijn.
Dus....
Wie ben je? Hoe ben je hier terecht gekomen? Wat zorgt ervoor dat je terug komt kijken? Vooral de stille meelezers, laat eens een reactie achter.

Wandeling

Het is echt even wennen dat DaSom niet meer hier is. Je verwacht dat ze 's morgens gewoon boven komt om te ontbijten en met Niels naar de bus te lopen. Ze had een email gestuurd dat ze goed was aangekomen in ieder geval. Een erg lange reis!

Vanmorgen hadden we met een ex-collega, Connie, afgesproken. Dit is dezelfde collega die ik vorig jaar ingewerkt heb. Ze heeft nu een baan gekregen bij hospice, maar we hebben nog contact. Ze woont naast state land en het finger lakes trail. We hadden afgesproken om samen te gaan wandelen. Haar man ging ook mee, en we hebben samen een hike gedaan van zo'n 4 mijl. Het was heel mooi door de bossen. Connie kent heel veel vogels en hun zang en kon ons veel leren. Niet dat ik ze zal onthouden! We hebben veel bijgekletst, en pa en ma genoten van zo'n wandeling.
Op het eind van de wandeling kwamen we langs een groot huis, dat vroeger boerderij was. Een 83 jarige vrouw woont hier nog alleen, en Connie ging even met haar praten. Een aardig mens, ze was buiten in haar tuin bezig. Toen ze hoorden dat we Nederlanders zijn wist ze dat Nederland heel vlak was.





Tim had vandaag zijn allerlaatste dag op school. Maandag heeft hij examens gehad, en vandaag moest hij nog een presentatie van iemand anders beoordelen. Voor Engels heeft hij het "WISE"
programma gedaan. Dit betekend dat ze een zelfstandig project doen. 1 keer in de week moest hij naar de les, voor de rest moesten ze aan een project werken en hierover een dagboek bijhouden, en een essay schrijven wat ze geleerd hebben. Als laatste moesten ze dan een presentatie doen over het project. Tim had een video spelletje gemaakt. Dat was behoorlijk wat werk, maar hij heeft het klaar gekregen. Op vrijdag deed hij zijn presentatie, die werd door de leraar en een medeleerling beoordeeld, en vandaag moest hij iemand anders zijn presentatie beoordelen.

1 lesje dat hij geleerd heeft is dat met potlood geschreven pagina's van een dagboek niet goed scannen! Het moest vorige week ingestuurd worden per email, en hij wilde alles scannen. Helaas dus, dat was niet te lezen! Alles heeft hij over moeten typen! Een dagboek van januari tot en met juni! DaSom heeft hem toen wel geholpen, want hij had haar ook zo vaak geholpen met huiswerk zei ze.

Volgende week graduation en dan zit high school erop voor hem!

Even bijpraten

Er is even een beetje bij te schrijven.

Op vrijdagmiddag zouden we beginnen met de garageverkoop. We hadden de bordjes nog niet neergezet en de eerste klant stond al voor de oprit. Dat was een goed begin, maar voor de rest was het rustig. Ik heb in ieder geval veel bijgepraat met de buurvrouw.
's Avonds hebben we DaSom eens aangespoord om een begin te maken met inpakken. Ze had helemaal geen idee hoeveel werk het zou zijn. Ze is met 1 koffer gekomen, en had er deze week nog een bij gekocht. Ik wist dat het nog te weinig ruimte zou zijn om 1 jaar van spullen verzamelen in te doen.
Micky had een goede oplossing om alles te krimpen;


Kleren in een vuilniszak, stofzuigerslang erin om het vacuum te trekken en dan snel dichtknopen.

DaSom gaat een week eerder naar huis dan oorspronkelijk gepland, omdat ze anders haar broer misloopt. Die is in Korea maar gaat over een paar dagen weer terug naar San Diego naar de universiteit voor een zomercursus.

Zaterdag
Vandaag was echt de dag van de garage verkoop. Het liep best goed, en we hebben $45 verdiend. Ha, niet echt iets om rijk van te worden, maar het was wel leuk. Veel grote dingen en speelgoed verkocht, en alles heel goedkoop. Ik had ook wat planten, die liepen ook goed. Pa en ma vonden het leuk om eens mee te doen. De kinderen vonden dat ik alleen maar hun "childhood memories" verkoop.



DaSom was naar een verjaardagsfeestje geweest, en had afscheid genomen van haar vriendinnen. Ze had nog echt niet het gevoel dat ze zou gaan vertrekken. Ze vertelde dat ze gisteravond nog tot laat was bezig geweest met sorteren en pakken en een heel eind gekomen was. Ik vroeg of ze haar paspoort ook bij de hand had. OOOO ja! Dat was ze vergeten, het zat ergens in haar koffer in een klapper. Tieners :)

Zondag
Voor vaderdag had ik een Amerikaans "ontbijtje" klaar gemaakt. Het kadootje komt nog in de post.
Dan kregen we een telefoontje van de postdient in Elmira. Blijkbaar werken ze daar ook op zondag om de post te sorteren, en er was een pakketje voor ons aangekomen. Nee, niet pa's kado, maar onze kippetjes. Omdat het buurmeisje kippen wil, en mensen bij Bart's werk vragen om kippen van hem te kopen, heb ik gezegd dat hij er kon bestellen van McMurray. Hij was helemaal enthousiast en heeft een hele selectie gemaakt. Ik had ze pas morgen verwacht, maar dat werd nu al. Anders zouden ze morgen pas aankomen in Ithaca, en dat is toch wat lang onderweg voor de kuikentjes. Bart, Micky en ik zijn ze gaan halen. De sorteerplaats van de post bleek een grote loods te zijn waar we aanbelden. Iemand kwam ons halen en we liepen naar de plek waar de kuikens stonden. Je kon ze al van ver horen piepen. Er stonden zeker 6 dozen met kuikens, en een van die dozen was voor ons. Alleen Bart's gezicht zoals hij daar naar de auto liep met die doos was goud waard. Een glunderende lach, geweldig. Helemaal gek is hij op kippen.


De doos met kuikens. Zo zitten ze lekker warm bij elkaar.

Thuis heb ik de babykamer weer klaar gemaakt. Kuikens eten de eerste 24 uur van hun leven niet, maar die uren waren al voorbij en ze hadden grote honger en dorst. Om ze energie te geven deden we wat suiker in het water, en dan moet je de snaveltjes erin dompelen om ze te leren drinken. 1 van de kuikens bleef maar piepen, dat was tevens de kleinste. We hebben om beurten met hem in de hand gezeten om hem goed warm te krijgen en te kalmeren. Hij had wat geborgenheid nodig.


Zo klein!

's Middags kwam een vriendin van DaSom nog even langs om afscheid te nemen, en gefrustreerd heeft ze verder ingepakt. Niet alleen paste niet alles, maar het was te zwaar. 1 zak kleren voor het Leger des Heils, 1 zak vuilnis, en verschillende dozen voor recycling later had ze 2 koffers vol, en volgens de weegschaal binnen de 50 pounds die ze mee kon nemen. Haar oude koffer gaf nogal wat problemen, het slot ging kapot, maar met een extra riem van pa kon het dichtgebonden worden op hoop van zegen.
Wij gaven haar nog een foto album dat ik gemaakt had over haar jaar, en waar we allemaal wat ingeschreven hadden. Dat vond ze wel leuk.
's Avonds zijn we gaan uit eten. Eerst moesten er nog wat foto's gemaakt worden.


Ik zal weer de kleinste thuis zijn...




Na het eten hebben we even in Treman Park gelopen en met een frisbee gegooid. Het kampvuur dat we erna planden viel in het water en we hebben de film August Rush bekeken. Fijn met een happy eind.


Een familie foto in het park.

Maandag
Vanmorgen moesten we er vroeg uit, we zouden om half 7 vertrekken naar Syracuse. De kinderen moesten nog afscheid nemen van DaSom en dat gebeurde met half slaperige hoofden. Met wat moeite kwam er ook nog een halve omhelzing aan te pas. Daar zijn ze niet zo scheutig mee.
Alleen pa en ma gingen mee met ons naar het vliegveld. De rest moest werken of naar school, en Tim had examens dus dat ging echt niet om een dag te spijbelen.

Terwijl ik de auto ging parkeren bij het vliegveld had DaSom al ingecheckt. Ze stonden allemaal te lachen bij de balie. Het bleek dat de eerste koffer 51 pounds woog. Dat is dan $80 zei de persoon aan de balie. DaSom had geschokt gereageerd, waarop de man zei "Just kidding". Ze lieten de koffer gewoon doorgaan. De tweede koffer woog 48 pounds waarop de man "good job" juichte. Maar wacht even, zei de vrouw die erbij stond. Het gewicht was opeens 60 pounds. Bleek ze haar voet op de weegschaal te houden. Ze hielden wel van practical jokes vanmorgen! DaSom trekt zoiets wel aan met haar vrolijke lach.

Bij de gate hebben we nog heel even gekletst en toen kwam het afscheid toch echt. Ze wilde hier echt nog niet weg, het jaar is te snel gegaan. We hebben het droog gehouden, maar afscheid nemen is niet leuk! Ik kreeg nog een kadootje, de kaart moest ik lezen als ze weg was zei ze. Terwijl ze door de gate liep zwaaiden we nog een paar keer, en toen was ze weg. Wie weet of we haar nog een keer zien. Time will tell....

Aangezien het nog vroeg was zijn we naar de Carousel Mall gegaan, waar nog niks open was. Eerst koffie gedronken tot de winkels open waren en toen wat gewinkeld.

Wandelen en ER

Een stralende dag, niet zo heet vandaag. Vanmorgen hebben we eerst een wandeling gemaakt in Treman Park. Veel lange wandelingen hebben we nog niet gedaan vanwege de warmte, en dit was wel heel welkom om te kunnen doen. We hebben zo'n anderhalf uur fijn gelopen.





De ingang van Treman Park blijft mooi. Het heeft voor mij iets magisch, je stapt terug in de tijd. Miljoenen jaren historie liggen hier.

Dit weekend houden we samen met de buurvrouw een garageverkoop en vanmiddag hebben we alvast de spullen in haar garage gezet. Hopelijk komen er genoeg mensen een kijkje nemen. Ik heb het op graigslist gezet (een soort marktplaats), een advertentie opgehangen bij het tankstation in de buurt en we gaan bordjes zetten. Een advertentie in het reclameblad is niet gelukt. Ik had het vorige week ingestuurd, maar ze zeiden dat ze het niet op tijd gekregen hebben.
Iemand belde er op of we ook boeken en platen hebben. Ik had er niet eens een telefoonnummer bij gezet, maar internet staat voor niks!

Voor de rest van de dag hebben we wat in de tuin gerommeld. Als je tuintjes aanlegt heb je er ook veel werk mee, maar het is wel leuk om te doen. Voor mij heel ontspannend.

Micky kwam wat vroeger thuis dan normaal, en vertelde dat hij vanmiddag een tijdje "kleuren" had gezien. Hij dacht eerst dat het van de zon was, maar als hij zijn hand in zijn bovenste gezichtsveld hield kon hij die niet zien. Dat duurde zo'n 15 minuten en daarna was het weg, maar had hij wel hoofdpijn. Ik heb maar eens eerst zijn bloeddruk gemeten. Hij moest van de dokter een paar weken een dagboek bijhouden van zijn bloeddruk, vandaar dat we een bloeddrukmeter hebben. Zijn bloeddruk was veel te hoog; 191/114. Na wat overleg zijn we naar de eerste hulp gegaan. Het konden symptomen van een TIA zijn, wat een voorloper van een beroerte kan zijn. Bij de eerste hulp werd hij meteen ingechecked, en kreeg ook al snel een kamer toegewezen. Het kan daar ook wel eens anders zijn. Bijna iedereen kent me daar, het is wel even vreemd om er als "vrouw van de patient" te zijn.
Er werd bloed geprikt, een ECG gemaakt, en een CT scan van zijn hoofd gemaakt. Daarna was het wachten op de uitslagen. Alles bleek normaal te zijn. Zijn bloeddruk was ondertussen een stuk gedaald, nog te hoog, maar daar kan hij voor naar zijn eigen dokter.
De ER dokter dacht dat het een migraine aanval was geweest. Hij heeft zoiets nooit gehad. Het kan gebeuren door bepaalde veranderingen zoals weersverandering, of verandering in eetgewoontes. Dat past wel in het plaatje van vandaag: ander weer, en hij is vandaag met begonnen met een dieet!
Gelukkig maar dat alles goed was verder. We zijn er 3 uur zoet mee geweest, voor een ER bezoek vrij normaal. Hoe veel negatieve opmerkingen deze eerste hulp ook krijgt, voor ons was het positief.

Award

Met de woorden "This was the worst day of my life!" kwam Niels gistermiddag een uur te vroeg thuis. Dat hoor ik wel vaker, maar deze keer had hij het echt moeilijk gehad. Het bleek dat de brandweer op school was toen ze 's morgens aankwamen, en ze moesten ergens onder de bomen gaan zitten. Daar hadden ze anderhalf uur gezeten. Toen werden ze in de bussen geladen en naar de high school gebracht. Daar kregen ze te horen wat er aan de hand was: een airconditioner had gelekt en er was een walm in de school waardoor ze niet binnen mochten.
Op de high school hebben ze een tijd in een snikheet auditorium gezeten, ze hebben lunch gekregen en Niels zei, eindelijk ook een flesje water. Het was namelijk ergens achter in de 30C. Scholen hebben hier geen airconditioner, volgens Niels heeft alleen de lerarenkamer een airconditioner op zijn school.
Ik vroeg waarom hij Micky niet gebeld had om hem op te halen, maar hij zei dat hij het nummer even niet wist. Zelf was ik werken 's morgens.

's Avonds had DaSom een uitreiking van een "award", een of andere prijs. Samen met pa ging ik er naar toe, pa voornamelijk om te filmen. We kwamen net op tijd aan toen alle leerlingen die wat gewonnen hadden binnen kwamen. Het was in datzelfde superhete auditorium als waar Niels vanmiddag gezeten had. Het was wel afzien. Bijna 2 uur duurde het. De prijzen werden door verschillende mensen uitgereikt. Er waren studiebeurzen bij (niet misselijk om een 4 jaar studiebeurs te winnen!), en oorkondes. Er zijn veel prijzen ter nagedachtenis van bepaalde personen; families beginnen vaak "memorial award" ter nagedachtenis van hun gestorven familielid. Dan wordt er een prijs gegeven, bijvoorbeeld aan een leerling die goede leiderschap kwaliteiten heeft om maar wat te noemen.
DaSom won de "Frederic Chopin Award" voor haar inzet als pianiste van het koor. Ze was er heel blij mee, en wij zijn de trotse gastouders. Ze kreeg een certificaat en iets met haar naam erin gegraveerd.
Vorige week had ze tijdens het concert een kadobon voor ijs gekregen van de muziekleraar, en daarmee wilde ze ons na de uitreiking tracteren op ijs. Bij deze ijszaak, Purity, hebben ze het heerlijkste ijs, en na die hitte was het extra lekker.


Hm, met echte kersen!

We hadden nog een tijdje eer we Tim moesten halen bij de les in het centrum van de stad. Er is daar een winkelstraat voor voetgangers, zo'n beetje als in Nederland, alleen veel en veel kleiner. Er stond een bandje Ierse muziek te spelen. Wel leuk om dat op de achtergrond te hebben terwijl we zaten te wachten.

DaSom was haar telefoon weer verloren, en ze dacht dat het in een winkel was in deze winkelstraat waar ze vanmiddag geweest was. Helaas was alles al dicht. Ze zat er wel over in, vorige keer heeft ze de telefoon weer terug gekregen, maar het leek er niet op dat het deze keer weer zou gebeuren.
Vanavond belde haar vriendin echter op: ze had de telefoon in de auto gevonden! Zo, die is weer terecht. Ik zei tegen haar dat we haar als "lucky penny" moeten houden. Ze verliest zo veel dingen maar wonder boven wonder krijgt ze het weer terug. Het meeste tenminste. Dat geld dat uit haar broekzak gevallen is komt niet meer terug. Haar portemonnee had een eerlijke vinder op school terug gegeven. Haar IPod vond ik hier hangend aan een keukenkastje, de kabel was achter een knop blijven hangen en ze had het niet eens gemerkt dat het uit haar broekzak gevallen was. Haar horloge vond Bart na 4 maanden terug in een luie stoel. Helaas, haar sneeuwlaarzen zal ze niet terug krijgen, die zijn op school tijdens de gymles gejat omdat ze ze niet in haar locker gedaan had. Ik weet zeker dat ik nog wat vergeet, maar ze heeft hier in huis echt een reputatie opgebouwd om dingen te verliezen en ze wordt er door de jongens ongenadig mee geplaagd.

Vandaag was het weer een hete dag. We hebben het maar rustig aan gedaan, hoe is het mogelijk dat een dag toch zo voorbij vliegt. Vanmorgen eerst mijn auto weg gebracht, zodat de remmen gemaakt konden worden. Dan Micky naar zijn werk gebracht, en Tim en zijn vriendje naar school. Verder stond er voor de verandering eens niks op het programma, heerlijk niks te moeten.
Vanavond kwam eindelijk het onweer dat de hele dag dreigde en de temperatuur is meteen drastisch gekelderd. We kunnen weer rondlopen zonder meteen drijfnat van het zweet te zijn.

Rondje tuin

Vroeg in het voorjaar had ik binnen plantjes gezaait, en die kwamen mooi uit. Tomaten, paprika, hete pepers, en bloemen. In mei zette ik ze buiten om te harden. Het was al mooi weer, maar toen begon het opeens weer koud te worden. Op een nacht vroor het zelfs zonder dat er een vorstwaarschuwing op het weerbericht was geweest. De plantjes hebben er flink onder geleden, en voor de verdere koude nachten was het een gesleep met planten om ze binnen te zetten als het koud was, of ze af te dekken, en 's morgens weer buiten te zetten. De meeste planten hebben het overleefd en doen het nu heel goed.

Ik bedacht me dat de plantjes een beetje als kinderen zijn. Eerst breng je ze groot in een heel beschermde omgeving met warmte en liefde. In zo'n beschermde omgeving kunnen ze goed groeien, maar worden ze niet sterk. Ze moeten buiten wennen en harden om verder te kunnen groeien. Ze doen dit terwijl ze nog in hun eigen potje staan. Ze moeten nog altijd verzorgd worden en beschermd tegen extreme invloeden van buitenaf. Van tegenslag worden ze sterker, maar van sommige dingen kunnen ze dood gaan. Als ze dan goed sterk zijn kunnen ze in de grond gezet worden, wortel schieten en tot een grote gezonde plant uitgroeien. Een gedeelte heb je zelf in de hand, de rest is een flinke portie geluk.

We hebben dit jaar een paar tuintjes erbij gemaakt in het veldje naast het huis. Micky had van allerlei zaad gekocht, een beetje teveel. 100 uitjes heb ik gepoot! Die doen het wel erg goed.


Vooraan staan de uitjes (en knoflook, en een paar tomaten en paprika er tussen).

Dit jaar ben ik ook aan het proberen om een "3 zusters" tuin aan het maken. Dit is een oude manier van telen van de Iroquois indianen, waar je eerst mais plant, dan bonen om tegen de mais op te groeien, en squash rondom de mais om schaduw te geven aan de voet van de mais. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. De mais groeit in ieder geval en de rest zit in de grond.


De mais is al uit.
Achteraan staat een oude badkuip waar ik worteltjes in gezaaid heb. Met al de stenen in de grond groeien wortelen niet goed, dus dit is wel een oplossing.

Pa heeft van de oude planken van het terras een bak gemaakt, daar heb ik compost in gedaan, en de tomaten en paprika's doen het nu al goed. Pa heeft ook een hek gezet om het geheel om de hongerige diertjes weg te houden.

De tuin voor:


Ook hier staan wat tomaten tussen. Als je zaait heb je er altijd teveel.




2 planten hangen aan de waslijn, en ook hier tussen de bloemen staan tomaten, en zijn er bonen gezaaid.


Op het terras hebben we een paal gemaakt om nog 2 mandjes aan te hangen. Het staat mooi.

Vandaag was het zo warm! De mussen vielen van het dak, maar mijn plantjes schieten omhoog.

Concert

Gisteravond had DaSom haar laatste concert van het high school koor en de koren van de 2 middel scholen. Het was allemaal heel erg mooi! DaSom speelt de begeleiding voor het high school koor op de piano. Ze werd na afloop even in het spotlicht gezet en kreeg een kadobon. Wel leuk hoor. Ze is echt heel goed! Ze kan nu thuis vertellen dat ze een optreden in Amerika gedaan heeft.



Een filmpje; ik had er nog meer gemaakt, maar ze laden zo langzaam.



Tim had gisteravond zijn eerste college les in Engels. Midden in het concert moest ik even weg om hem te halen toen hij klaar was met de les. Zo ver ik hem kan uithoren was het wel goed bevallen. Hij heeft nog een stuk van het concert kunnen meemaken, maar het is aan hem niet besteed.

Vanmorgen had DaSom zich verslapen, maar af en toe zijn er nog spraakverwarringen. Ik had van haar begrepen dat ze het eerste uur les had en het tweede uur vrij, maar het bleek later de eerste twee uur vrij te zijn. Daar kwam ik achter toen we haar bij de school afzetten, nog net op tijd voor het eerste uur. Ach ja. Pa, ma, en ik wilden gaan wandelen en besloten naar Buttermilk Falls te gaan. Het was weer supermooi. Hoe vaak we ook in de parken komen, het blijft mooi.

We hebben rustig aan gelopen, en waren na een uurtje weer terug. Ik had om het middaguur een tandartsafspraak, en we hadden nog tijd genoeg. We zijn bij McDonalds koffie gaan drinken en hun lekkere yoghurt parfait gegeten. Er zat weer een groepje ouderen de politiek te bediscusieren.

Daarna nog even naar Lowe's voor wat dingen voor pa, en naar de tandarts. Nog nooit heb ik bij die tandarts zo lang hoeven wachten! Ik stond op het punt om een nieuwe afspraak te maken, maar toen riepen ze me naar binnen. De tandarts kijkt even, en het schoonmaakwerk wordt door een hygieniste gedaan. Deze tandarts is zo grappig, "niks kapot gemaakt deze keer?" vroeg hij. En hij had het over mijn "maturing teeth" en dat ik wel een keer nog 5 kronen nodig zal hebben. Dat laatste kan ik niet mee lachen, maar de rest wel.
De hygieniste had vanalles te vertellen. Het zou een goed gesprek geweest zijn als ik antwoord had kunnen geven :)

Nou, hoeveel foto's van watervallen kun je op je blog zetten?





Heel veel als je er 150 in de buurt hebt!

Dan nog maar een foto van pa en ma.... met een waterval op de achtergrond.

Droger

Nou, de droger is gearriveerd. Er was echter aan de mannen die hem kwamen brengen niet verteld dat ze de deur andersom moesten zetten. De scharnieren zaten aan de linkerkant, en ik wilde ze aan de rechterkant hebben omdat de deur anders tegen de deur van de wasmachine slaat. In de winkel hadden we al gezien dat de deur omgezet kon worden. Ze vonden het maar vreemd dat ik die deur anders wilde, maar toen ik liet zien waarom snapten ze het wel. Ze hadden echter nog nooit een deur anders gezet bij een droger, wel bij koelkasten.
Ze begonnen eraan, het is eigenlijk heel simpel, maar er bleek een ander onderdeeltje bij te horen dat besteld moest worden. Na wat gebel met de zaak is het besteld, het zal er tegen het einde van de week zijn. Eerst dachten ze dat het misschien wel $20 zou kosten, maar het blijkt toch maar $8 te zijn. Dan missen we nog de gebruiksaanwijzing, maar die kunnen we van de website halen. En ook de pootjes van de droger waarmee je hem rechtzet zijn vermist, maar die zullen ze op hun eigen kosten bestellen en eraan zetten als ze de deur komen omzetten.
Aangesloten is de droger ook nog niet, dat doen ze alleen als je een nieuwe "uitlaat" hebt. Er is niks mis met de oude buis nadat die schoon gemaakt was. Micky kreeg hem er echter niet aan met de oude klemmen, dus gaat hij morgen nieuwe halen. Poeh, het is wel moeilijk allemaal. Ik moet maar denken aan die fikse korting die we gehad hebben. Zolang het straks allemaal maar werkt. We kregen een paar telefoontjes van de winkel, en ik moet zeggen dat het wel goed afgehandeld werd.

Vanmiddag zijn we naar Taughannock Falls geweest. We hadden eerst Subway broodjes gehaald en gepicknicked. Bart werkt weer in het park, dus we brachten hem zijn lunch. Dat vond hij wel fijn. Het was behoorlijk koud bij het water, maar Bart had nog een jas in de auto liggen die ik gejat heb. Wel handig om ook een sleutel van zijn auto te hebben.
De kinderen hebben met een frisbee gegooid, en Pa, ma, Micky en ik zijn naar de waterval gelopen. Dat blijft altijd een mooie wandeling.