Happy 17!

Bij gebrek aan meer kaarsjes staan er maar 15 op in plaats van 17 :)

Ikke, de immigrant

Op het laatste jaar middle school doen de kinderen een immigratie project. Ze moeten dan een immigrant interviewen en er een werkstuk over maken. Als het klaar is wordt er een avond georganiseerd waar alle werkstukken bekeken kunnen worden.
Bart en Tim hebben dit al eerder gedaan, en mij ge-interviewd, en nu dan Niels ook. Ze hebben het wel extra gemakkelijk met hun eigen immigrant in huis!

Ik werd dit jaar door een leraar gevraagd om naar de school te komen en geinterviewd te worden door kinderen die geen immigrant konden vinden. Dat heb ik dus gedaan.
In het cafetaria van de shcool waren tafeltjes opgesteld met andere immigranten. Ik zag dat er nog een bordje op een andere tafel kwam te staan met "the Netherlands" erop. Wie zou dat kunnen zijn? Even later kwam deze mevrouw aan; het was de moeder van een lerares, en ik kende haar van het ziekenhuis waar ze een keer mijn patiente was geweest. Een hele aardige vrouw, en later hebben nog even kunnen kletsen.
Er waren verder immigranten uit Liberia, Taiwan, en Mexico.
Een van de leraressen op de school heeft pas een onderzoek gedaan om te zien hoeveel nationaliteiten er op school zitten, en kwam op 60!

4 leerlingen kwamen met mij om de tafel zitten en stelden mij dezelfde vragen die Niels me al gesteld had. Dit waren de standaard vragen die ze gekregen hadden. Ze vroegen me toch ook nog wat andere dingen. Ik had een paar fotoboeken meegenomen om te laten zien. Micky spaarde ooit ansichtkaarten, en die van Nederland had ik meegenomen. Ook had ik pepernoten meegenomen, die ze wel lekker vonden. Verder had ik wat foto's van Nederland uitgeprint die ze op hun poster kunnen gebruiken, en foto's van de dag dat ik Amerikaan werd.
De lerares maakte ook nog wat foto's van de leerlingen samen met "hun immigrant". Het was allemaal heel leuk om te doen!

Hierna heb ik even een paar uur flink geshopt! Ver ben ik echter nog niet gekomen, Alleen voor Micky en DaSom ben ik klaar. Heel vreemd, ik had in 2 verschillende winkels wat gekocht, en toen het later narekende was het even puzzelen. Allebei de bedragen waren namelijk $64.79. Het duurde even eer ik doorhad dat ze me niet dubbel gerekend hadden, maar dat het echt hetzelfde bedrag in 2 winkels was!

Vanavond kwam Micky thuis met het bericht dat hij wat gewonnen had. Hij had een online onderzoek ingevuld over het vliegveld van Ithaca. Er zou een lotje getrokken worden en de winnaar krijgt een vliegticket van $500. Hij werd gebeld; hij is winnaar! Behalve wat dollars met krasloten heeft hij nog nooit wat gewonnen, dus dat is wel leuk. Ze zullen zijn foto komen maken en dat zal in de krant komen.
Eens kijken waar hij naar toe zal gaan!

Bowlen

Eigenlijk was het de bedoeling dat we vandaag naar de film gingen, maar er was niks wat de kinderen echt willen zien. Van Petra kreeg ik de tip dat August Rush een goede film is. Lijkt me ook wel, maar zoals ik al verwachtte kreeg ik een ferm "No" van Bart. Ik stelde Bee Movie voor, die lijkt me ook wel leuk, maar werd met een "Stupid!" door Tim en Niels afgekeurd. Toen stelde ik voor om te gaan bowlen, dat hebben we lang niet gedaan. Iedereen vond dat goed, dus dat hebben we gedaan. Het was heel leuk! Wat ook leuk was dat ik eens een keer in de top 2 en 3 eindigde. Gewoonlijk zit ik ver achter Micky en Bart.

Niels

Bart rolt echt keihard.

Plop ging die bal van DaSom. Ze had al lang niet meer gebowld. De zijkanten langs de bowling baan kunnen omhoog, maar we mochten het niet doen: DaSom was er te groot voor, en het was alleen voor kinderen bestemd. Het ging echter steeds beter.

Kijk en naar die score. De hele tijd stond ik voor, toen gelijk met Bart, en toen... won Bart met 2 punten!

Kijk eens naar Tim's score; 4 strikes! Maar ook een boel "gutter balls", ballen in de goot.


Micky rolt de laatste bal.


De eindscore. Tim won met 2 punten van Micky. Trots dat hij was.

Een vroege Thanksgiving

Gisteren had ik een lekkere vlaai gemaakt, een Limburgse vlaai nog wel. Ik was er wel trots op hoe goed het gelukt was, want zo vaak maak ik die niet. Eigenlijk was hij bedoeld voor Thanksgiving, maar toen Bart gisteravond thuis kwam had hij zo'n zin in een stukje. Vandaar dat er op de foto al een hap uit is. Toen moest ik zelf natuurlijk ook een stukje proberen!



Vandaag was de temperatuur zo lekker dat ik nog wat in de tuin heb kunnen werken. Er was nog heel wat oude planten op te ruimen. Nu is dat toch klaar.

Aangezien ik morgen met Thanksgiving moet werken vierden we het hier vandaag. Micky is altijd degene die de kalkoen klaar maakt, en ook nu smaakte die prima.





Lekker eten!


Het is gewoon fijn om met het gezin bij elkaar te zijn. Al is Bart niet ver weg en komt hij ieder weekend thuis, het voelt zich weer compleet aan als hij er ook is.

Vanavond hebben we Kolonisten van Catan gespeeld, heel leuk. Dat spel heb ik hier trouwens nog nooit in de winkel zien liggen. Leuk om zo samen met de jongens te spelen.

Aan iedereen die het viert, een hele fijne Thanksgiving morgen!

Alweer tandarts :(

Zo zag het er vanmorgen uit, de eerste echte sneeuw die de halve dag bleef liggen.

Zo'n 3 weken geleden had ik een nieuwe vulling in een kies gekregen, en dat bleef maar pijn doen. Een dikke week later ben ik er mee terug gegaan, en heeft de tandarts een stukje van de vulling afgehaald; het zou te hoog zitten en dan met bijten pijn doen. Eigenlijk kon ik moeilijk aangeven of het deze tand was of een andere die pijn deed, aangezien mijn hele rechterkant van het gezicht pijn deed. Het zou nog een tijd gevoelig blijven volgens de tandarts.
Ik ben pijn blijven houden, en het is nu duidelijk dat het een andere tand dan die pas gevulde de boosdoener is. In december had ik al een afspraak gepland, maar vanmorgen besloot ik dat ik zo lang toch echt niet wil wachten. Ik heb de laatste weken meer Tylenol (een soort Paracetamol) geslikt dan voorheen in mijn hele leven. Dus vanmorgen gebeld, en ik was verrast dat ik vandaag al meteen terecht kon.

Dus vanmiddag zat ik weer in die tandartsenstoel, voor de derde keer in 3 weken. Er werden rontgenfoto's gemaakt, en er blijkt een barstje naast een vulling te zitten. Dit is een witte vulling, en dr S. wordt weer bedankt (zie blog van 30 oktober). Het is namelijk een vulling die maar 10-15 jaar mee gaat, terwijl een gewone vulling zeker 30 jaar mee gaat. Als hij toen een gewone vulling gedaan had was er nu waarschijnlijk niks aan de hand geweest. Het echt slechte nieuws is dat de vulling zo groot is dat er niks meer te redden valt, en nu een kroon op de tand moet. Dat zal eind december gebeuren, en ondertussen heb ik peniciline gekregen. De pijn komt waarschijnlijk van een ontsteking. Maar goed dat ik niet gewacht heb dan, want dat zou alleen maar erger worden.

Terwijl ik vanavond in de klas zat was de Tylenol uitgewerkt. Ik hield het een tijd vol, maar toen vroeg ik aan Deb die naast me zit of ze niet toevallig wat Tylenol bij zich had. Dat had ze ook nog, gelukkig. Ik zei dat ik altijd op haar kon tellen. Ja, zegt ze, "for the drugs!"

Scholen

Op vrijdagavond kreeg DaSom een telefoontje dat haar grootvader 3 dagen geleden plotseling overleden is. Hij was al in slechte toestand, en had zijn heup gebroken en was geopereerd, maar heeft waarschijnlijk een longembolie gekregen. DaSom was er natuurlijk helemaal overstuur van. Haar ouders hadden het haar niet eerder willen zeggen, pas toen hij begraven is hebben ze het haar verteld. Op zaterdagmorgen heeft ze naar vluchten naar Korea gekeken, en we vonden wel wat, maar na nog een telefoontje naar huis werd dat plan geschrapt. Haar ouders willen niet dat ze even op en neer komt. Het is even heel moeilijk voor haar om niet bij haar familie te zijn, Korea is niet langs de deur en nog verder weg dan Nederland van hier.
Ik vroeg haar of er een of ander ritueel was wat ze kon doen voor haar grootvader; dat had ze al gedaan. Ook vroeg ik haar om in haar dagboek goede herinneringen op te schrijven die ze aan hem heeft. Ook dat had ze al gedaan. Ze zit op de goede weg om het te verwerken. Gelukkig heeft ze hem 6 dagen geleden nog aan de telefoon gehad, en ook dat helpt.

Gisteren was het een dag van veel huilen, vandaag ging het weer. Vanmiddag is ze op een rondleiding op Cornell universiteit geweest. Blijkbaar is Cornell heel bekend in Korea, eigenlijk niet niet zo vreemd als je ziet hoeveel Aziaten er daar op school zitten. Ze had de rondleiding leuk gevonden.

Dat het Koreaanse onderwijssysteem heel anders is dan hier had ik al eerder in de gaten. Na wat zoeken op internet kwam ik wat sites tegen die het goed uitleggen. Het beste artikel vond ik dit stuk. Het legt de verschillen goed uit.
Van DaSom hoorden we dat je als Engels sprekende flink geld kunt verdienen: ouders betalen een Engels sprekende om met hun kind te praten. Je kunt er $500 per maand verdienen door 1 uur per dag Engels met het het kind te praten. Als je dat een hele dag doet met verschillende kinderen zit je goed.
Ook horen we van haar hoe streng het is; bijvoorbeeld als ze te laat komen op school moeten ze wc's poetsen. Ze moeten heel veel uit het hoofd leren, en toen ze klein was studeerde ze piano. Ze moest dan elke dag 6 uur oefenen, en dat als 10 jarige, naast het gewone schoolwerk. Als 13 jarige is ze daarom met piano gestopt, maar nu heeft ze er weer plezier in. Er zit nu geen moeten meer achter.

In het begin van het schooljaar toen DaSom bij de school counselor haar lessen uitkoos vroeg de couselor mij of ze hier maar voor 1 jaar zou zijn. Ik zei ja, want dat is wat zo'n uitwisselingsprogramma is. De counselor keek me aan en vroeg "Are you sure?" Ja, zeker. Ik vond het een vreemde vraag, maar die counselor heeft misschien meer meegemaakt.
Al snel hierna begon DaSom te praten om naar een Amerikaanse universiteit te gaan. Ze wist nog niet zeker of ze high school in Korea af zou maken, of nog een jaar naar een high school in Amerika zou gaan. Aha, ik begon de opmerking van de counselor te begrijpen.

Ondertussen is ze er over uit dat ze nog een jaar high school in Amerika wil doen, al heeft ze geen idee hoe ze dit aan moet pakken. Er zijn prive high schools waar je ook kunt wonen, er zijn community colleges waar een buitenlander zijn high school kan afmaken, en de familie heeft vrienden buiten New York wonen waar ze eventueel terecht kan. Maar goed dat ze dit jaar junior is in school (het een na laatste jaar in high school), anders had ze volgend jaar waarschijnlijk nergens als senior (laatste jaars) terecht kunnen komen.

Ik kan haar hier niet mee helpen, dat moet ze zelf met haar familie uitzoeken. Ik heb haar alleen gezegd dat ze nu moet beginnen met zoeken, want ze dacht dat volgend jaar nog tijd genoeg zou zijn. Ze heeft haar vader ook aan het zoeken gezet. Haar ouders vinden het goed dat ze dit doet. Ze hebben gigantisch veel over voor het onderwijs van hun kinderen! Haar broer zit op een talencursus in San Diego en begint in januari met universiteit. Haar ouders hebben momenteel allebei hun kinderen in Amerika!

Inspectie

Vandaag had ik alweer een vergadering op mijn werk, en de Joint Commission was er nog steeds voor hun inspectie. Van de manager hoorde ik dat het allemaal goed gaat. Je moet zo goed al je documentatie in orde hebben, want als het niet opgeschreven staat is het niet gedaan. Een voorbeeld hiervan is hoe we pijn bij patienten raporteren. We schrijven op waar de patient pijn heeft, de patient geeft er een nummer aan op een 1 tot 10 schaal (0= geen pijn, 10 is de ergste pijn) wat we opschrijven, we geven de pijnmedicatie en moeten binnen een uur weer checken of het geholpen heeft en weer opschrijven. Het klinkt omslachtig, is het ook, maar we hebben er een gemakkelijk formulier voor. Het is een van de dingen waar het ziekenhuis aan werkt om het proces te verbeteren, en Joint Commission vindt er nogal wat fouten in. In ieder geval kunnen we ook laten zien hoe we eraan werken om het te verbeteren.

Gisteren werkte ik, en bekeek een Joint Commission inspecteur het dossier van een van mijn patienten. Ik moest daar ook bij zijn, en was best nerveus, maar het viel gelukkig mee. Alles was in orde, en ze vroeg geen moeilijke vragen. Het was nog vroeg in de ochtend, en dan ken je je patienten nog niet zo goed. Ze vroeg voornamelijk waar je de info zou kunnen vinden, en dat kon ik haar laten zien.
Ik zal blij zijn als we volgende week zonder de "Joint" kunnen werken!

3 in de rui

Vandaag even wat heel anders: opeens zijn alle 3 onze kippen in de rui. Allemaal tegelijk hebben we nog niet meegemaakt. Ze zien er niet uit! Het moet ook best wel koud zijn voor hun 's nachts. Tevens is dit einde legseizoen voor hun. Ze hebben nu al hun energie nodig voor de winter.


De nieuwe veren komen wel weer snel in.









Ze komen altijd zo snel aangerend als ze de achterdeur horen. Vaak krijgen ze dan wat lekkers te eten, zoals hier broodkruimeltjes.

Maandag

Na een drukke maandag wordt het nu hopelijk wat rustiger. Er stond gisteren heel wat op het programma, maar er vielen onverwacht een paar dingen af.
's Morgens was er eerst "skills day" op onze afdeling. Een paar keer per jaar worden er korte lesjes gegeven en moet je sommige dingen laten aftekenen. Ik denk dat dit hele gedoe beter geregeld kan worden. Nu worden er maar verschillende dingen uitgepikt die we moeten kennen, en alles wordt op 1 dag gedaan. Als je net op die dag niet kunt komen kun je het ook niet afgetekend krijgen. Ik gaf de les over thorax drainage. Nu is dat iets dat op een afdeling interne wel voorkomt, maar lang niet zo veel als bijvoorbeeld een chirurgische afdeling. Daarom heb ik zelf alles nog eens goed na moeten lezen.
Het was de eerste keer dat ik zo'n les gaf, die overigens maar heel kort hoefde te zijn. Het ging heel goed, en ik had er wel plezier in. Ik kon alle vragen beantwoorden, en dat vond ik toch ook een plus.

Wat wel stresserig was; Joint Commission was er! Dit is de organisatie die de ziekenhuizen inspecteerd en goed moet keuren. We zitten al sinds begin oktober te wachten op hun bezoek. Voorheen kwamen ze op een geplande tijd, nu komen ze overwacht. Je moet altijd je zaakjes in orde hebben, niet alleen voor zo'n inspectie, maar zo werd er nog gauw even rond gekeken alles er wel netjes uit zag.
Later in de ochtend hoorde ik dat ze op onze afdeling waren, en wie pikken ze eruit om vragen te stellen? De nieuwste verpleegkundige, die ik pas ingewerkt heb, en die pas een week met haar orientatie klaar is. Wat zal dat stressen zijn geweest voor haar. Ik heb nog niet gehoord hoe het gegaan is.

Na de skills day zou er een vergadering zijn, maar dat is niet door gegaan. Ik kon naar huis; de kinderen hadden vrij. Niels was een beetje ziek en was thuis gebleven, en Micky was met Tim en DaSom naar een open huis op SUNY Cortland. Een tijd later kwamen ze thuis, maar Tim had niks aan deze school gevonden.

Ik moest gauw genoeg weer weg, dit keer naar de tandarts. Mijn tand die pas gevuld is blijft pijn doen, en de tandarts heeft een stukje van de vulling afgevijld. Jee, wat was dat gevoelig. Hij zegt dat het nog een paar weken gevoelig zal blijven, en dat hij een kroon of wortel behandeling probeert te voorkomen. Dat hoop ik dan maar!

Hierna kon ik naar mijn les. Vanavond had groep nummer 2 hun presentatie. Dit ging over "lateral violence" in de verpleging. Hier een kort artikel hierover. Het is niks nieuws, iedereen maakt het mee. Afbrekende opmerkingen bijvoorbeeld. Dat ik een opmerking "weet je dat nog niet, en je bent een 3e jaars leerling" 26 jaar later nog weet, en precies weet wie het zei. Dat zegt toch wel hoe diep zoiets kan gaan. Verpleegkundigen die elkaar of leerlingen afbreken, of artsen die verpleegkundigen verbaal te lijf gaan, je maakt het allemaal mee. Ik moet zeggen dat het nu stukken beter is dan vroeger.

De presentatie die de groep deed was fantastisch! Zo goed dat we het er allemaal mee eens zijn dat ze hier iets mee moeten doen. Behalve een powerpoint hadden ze 5 korte filmpjes gemaakt met hun collega's, allemaal nagespeelde situaties die helaas echt voor komen. De eerste stap is om iedereen bewust te maken van hun gedrag voordat je er wat aan kunt doen. Zo hadden ze bijvoorbeeld een situatie gefilmd waar een groep zit te roddelen over een nieuwe verpleegkundige, dan komt ze binnen en is het opeens stil op de kamer. In een andere situatie wordt een nieuwe verpleegkundige de grond in geboord als ze iets nieuws voorsteld. Weer een andere situatie is waar een arts schreeuwt en de verpleegkundige incompetent noemt, en dat waar de "patient" bij is.

Na hun presentatie hadden we een hele goede discussie over het onderwerp. Iedereen had wel wat te vertellen wat ze meegemaakt hebben.

Ik vindt dat we met onze presentatie over de generaties ook iets moeten doen, maar deze groep moet zeer zeker iets moeten doen met die van hun!

Concert

Vandaag had DaSom de hele dag een muziekfestival. Het werd op Ithaca College gegeven, en het was een comptetie van componisten. Er waren nieuwe composities ingestuurd die de verschillende koren van de high schools uitvoerden, en aan het eind werd de winnaar bekend gemaakt. De hele dag waren er verschillende repetities, en vanavond werd het concert gegeven. Het was erg mooi, hoewel koormuziek niet zo mijn soort muziek is.

Toen ik het gebouw binnen liep zag ik Teresa, een goede kennis die ik al lang niet gezien had. Zij was ook alleen, dus we zijn bij elkaar gaan zitten en hebben honderduit gekletst tijdens de pauzes. Er was veel bij te praten over onze opgroeiende kinderen!

DaSom speelde de begeleiding op de piano voor het Ithaca High School koor, en ze was erg goed! Ik had haar zelfs nog niet horen spelen, ze oefent altijd op school. Later zei ze hoe nerveus ze was, en hoeveel fouten ze gemaakt had. Nou, daar merkte ik niks van. Haar eerste concert in America zit erop!


De foto's zijn wat minder, helaas.

Het laatste lied was Santus van Verdi's Requim, gezongen door alle koren bij elkaar op het podium.

Testen

Op dinsdag waren de plaatselijke verkiezingen, het dorp is hier flink verdeeld over de "issues". Bijna was ik vergeten om te gaan stemmen. Toen ik laat na mijn werk thuis kwam ben ik toch nog maar even terug gereden naar de school waar gestemd kon worden. Lekker ouderwets nog. Een paar oude dames zitten achter een tafel en zoeken je naam op in een groot boek. Ik moest mijn naam verschillende keren hard roepen tegen hun en spellen. Bij de naam staat een kopie van je handtekening, en die wordt gecontroleerd tegen de handtekening die je zet. Legitimatie hoef je niet te laten zien. Hier nog geen elektronische stemapparaten, maar zoiets.
Aan de hendel trekken om de gordijntjes dicht te doen, en dan knopjes omlaag zetten om op je kandidaten te stemmen. "Mijn" candidaten hebben gewonnen.

Woensdagavond hadden we een examen in Health Assessment, en mijn 4.0 GPA (grade point average, 4.0 is het hoogste dat je kunt hebben) is naar de knoppen. Het is toch al raak of missen met een examen, en hier stonden wel zo veel gedetaileerde vragen in dat ik er niks van gebrouwen heb. Heel veel vragen over harttonen, toch al een moeilijk onderwerp. Ik had 23 van de 65 vragen fout! De hele klas had het niet goed gedaan. Die hele les had zo goed kunnen zijn, met een andere manier van les geven. Deze man mag dan wel heel goed zijn in zijn onderwerp, maar voor mij en velen met mij werkt deze manier van les geven niet. Hij heeft een van de eerste boeken over health assessment voor verpleging geschreven, en heeft verder een hele reeks boeken op zijn naam staan. Een beetje een beroemdheid dus.
Nu is hij een paar weken op vakantie, wij kunnen lichamelijk onderzoek op elkaar oefenen en dan hebben begin december een examen waar we een compleet lichamelijk onderzoek op een persoon doen. Micky zal mijn proefpersoon zijn.

Ieder jaar moeten we onze Basic Life Support (reanimeren) vernieuwen, en dat heb ik vandaag gedaan. Dat boek had ik nog niet eens open gehad, maar het ging toch goed. Wel even mijn geheugen verfrissen hoeveel hartmassage vs. beademingen je moet doen; het is in de loop van de jaren vaak veranderd en elke keer moet je weer wat anders onthouden. Nu is het voor volwassenen 30:2, kinderen en babies 30:2, behalve CPR met 2 mensen, dan is het voor kinderen en babies 15:2. Ook zijn er veranderingen wat te doen als iemand stikt. Je doet eerst de Heimlich, maar als iemand dan bewusteloos wordt doe je compressies op de borstkast. Vroeger was dat op de buik duwen. Vroeger moest je ook een "blind finger sweep" doen, met de vinger door de mond om een obstructie eruit te halen. Nu mag dat niet meer, maar moet je in de mond kijken, en als er wat in zit eruit vissen.
We hebben goed kunnen oefenen, en dat is weer klaar voor een jaar.

Dan zit er voor mij nog een reisje in het verschiet. In december ga ik een weekje naar Nederland :) Ok, ik weet dat ik een warmere tijd uit zou kunnen kiezen, maar ja. Het iets leuks om naar uit te kijken.

Presentatie

Pfff, onze presentatie 'Managing Generational Diversity' zit erop en het was goed gegaan! Onze groep was de eerste, dus we hadden ook nog eens minder tijd om voor te bereiden. Elke week is er een groepje aan de beurt.
Om de beurt praatten we zo'n 20 minuten, ik ging als eerste, dan was ik er tenminste vanaf. Mijn stukje ging over 'wat zijn de 4 generaties en wat zijn de kenmerken'. Ik zal onze hele power point hier een keer neerzetten, maar ik moet eerst mijn plaatjes eruit halen. Er zit wat tussen wat ervoor zorgt dat iemand anders het niet kan openen. Plus ik zal wel totaal illegaal bezig zijn geweest door zo veel plaatjes te kopieeren van het internet, maar het was zo leuk om te doen. Zo had ik voor iedere generatie wat dingen eruit gepikt waar ze mee opgegroeid zijn.
Ook de 'Generational Jeopardy' was een succes. We hadden allemaal vragen gemaakt die met de generaties en management te maken hadden. De klas werd verdeeld in 2 teams, en het was een leuke competitie. De winnaars mochten als eerste de prijzen uitzoeken, bijvoorbeeld de wierookstaafjes (iets uit de jaren 60).

Hoewel het best stresserig was om alles binnen zo'n korte tijd in elkaar te zetten, was het ook heel erg leerzaam. Ik had geen idee hoeveel er over diversiteit van de generaties geschreven is, en wat de effecten op de verpleging zijn.

Voor wie interesse heeft in wat artikelen; hier een kort artikel, en hier heel goed uitgelegd. Hier nog een goed artikel met goede uitleg.

School bezoekje

Gisteren zijn we een kijkje gaan nemen op Binghamton University. De hele familie ging mee; Bart is een tranfer student, Tim een freshman, en DaSom heeft grote interesse om in de VS naar een universiteit te gaan. Ze hebben er biologie, wat Bart waarschijnlijk wil doen, en computer techniek wat Tim wil gaan doen. We waren net op tijd om 10 uur daar, en konden meteen met nog zo'n 100 mensen in een zaal naar iemand luisteren die van alles over de universiteit vertelde. Dat duurde zo'n uur, en daarna kregen we in groepjes een rondleiding. Het meisje dat onze rondleiding deed vertelde heel goed, en gaf veel informatie. Er waren veel dingen die ons wel aanspraken. Alleen een beetje jammer dat we er op een zaterdag waren, het was er doods zo vroeg. Dan slaapt nog iedereen! We liepen een rondje campus en kregen verschillende gebouwen van binnen te zien. Ze liet ons ook een van de dorms zien. Deze was een suite; 3 2-persoon slaapkamers met 2 badkamers en een gezamelijke ruimte. De freshmen komen in een gebouw met alleen 2-persoons kamers met een badkamer op de gang. Ik denk dat Bart op TC3 heel erg verwend is met zijn 1-persoons kamer! Dat zal nog wennen zijn om dat op te geven.
Bart en Tim lijkt de school wel wat. Niels vond het ook wel een goede school, want "ze hadden er goede cafetaria". Heerlijk toch!
DaSom viel het op hoeveel Koreanen er waren, en dat er een Koreaanse krant lag. Ja, die Koreanen zitten overal!

Bart kreeg het advies om zich pas in januari aan te melden als tranfer student, Tim kan zich nu aanmelden en krijgt dan in januari te horen of hij aangenomen is. Hij weet niet waar hij zich verder nog aan zal melden, maar op dinsdag gaan ze naar SUNY IT in Utica met zijn computerklas. Vandaag heeft hij zich maar meteen in Binghamton aangemeld. Het advies werd gegeven om dit via "Common Application" te doen. Veel universiteiten maken hier gebruik van. Je vult 1 online formulier in en dat kan naar verschillende universiteiten gestuurd worden die hieraan meedoen.
Het was best een karwei voor hem om het allemaal goed in te vullen, maar gelukkig had hij het essay al klaar. Dat was iets wat hij voor Engelse les gedaan had, en hiervoor bruikbaar was. Altijd goed voor Tim als hij zich werk kan besparen.
Nu nog zien welke scholen hij verder interesse heeft! Je kan niet op maar 1 school gokken dat je aangenomen wordt. Ongeveer 1 van de 10 aanmeldingen in Binghamton worden aangenomen.

Kalende kip

Bitz op haar plekje bij Niels.


Het lijk wel of er een gevecht heeft plaatsgevonden in het kippehok, overal veren:



Maar nee, het is deze dame in het wit die in de rui is:


"Molting" heet dat. Zo'n 1 keer per jaar ver-veert een kip, meestal in het najaar. Eens kijken of ze helemaal kaal wordt. Brr, wel koud voor haar.
Op de achtergrond kijkt Goliath de haan toe, hij is de beschermheer van zijn harem! Kom niet in de buurt van de kippen, want hij valt aan. Hoewel hij lang niet zo erg is als sommige andere hanen die we gehad hebben!

Sterrewacht

Een stralende dag vandaag! Vanmorgen eerst het huis onder handen genomen, en daarna met de hondjes gaan lopen. Micky had vrij genomen, en later hebben we samen ook nog een stuk gelopen. Het was best koel, maar van zo'n zonnetje moet je genieten.
Vanmiddag heb ik alle bloembakken leeg gehaald en opgeruimd. Alleen de vlijtige liesjes waren dood, de rest van de planten leefde nog. Jammer om ze dan weg te doen, maar het zou toch niet lang duren eer die ook bevriezen. Gewoonlijk is alles tegen deze tijd allang bevroren, dit jaar hebben we pas deze week een strenge nachtvorst gehad.

Al heel lang wilde ik nog eens naar het Fuertes Observatory, een sterrewacht te gaan. Jaren geleden ben ik er eens geweest met de kinderen. Ik vond het toen zo geweldig dat je Saturn met de ringen kon zien door de telescoop. De sterrewacht is alleen op vrijdagavond open voor het publiek, dus het is wachten op een heldere avond, en dan moet je er net aan denken om te gaan. Aangezien Niels momenteel astronomie leert bij zijn aardrijkskunde leek het me wel leuk om nu te gaan. Niels dacht daar anders over, en ik kreeg hem en Tim maar met moeite mee.
We hebben een sterrencluster gezien, M13, hoewel lang niet zo goed te zien als op deze foto. Dat was met een kleine telescoop. Met de grote telescoop hebben we komeet Holmes gezien, een komeet die een paar weken geleden plotseling helderder is gaan schijnen. Het was niet zo indrukwekkend om te zien als Saturn, meer een grote witte vlek, maar het idee om zoiets te zien dat zo ver weg is vindt ik wel mooi. Er is wel meer voor nodig om Tim en Niels enthousiast te maken, maar goed. Onderweg hebben ze wel de hele tijd over allerlei ruimte en sterrendingen zitten praten. Niels weet er erg veel van, en heeft al langer een interesse voor astronomie.