Scholen

Op vrijdagavond kreeg DaSom een telefoontje dat haar grootvader 3 dagen geleden plotseling overleden is. Hij was al in slechte toestand, en had zijn heup gebroken en was geopereerd, maar heeft waarschijnlijk een longembolie gekregen. DaSom was er natuurlijk helemaal overstuur van. Haar ouders hadden het haar niet eerder willen zeggen, pas toen hij begraven is hebben ze het haar verteld. Op zaterdagmorgen heeft ze naar vluchten naar Korea gekeken, en we vonden wel wat, maar na nog een telefoontje naar huis werd dat plan geschrapt. Haar ouders willen niet dat ze even op en neer komt. Het is even heel moeilijk voor haar om niet bij haar familie te zijn, Korea is niet langs de deur en nog verder weg dan Nederland van hier.
Ik vroeg haar of er een of ander ritueel was wat ze kon doen voor haar grootvader; dat had ze al gedaan. Ook vroeg ik haar om in haar dagboek goede herinneringen op te schrijven die ze aan hem heeft. Ook dat had ze al gedaan. Ze zit op de goede weg om het te verwerken. Gelukkig heeft ze hem 6 dagen geleden nog aan de telefoon gehad, en ook dat helpt.

Gisteren was het een dag van veel huilen, vandaag ging het weer. Vanmiddag is ze op een rondleiding op Cornell universiteit geweest. Blijkbaar is Cornell heel bekend in Korea, eigenlijk niet niet zo vreemd als je ziet hoeveel Aziaten er daar op school zitten. Ze had de rondleiding leuk gevonden.

Dat het Koreaanse onderwijssysteem heel anders is dan hier had ik al eerder in de gaten. Na wat zoeken op internet kwam ik wat sites tegen die het goed uitleggen. Het beste artikel vond ik dit stuk. Het legt de verschillen goed uit.
Van DaSom hoorden we dat je als Engels sprekende flink geld kunt verdienen: ouders betalen een Engels sprekende om met hun kind te praten. Je kunt er $500 per maand verdienen door 1 uur per dag Engels met het het kind te praten. Als je dat een hele dag doet met verschillende kinderen zit je goed.
Ook horen we van haar hoe streng het is; bijvoorbeeld als ze te laat komen op school moeten ze wc's poetsen. Ze moeten heel veel uit het hoofd leren, en toen ze klein was studeerde ze piano. Ze moest dan elke dag 6 uur oefenen, en dat als 10 jarige, naast het gewone schoolwerk. Als 13 jarige is ze daarom met piano gestopt, maar nu heeft ze er weer plezier in. Er zit nu geen moeten meer achter.

In het begin van het schooljaar toen DaSom bij de school counselor haar lessen uitkoos vroeg de couselor mij of ze hier maar voor 1 jaar zou zijn. Ik zei ja, want dat is wat zo'n uitwisselingsprogramma is. De counselor keek me aan en vroeg "Are you sure?" Ja, zeker. Ik vond het een vreemde vraag, maar die counselor heeft misschien meer meegemaakt.
Al snel hierna begon DaSom te praten om naar een Amerikaanse universiteit te gaan. Ze wist nog niet zeker of ze high school in Korea af zou maken, of nog een jaar naar een high school in Amerika zou gaan. Aha, ik begon de opmerking van de counselor te begrijpen.

Ondertussen is ze er over uit dat ze nog een jaar high school in Amerika wil doen, al heeft ze geen idee hoe ze dit aan moet pakken. Er zijn prive high schools waar je ook kunt wonen, er zijn community colleges waar een buitenlander zijn high school kan afmaken, en de familie heeft vrienden buiten New York wonen waar ze eventueel terecht kan. Maar goed dat ze dit jaar junior is in school (het een na laatste jaar in high school), anders had ze volgend jaar waarschijnlijk nergens als senior (laatste jaars) terecht kunnen komen.

Ik kan haar hier niet mee helpen, dat moet ze zelf met haar familie uitzoeken. Ik heb haar alleen gezegd dat ze nu moet beginnen met zoeken, want ze dacht dat volgend jaar nog tijd genoeg zou zijn. Ze heeft haar vader ook aan het zoeken gezet. Haar ouders vinden het goed dat ze dit doet. Ze hebben gigantisch veel over voor het onderwijs van hun kinderen! Haar broer zit op een talencursus in San Diego en begint in januari met universiteit. Haar ouders hebben momenteel allebei hun kinderen in Amerika!