Uitgeteld

Iedereen zal dit wel hebben. Sommige dagen op het werk zijn heel goed, sommigen er tussen in en sommigen kunnen maar beter vergeten worden. Zoals gisteren. Die kan maar beter vergeten worden. Pff, net of je ergens in een nachtmerrie of de Twilight Zone zit. "Who did you piss off?" vroeg een arts me toen hij zag welke patienten ik had. Van de 6 patienten die ik had was er maar 1 waar je een gesprek mee kon voeren. Eentje bleef maar roepen "please help me" en verder was er niks mee te beginnen. Niks te helpen, ze werd kwaad als je probeerde wat met haar te doen of vragen waar ze hulp mee nodig had. Kom je die kamer uit, hoor je uit een andere kamer "somebody help me" gillen. In de war, kort van adem, maar nog genoeg longvolume om te gillen. Een ander spuugt haar pillen uit omdat ze denkt dat we haar vergiftigen. Dan de stokdove gepensioneerde verpleegkundige van 96 jaar (de gemiddelde leeftijd was zo ongeveer 90) die alles beter wist en er was helemaal niks met haar hart aan de hand want ze "is al 96 en er is nog nooit wat met mijn hart mis geweest en die zuurstof hoef ik niet en die hartmonitor ook niet en wat moet die buis in mijn blaas, ik kan niet plassen". Zucht! Geduld hebben. Familie met veel vragen, constant bellen. Hup in de vergeethoek zo'n dag! Op het eind van zo'n dag is er geen fut meer en binnen een uur lig ik uitgeteld op de bank....


... waar Micky stiekum een foto maakt.