Wachten

Ik ben ervan overtuigd dat het aan de 24-uurs economie ligt. Alles is 24 uur per dag open (nou ja, veel dan). Alles moet snel. Iedereen heeft haast. Dus wat doe je dan als je in het ziekenhuis ligt en opeens moet (O, horror!)... wachten!
Dan klaag je steen en been dat het allemaal niet sneller gaat. Ik geloof niet dat veel dingen veel sneller zouden kunnen. Of je zou je eigen prive arts, verpleegkundige, lab en rontgenafdeling moeten hebben. Dan nog kost het tijd om een bloedtest te doen.

Een voorbeeld: de gang van zaken als je de eerste hulp binnen komt omdat je een uur geleden pijn op de borst had (en lage waarschijnlijkheid voor hartaanval): je wordt aan een monitor gelegd, er wordt bloed afgenomen en je moet wachten.... op de uitslag. Dan wordt er besloten om je op te nemen. Wachten... op een bed. Je komt op de afdeling en de volgende dag wordt er een stress test gepland. Maar op door de weekse dagen zijn er ook outpatient ingepland voor stress testen, dus je moet op je beurt .... wachten.
Dan heb je eindelijk je stress test gehad, en wachten.... op de uitslag. O jee, dat kan wel eens een uur duren. Uitslag negatief, dan kun je waarschijnlijk naar huis, maar je moet eerst ... wachten tot de arts langs komt.
Ok, ik snap het, er is veel wachten, maar alles bij elkaar kan dit geheel gepiept zijn binnen 18 uur wat toch erg snel is. Sneller kan niet, je kunt namelijk geen stress test gaan doen als je hartenzymen verhoogd zijn. Die moeten 2 keer met een tussenpoos van 6 uur negatief zijn.

Zo had ik vandaag een paar van die ongeduldige personen. De test is toch gedaan, dan moet je toch meteen de uitslag weten? Nee, want de radioloog moet de foto's eerst lezen. Hoe je het ook uitlegt, mensen rollen hun ogen eens ongelovig. Alles moet nu meteen. Ja, zo werkt een ziekenhuis helaas niet, en medische testen ook niet. Ook in een 24 uurs economie niet.

Te vroeg gejuigd

De ene dag denk je lente, de volgende....
Dit was het uitzicht vandaag. Die krokus ligt ergens onder de sneeuw begraven.

Tekenen van lente

Vanmorgen zag ik wat geels buiten. Kijk toch eens aan, het eerste krokusje!



Nadat ik Tim naar school gebracht had, had ik een uurtje voor mijn volgende afspraak. Ik besloot om bij Sapsukcer Woods te gaan wandelen. Dat was zeker geen verkeerde keus! Zo vroeg in de ochtend waren de vogels heel actief. Het was me een gekwetter van jewelste. Ik geloof dat ze allemaal tegelijk de lente in de bol hebben, en er waren al een heleboel vogeltjes die gezellig met z'n tweetjes waren. De ganzen waren wel erg luidruchtig. Of ze een maatje aan het roepen waren of de andere mannetjes op afstand aan het houden was me niet duidelijk.
In die korte tijd heb ik onder andere reigers, ganzen, eenden, red-winged blackbirds, kardinaaltjes, koolmezen, spechten en robins gezien. Leuk.

Hierna ging ik naar Niels z'n school. Hij moest samen met zijn counselor zijn lessen voor high school kiezen, en hij wilde dat ik er bij was. Veel vakken zijn verplicht, maar hij had bijvoorbeeld een keus om Engels en Social studies (geschiedenis) gecombineerd te doen. Dat is zoiets zoals hij zijn immigratie project had. In social studies leerden ze over de geschiedenis van immigratie, en in Engels lazen ze dan boeken met verhalen over immigratien. Niels koos ervoor om in zijn eerste semester elke dag 2 uur Engels te doen, en in zijn tweede semester 2 uur social studies. Dus niet de gecombineerde versie.
Ook voor kunst hebben ze verschillende keuzes. Je kunt muziek of tekenen doen, maar ook heel wat anders. Hij gaat iets met graphic design doen. Zijn technology leraar had hem aanbevolen om daar een les in te doen, maar dat wilde hij toch liever niet.
Hij heeft alles op het honors niveau gekozen, hij doet nu aardrijkskunde op high school niveau, dus daar krijgt hij ook al credit voor. Als hij zo door gaat zal hij genoeg tijd hebben om nog meer keuzevakken te doen dan nodig is, en ook advanced placement klassen waar hij college credits voor kan krijgen.

Niels had laatst met de high school gids op de schoot al helemaal uit zitten pluizen hoe hij zich de high school jaren ging indelen. Hij had zijn plan al helemaal klaar en zei dat het Tim's rooster was, "only perfected." Wel mooi om een grote broer te hebben die advies kan geven. Zo zit Tim nu in zijn allerlaatste semester een vak te doen dat verplicht is, maar dat hij uitgesteld heeft: Health. Hij baalt als een stier hiervan. Nu zit hij tussen de 9e klassers en de materie is voor hem bepaald niet interessant. Maar ja, dan had hij het maar eerder moeten doen, en die raad neemt Niels wel aan.

Toen ik hier klaar was moest ik naar een vergadering op het werk, daarna wat boodschappen gedaan, en toen op naar Syracuse. Micky is deze week in Boston geweest en zou morgen pas terug komen. Hij was echter eerder klaar en kon vandaag met iemand mee rijden naar Syracuse. Dus hij had een ritje nodig naar Ithaca. We kwamen bijna tegelijk in Syracuse aan. Ik pikte hem op vlakbij de school waar we laatst met Bart waren. Ik blijf het een deprimerende omgeving vinden, maar misschien zal het beter zij als er straks wat groen te zien is. Nou, het was wel fijn om hem weer te zien. Alleen is ook maar alleen.

Film

Vanavond in onze les hebben we onder andere een film gekeken. De lerares was zo verkouden dat ze bijna niet kon praten, dus dat was wel een oplossing. De film, "Complaints of a dutiful daughter", was erg aangrijpend. Een dochter filmt en vertelt over de geestelijke aftakeling van haar moeder met Alzheimer's. Er zitten tevens stukken in waar je ondanks het serieuze onderwerp mee moet lachen. Sommige dingen deden me echt aan oma denken. Die bleef ook altijd vriendelijk en lachen. Ik geloof niet dat de film ergens op internet staat, maar het is zeker een aanrader om te kijken als je ergens de kans krijgt. Voor mensen die met Alzheimer's te maken hebben bij hun geliefden is het echt een must.

Ski dag

Een stralend weertje vandaag! Wel nog koud, maar de zon maakt veel goed.

Toen ik vanmorgen de hondjes uit hun hok liet en opkeek zat Trent daar opeens. Een vriend van Bart, hij was blijven slapen, wat ik niet wist. Gisteravond hadden Alex, Trent en Bart videospellen zitten spelen beneden. Af en toe kwamen ze even de keuken plunderen. Wel leuk om ze over de vloer te hebben. Die jongens kennen elkaar al sinds hun kleutertijd, en kunnen het nog altijd goed samen vinden. Ze zien elkaar niet zo heel vaak.

Vandaag zouden ze samen gaan skien, en dat was ik ook van plan. Micky en ik vertrokken vroeg, maar eerst moest hij nog even ontbijt gaan halen. Zijn favoriete plaats is de Lincoln Street Diner, een heel klein restaurantje in een woonhuis. Alleen de "locals" komen hier. Het eten is er lekker, een oude man staat achter het fornuis, en ze kennen er iedereen's naam. Achter het huis is de kleine parkeerplaats, maar daar staat me toch een krot.


Kijk eens wat daar links staat. Hm.

Bij Greek Peak was het niet druk. Ik denk dat veel mensen niet aan skien denken als er geen sneeuw ligt waar je woont. Het was prachtig, goede sneeuw met alleen hier en daar wat ijs. Het was nog een koud windje, maar heerlijk skien. De eerste vrouw waar is mee in de lift zat zei dat we "so lucky" waren. Ik moest hiermee lachen want de meeste mensen zullen "lucky" vinden als het echt lente wordt. De dag voor Pasen, en dan skien! Maar Pasen is wel erg vroeg dit jaar.





Toen ik even pauze nam kwamen Bart, Trent en Alex ook net aan. Ik ben ze later op de piste niet meer tegen gekomen.

Later vanmiddag hebben we in de tuin gewerkt, Niels en Tim hielpen ook mooi mee om takken en bladeren te ruimen.
De skiers kwamen ook weer terug. Alex had het erg koud gehad; hij was zijn handschoenen en muts vergeten. Ondertussen hebben ze Bart bij Greek Peak gestrikt om volgend weekend te werken. Ze krijgen namelijk een ski-pas als ze daar werken, maar moeten die elke keer op het kantoor gaan halen als ze willen skien. Op die manier kan de manager hun te pakken krijgen om te werken. Hij was ook voor morgen gevraagd terwijl hij vrij is, en wilde dan niet werken. Hij heeft echt veel gewerkt deze winter, en nog maar een paar keer geskied, en dan gaf ze een opmerking "ja, je kunt wel altijd hier komen om te skien maar niet om te werken." Nu trekt Bart zich daar niks van aan, maar ik vond het wel een vervelende opmerking.

Vanavond hadden we pizza gemaakt, en het was wel interessant om de discussies aan te horen tussen de jongens terwijl we aten. Zo kom je nog eens achter het dagelijkse college leven van hun. Ze hadden het over hun roommates onder andere, en wie er het ergste stonk. Blijkbaar gaat daar niet iedereen elke dag onder de douche.
Een ander onderwerp waren baantjes bij McDonalds. Daar hadden ze allerlei verhalen over. Wel leuk om allemaal eens te horen.

Lente

Volgens de kalender is het de eerste dag van de lente, maar daar trekt de natuur zich nog niet veel van aan. Er vielen nog genoeg sneeuwvlokjes vandaag.
Toch was er een goed teken: een hele groep robins was in de tuin neergestreken. Die zijn weer terug in grote getalen. De ganzen zijn noordwaarts aan het trekken, en dan nog een ander teken van lente: onze kippen leggen weer eieren. Die hebben 14 uur licht nodig voordat ze gaan leggen, dus we gaan de goede kant op.

Vervolg

Even een vervolgje op mijn vorige stukje.
Dementie is vreselijk. Deze vrouw werd de volgende dag zo psychotisch dat ze kalmerende middelen nodig had. Daarop heeft ze 2 dagen geslapen, en was daarna weer terug bij haar gewone doen. De familie zit een beetje raar in elkaar en er is niemand die hulp kan of wil bieden. Ik denk dat ze helaas niet meer naar huis terug zal kunnen.
Dan had ik diezelfde dag nog een andere vrouw met dementie. Zij woont alleen in een boerderij, is goed ter been, maar begon gevaarlijke dingen te doen. Ze had al 2 keer bijna het huis in brand gestoken. Ze moet ergens in een verpleeghuis geplaatst worden, haar kinderen wonen allemaal ver weg. Ze heeft haar dementie voor hun lang kunnen verbergen. Het is een hele aardige vrouw, maar in het begin van de dag helemaal in paniek omdat ze in het ziekenhuis was. Later ging het wel, en had ze het geaccepteerd. Als je haar over haar dieren vroeg begon ze te vertellen! Ze heeft altijd duiven gehouden en mee gedaan aan research over hoe duiven terug naar huis vliegen. Daar wist ze werkelijk alles van, en ik heb er wel eens over gelezen, dat zoog ze echt niet uit haar duim. Aan de andere kant wist ze niks meer van wat ik 2 minuten geleden tegen haar gezegd had.
Het is een vreselijke ziekte!

Ondertussen ben ik ook weer een jaartje ouder. Hoe oud? "Zoe oad wuurd gen verken in Boalder."

Liefde is.....

Wat een mooi plaatje toen ik 's morgens die patientenkamer op liep. Ik riep er een andere verpleegkundige bij, 'kom eens kijken': mijn 92 jarige patiente en haar man lagen lekker samen opgerold in bed te slapen. Hij had haar niet alleen kunnen laten in het ziekenhuis en was bij haar gebleven die nacht. Zij is dement en hij vertelde dat hij er zelf soms gek van wordt. Ze kan opeens heel boos worden, maar is het 10 minuten later ook weer vergeten. "But I still love her", zei hij. Ik weet niet hoe het verder zal gaan. Hij kan zelf amper lopen, en toen hij naar huis wilde gaan heb ik hem in een rolstoel naar zijn auto gebracht. Hoe hij nog auto kan rijden, geen idee.

Alweer foto's

Daar gaan we weer, alweer ijs en sneeuw foto's. Na drie dagen lag het ijs vanmorgen nog altijd op de bomen. Vanmiddag viel het er massaal af, het regende ijspegels in het bos.






Klik op bovenstaande foto om te vergroten en dan zie je de oren en poten van een hertje, net achter een takje :)

Power 2

Vrijdagavond had DaSom haar cabaret avond, en na mijn werk ging ik daar naar toe. Dan heb ik weer zoiets; er werd omgeroepen of er medisch personeel in de zaal was. Daar reageerde ik op (hoe kan ik dat niet doen, ik had mijn uniform nog aan). Er was een meisje dat iets met garnalen had gegeten en er een allergische reactie op gekregen had. Gelukkig niet zo heel erg, alleen uitslag op haar gezicht. Een cardiologe die in de zaal zat kwam ook kijken. Gelukkig viel het allemaal mee, en de moeder kwam het meisje halen.

DaSom deed het heel goed met haar stukje, maar snel daarna wilde ik toch weg. Er was sneeuw en ijs voorspeld, en we kwamen weer goed thuis. Op zaterdagavond had ze ook een cabaretavond, en ze ging 's middags al weg om te oefenen. Het weer was 's avonds zo slecht dat ik haar niet kon halen, en ze is bij een vriendin blijven slapen.
Maar goed ook, want hier viel de stroom om ongeveer half twee uit. Onmiddelijk waren Tim en Niels totaal "bored". Ze vinden wellicht wat om te doen, ook zonder computer, en hebben verschillende spelletjes Stratego gedaan.
Ik ging 's middags naar een studiegroepje om aan statistiek te werken. Dat ging heel goed; de dochter van een van de leerlingen was er en die is wiskunde lerares. Ze legde alles nog eens heel duidelijk uit. Waarom kan onze leraar dat nou niet?

Weer thuis was net de stroom weer aan, maar een half uur later weer uit. Het eten was net halfgaar, ik heb verder gekookt op het gasfornuis beneden, en we hebben bij kaarslicht gegeten.

Als er geen stroom is, is er ook geen water; dat wordt uit de grond gepompt. Ook werkt de verwarming dan niet, want daar zit ook een pomp op. We hebben wel een gaskacheltje dat de bovenverdieping warm houdt. We hebben altijd flessen drinkwater in voorraad, en hebben ook altijd een paar flessen van zo'n 24 liter met water gevuld staan zodat we de wc nog door kunnen spoelen.

Zo zaten we dan 's avonds met de kaarsen en de kachel. Niels en ik hebben Stratego gespeeld bij kaarslicht, en we hebben naar de radio (op batterijen) geluisterd. Tim begon computer-ontwenningsverschijnselen te krijgen. Hij vond het maar zoooo saai.
Dingen die ik zei, zoals 'sommige mensen hebben helemaal geen stroom' en 'vroeger had niemand stroom' viel wat hem betrof in dezelfde categorie als 'eet je bord leeg want de kindjes in Afrika hebben honger.'

Op zondagmorgen was er nog steeds geen stroom en was de temperatuur aardig gedaald. 's Nachts durf ik die gaskachel niet aan te laten. Tim en Niels hadden zich een nestje op de banken gemaakt in de huiskamer en lagen daar lekker knus.

Met daglicht was pas goed te zien hoeveel ijs zich op de bomen verzameld had. Daar was het ijs van vorige week niks tegen. Alle takken hingen heel laag, en vannacht hoorde ik er steeds een tegen het dak van het huis slaan. Met wat wind door de bomen klinkt het alsof het regent.

We besloten om voor ontbijt uit te gaan, en terwijl we bij Friendly's zaten kwamen er nog meer mensen binnen die geen stroom hadden. Ook de mensen van het energiebedrijf zaten daar aan het ontbijt.
Hierna gingen we DaSom halen. Ze had het leuk gehad zaterdag.

Weer thuis ging ik toch eens bellen over hoe lang dit ging duren; creepy, ze weten precies van waaruit je belt en je krijgt een antwoordapparaat dat vertelde dat het tot 6 uur vanavond zou zijn.

Nou, de flessen met doorspoelwater stonden wat laag, maar daar vonden we wel wat op:


Micky's systeem van smeltwater van het dak opvangen.

Tim en Niels stonden erop om water te halen bij de beek;





Water halen bij de beek.


Niels maakt het terras schoon.


Het eten uit de koelkast staat in de koelkast buiten, en Tim houdt Kibbels en Bitz er bij weg.

Nog een boel foto's van ijsbomen. Het zag eruit alsof alles van glas gemaakt was:












Ik ben nog even bij de buurman Carl gaan kijken hoe het hem verging. Zijn kleinzoon had hout voor de open haard gehaald, dus hij zat warm genoeg. Echter met de open haard aan was het niet veilig voor hem om zijn zuurstof aan te hebben, maar zo lang hij niks deed ging het wel. Later belde hij op dat hij bij zijn kleinzoon de nacht door zou brengen. Dat was wel fijn.
Bij andere buren kon je het gezoem van generatoren horen. Het zou me niks verbazen als Micky een dezer dagen ook met zo'n ding thuis komt.



Niels met zijn legerspeeltjes.

Micky zou Micky niet zijn als hij niet wat MRE's (Meals Ready to Eat) in huis zou hebben als noodrandsoenen. Nu zouden ze net zo goed een boterham hebben kunnen maken, maar dit was veel spannender.


Tim en Niels lezen de instructies.


Je moet een klein beetje water in het zakje doen; hierin zit een of ander spul dat activeert en heel heet wordt. Dan moet je gauw het pakje erin doen dat je op wilt warmen, en even laten staan. Het wordt stomend heet.




Als je niks anders hebt smaakt het goed genoeg. Als ik zoiets zou koken zouden ze het gegarandeerd niet eten, maar nu proevden ze het tenminste!

Later belde ik nog eens om te zien hoe laat de stroom weer terug zou komen. Toen werd er 7 uur gezegd, maar net toen ik de telefoon neerlegde meende ik "tuesday" op te vangen. Nog eens gebeld, en inderdaad, dinsdag pas. Toen zonk me de moed in de schoenen. 1 dag is best te doen, maar 3 dagen? Geen idee hoe we dan beneden de leidingen van bevriezen zouden moeten houden.
We zaten alweer bij kaarslicht, en opeens, om 8 uur 's avonds, gingen de lichten aan, en een gejuich klonk!
Ik moet zeggen dat ik geen ontwenningsverschijnselen had met mijn computer. Er zijn natuurlijk heel wat ergere dingen, maar het laat je wel zien hoe afhankelijk je bent van wat stroom, en het was ook eens goed voor de kinderen om een weekend met andere dingen te hebben, al zullen ze dat zelf nooit zeggen!

In de krant van vandaag staat dat 9000 huishoudens zonder stroom zaten, en volledige stroomherstelling tot dinsdag zal duren! We hebben nog geluk gehad, al is dit het langste ooit geweest dat we zonder zaten.

Power!

Na 30 uur zonder stroom hebben we weer POWER! Als je Tim en Niels vraagt was dit "the worst" weekend van hun hele leven. Leven zonder computerspellen! Wauw! Wat doe je dan zoal als tiener? Boardgames, oud speelgoed tevoorschijn halen, een boek lezen, buiten spelen, en vooral veel klagen. Oh the horror!

De rest volgt nog, ik spring nu onder de douche, want zonder stroom hebben we ook geen water en ik stink.

IJs

DaSom heeft vrijdag en zaterdagavond een cabaret avond, waar ze de piano zal spelen; op vrijdag begeleidt ze een zanger, en op zaterdag speelt ze samen met een violist. Ze had gisteren pas de muziek gekregen van de zangeres en had maar een uurtje op school geoefend. Ze maakte zich erg druk dat ze niet genoeg zou kunnen oefenen. Dus gisteravond belde ik een oude vriendin op die ik al zeker een jaar niet gezien heb, Meg. Ze hebben een piano, en DaSom kon meteen komen om te oefenen. Ik ben ook gebleven, en we hebben leuk bijgekletst terwijl we basketbal keken op tv. Haar man is een fanatieke Duke fan, en ze wonnen tegen Virginia. Op de achtergrond hadden we de pianomuziek, DaSom speelt echt goed.
Meg heeft 3 dochters van dezelfde leeftijden als onze jongens, en ik ken haar al net zo lang als ze naar school gaan. Onze kinderen hebben bij elkaar in de klas gezeten. Ze gaat ook naar school en werkt, en zo kan het zijn dat de tijd vliegt en je elkaar een jaar niet ziet. Het was wel gezellig, en we hebben beloofd dat we gauw weer eens bij elkaar zullen komen.

Gisteren zat alles onder het ijs, dat de hele dag niet smolt, en met wat meer regen werd het alleen maar erger. 's Nachts was de stroom een tijdje uitgevallen, er was in de buurt een boom op een stroomkabel gevallen. Vanmorgen scheen de zon en was het een heel mooi gezicht met het schitterende ijs op de bomen. Micky zei dat hij genoeg heeft van die "mooie" plaatjes.

Ik heb een mooie wandeling met Kibbels en Bitz gemaakt. Alleen schrokken we ons toen een grote zwarte hond op ons af rende. Hij zag eruit als een zwarte wolf en hij beet Kibbels in haar rug. Gelukkig niet hard, maar ze jankte even.
Heel veel mensen laten hun honden hier in de buurt los rennen, en meestal komen ze blaffend aan rennen en stoppen dan, of snuffelen even. Bij deze moeten we uit de buurt blijven! Er stond wel een auto voor de deur dus er was iemand thuis, maar ik durfde er toch niet aan te bellen om wat van die hond te zeggen, want dan zou ik echt zijn territorium ingaan.

Allerlei takjes in het ijs;








Een kleine waterval in het bos.


Hondebeestjes in de zon, lekker genieten.



Een groot gedeelte van de dag heb ik doorgebracht met mijn statistiek. Deze week hadden we geen les, en ik heb alles wat uitgesteld. Nu moet ik er weer aan geloven. Vorige week hadden we examen, vreselijk. Ik had zo hard geleerd, maar toen ik de vragen voor me kreeg was alles opeens weg. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Het kwam wel een beetje terug, maar ik had een paar hele domme fouten gemaakt. Ik durfde eerst niet om mijn score te vragen via email, want ik dacht zeker dat het in de 10 tot 20% zou liggen. Toch maar wat moed verzamelt en gevraagd, en ik had een 71.5%, net voldoende dus. Pfff!

Voor de broodnodige ontspanning heb ik tussen door een beetje geschilderd. Dit schilderij ligt al zeker een jaar, af en toe doe ik er wat aan. Nu zit ik een beetje vast; wat moet er nog aan gedaan? Meer detail? Maar wat en waar? Suggesties?

Mensenkennis

Naar aanleiding van de reacties over mensenkennis van een paar dagen geleden wil ik daar even een verhaaltje over schrijven, en dan wel over hoe ver je er naast kunt zitten.

We hadden een jongeman op de afdeling met pancreatitis, een alvleesklier ontsteking. De meest gebruikelijke reden hiervoor is alcoholisme of een galsteen die de uitgang van de alvleesklier blokkert. In zijn geval was het iets zeldzaams, een veel te hoog cholesterol gehalte, iets dat erfelijk is.
Het was een aardige man, hij was pas naar deze omgeving verhuisd, en hij had een vriendin en een klein kindje. Hij kreeg pillen om zijn cholesterol te verlagen, de gewoonlijke behandeling voor pancreatitis. Nadat hij opgeknapt was ging hij naar huis met een recept voor een cholesterol verlagend medicijn.

Een maand of zo later was hij terug met dezelfde klachten. Ja, waarom hij zijn pillen dan niet ingenomen had? Hij had er geen geld voor en als je moet kiezen tussen luiers kopen en pillen kopen was de keus snel gemaakt. Klinkt wel erg, geen geld voor medicatie. Hij werd door de sociaal werkster geholpen zodat hij die medicatie kon krijgen. Verder was hij heel aardig, hij gaf nooit een probleem.

Weer met ontslag, paar maanden later weer opname. Wat hij deze keer voor reden had om zijn medicatie niet te nemen weet ik niet, maar toen hij klaar was voor ontslag werd hij door de politie afgevoerd in boeien: hij zit nu vast voor moord op zijn vriend over een verkeerd gelopen drugsdeal.
Wat zo'n aardige jongeman leek te zijn was een drugsdealer en moordenaar. Niks wat me aanleiding gaf om negatief over hem te denken, en hier moet ik altijd aan denken als ik het over mensenkennis heb. Mensen ken je nooit echt.

Happy birthday!

Proficiat pa :)



Van het zonnetje vandaag werd ik helemaal vrolijk. Het is me een op en neer geweest met de temperaturen deze winter. Vorige week viel er veel sneeuw maar voor mij was het veel te koud om te skien. Vanmorgen ben ik maar vroeg naar Greek Peak gegaan, voordat het te warm werd en de sneeuw in 'slush' zou veranderen. Een goede zet; toen ik er kwam was er een klein laagje ijs over de sneeuw, maar bij elke afdaling werd het minder en toen ik om 11 uur uitgeskied was werd de sneeuw steeds stroever.

Het was was weer heerlijk. Mijn favoriete afdalingen zijn aan de oostkant, en toen ik daar bij de lift kwam zei de man die de liften bediend dat ik zijn eerste klant was. Ik had de hele berg voor me alleen :)

Toen ik thuis kwam was Bart net thuis. Het is natuurlijk elke keer weer fijn om hem te zien. Vanavond is hij weer vertrokken.
Vanmiddag heb ik een eind met de hondjes gelopen. Het was lekker warm, zo in de trui zonder jas, heerlijk. Lente komt er heel langzaam aan. De vogels fluiten, de ganzen zijn aan het trekken, en dit weekend was het opeens al licht terwijl ik naar mijn werk reed.