vrijdag, maart 14, 2008

Liefde is.....

Wat een mooi plaatje toen ik 's morgens die patientenkamer op liep. Ik riep er een andere verpleegkundige bij, 'kom eens kijken': mijn 92 jarige patiente en haar man lagen lekker samen opgerold in bed te slapen. Hij had haar niet alleen kunnen laten in het ziekenhuis en was bij haar gebleven die nacht. Zij is dement en hij vertelde dat hij er zelf soms gek van wordt. Ze kan opeens heel boos worden, maar is het 10 minuten later ook weer vergeten. "But I still love her", zei hij. Ik weet niet hoe het verder zal gaan. Hij kan zelf amper lopen, en toen hij naar huis wilde gaan heb ik hem in een rolstoel naar zijn auto gebracht. Hoe hij nog auto kan rijden, geen idee.

8 Comments:

Blogger Petra said...

Ach, zo zielig! Maar ook zeer aandoenlijk. Ik kan me er wel wat bij voorstellen, als je heel lang bij iemand hoort, dat zelfs de heel moeilijke momenten worden geaccepteerd.

10:43 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

Wat ontroerend, hoop dat ze nog heel lang bij elkaar kunnen blijven al zijn ze al erg oud. Had vroeger een buurman die zelf bordjes met de dagen van de week had gemaakt voor zijn vrouw en elke morgen zette hij die betreffende dag voor haar neer. Vond ik ook zo ontzettend lief.

11:28 p.m.  
Blogger Jasmino said...

Dat is echte liefde! Hoe aandoenlijk.

2:14 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Hel schrijnend vind ik het als 1 van de partners dement wordt. Ik heb in een verpleeghuis voor demente bejaarden gewerkt en daar was een man die elk dag bij zijn vrouw kwam. Meer dan een half uur in de auto en weer terug enzijn vrouw wist van de wereld niets meer af. Toch hadden we het gevoel dat ze wel op hem reageerde. Ik vond dat ook inderdaad echte liefde want het is tenslotte een ziekte en de persoon heeft er ook niet om gevraagd. Maar het kan voor een partner een marteling zijn.

gr petra

9:01 p.m.  
Blogger kastelke said...

Onze zoon doet vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis en heeft de meest gedementeerde dame toegewezen gekregen. Het is best zwaar omdat het zo moeilijk is om echt contact te hebben. Je kan niet meer met haar communiceren want ze heeft geen heldere momenten meer. Er komt ook haast nooit iemand anders om haar te bezoeken... Zielig is dat.
Het moet dan inderdaad heerlijk zijn om zo'n beeld op de ziekenhuiskamer aan te treffen! Daar wordt je hart warm van!

Heb je ooit de film "The Notebook" gezien?
http://www.imdb.com/title/tt0332280/
Ook heel mooi! (al vond ik dat het eerste deel van de film wat traag gaat)

6:10 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Dementie schrikt me geweldig af! 'k Hoop dat ik er nooit mee geconfronteerd word...

Heel ontroerend! Inderdaad echte liefde!

Groetjes,

11:53 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

Annemiek eerst en vooral groetjes uit Belgie. "Liefde is", dit met een grote L en prachtig vind ik, dat je dit kan meemaken als verpleegster.Hier kan men veel uit leren, vooral dat men in de usa meer op zichzelf is aangewezen terwijl er bij ons(Belgie)meer solidariteit is als men het wenst natuurlijk want dit is dan nog maar de vraag? "Houden" van is toch zo belangrijk. Houd je goed daar in the USA.
http://www.bloggen.be/
pleisterwerken_chris/

5:23 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Mooi stukje Annemiek. Dat dit nog bestaat...liefde tot de dood je zal scheiden. Ik moest ook meteen aan de Notebook denken. Als ik dat nummer "remember when" hoor, dan biggelen de tranen over m'n wangen. Fijne dag vandaag en bedankt dat je dit even wilde delen.

Liefs Mary-Ann

5:39 a.m.  

Een reactie posten

<< Home

Who links to my website?