Do Not Enter

Om iedereen gerust te stellen; Tim heeft een papier op de achterdeur gehangen om ons er aan te herinneren om daar vooral niet naar buiten te stappen. Let vooral op het tekeningetje onderaan:



Vandaag met de "code enforcement officer" gebeld, de bouwvergunning had hij vanmorgen op de post gedaan. Makkelijk genoeg. Waarschijnlijk komt hij niet eens kijken. Het gaat hem er om dat de gaten waar de palen op komen diep genoeg zijn (4 voet=onder de vorstgrens). We kunnen een foto maken van de gaten en die laten zien. Hij zei ook dat hij deze aannemer kent en dat die weet hoe het moet.
Die vergunning kostte dan $70, weer inkomen voor het dorp, plus het zal wel gebruikt worden om het huis hoger in te schatten, dus meer belasting te vangen. Maar dit is het grootste project dat we tot nu toe gedaan hebben, en voor al het andere hebben we nooit een vergunning gevraagd. Nieuwe ramen, een groot raam waar eerst geen raam was, een schuurtje, nieuw dak, nieuwe verwarmingsketel, badkamer veranderd; voor sommige dingen waren toch wel vergunningen nodig kwamen we nu achter toen we het eens na gingen lezen. Maar geen haan die er hier naar kraait.

Werk aan de winkel

Het idee om een nieuw terras te bouwen speelt al langer, en dat gaat dan nu gebeuren. Het terras was nog niet rot, maar de planken die er op lagen begonnen wat door te zakken en je hoefde er ook niet met blote voeten op te lopen want dan had je goede kans op splinter. En 8 voet breed voor een terras is eigenlijk net wat te smal. Het plan was dus om het breder te maken en in L-vorm een stuk aan de achterkant van het huis door te laten lopen.

In april hadden we al een schatting gevraagd van een bouwer. Die kregen we en we hadden een flinke "sticker shock". De prijs was heel wat meer dan we gedacht hadden. Dan maar een tweede schatting van een andere bouwer gevraagd, en voor een kleiner terras. Die viel zelfs nog duurder uit!
Na veel wikken en wegen besloten we om toch de eerste optie te nemen en dan wat dingen zelf te doen om de kosten te drukken. Een van de dingen die we dan dit weekend gedaan hebben is om het oude terras neer te halen.
Gewoonlijk heb je het even druk als je van vakantie terug komt, maar dit was een beetje meer dan opruimen en wasjes draaien.

Op zaterdag hebben we een nieuwe zaag gehaald en zijn aan het slopen gegaan.
Even nog wat plaatjes van voor (zaterdag):

De tuintjes aan de achterkant en zijkant van het terras hadden Bart, Niels en ik vorige week al weg gehaald.


Ze weten het nog niet, maar dit is de laatste dag dat ze op dit terras lopen.

Je ziet wel wat ik bedoel met smal; als er een paar stoelen om de tafel staan kan er niemand meer door.

Alles leeg gehaald.


De plantjes hebben hier een tijdelijk onderkomen.


Tim en Niels laten het zwembad leeg. Het was nog niet eens helemaal gevuld, en alleen Niels heeft er een keer in gezeten. Nu moet het plaats maken voor het nieuwe terras.


Ook dit waar de picknicktafel op staat moest weg.


De zaag gaat er in, en er is geen terugkeer meer mogelijk.


Ik kan ook wel zagen hoor.
We hebben het samen gedaan. Micky had vrijdag zo'n last van zijn pols, het ging alweer beter, maar toch goed om dan niet al te veel met zo'n zaag te werken.


De eerste stukken zijn eraf.
We hebben hier en daar toch wat rotte plekken gevonden.



Tim en Niels hielpen goed mee met hout afvoeren en allerlei andere klusjes. Af en toe moest ik Niels wel even aansporen. Bart was op zijn werk.


Bitz moet eens even bekijken wat hier toch aan de hand is. Ze is helemaal niet bang, en draaide zich zelfs om op dit smalle paadje. Kibbels moest er niks van hebben.


Micky aan het zagen.


Volgens Jeff Foxworthy: "You might be a redneck if... you have flowers planted in a bathroom appliance in your front yard". Dat maakt ons dus rednecks. Deze oude badkuip gebruik ik al jaren als plantenbak. Er zat wel een ombouw omheen, zodat je niet zag dat het een badkuip was. Deze moet nu ook verplaatst, maar vol met zand is het te zwaar. Dat werd leeghalen. Hij krijgt een nieuw plekje, en een nieuwe ombouw.


Het eindresultaat van zaterdag. In ongeveer 3 uur tijd hebben we heel wat werk verzet. We zijn alleen een paar blaren rijker.

Vandaag zijn we weer verder gegaan, ik denk in totaal weer zo'n 3 uur gewerkt. Een zwaar, heet en zweterig werk! Micky vond het de besparing eigenlijk niet waard, en ik moet toegeven dat het dat misschien ook niet is. Aan de andere kant kunnen we er toch ook wel trots op zijn dat we het klusje geklaard hebben. Tim en Niels hebben weer heel goed geholpen en waren de "clean up chappies". Zij haalden alle hout weg met een steekwagentje en stapelden het op. Leuk zo'n team werk.


Het begint op te schieten.


De trap naar nergens staat nog.


Daar gaat de trap.


Daar ligt al het hout opgestapeld.


Klaar is kees.
Nog 1 dingetje; door de plank die aan het huis vast zit loopt een stroomkabel en ik zal aan de bouwer moeten vragen hoe we dit aan moeten pakken.
Dat laatste stukje achteraan laat ik ook nog even staan. Daar klimmen wat planten tegenop, en het nieuwe terras wordt iets korter.

Een gedeelte van deze "ledger" (de plank die aan het huis vast zit en waar het terras op rust) is er af. Normaal gesproken moet het afgekit zijn tussen deze plank en het huis zodat er geen water in kan. Dat was hier niet gebeurd en het stuk onder de deur is rot. Hier zaten de duizendpoten, en wat ik helemaal niet graag zag; een dikke vette mier. Waarschijnlijk een carpenter ant. Morgen eens bellen met een deskundige, want die moet je niet in huis hebben.

O en nog zoiets. Terraspalen moeten op beton staan. 2 van de palen die het terras staande hielden stonden in een laagje beton (het moet eigenlijk 4 voet diep onder de vorstgrens zitten), de rest van de palen stonden 10 tot 30 cm in de grond!
Ik weet ook niet of het normaal was 30 jaar geleden om spijkers te gebruiken, en ook nog die kunnen roesten. Dat was dus wat hier gebruikt was, nu gebruikt men gegalvaniseerde schroeven die niet kunnen roesten.

Hm, morgen ook eens gaan bellen of we de bouwvergunning krijgen. Eerst was de 'code officer' op vakantie, en net voor onze vakantie heb ik de papieren opgestuurd. We zullen het maar allemaal officieel doen, we hebben nog nooit eerder een bouwvergunning aangevraagd voor veranderingen in huis.

Reisje naar Virginia

We zijn weer terug van weg geweest, en hier even een update(je).
Zondag
De hondjes hadden we zaterdag al weg gebracht naar de kennel. Ze gingen zo gewillig mee, zonder protest.
Zondag gingen we zoals gewoonlijk wat later weg dan gepland, maar waren toch om 7 uur op pad. Het was een lekker weertje, blauwe lucht, beetje koel nog. We hebben route 15 zuidwaarts genomen, wat geen autoweg is. Het is een mooi stuk.

In het noorden van Pennsylvania, met de mistflarden tussen de bergen, het plaatsje Tioga.

Achter in de auto was het de hele weg zo stil, niet te geloven. Bart zat te lezen in Harry Potter (en zou deze dag 225 bladzijden opslokken), en zelfs Tim had 100 bladzijden in het boek Halo gelezen. Niels las ook een gedeelte van de reis, en deed voor de rest computerspellen. Voor kinderen die nooit willen lezen, was dit verplicht in de auto zitten ideaal.

Pas vlak voor Washington kwamen we op autowegen, en prompt in files, en ook later richting Hampton weer. Op die manier duurde de reis 11 uur in plaats van 9.

We zaten in een mooi nieuw hotel, een Embassy Suites. Ernaast is een convention center, en er was net een indiaanse bijeenkomst voorbij. Hier en daar liepen mensen nog in hun indianen klederdracht, wel leuk om te zien.

We zijn bij een buffetrestaurant in de buurt gaan eten. Dat eten werd telkens een discussie! De een wil dit en de ander dat, maar in zo'n buffet kunnen ze tenminste nemen wat ze willen.

Op maandag zijn we eerst naar het aquarium in Virginia Beach geweest. Het is wel een leuke plek, maar jammer dat een groot gedeelte verbouwd werd. We hebben de IMAX film over dinosaurussen gekeken, en een klein boottochtje over het meertje gemaakt.
Er is een houten brug/pad over een stukje moeras, en als je naar beneden kijkt is het alsof de grond beweegt, zo veel krabbetjes zitten er. We hebben weer van alles geleerd over het gebied, en hoe belangrijk de Chesapeake Bay is voor het leven in het water; het is een soort bakermat voor veel diersoorten (en ook een leuk weetje is dat de rivier die door Corning loopt bij ons in de buurt naar deze baai stroomt).

Daarna hadden we allemaal wel zin in strand, en zijn naar First Landing State Park gegaan. Daar hebben we jaren geleden gecampeerd, en het strand daar beviel ons goed. Zo ook deze keer. Niels, Tim en ik hebben lekker gezwommen en in de golven gespeeld, terwijl Bart onder de parasol Harry Potter las. Moet ook kunnen.
In de verte zagen we dolfijnen voorbij zwemmen, en nog verder weg kwam een duikboot voorbij. Er liggen hier allerlei marine, leger en luchtmacht basissen in de buurt; naast het park ligt Fort Story. Opeens zagen we in de verte een van hun oefeningen; 3 mensen die aan een touw onder een helicopter hingen en zo een paar rondjes rond vlogen. Brr, ze moeten maar durven.

Op dinsdag morgen hebben we een boottoer in de haven van Norfolk gedaan. Dat had nog wat voetjes in de aarde. Eerst parkeerplaats vinden voor ons busje waar het rek ook nog bovenop zat, we hebben heel wat moeten zoeken om een parkeergarage te vinden waar we in pasten zonder het dak van de auto er af te rijden. Uiteindelijk toch eentje gevonden, maar toen de boot vinden. We vonden de plek waar de boot zou moeten zijn, maar daar hing een papier aan de kade: geen boottochten vandaag, mechanische problemen. Er lagen echter nog een paar andere boten en daar gevraagd of ze ook toers deden. De Spirit of Norfolk, een supermooie boot, doet ook toers, maar $32 per persoon vonden we te veel. Dan maar naar de volgende, veel kleinere boot. Die hadden nog genoeg plek, en bijna de helft van de prijs.
De toer was wel aardig, er werd uitleg gegeven over de haven en de marine schepen die er lagen. Micky weet er een stuk meer vanaf, en ik zou het niet na kunnen vertellen welke schepen we nu gezien hebben.




Marine schepen

Daarna weer naar hetzelfde strand, nadat we eerst wat gegeten hadden. Weer hetzelfde, lekker in het water, en Micky en Bart onder de parasol. We moeten zo uitkijken met verbranden, ik had Tim, Niels en mezelf met factor 50 ingesmeerd, we zijn zo'n witte noorderlingen.
We bleven weer een paar uurtjes, en zagen in de verte weer een oefening van de marine of leger. Er lag een "destroyer" voor de kust en 2 hoover crafts voeren af en aan. Later kwam er een groep van 6 Apache helicopters langs vliegen. Tim en Niels vinden zoiets prachtig, en zij zijn ook degenen die me de namen van al deze dingen weten te vertellen.

Terug naar het hotel hadden we ze blijkbaar zo moe gemaakt dat ze in slaap vielen. Of het is het vroege opstaan elke dag.

Op woensdag zijn we eerst even een kijkje gaan nemen in een Bass Pro Shop die tegenover het hotel lag. Dat is nu niet een winkel die ik zo gauw binnen zou gaan, maar Micky wilde deze wel eens zien. Wauw, redneck paradijs! Alles wat je maar zou willen op vis en jachtgebied. De inrichting van de winkel alleen vond ik de moeite waard om eens te zien. Helemaal in stijl, met een heel groot aquarium, opgezette beesten (beetje minder), een klimwand, en wil er nog iemand een camoflage bankstel?
Ze hebben er ook kleding en Bart kocht een korte broek en zonnebril. Die had hij nog nodig voor zijn werk.

Na dit alles op naar het Virginia Air and Space Museum. Het is echt een mooi museum. Het ziet er allemaal goed verzorgd uit, en ik heb geen dingen gezien die niet werkten. Dat is in sommige museums wel anders. Er zijn veel actieve dingen te doen, dus niet alleen maar kijken. Ik wilde de vluchtsimulator wel eens proberen. Zo'n ding waar je in zit en een jet vliegt en dat echt mee beweegt. Het lukte me aardig, maar ik zorgde er wel voor dat ik niet over de kop ging. De kinderen wilden het niet proberen, maar erna wel commentaar hebben dat ik alleen maar gevlogen had en niks neergeschoten.


Bart bij een vluchtsimulator. Er waren verschillende van die simulators, ook eentje waar je moest proberen de space shuttle te doen landen. Dat lukte Bart en Micky prima, maar mij lukte het van geen kanten.


Dit was een goede vluchtsimulator. Niels is aan het proberen te vliegen, Tim had het ook gedaan en kreeg aanwijzingen van een echte piloot.


Tim en ik even voor piloot spelen.

Apollo 12 capsule, van de tweede maanlanding. Niet voor te stellen dat 3 mensen hier weken lang in hebben gezeten en dit helemaal naar de maan en terug is geweest.


Mars Viking

Nadat we hier uitgekeken waren zijn we weer strand op gaan zoeken. We wilden wel eens wat anders, en gingen naar Buckroe Beach in Hampton. Het is een mooi zandstrand, maar het beviel Tim en Niels niet. Geen hoge golven. Dan maar weer naar First Landing.
Hier hebben Niels en ik weer in het water gelegen. Tim had niet zo veel zin, en Bart had ontwenningsverschijnselen van Harry Potter. Hij had het boek de avond tevoren uit.

Later in het hotel heeft Niels nog een keer een dik uur gezwommen, wat is het toch een vis. Bart had inmiddels bij Target een nieuw boek gevonden, Eragon.

Donderdag was het alweer tijd om richting huis te gaan. Dit keer zouden we het in 2 delen doen, en vlakbij Washington overnachten. We waren er ongeveer om 1 uur en gingen eerst naar de dierentuin. Dit was wel leuk, maar erg warm. Alle dagen hadden we trouwens goed weer zonder al te veel luchtvochtigheid, alleen deze dag was het erg warm. We hadden er niet op gedacht dat de dieren dan ook niet zo actief zouden zijn, maar zagen nog genoeg. Zoals de kleine baby lion tamarins, kleine rode aapjes die los in de bomen zitten. De kleintjes waren zo leuk aan het spelen, en een verzorgster vertelde dat ze net een appel op hadden, wat een "sugar high" is voor hun.


Deze otters lagen op een hoopje te slapen. Aan de andere kant van hun verblijf stond een verzorgster met visjes klaar, maar ze hadden nog niet veel zin om op te staan. Eentje stond wel afwachtend te kijken naar het meisje met de visjes, en hij kreeg er uiteindelijk een. Hij ging dit visje laten kijken naar zijn vriendjes, die stonden toen eindelijk ook eens op. Helaas voor hun was het meisje met de visjes toen weg. You snooze, you loose, ook voor otters :)
Net kinderen die niet meteen komen als je voor het eten roept.


Een mooie groene slang in het reptielenhuis.

De panda's hebben we niet gezien, en ook de leeuwen niet. De tijgers lagen te gapen, behalve dat paartje dat baby tijgertjes aan het maken was :)

Voor 's avonds hadden we met Petra en haar familie afgesproken. We hebben elkaar zo'n 2 jaar geleden al eens ontmoet, en het klikte toen goed, en was ook nu weer heel gezellig.
Deze foto's had Petra gemaakt, en heb ik maar even van haar blog geplukt.





We aten in de Cheesecake Factory, een restaurant waar we nog nooit geweest waren. Het was erg lekker, maar wat een hoeveelheid!

Mijn Chinese salade, met rijst "noodles". Het hele pak is er wel opgekiepert, want van de salade zelf was bijna niks te zien. Die noodles pakte ik er eerst even af, dat was een beetje te veel van het goede. De salade was nog groot genoeg, en met een "doggie bag" had ik de volgende dag nog een goede lunch.
Niels had het de volgende dag nog over de grote hamburger die hij daar kreeg.

Veel te gauw moesten we weer afscheid nemen, tot een volgende keer maar weer. Toch wel leuk die internet contacten.

Vrijdagmorgen zijn we nog eerst in het winkelcentrum gaan winkelen bij LLBean, een van mijn favoriete winkels. Ik heb een fleece trui gekocht (het wordt toch veel te snel weer winter), een wandelbroek, en voor Bart een t-shirt.
Toen was het toch echt weer richting huis.


De gekste dingen kom je tegen; "wide load". Met een auto met zwaailicht er voor en er achter; die er voor rijdt met een soort lange antenne om de hoogte van de bruggen te meten en zeker te weten dat de vrachtauto er onder door kan.


De kinderen deden het heel goed onderweg. Aan Bart hadden we geen "kind", die had zich met een nieuw boek achterin geinstalleerd, en gaf amper een kik. Alleen af en toe "turn up the radio", of "change the station".

Deze keer hebben we autowegen terug genomen naar huis, volgens Micky zou dat sneller gaan. Tja, alleen dat werk aan de wegen! We hebben zeker 15 mijl in file gestaan en de reis duurde 9 uur in plaats van 7. Erg vervelend. Als iedereen nou eens links ging rijden als er staat dat de rechterbaan over 2 mijl dicht zal zijn. Maar dan zijn er altijd zo'n leukerds die denken dat het niet geldt voor hun.
Helemaal gaar kwamen we thuis.

Vanmorgen hebben we Kibbels en Bitz weer opgehaald. Ze waren erg blij om ons weer te zien! En wij natuurlijk ook. Ze hadden het prima gedaan in de kennel.

Nou, het is een heel verhaal geworden, en sterretje aan allemaal die het zo ver gelezen hebben :)

Hair

Niels z'n reactie toch we gisteravond goodbye zeiden: "You are going like that??? You look like a hippie!!!" Haha, goed zo, dat was de bedoeling!



Een bloes, sjaal en lange oorbellen kon ik nog opduiken, mijn oude jeans met gaten zijn verdwenen. Die zijn al een keer weg gegooid waarschijnlijk.
Ik was toch niet de enige die in stijl gekleed was, hoewel de meeste mensen in hun nette kleren waren :)
Bij de ingang van het Hangar Theatre werden bloemetjes gegeven voor in het haar (o ja, die was ik nog vergeten!) en wierookstaafjes. Er hingen vellen papier waar je op kon schrijven waar je was in de "summer of love", 1967. Haha, kleuterschool voor mij.

Hair was spectaculair, geweldig gedaan! Non-stop muziek, dansen, zingen, overweldigend.
Het podium was in het midden van het theater gemaakt en tussen het publiek in. Gewoonlijk staan de stoelen in C- vorm er om heel, nu dus rondom. Met de voorste stoelen vervangen door banken.
Het publiek werd bij de voorstelling betrokken; soms dansten de acteurs tussen het publiek, en een paar keer werden er mensen uit het publiek geplukt om mee te doen.
Het verhaal is een stuk anders dan in de film. Het eerste stuk was meer individuele scetches, pas later kwam er meer verhaal in het geheel. Er waren ook een paar liedjes die ik niet kende.
De musical geeft die tijd goed weer, de drugs, de onzekerheid, de Vietnam oorlog, met het laatste liedje "Let the sun shine", zo intens gezongen dat ik er kippevel van kreeg. In de film is het Berger die in Vietnam om komt, in de musical is het Claude.

De musical is al 40 jaar oud, eigenlijk moeilijk voor te stellen dat het heel schokkend was voor die tijd. Het woordgebruik, maar ook komen er wat naaktscene's in voor, maar het past er allemaal heel mooi in.

Het is natuurlijk allemaal moeilijk te beschrijven.
Ik heb er van genoten. Micky zag dat ook, en hij heeft me vandaag de soundtrack van de film gekocht.
Voor wie de muziek niet kent, hier zijn wat stukjes muziek.

Nostalgie?

Ik heb hier wat plaatjes zitten kijken van de 91e Nijmeegse vierdaagse. Mijn eerste vierdaagse was de 65e, kun je nagaan hoe lang het al geleden is. Voor Micky en mij brengt het altijd herinneringen terug. We kenden elkaar nog niet zo lang, en ik had hem over gehaald om een keer mee te lopen. We hebben ons tijdens 4 dagen van 50K beter leren kennen! Als je daarna elkaar niet naar de keel vliegt zit het wel goed :)

Nog een dikke proficiat aan pa en ma die vorige week de vierdaagse van Apeldoorn gelopen hebben. Elke dag 20K, ik weet niet of ik dat nu meteen zou kunnen!

Het is best een drukke week geweest. Wat extra gewerkt, vandaag nog naar een vergadering, maar dan is het 2 weken vakantie! We vertrekken zondag naar Virginia Beach. Het wordt steeds moeilijker met die tieners om de tijd te vinden dat we allemaal samen weg kunnen, en wie weet hoe lang we dat nog samen kunnen doen.

Vanavond gaan we naar de musical Hair. De reviews zijn goed. Ik was al gek op de muziek lang voordat ik de film Hair zag. Eens kijken of ik nog wat hippie-achtige kleren kan opduikelen :)

Draken boot racen

De laatste tijd hebben er allerlei negatieve brieven over het ziekenhuis op de opiniepagina van het Ithaca Journal gestaan, en nu heeft de krant een heel artikel geschreven over de eerste hulp. Nu maar hopen dat iedereen verder leest, en ook de uitleg van de directeur over wat er allemaal aan gedaan wordt. Dat artikel staat hier. Pff, ik lees de commentaren die er al bij staan, en ik denk dat alle goede reputatie waar de laatste jaren aan gebouwd is zo weer teniet gedaan is. Ik moet er ook even bij zeggen dat dit nu over de eeste hulp gaat, onze afdeling had hele goede scores bij klantentevredenheid. Maar we zitten in hetzelfde bootje, als er een andere afdeling negatief gezien wordt, lijdt het hele ziekenhuis er onder.

Verder met leukere dingen.
Vanmorgen zijn Micky en ik al vroeg naar de Dragon Boat races gaan kijken. De kinderen krijg je voor zoiets toch niet uit bed. Het was wel leuk.

Hier waren ze nog aan het opwarmen, dit is het Canadese team;




Deze groep zag er wel professioneel uit. Er waren ook groepen die duidelijk amateurs waren, met allemaal verschillende kleuren reddingsvesten. Plezier hadden ze wel.
De boot die wint krijgt $1000 die ze aan een goed doel van hun keus kunnen geven.

Klaar voor de start:


Ready, set, go:


En nog eentje:


Draken boot racen is een Chinese traditie op de 5e dag van de 5e maand in de Chinese kalender, en bedoeld om de draken gunstig te stemmen, wat weer voor een goede oogst zal zorgen. Hier is er wat meer over te lezen.

Hierna hebben we wat boodschappen gedaan, en thuis gegeten.
Ik moest wat hout in het schuurtje leggen, en om plaats te maken pakte ik de zak van een grasmaaier van het schap. Viel me daar een muizenest uit! Compleet met moeder muis met een stuk of 5 kleintjes die vast zaten aan haar tepeltjes! Ze sleepte haar babies gauw uit het zicht, en later kon ik ze niet meer vinden. Dat was weer even schrikken. Als het geen slang is, is het wel een muis die naast je neer valt.

Vanmiddag zijn we naar Cayuta Lake gegaan om te gaan kano varen. We twijfelden even toen we er waren, het waaide zo hard! Maar toch gegaan, en flink geroeid om naar het beekje te gaan. Daar was een stuk minder wind. Opeens hoorden we allerlei geruis in de stuiken er kwam er een vleermuis uitvliegen. Raar om ze overdag te zien, ze was wel opgejaagd. Lang duurde het niet; opeens kwam er een havik die de vleermuis uit de lucht plukte met de klauwen en er mee weg vloog!
Zo weet je maar nooit wat je allemaal tegen komt en ziet onderweg!

Voor de rest van de dag hebben we van het lekkere weer genoten, en heb ik Tim en Niels ook naar buiten gesleept.
Hier nog een paar mooie bloemetjes uit de tuin, fijn om zo even een boeketje bij elkaar te plukken.

Voorbeeldje

Vandaag even een lui en gecopieerd stukje blog: in een van de lessen van vorig semester was de opdracht om uit te leggen aan een leek wat een verpleegkundige zo allemaal doet op een dag en welk kritisch denken er bij komt kijken. Ik had het fout begrepen en schreef maar een klein stukje, anderen hadden hun hele dag opgeschreven, wat ook de bedoeling bleek te zijn. Als ik tijd en zin heb zal ik dat nog een keer doen. Maar hier dan dat kleine stukje uit een dag;

An example of what a nurse does, and what critical thinking skills a nurse has.

A patient was admitted with syncope (fainting) and had been observed on telemetry (heart monitor) for 2 days. No changes in her heart rhythm were noted, and the patient was being discharged. While the cardiologist was writing the discharge instructions, the heart monitor alarmed and the patient was noted to have a “pause” (a long period between 2 heart beats). I went in to check on the patient and she was sitting on the edge of the bed. I asked her how she felt. She said “Good”. I asked if she was dizzy at all, and she said “A little bit”. I knew this patient was very eager to go home, and might not be telling about all of her symptoms if this prevented her from going home. I checked her blood pressure; it was 74/50. I helped her to lie down in bed, checked her blood pressure again, and it was up to 110/70, and she no longer felt dizzy. I showed the rhythm strip to the cardiologist; the discharge was canceled and the next day the patient got a pacemaker.

The critical thinking skills used here are:
• Assessment: assessing the patient when a heart monitor alarms, checking the blood pressure
• Evaluation of the information obtained: the patient is symptomatic with dizziness and a low blood pressure
• Action taken: preventing syncope by putting the patient in bed, re-evaluation by checking the blood pressure, notifying the cardiologist

"Floating"

"You are floating today". Woorden die de meesten niet zo graag willen horen als ze op hun werk komen. We zweven of drijven niet hoor, maar het betekent dat je op een andere afdeling moet gaan werken die dag. Niet iets wat we graag doen, want je bent toch al gauw uit je vertrouwde omgeving. Het gevoel om niks te weten op de afdeling waar je naar toe gaat, niks weten te liggen, en maar af te wachten of je goed ontvangen wordt, en of er begrip voor is dat je uit je eigen omgeving bent en daarom uit je"comfort zone".

3 keer per dag is er "bed meeting" tussen de verpleegkundigen die als oudsten werken op hun afdeling. Hier wordt bekeken hoe de beddenbezetting is op elke afdeling, hoeveel opnames en ontslagen, en of iedere afdeling genoeg personeel heeft. Als er ziekmeldingen zijn proberen we het eerst zelf op te lossen door mensen te bellen of ze kunnen komen werken, maar als dat niet lukt kijken we of een andere afdeling personeel over heeft. Meestal lukt dat niet dus.

Gisteren was ik met mijn 3-7 pm dienst "over" op onze afdeling, en had de eerste hulp tekort aan personeel, dus moest ik daar mee gaan helpen. Ik had het al aan zien komen, dus vondt het helemaal niet erg. Ik was er alleen al heel lang niet geweest en dat maakte het weer helemaal vreemd.
De eerste hulp zit in een spiksplinternieuw stuk aanbouw. Gelukkig was het eerste uur heel erg rustig en ik werd bij een verpleegkundige gezet die me eerst eens een rondleiding gaf. De bedoeling is dat we samen werken met een andere eerste hulp verpleegkundige, zodat we niet voor de leeuwen gegooid worden en meteen onze eigen patienten toegewezen krijgen. Het is toch weer een hele andere wereld dan mijn eigen afdeling.

Het eerste uur was dus erg rustig, de wachtkamer was leeg, en in onze toegedeelde kamers lagen maar 2 patienten. Daarna rolden de ambulances binnen, en werd het wel een stuk interessanter. Iemand die zijn hand door een ruit geslagen had en hechtingen moest, iemand met gebroken ribben met een pneumothorax (klaplong) die een thoraxdrain moest, iemand met een epileptische aanval.
We hadden ook een jochie van 5 jaar met buikpijn, en toen ik zijn arm moest vasthouden zodat zijn bloed geprikt kon worden wist ik tevens weer waarom dat eerste hulp toch niet echt iets voor mij zou zijn. Van zijn brullen ging ik bijna mee huilen.

In ieder geval lijkt het niet op de tv ER :)
Toch lijkt het me wel leuk om er een tijdje te werken. Alleen die kinderen he...

Aangenomen

Het goede nieuws is dat ik ben aangenomen bij Upstate Medical University in het RN to BSN programma. Dit is de universiteit waar ik afgelopen semester lessen heb gevolgd en die in ons ziekenhuis gegeven werden, maar je hoeft pas "matriculated" (ingescreven als student) te zijn als je meer als 9 credieturen wilt doen. Dit semester waren er 6, en volgend semester is ook weer 6.

Omdat ik wist dat het voor mij wat voeten in de aarde zou hebben, was ik vroeg aan het papierwerk begonnen. Ze vragen namelijk voor "transcripts" van de school, een papier waarin staat hoeveel uren je waarin les gehad hebt. Hier is nogal moeilijk aan te komen omdat ik de A opleiding in Nederland gedaan heb, en die al lang niet meer bestaat. Daarbij worden deze gegevens niet bij gehouden, je hebt alleen je diploma.

Ik had de mensen van de school dit al verteld, en hun alle copien van trancripts die ik nog had gestuurd. Toch kreeg ik een brief dat alle transcripts naar een instituut gestuurd moesten worden om te laten evalueren. Weer gebeld met de school, en de situatie uitgelegd. Ze wisten er niet helemaal raad mee. Purdue University heeft mijn orginele transcripts een keer gehad toen ik daar naar school ging, en ik heb hun gevraagd om te kijken of ze nog wat op microfilm hadden. Helaas hadden ze dat niet meer. Toen heeft Upstate gewoon Purdue's transcripts bekeken en hebben ze me aan de hand daarvan aangenomen. Hoeveel credits ze me hiervoor gegeven hebben en welke weet ik nog niet precies.

Maar vorige week kreeg ik dus mijn "congratulations, you have been accepted" brief. Gelukkig. Er staat wel een lijst van voorwaarden in, zoals al mijn immunisaties moeten geldig zijn, en ik moet een geldige registered nurse vergunning behouden. Allemaal dingen die gemakkelijk zijn, tot je onderaan de brief komt waar met vette letters staat: VOOR 20 augustus moet ik Microbiologie doen. Huh??? Dat bezorgde me bijna een hartaanval. Hoe kan ik dat nu doen in 6 weken? Meteen gebeld, en ik kon uitstel krijgen tot het eind van het jaar. Dan nog zal dat een opgaaf zijn. Ik weet zeker dat ik microbiologie in de opleiding gehad heb, maar het staat niet in de Nederlandse papieren. Nu staan er wel 9 credits voor biologie in Purdue's transcripts, en ze gaan nog even overleggen of ze er 3 voor microbiologie kunnen gebruiken. Dat zou me heel wat stress besparen! Anders ga ik de boeken in duiken, zelfstudie doen, en proberen het examen te doen zonder les te nemen.
Duim maar even mee dat ze me de credits geven!

Update van vanavond: zojuist heb ik de verlossende email gekregen dat ik microbiologie niet hoef te doen! YES! Niels zei wel dat er iemand van de school gebeld heeft, en dat ik terug moet bellen morgen. Hopelijk is dat verder niks bijzonders.

50 kaarsjes

Tim en Niels hadden Micky's taart gemaakt;



De vlammenzee toen de kaarsjes allemaal aan waren;



Conclusie; 50 kaarsjes geven zo veel hitte dat de frosting begint te smelten!

Even aan het water

Vanmorgen even een korte wandeling gedaan met Micky, Tim en Niels bij Cass Park en Treman Marina. Het ligt allebei mooi aan Cayuga Lake, en er waren veel mensen op de been om te rennen, fietsen, wandelen, en er waren een paar voetbal wedstrijden aan de gang van gemengde teams.

Een mooi plekje met allerlei bootjes.





Er kwam ook een dragon boat langs varen. Volgend weekend worden er dragon boat races gehouden (een Chinese traditie), en deze was vast aan het oefenen. Lijkt me wel dat degene met de trom en die met het roer de makkelijkste baantjes hebben.

Memories

Hier zijn veel 4 juli feestjes in het water gevallen. We hadden regen nodig, maar dat het net vandaag moet zijn is jammer. Ik heb gewerkt, dus zat hoog en droog.

Hilde heeft het op haar blog over haar concert van The Police, en dat bracht even wat herinneringen terug. Ik heb ze heel lang geleden ook gezien, en om er achter te komen welk jaar het was heb ik gegoogled. En warempel ook nog gevonden, internet staat voor niks. Het was Pinkpop '79, mijn laatste jaar middelbare school. En tussen deze mensen stond ik ergens. (klik op de icoontjes boven aan de pagina).

Vuurwerk en kletsende bevers

Geen idee waarom Ithaca anders dan anderen moet zijn, maar ze hebben altijd het vuurwerk op 2 juli en niet zoals iedereen op 4 juli. We zijn gisteravond gaan kijken. Het wordt afgestoken op de berg bij Ithaca College, en is daarom van veel kanten te bekijken. Toen we naar de stad reden stonden er rijen auto's langs de weg opgesteld om een goed zicht te hebben. Wij gingen naar de parkeerplaats van K Mart. Ook bij Wal Mart leek het wel of er uitverkoop was, zo veel mensen zaten er. Veel mensen maken er een klein feestje van met stoelen en koelboxen vol eten en drinken. Sommigen zitten op een stoel achter in de pick-up truck.
Het vuurwerk was weer mooi!

Vanmiddag hadden Micky en ik de kans om even te gaan kano varen op ons gewoonlijke meertje. Heerlijk was dat weer. We gingen weer het stukje beek op waar het water het meer in stroomt, een fijn stukje. De vorige keer hadden we al gezien hoe bezig de bevers geweest zijn. Er liggen heel wat takken en boompjes in het water, en je kan er met de kano nog net langs. Op de terugweg hoorde ik een plons achter me, en Micky zei zag je dat? Ik keek om en was nog net op tijd om een kleine bever onder water te zien gaan. Micky zei dat het jonkie tegen zijn mama jankte, het was mama die ik hoorde plonzen.
We zijn wat dichter naar hun burcht gegaan en daar een hele tijd verwonderd zitten luisteren. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat bevers geluiden maken, maar dat doen ze! Het geluid dat uit die burcht kwam is moeilijk te beschrijven, bijna zangachtig, hoge en lage geluiden. Ik heb even gezocht en een bevergeluid gevonden. Het moeten wel de jonkies zijn geweest die daar in die beverburcht zaten te roepen of te keuvelen.

Tuin foto's

Vandaag heb ik weer eens gewandeld met Mary, en we hebben heel wat bij kunnen kletsen. Het is alweer lang geleden dat we samen gelopen hebben. Het is soms ook wel lastig met onze dienstroosters, en daarbij is zij een middagmens en ik een ochtendmens. Maar vandaag lukte het toch. We hebben een stukje Finger Lakes Trail gelopen dat bij Treman State Park uit komt. Er waren opvallend veel mensen in het park, dat zal voor het lange weekend van 4 juli zijn.

Onze 3 kippen produceren nog altijd meer eieren dan we kunnen eten, en ik geef er daarom wel eens weg. Zo ook aan Mary vandaag. Vraagt Micky vanavond waar de eieren zijn die in een kommetje in de koelkast stonden. Ja, die heb ik afgegeven. Bleken het gekookte eieren te zijn! Dus Mary maar even gauw gebeld dat er gekookte en ongekookte eieren in het dozijn zitten dat ik haar gegeven had.

Tim is vandaag begonnen met zijn baantje bij het zomerkamp. Het is geen gespecialiseerd kamp, maar er wordt van alles gedaan. Van knutselen tot sport, en een paar keer per week een uitstapje om te gaan zwemmen en naar de kindervoorstellingen van het Hangar Theater te gaan. Hij is junior counselor, en een van zijn vroegere klasgenootjes die een jaar ouder is, is couselor. Samen met een counselor in training hebben ze de leiding over een groepje van maximaal 18 kinderen. Dat zal toch heel wat zijn soms om ze in toom te houden!

Het kamp is van 9 tot 2 en daarna heb ik hem opgehaald en ben met hem en Niels naar de kapper gegaan. Dat was meer dan nodig bij Tim! Ik kan zijn ogen weer zien!

Toen ik thuis kwam stonden er een paar planten voor de deur; bij Mary in de tuin had ik bloemen gezien die ik niet kende. Ze had me er wat van uitgedaan en gebracht. Het zijn Monarda's.
Wel leuk.

Hier zijn nog wat tuinfoto's;


Tuintje voor het huis

2 plaatjes van dezelfde plek achter het huis:




Clematis


Deze bloem vindt ik zo grappig, ik had ze nog niet eerder gezien, en daarom gekocht, een "spoon flower".


Ik heb een paar bakken met bloemen, deze doen het wel het best.


Mandje met bloemen.


En nog een kistje met bloemen.