Puf puf

34 graden vandaag! Pff, dat zijn we niet meer gewend!
We hebben het rustig aan gedaan vandaag, wat winkelen (airco!) en verder thuis koel proberen te blijven. Vanavond heeft Micky de airco in het raam gezet, nu het zwembad nog en dan zijn we klaar voor zomer.

De rupsen hebben weer een invasie ingezet en ik ben "killer queen" met mijn plantenspuit met zeepzop. Helaas laat Micky het er niet bij en hij staat klaar met zijn spuitbus met chemische oorlogsvoering. De hoeveelheid rupsen is net iets uit een sci-fi film. Als je onder sommige bomen staat hoor je een geluid wat op kleine regendruppeltjes lijkt, maar het zijn de poepjes van de rupsen die omlaag vallen, en misschien van honderen rupsepootjes die lopen en mondjes die eten.
Deze boom, een sugar maple, zou helemaal in het blad moeten staan, maar is zowat kaalgevreten.




Genoeg van de griezelverhalen, en wat anders. Bart moest vandaag op voor zijn rijbewijs, en... is geslaagd. Hij heeft er niet veel van verteld, maar er zal ook niet veel te vertellen zijn. Het had maar 10 minuten geduurd, hij had alleen wat in de stad rond hoeven te rijden en niet eens parallel te parkeren of keren in de straat. We hadden hem die 2 rijlessen laten nemen, en de derde rijles was het examen. Ze kwamen hem ook mooi bij de school halen, en hij is niet naar het Department of Motor Vehicles hoeven te gaan. Maar goed ook, want dat is niemands favoriete plaats.
Nu is de volgende stap om onze autoverzekering te veranderen en er een tiener bij te schrijven. Dat zal de prijs flink opjagen! Misschien kunnen we voor hem apart een verzekering doen.

Ze zijn er!

Zaterdag
Om kwart voor 8 reden we weg uit een mistig en regenachtig Ithaca, richting Newark. Onderweg klaarde het langzaam op en werd het gedeeltelijk zonnig. Alleen Niels en Tim gingen mee; Bart bleeft thuis.
We zijn een paar keer gestopt onderweg, onder andere bij de rustplaats bij Delaware Water Gap. Hier loopt het Appalachian trail, en we zagen er verschillende wandelaars bepakt en bezakt. De rivier is mooi, en er waren een boel mensen die gingen kanoen. Een stuk AppalachianTrail (dat van Maine tot Georgia loopt) lopen en de Delaware rivier kanoen staan nog op mijn te doen lijst.
Het was druk op de weg vanwege het lange Memorial Day weekend, maar niet extreem druk. We zagen alleen een paar files aan de andere kant van de weg.

Om half een kwamen we bij het vliegveld aan, terwijl het vliegtuig om 12 uur geland was. We maken er wel een gewoonte van de laatste tijd om te laat te komen.
Micky liet me uit de auto bij de aankomsthal, en hij ging een plaatsje zoeken voor de auto. Toen ik naar binnen liep botste ik zowat tegen moeder aan. Ze waren al heel snel door de douane gekomen, maar hadden gelukkig maar een paar minuten op ons hoeven te wachten. Het was een leuk weerzien.

We zijn naar een hotel in Parsipanny gegaan, een Staybridge Inn. Nog even een probleempje met inchecken, want ze hadden onze reservering niet. Na een paar telefoontjes was het opgelost. Het is een splinternieuw hotel, en we hadden een suite. Heel erg luxe voor onze doen, met 2 slaapkamers, en een huiskamertje met keukentje. En het mooiste was dat het gratis was van onze opgespaarde hotelpunten.
We hebben het rustig aan gedaan, wat kletsen, wat gewandeld, en Niels heeft even gezwommen. Dat hield hij snel voor gezien, omdat hij het zwembad maar vies vond. Er hadden de hele dag al kinderen ingezeten, en omdat hij deze keer zijn zwembrilletje bij zich had kon hij alles in het water zien drijven.

Pa en ma gingen vroeg slapen, en dat voorbeeld hebben wij snel daarna ook maar gevolgd.

Zaterdag
Ik was al om 6 uur wakker, maar dacht dat het 7 uur was en stond op. Pa en ma waren ook al wakker en we zijn samen gaan ontbijten, en daarna weer een stuk gewandeld. Het was heel mooi weer, en zeker voor hun, komend uit een koud en nat Nederland. Weer terug bij het hotel hebben we de rest uit bed getrommeld, ze hebben gegeten en om half 10 zaten we weer in de auto richting naar huis.
Na een tijd was ik in slaap gedoezeld en werd wakker toen Micky stopte en zei of ik wilde gaan kijken of die mensen hulp nodig hadden. Wat, huh, wie? Hij was bij een ongeluk gestopt, er stond een auto dwars op de rechterrijbaan van de autoweg. Ik greep het eerste hulp kistje en vader en ik liepen er naar toe. Ik zag dat de mensen al uit de auto gestapt waren, dus het viel wel mee. Ze hadden niks meegekregen. De voorkant van hun auto zat helemaal in elkaar; ze waren uitgeweken voor een hert dat over de weg sprong, maar waren daardoor de macht over het stuur verloren en tegen de vangrail geknald. De man probeerde de auto te starten, wat ook nog lukte, om hem maar snel van de weg te halen. Levensgevaarlijk om zo dwars te blijven staan. Maar goed dat het voor hun zo was afgelopen, balen van hun auto, maar het had ook erger kunnen zijn.
Het deed me wel goed dat er meerdere mensen stopten om te kijken of ze konden helpen.
Vader heeft daarna eens dode herten geteld langs de weg, hij telde er 8 op een stuk van zo’n 100 mijl.
Standaard stoppen we bij de Flying J, een grote truckstop en de laatste in Pennsylvania voordat we New York in rijden. Deze keer ook weer, en het is telkens weer verbazend hoeveel goedkoper de benzine hier is vergeleken met New York, vanwege hogere belastingen. Hier was het vandaag $2.73, terwijl bij ons $2.98 op het moment. Daar werd de tank dus nog gauw een keer vol gegooid.

Thuis gekomen stond Biego met een schorre stem ons blaffend te verwelkomen. Later hoorden we het verhaal van Bart; hij had vannacht zitten janken en blaffen, iets dat hij normaal nooit doet als er iemand thuis is. Hij is wel helemaal uit zijn routine geweest dat we niet allemaal thuis waren. Bart heeft hem uiteindelijk maar op zijn kamer laten slapen, maar hij heeft Bart toch wel een paar keer wakker gemaakt. We hebben een aardig neurotische hond!

De rupsenplaag heeft zich aardig uitgebreidt! Als we een dag later terug waren gekomen zou ons huis 1 grote cocon zijn geweest. Honderden rupsen die overal tegen het huis op klommen, brrr. Met sterk zeepsop hebben we ze bespoten, ik had eens gelezen dat ze daar niet tegen kunnen, en het werkte ook nog. Het is ze letterlijk om zeep helpen dus.

Vanmiddag hebben we lekker genoten van het mooie weer, en gebarbequed. Ik hoop dat het in Nederland ook snel beter weer zal worden.

BBQ

Bart moest vanmorgen al om kwart over 6 op school zijn voor zijn reisje naar Darien Lake; om 5 over 6 waren we er al omdat hij zo stond te dringen dat ik moest opschieten. Er was nog niemand, behalve mensen die een tribune aan het opzetten waren. Waarschijnlijk is dat voor de drugs en alkohol preventie demonstratie die ze vandaag of morgen zouden krijgen. Er stond ook een total loss auto die bij een ongeluk betrokken is geweest, ook onderdeel van deze demonstratie lijkt me.
Na even te wachten kwamen er nog meer mensen opdagen, en kon ik weer gaan. Thuis ben ik weer lekker in bed gekropen. Het zal toch een stuk handiger zijn als Bart eindelijk zijn rijbewijs krijgt. Hij heeft besloten om toch naar casino night te gaan, dat wordt weer lekker laat vanavond. En morgen weer naar school om een sneeuwdag in te halen.

Micky was vandaag vrij, het komt niet zo vaak voor dat we alleen samen thuis zijn. We zijn eerst naar de stad geweest om van 2 auto's de olie te laten verversen. Dat was snel klaar en daarna hebben we thuis nog wat in en om het huis gedaan. We hebben ons 21 jarig huwelijk maar stilletjes gevierd, en de beloofde zonneschijn en warmte bleef uit.

Ik maakte weer mijn kip-fruit salade om mee te nemen naar een barbeque van Micky's baas. Die gaat binnenkort met pensioen, de nieuwe baas is er, en deze barbeque was zodat hij iedereen kon leren kennen.
Tegen vijf uur waren we in Cortland waar Micky's baas woont. Het was leuk om zijn collega's met echtgenotes weer te zien. Zo vaak zie ik ze niet. Een van hun had hun kleine kleinkind bij zich om haar dochter even rust te geven. Een mooie baby van 3 weken, de helft van een tweeling. Daar heb ik nog even mee mogen knuffelen. Zo ontzettend klein, 6 pond. Alleen Tim is ooit zo klein geweest, de andere 2 waren al groter bij geboorte.

We hebben leuk gekletst, de nieuwe baas en zijn vrouw zijn aardig. We hadden het er over hoe het is om zo vaak te verhuizen, zelf hebben we op 4 plaatsen gewoont in 11 jaar toen Micky in het leger zat. Meestal zijn ze op een plaats voor 3 jaar en dan worden ze weer over geplaatst. De meesten zeiden het wel leuk te vinden om zo telkens te veranderen. Behalve de ene vrouw die zei dat ze een keer in 6 jaar tijd 5 keer verhuisd was.
Nee, ik ben blij dat we een beetje wortel geschoten hebben.

Awards

Op HBO was gisteravond een documentaire over een trauma ziekenhuis in Bagdad. Het was heel goed gedaan, zonder commentaar, maar met beelden die voor zich spraken en met veel respect voor de gewonden, dokters en verpleegkundigen. Na zoiets te zien zet het een slechte dag op mijn eigen werk weer helemaal in perspectief. Om dat werk dag in dag uit te doen, het zal voor allemaal een extreem intense periode van hun leven zijn.

Ithaca High School heeft deze week "senior week", waarin allerlei leuke dingen door de seniors (de klas in het laatste schooljaar) gedaan wordt. Gisteren zijn ze naar Darien Lake, een amusementspark, geweest, met daarna een boottocht met eten op Keuka Lake. Bart had het heel leuk gehad, en kwam pas om 11 uur thuis. Vanavond zou er "airband" zijn, waarin leerlingen voorstellingen geven; playback en dansen. Katrin deed daar een keer aan mee, en die keer heb ik het gezien, heel leuk. Bij gebrek aan kandidaten om mee te doen is het het deze keer geschrapt.
Morgen hebben de seniors een ontbijt dat door de leraren geserveerd wordt.
Donderdag is er casino avond, maar daar kan Bart niet naar toe. Die dag gaat hij met zijn natuurkunde klas naar Darien Lake. Jeetje, 2 keer in 1 week! Deze keer gaan ze de achtbanen doen, maar ze moeten hun rekenmachientjes meenemen en allerlei berekeningen maken en metingen doen. Dat is nog eens een leer-schoolreisje!

Niels had vanmorgen een "award ceremony". Een stuk of 40 kinderen kregen een award. Ieder kind komt in de 3 jaar op die school wel een keer aan de beurt om zo'n beloning te krijgen, en ik was er met Bart en Tim al eens bij geweest. Die keren was de uitreiking voor schooltijd, en alleen de kinderen en ouders waren er bij. Deze keer was het een stuk uitgebreider. Het was aan het begin van de schooldag, en de hele school was er bij. Alle awards werden voorgelezen, dat waren er nogal wat. Die van Niels; "Niels is a conscientious student who consistently applies himself to his work. He is focused in class, and is respectful toward other students and teachers alike. We are pleased to have had Niels on the Whales' Team this year." Zo werd er iets goeds gezegd over ieder kind.

Er was nog een leuke onderbreking. De school had geld ingezameld voor een leukemie fonds, en als ze aan hun doel zouden komen had het hoofd van de school beloofd dat hij een slang zou kussen. Hij vertelde dat hij doodsbang van slangen is, en dat hij daarom niet met Fear Factor zou meedoen. Een andere leraar had beloofd dat hij zijn haren af zou knippen als ze aan hun doel kwamen.
Er werd aangekondigd dat ze aan hun doel van geldinzameling gekomen waren, en onder grote hilariteit van de kinderen kuste het hoofd van de school de slang die de biologie leraar in zijn klas houdt. Onder nog grotere hilariteit werd de lange vlecht van de andere leraar afgeknipt. Hij zou zijn haar aan Locks of Love geven, waar er pruiken van gemaakt worden.

Na dit alles heb ik met Micky een eind gewandeld. Daarna had hij nog niet veel zin om terug te gaan naar zijn werk, en zijn we bij de Cornell Plantations geweest. Daar was het een drukte van jewelste met vogels, grappig om te zien en horen.

Cornell Plantations

Een kinderboel (of een boel kinders)

Zat ik gisteren te mopperen op de computer, er zijn toch ook wel hele leuke dingen zoals internet en email waardoor ik deze lieverds allemaal kon zien zoals ze vandaag bij elkaar waren.



Bram, Sabien, Milenka, Joep, Teun, Noud, Aniek, Melanie, Gijs, Thomas en Sjoerd (die nog maar 9 maanden was toen we hem voor het laatst zagen). Het zal een gezellige boel geweest zijn. Jammer dat we er niet waren. Alle pa's, ma's, opa en oma, geef ze knuffels van ons.

Frustraties

New and improved! Ja ja, ik geloof het wel.
Micky heeft net een nieuw programma geinstalleerd, en onze hele mail outlook is erdoor veranderd. Poef, alle emails van 2006 weg, ze zullen nog wel ergens te vinden zijn, maar het zal me weer de nodige tijd duren eer ik het allemaal door heb. Voor mij werkte het oude ook goed genoeg. Ik heb er geen geduld voor om het allemaal uit te puzzelen.
Ik zie mezelf al in de toekomst als er nog meer van die technische gadgets komen, dan zal ik helemaal verloren zijn. Een aan en uit knopje is voor veel apparaten genoeg, er hoeven niet 100 opties op te zitten.

Het is een vrij rustige week geweest. Gisteren na mijn werk ben ik nog even naar een concert van Sons of Pitches geweest. Hun groep is flink veranderd en nog maar 1 van de orginele zangers zit in de groep. Ze deden het wel goed, maar naar mijn zin stond het geluid veel te hard en ik ben na 3 kwartier vertrokken om er niet doof van te worden. Er zaten veel kinderen in de zaal, en eigenlijk hadden ze daar ook wel rekening mee kunnen houden.

Niels was gisteren ziek thuis gebleven, wat hoofdpijn en keelpijn, maar hij is nu weer de oude. Tim moest naar de dokter voor zijn jaarlijks onderzoek en kreeg ook een spuit voor meningitis. Daar is hij dan vanaf. De dokter stuurde hem ook nog door naar het ziekenhuis voor een rontgenfoto van zijn rug.
Ik vond ook altijd dat hij zo krom loopt en zeg hem altijd om rechtop te lopen, waar hij dan kwaad om wordt. De dokter vond hem dus ook wat krom, en wilde een foto laten maken om te kijken of het niet vergroeid is. Dat horen we later dan nog, maar ik denk dat het gewoon zijn houding is.

Vandaag ook een rustige dag thuis. De kinderen hebben buiten meegeholpen in de tuin. Bart was aan de slag met de weed eater, en Tim en Niels hebben onze kampvuur plek verplaatst. Ik ben bezig met een paadje leggen, en ook ons prieeltje is nog altijd niet af.

Rupsen

Vanmorgen weer een rondje gelopen in Treman Park en onderweg geen mens gezien. Wel genoeg ander leven zoals vogels en eekhoorntjes. Elke keer bloeien er weer andere bloemen, maar ik had de camera deze keer niet bij me.
Verder een beetje in huis gewerkt, en een heel klein beetje in de tuin. De Morning Glory zaadjes zitten in de grond, volgens mij moeten die in North Carolina al bijna bloeien terwijl ze hier nog moeten beginnen.

Er zit hier een uitheemse rups, het voorstadium van de "gypsy moths", een mottensoort dus, het wordt niet eens een mooie vlinder. Het leek wel een scene uit een sci-fi film; tussen 2 bomen in hingen allemaal draden waaraan honderden rupsen hingen die zich uit de bomen lieten vallen. Alles bij elkaar leek het wel een groot spinneweb. Bleh! De vogels eten deze rupsesoort niet, vinden ze blijkbaar niet lekker. Ze kunnen zich dus lekker voortplanten en ondertussen heb je er allicht een op je zitten als je onder de bomen gaat lopen. De was hoef ik ook al niet buiten te hangen, dan zit die ook vol.

Spuitje

Verbazend hoe snel alles nu opeens groeit. Het is een explosie van groen en elke week weer een nieuw bloemetje. Nu het geregend heeft zijn mijn allergien ietje minder, gelukkig.


Naar college gaan gaat met de nodige papierwinkel gepaard, en een van de dingen die ingevuld moeten worden zijn de immunisatie papieren. Vorige week had ik ze al afgegeven bij de artsenpraktijk en een afspraak gemaakt voor Bart's meningitis spuit. Als ze in een "dorm" gaan wonen met zo veel studenten bij elkaar wordt het ten hoogste aangeraden om deze spuit te halen.
De kinderen gaan nog altijd naar een kinderarts, ze kunnen er terrecht tot hun 21e. Het is wel grappig om zo'n grote kerel als Bart daar te zien tussen de kleintjes. Ik haalde hem op school op, en hij kreeg zijn spuit. Hij mocht zelfs een sticker uitzoeken :-)

Moederdag

Ik hoop dat alle moeders een fijne moederdag gehad hebben!
Hier was het een rustig dagje. De kinderen konden zich niet inhouden en hadden me gisteravond al ieder een kadootje gegeven. Nu is een kadootje niet het voornaamste van moederdag, maar het was wel lief van hun. Ze hadden allemaal tuin-dingetjes.

Van Niels een paar van deze tuinlampjes, en van Bart dit konijn. (Als het maar geen andere konijnen aantrekt).

Van Tim kreeg ik deze vlinder; de pootjes zijn belletjes die een tinkel geluid maken in de wind. Micky bracht me vandaag rozen, in struikjes vorm dan wel. Dat werd weer gaten graven. Hopelijk zullen ze het goed doen, maar ik heb toch gezegt dat ik voorlopig niks meer hoef waar ik gaten voor moet graven, want dat was me toch weer een stenenoogst!

Vannacht heeft het flink geregend, en alle pollen zijn even weggespoeld. Het is dan even weer schoon.
Ik moest de minivan weg brengen om de voorwielen weer in balans te brengen. Nadat ik vorige week de sneeuwbanden eraf had laten halen trekt de auto zo hard naar rechts, goed om in de greppel terecht te komen. Micky en ik gingen weg met 2 auto's, mijn auto afgeleverd, en hem naar zijn werk gebracht. Maar eerst moest hij nog bij Tops zijn ijsthee halen, en heb ik maar meteen wat boodschappen gedaan. Toen moest hij nog even zijn ontbijt halen. Hij heeft een plek ontdekt, het is een piepklein restaurantje wat in een woonwijk gevestigd is. Volgens mij is het gewoon een grote woonkamer in het huis die omgevormd is tot restaurant. Het is wel populair, maar met 20 mensen zou het propvol zitten. Er wordt gekookt achter de balie, waar ook de barstoelen voor staan. Het moet wel lekker eten zijn, want de kok, een oude man die het goed bij kon houden, had het razend druk. Micky nam zijn prakje mee, en ook een bestelling voor zijn collega.
Nadat ik Micky had afgezet wilde ik gaan wandelen in Buttermilk Falls park, maar dat pad was nog gesloten. Er zat genoeg water in de waterval na de regen van vannacht.

Buttermilk Falls

Dan maar naar Home Depot om wat worteldoek te halen. Ik las daar over op Petra-in-North-Carolina's blog en er viel bij mij een kwartje. Wat een goed idee, dat kan ik ook wel eens uit proberen! Dat heb ik dus gehaald, en nog een soort rand om om een tuintje te leggen. Op weg naar huis kwam ik langs een kwekerij, en daar ben ik ook nog even gaan kijken. Ik heb me ingehouden, alleen een clematis gekocht om tegen de wagenwielen te zetten, en nog 1 bloemetje. Ik zei wel toen ik afrekende dat ik nog eens terug zou komen. Nou, ik kon toch niet zonder wandeling, en ik heb in Treman Park een rondje gelopen. Het pad dat een paar weken geleden nog niet open was, was nu wel open. Heerlijk genieten!

Het is alweer hetzelfde verhaaltje, maar toch weer elke keer nieuw om hier te zijn.

Dit was iets vreemds. Dit bouwsel stond in het water. Het moet wel sterk zijn in dit hardstromend water.

Alles is opeens zo groen.

Op hem (of haar) stapte ik bijna.

Thuis heb ik een tijd in de tuin gewroet, en vanmiddag was er een kleine vergadering op mijn werk. Een paar mensen hadden laatst een brief geschreven die door bijna iedereen ondertekend was, over het ontslag van onze manager, en om onze steun te betuigen voor haar. Het hoofd van de afdeling had alle ondertekenaars uitgenodigd voor een vergadering. Het ging best goed, we hebben kunnen luchten, maar over het hoe en waarom kan het hoofd verder ook niet uitweiden. Ondertussen in deze ex-manager weer aan het werk op een andere afdeling en ze heeft daar haar draai gevonden gelukkig.

Niels had me gisteren gevraagd of hij naar het toneelspel op school kon gaan. Dat vond ik prima, want normaal wil hij nooit. We komen er net van terug, en het was leuk. Het was "Once upon a mattress", een variant op het sprookje van de princes en de erwt. Het zijn allemaal 11 tot 14 jarige kinderen, ze hadden het heel goed gedaan, en het was een hele productie. Niels vond het ook leuk, maar hij had grote stukken van de repetities al gezien, dus soms vond hij het saai. Eigenlijk was het leuk om eens alleen met hem op stap te gaan.

Nou, de auto rijdt nu iets beter, hij trekt niet meer naar rechts, maar een klein beetje naar links...

TC3

Dit is de salade die ik gemaakt had voor de babyshower gisteren. Het was heel lekker, dus hier het recept. Wel in het Engels, sorry.

Honey dressing (below)
3 cups cut-up cooked turkey or chicken
1 ½ cups seedless grapes
1 can (8ounces) water chestnuts, drained and chopped
1 small can mandarin oranges2 stalks of celery, chopped
¼ cup toasted slivered almonds
(optional: ¼ cup sliced green onions with tops, ¼ cup chopped green pepper)
Toss ingredients with the honey dressing, cover and chill for 2 hours

Honey dressing
¼ cup vegetable oil
2 tablespoons vinegar
1 tablespoon honey
¾ teaspoon salt
dash of pepper
4 to 6 drops red pepper sauce

De babyshower was leuk; het was voor 4 (!) collega's die allemaal in de eerste week van juni uitgeteld zijn. Ik moet zo lachen als ik ze bij elkaar zie met hun rijpe watermeloen buiken. Lachea is wel de dikste, 2 weken geleden had ze nog een basketbal als buik, nu is het de grootte van 2 basketballen. Emily krijgt haar derde kindje, eigenlijk een ongelukje zei ze, want haar jongste is pas een jaar. Zelfs met de beste planning gaat het wel eens verkeerd, maar ze is er toch heel blij mee. Carrie heeft een buik alsof ze net 4 maanden zwanger is, maar ze is lang. Voor haar en Erin zijn het de eerste kindjes. Erin zal thuisblijf moeder zijn, iets wat hier eigenlijk niet zo vaak voorkomt.

Bart had vandaag zijn plaatsings examen op TC3. Omdat hij nog altijd niet zijn rijbewijs heeft moest ik wel mee. Hij heeft er wel zelf naar toe gereden, en het rijden gaat eigenlijk heel goed.
Bij TC3 moesten er eerst een stel papieren worden ingevuld. Daarna deed hij examen, terwijl ik wachtte, gelukkig had ik een boek meegenomen. Uren later was hij klaar, en hij had al met een counselor gepraat en zijn lessen vastgelegd. Hij neemt biologie, engels, wiskunde, 3 korte computer lessen van ieder 5 weken, geschiedenis, en het verplichte gym. Het examen had hij heel goed gedaan zei hij, het was wiskunde, engels schijven en begrijpend lezen.
Hij heeft ondertussen zijn beslissing genomen; hij gaat op kamers. Bij TC3 zijn een paar gebouwen met “dormetories”. Het zijn units van 4 slaapkamers die gezamelijk een keukentje en badkamer hebben. Ik ben benieuwd hoe dat hem zal bevallen. TC3 ligt vlakbij een klein dorp, maar er is niks heel dichtbij.
Ik zei hem wel dat ik als moeder me toch altijd zorgen zal maken, of hij er gaat wonen, of als hij iedere dag op en neer zou rijden. We hebben de aanbetaling gedaan, dus nu wordt het helemaal echt.

Op maandag is 4noord weer open gegaan, en onmiddelijk nadat we patienten hadden overgeplaatst kreeg ik al een opmerking van een nieuwe patient hoe stil en rustig het was op de afdeling. Het is ongelooflijk hoe het verschil is. Als je 30 patienten op 1 afdeling hebt, heb je ook meer personeel, bezoekers en artsen rond rennen, dan als er maar 20 patienten liggen. Het geeft een rustiger gevoel voor iedereen. Het is nog net zo goed druk voor ons, want we hebben ieder nog de zorg over 5-7 patienten, dat veranderd niet, maar er is minder actie om je heen en dat maakt het wat beter handelbaar.


Voor vandaag is er eindelijk wat regen voorspeld. Het heeft al zeker 2 weken niet geregend, misschien wel meer. Iets dat voor hier abnormaal is, maar we hebben lekker van alle zonnige dagen genoten. Ik hoop dat niet alle “zon” dagen voor het jaar zo opgebruikt raken. Regen kunnen we nu wel gebruiken. Alles is zo droog, en ik hoor overal om me heen mensen zeggen dat ze dit jaar voor het eerst allergische reacties hebben. De pollen zijn extreem erg, de regen moet ze weg wassen. Als ik ’s morgens de gele poeder van de tafel op het terras afveeg, ligt er ’s middags weer net zo veel op. Ook ik zit te niezen, snotteren en krab zowat mijn ogen uit van de jeuk.
Normaal begin ik pas allergische reacties te krijgen in het najaar van de “ragweed”, maar dit jaar al zo vroeg. Ik gebruik Nasal Chrom, iets om allergien te voorkomen, maar dat helpt nu niet meteen als je ze al hebt. Daar zal ik over een paar weken pas baat bij hebben. Verder heb ik nog wat Zyrtec staan, een medicijn op recept (handig als je je arts af en toe in het ziekenhuis ziet, hoef ik niet naar haar praktijk om een nieuw recept te halen). Dit zou een middel zijn waar je niet suf van wordt. Ik neem maar een halve pil in, dat blijkt me goed te helpen, maar dan moet ik wel bezig blijven, want zo gauw ik zit vallen mijn ogen dicht.
Maar alles kan erger zijn, en dit gaat ook weer voorbij.

Nurse's Week

Het is de week van de verpleging (hier tenminste, ik geloof dat het in Nederland pas volgende week is), en op 12 mei ook nog eens de dag van de verpleging. Dit was de geboortedag van Florence Nightingale, die gezien wordt als de grondlegger van de verpleging.
Alles en iedereen heeft wel zijn speciale dag, week of maand tegenwoordig om iets te vieren of het publieke bewustzijn te stimuleren. De verpleging ligt behoorlijk achter op dat gebied. Ik weet ook niet wat het ziekenhuis deze week voor ons doet. Hoewel... morgen gaat 4noord weer open, dat is toch al heel wat.
Donderdag hadden we er een vergadering over, met de richtlijnen over patienten plaatsing, en hoeveel patienten per verpleegkundigen. Dit keer moet het gaan werken, want zoals het nu is is waardeloos.
Blijkbaar heeft het ziekenhuis zo'n $350.000 verloren over de laatste 4-5 maanden, door een hele lage patienten bezetting, iets wat erg abnormaal is in de wintermaanden, maar het geval is voor alle ziekenhuizen in de regio. Door allerlei maatregelen proberen ze het geld weer terug te verdienen, en de 2 afdelingen bij elkaar doen heeft in een maand $50.000 bespaard. Maar voor wat een prijs. De moraal is gekelderd, en op deze manier zouden we verpleegkundigen verliezen. Nog maar niet te spreken over alle klachten die we van patienten zullen krijgen.
Ik was wel blij verrast dat ons hoofd naar de directie is gegaan met het voorstel om weer te splitsen in 2 afdelingen, en het plan voor personeelsbezetting. We zullen heel hard moeten werken om het allemaal goed te laten gaan, zodat we niet weer gaan sluiten.
Het ziekenhuis heeft op het moment een profijt margin van 1% en om te overleven moeten ze op 4% zitten. Het lijkt misschien moeilijk te geloven dat een ziekenhuis zo'n moeite heeft om geld te verdienen met wat het kost om naar het ziekenhuis te gaan, maar zo is het wel.

Ganzefamilie

Leuk die kleine gansjes. Deze zitten naast een supermarkt en trekken zich van het verkeer niks aan.

Er is er een jarig, hoera...

Proficiat met je verjaardag ma, en pa ook een beetje proficiat :-) Over een paar weken eten we wel een stuk vlaai samen, o wacht, dan moet ik ze wel zelf maken.

Bloemetjes

Misschien zijn het ongeveer dezelfde foto's als vorig jaar, maar ik kan zo genieten van mooie bloemetjes in de tuin.

Vandaag de sneeuwbanden eens van de auto laten halen en de gewone banden er weer op. Ik zat daar te wachten tot de auto klaar was en er was een moeder met een meiske van 10 maanden. Ze kwam zo op me afkruipen, zo lief. Haar moeder zei dat ik pas de 2e persoon was waar ze dit deed, normaal had ze afkeer van vreemden. Wat een eer. Ik had blijkbaar aantrekkingskracht...

Link

Leuke "jongens" dingen doen

Laurens en Roald zijn weer weg, en veilig terug in Nederland. We zullen hun missen.
Het lieve leventje is weer begonnen na ongeveer een week vrij voor mij, en gelukkig was het een goede dag. Het laatste nieuwtje is dat 4noord misschien weer open gaat volgende week. Dat het geen goed idee was om te sluiten wisten we al. WE TOLD YOU SO! wil ik roepen.

Nog wat foto's van de afgelopen dagen;

Stenen gooien bij de waterval.

Tim's raket werd eindelijk in elkaar gezet, na 2 jaar in de doos gezeten te hebben.

De raket wordt afgevuurd. Daarna een complete "recovery mission" compleet met walkie talkies om ze terug te vinden. Ze werd ook nog iedere keer goed terug gevonden.

We speelden "survivor"; in groepjes van 2 en met 1 pakje lucifers wie het eerst het grootste vuurtje had.
Daarna werd er nog flink met vuur gespeeld; hier een "ring of fire" van dode bladeren. Groot plezier natuurlijk. Ook nog lekker marshmallows geroosterd.

De kano werd voor het eerst dit jaar opgeladen en een stukje gekanoed. Eerst Roald en Laurens, daarna Micky en ik nog een stukje. Tim en Niels hielden zich ondertussen bezig met filmpjes maken (Bart was werken).

De afgelopen dagen niks dan stralend weer gehad, heerlijk genieten. Het zou nog een dag aanhouden.