Rondje tuin

Kom je even een kijkje in onze tuin nemen? Het blijft wel altijd een werk in uitvoering!

Dagje uit

We hebben een kano aan het schuurtje hangen, momenteel meer als decoratie want we kunnen hem even niet gebruiken.

 Vorige week vond ik een mama-vogel op haar nest onder deze kano.

 En deze week zijn de jonkies uitgekomen. O, wat was de mama boos toen ik deze foto maakte. Ze probeerde me weg te jagen met haar nerveus gefladder en kabaal. Het is volgens mij een Eastern Kingbird. Ik zie ze wel eens op het gras insekten vangen, en ze doen dat al vliegend en soms net als een kolibrie stilhangend.

Kippen op het gras.

En klaar voor de picknick.

We hadden voor donderdag tickets gekocht voor de Cirque du Soleil show Dralion die in Rochester een voorstelling gaf. Het is net wat te ver rijden om 's avonds na de show nog terug te rijden en we hebben er een dagje uit van gemaakt. Het was stralend weer, en we hebben eerst een tijdje in een klein park bij Lake Ontario gezeten. Een heerlijk briesje vanaf het water, en een lekker zonnetje.

Zwaantjes kijken. 

En een foto van ons samen :)

En nog een.

Daarna ergens lekker gegeten, en naar de show. Het was echt geweldig. Een aanrader!

We hebben de nacht in een hotel doorgebracht, en gisteren hebben we nog een paar dingetjes in Rochester bekeken. We gingen eerst naar het Eastman House om daar de tuin te bekijken. Er stond wel wat in bloei, maar nog niet zo veel.

 

Het Eastman House is een museum over foto en film, maar was nog dicht. Volgende keer. 

Toen waren de batterijen op van de camera, dus verder geen foto's meer.

We zijn nog een kijkje gaan nemen bij het oude centrum, en de waterval. Er zijn bordjes waar je over de geschiedenis van Rochester kunt lezen, wel interessant.

Omdat Micky 's middags een afspraak had, gingen we weer vroeg op pad naar huis, maar we hadden nog wel tijd om een poos aan het water te zitten in Seneca Lake state park. Het waaide flink en er waren een stel kite surfers op het water, dat was leuk om te zien.
En toen weer naar huis, en nu lekker van het weekend samen genieten.

Speldjesuitreiking

Vanavond was de speldjesuitreiking van de geslaagden van de opleiding verpleegkunde, en aangezien ik een gedeelte van hun vorig jaar als mijn eerste klinische groep had wilde ik daar wel bij zijn. De verpleging heeft een aparte ceremonie; ze hebben daarbij donderdag ook nog eens de graduation ceremonie. Deze speldjesuitreiking bestaat uit de nodige speeches, maar het is allemaal wat minder stijf. Het was wel leuk om deze groep nu te zien slagen. Dat hebben ze toch maar mooi gedaan. Het is echt een pittige opleiding die je niet zomaar even doet. Het was blijkbaar tevens de grootste groep van geslaagden, 63 personen. En helemaal knap, de oudste in de groep is 64. Zo zie je maar, je ben nooit te oud voor een carriereverandering en om wat nieuws te leren.
Voor mij is die leerlingenbegeleiding ook heel leerzaam geweest, en soms best moeilijk. Zo begon ik dit semester met een groep van negen waarvan er twee afgevallen zijn doordat ze examens niet gehaald hebben. Voor de overblijvers was het moeilijk om dit te zien; ze vonden het net "Survivor". Wie is de volgende die verdwijnt? Gelukkig heeft de rest het gehaald. Klinisch deden ze het goed. Ik heb er zelf ook veel van geleerd. Dingen zoals hoe verschillende mensen leren, en hoe je met dat soort individuele sterke en zwakke kanten om kunt gaan. Er zaten er een paar tussen waarbij ik in het begin dacht van o jee, hoe krijg ik die op het goede pad. Het is hard werk van hun kant, maar ze hebben het gehaald. Het is geweldig om ze te zien groeien en om hun zelfvertrouwen te zien groeien. Ze doen dat toch maar even. Volgend jaar zal ik die groep zien slagen, en hopelijk heb ik een klein positief steentje bijgedragen aan hun leerweg.
Trouwens vanavond ook grappig, de adjuncts (assistenten) werden even op het podium geroepen om te bedanken en een bloemetje te krijgen, wel aardig en onverwacht.

Vogeltjes kijken

De leerlingenbegeleiding zit erop, en opeens heb ik nog maar 1 part time baan en veel tijd. Deze week heb ik zowaar 5 dagen achter elkaar vrij (dan het weekend werken, en dan 2 weken vakantie!). Ik was er wel aan toe hoor. Ik had allerlei plannen voor de week, maar er is lang niet alles van terecht gekomen. De tuin is een eindje op weg naar toonbaar, het gras groeit zo hard er is geen bijhouden aan, en ik heb planten ingeslagen bij mijn favoriete plantenwinkel.
Gisteren had ik nog een eind-van-het-schooljaar-vergadering, en tussen Micky naar zijn werk brengen (en eerst zijn auto bij de garage afleveren) en de vergadering had ik een uurtje over. Aangezien ik in de buurt van Sapsucker Woods was ben ik daar een rondje gaan lopen. Ze hebben 2 webcams, eentje staat op een haviksnest op de universiteit, en eentje staat hier op een reigersnest.
Hier is het nest, boven in een dode boom midden in het meer;
 

 

Ma staat in het nest de wacht te houden.

Zoekplaatje; er zijn op bovenstaande plaatje 2 herten te zien. Als ze niet bewogen hadden was ik er zo langs gelopen.

Ze zijn hier zo tam, ze trekken zich van bezoekers niks aan.

Even wat anders

Dan nu een update over onze jonge mannen.
Niels is bijna klaar met zijn laatste jaar high school. Hij heeft het zichzelf niet bepaald gemakkelijk gemaakt met de lessen die hij genomen heeft, maar hij doet het heel erg goed. Hij zal 9 college credits hebben en moet nog Advanced Placement examens doen waar hij ook credits voor kan krijgen als hij het goed doet. Een paar weken geleden zijn we op de school waar hij naar toe zal gaan (TC3) gaan praten over zijn schoolrooster. Hij hoeft geen placement test te doen omdat hij al precalculus doet, en Engels via College Now, een programma waar high school de college lessen geeft, en ze automatisch college credits krijgen. Op community college kun je binnen 2 jaar een associates krijgen, maar voor sommige programma's redden studenten dat niet omdat ze eerst nog andere credits moeten halen, meestal extra Engels en wiskunde lessen. Zo'n plaatsingstest geeft aan op welk niveau ze zitten en of ze extra lessen moeten nemen. Dat hoefde Niels dus niet te doen en hij kan meteen het Engineering Science programma in. Waarschijnlijk kan zijn AP Physics nergens voor meetellen, het past nergens in de credits, maar in ieder geval heeft hij extra les erin gehad. Dat kan nooit slecht zijn voor dit programma. Het is best pittig, maar hij is gek op wiskunde en natuurkunde dus dat komt wel goed. Hij heeft wel zin in het college leven, en genoeg gehad van high school.

Bart heeft het de meeste tijd wel naar zijn zin in Californie. Het wordt nu behoorlijk heet in de woestijn, nog een maand te gaan. Ze zitten ook een beetje te rommelen met zijn uren, maar voor de rest bevalt het hem wel.

Hier was hij op bezoek bij zijn vriendin; die doet een ander SCA programma waarbij ze een tijdje in de woestijn wonen en werken.

Tim heeft een stageplaats gekregen; nadat we hem achter de veren gezeten hadden dat hij moest solliciteren, en dat halfslachtig deed, kreeg hij een aanbod om bij Verizon te werken, waar hij ook nog eens een flinke duit mee verdient. Het is in een plaats net boven New York, en de afgelopen weken heeft hij eraan gewerkt om een kamer te zoeken voor de zomer. Het probleem is dat mensen adverteren, maar dan niet reageren op emails, of ze willen huurders voor een jaar.
Hij had afspraken voor 3 plaatsen gemaakt om vrijdag te gaan kijken, dus gisteren zijn we met z'n drieen op pad gegaan. Het is een hele rit, wel heel mooi, eerst door de Catskill Mountains, en toen langs Bear Mountain waar we ooit geweest zijn. Daar de Hudson over en een hele griezelige slingerweg de berg over. Ik zat aan de passagierskant waar je naar beneden de afgrond inkeek. Wel hartstikke mooi, dat uitzicht over de Hudson rivier.

Tim had om 4 uur bij de eerste plaats in Chappaqua afgesproken; om 5 over 4 waren we er. Geen slechte timing voor een rit van een paar honderd mijl. Het huis ligt aan een vrij drukke weg, met een kleine oprit, net genoeg voor 2 auto's. Het huis ligt tegen een steile heuvel aan, de tuin bestond uit trappen en een steil stuk gras. We werden door een aardige jonge vrouw binnen gelaten; ze vertelde dat ze trainster is, en dingen verkoopt via Ebay. De kamer stond vol met antiek voor verkoop. Ze liet ons de slaapkamers zien, ze verhuurt er 2. Eentje was redelijk formaat, de andere wat klein. Plus het was onder een schuin dak, dus Tim moest zich bukken. De vrouw vertelde dat het huis uit 1750 stamt, het is wel een degelijk huis, maar de vloeren liepen behoorlijk scheef af.

  

Je kunt op de foto ook de unieke deuren zien die spits toelopen om onder het dak te passen.
We namen afscheid en Tim zei dat hij haar zouden laten weten als hij deze kamer zou nemen. Eens kijken wat de rest zou brengen.

De volgende plek was in Thornwood. De straat waar dit huis ligt deed meteen heel vriendelijk aan, overal waren kinderen aan het spelen. Echt een suburb.

Een vriendelijke man liet ons binnen en liet het huis zien. Volgens mij is hij van Puorto Ricaanse afkomst, en is een computer engineer. Hij vertelde honderduit. (bij al deze kamers die verhuurd werden kan trouwens het hele huis gebruikt worden). Hij vertelde dat hij 2 kamers verhuurd, dat hij gescheiden is, dat de kinderen een deel van de week bij hem wonen, en dat zijn ex al het meubilair meegenomen had en hij daarom maar een biljardtafel neergezet had. Tim moest meteen een potje met hem biljarten. De slaapkamer is groot, half paars, met sterren op het plafond. Hij zou het in Tim's favoriete kleur verven als hij niet een paar maanden met paars zou kunnen leven.

De biljardkamer.Het is wel echt een bachelor pad (vrijgezellennest).

We vertelden dat we nog naar 1 andere plaats gingen kijken en namen afscheid. We waren nog veel te vroeg voor de volgende plek dus gingen we eerst naar White Plains, waar Tim zal werken. Het is er overal erg druk op de wegen, wat een verschil met hier.

De laatste plek waar we gingen kijken was in Sleepy Hollow. Micky vertelde me iets over een Nederlandse kerk daar, maar ik snapte niet helemaal wat hij bedoelde, tot we langs de Dutch Church kwamen. Daar stond ook een bordje met de Headless Horseman, en toen ging er een lichtje branden; the Legend of Sleepy Hollow. Nou, dan moeten nog maar een keer terug, want nu hadden we een ander doel en tegen die tijd dat we met dat doel klaar waren zou de boel toch dicht zijn.

Sleepy Hollow is een plaatsje met hele steile wegen! We vonden de kleine straat met het volgende adres, moesten een rondje om om een parkeerplek te vinden, en toen nog even wachten tot de huisbaas thuis was. Hij kwam al snel aan, een Aziatische jongeman. Het apartement was boven in het huis, en we hadden al snel gezien dat dit drie keer niks zou worden. De kamer die hij verhuurt is een klein hok, om bij de badkamer te komen moest je door zijn kamer, en het was er overal erg vies. Ik geloof dat er nog nooit gezogen was, er lagen etensresten op de vloer, er stonden halfvolle bierflessen, en het fornuis lag verstopt onder een laag vet. Dat was snel wegwezen.

We zijn ons hotel gaan opzoeken, en hebben Tim die andere 2 plekken laten bezinken. Het eerste huis viel ook af, het is wat verder weg, het zou moeilijk zijn met parkeren, en de kamer is toch wel erg klein, en Tim zou zich constant moeten bukken onder dat plafond.
Vanmorgen zijn we eerst nog eens in White Plains gaan kijken en rond lopen, zodat Tim zich wat kan orienteren. Eens kijken hoe de parkeersituatie is, en hoe ver de metro is: dichtbij. Ook hebben gekeken hoe ver de metro van huis nr 2 is; dat is niet ver, maar om te parkeren moet hij een speciale permit hebben. Zijn idee is nu om te proberen een paar keer te rijden en een paar keer met de metro te gaan en bekijken wat het beste bevalt.
Tim sprak af met eigenaar nr 2 af, en we ontmoeten hem weer thuis. We hebben nog een tijdje zitten kletsen, en hij moest zijn Corvette even laten zien. Ik geloof dat hij er wel trots op is.
Ik denk dat het wel goed zit daar, en als het niet goed gaat kan Tim nog altijd verkassen. De huur gaat gewoon per maand.

 

Dit wordt dus Tim's thuis voor de zomer.

Daarna was het weer een lange weg terug naar huis, weer een mooie rit weer door de Catskills, waar Micky gelukkig nog net een hert kon ontwijken, en we weer goed thuis kwamen.

Wat lessen van de laatste tijd

- 99% van de zorgen die ik me maak worden nooit bewaarheid, dus waarom zou ik me nog zorgen maken.
- Mensen zijn sterk, maar leven hangt aan een zijden draadje.
- Je weet nooit uit welke hoek het komen zal. Daar komen die zorgen weer bij kijken; het komt toch uit een andere hoek dan je verwacht.
- Het leven kan van de ene dag op de andere veranderen. Dat weten we allemaal maar als je dichtbij zo'n verandering komt wordt je er eens flink met de neus opgedrukt.
- Infecties kunnen heel erg snel levensbedreigend worden. In een tijd van anti-biotica bijna niet voor te stellen, maar sepsis (bloedvergiftiging) staat op de 11e plaats van doodsoorzaken in de VS.
-Zelfmoord staat op nummer 10.
- Ernstige ziekte laat een trauma achter, en daar kijken we als verpleegkundigen wel eens overheen.
- Ik ben blij met de goede dokters en verpleegkundigen van ons ziekenhuis, en blij met onze beschermengeltjes.
- Familie is het belangrijkste, en "ooit een keer" komt misschien nooit meer als je daar niet "nu" van maakt.
-De rest van ons leven zijn bonusdagen.

Details ga ik hier niet vertellen, maar alles is weer goed nu. De zon komt vanmorgen weer voor ons op, en we genieten van de dag.

Kippetjes

De kippen kwamen erachter dat paarse bloemetjes heel goed smaken.

Deze bloemetjes die vorige week nog onder een dikke laag sneeuw lagen. Het weer is inmiddels omgeslagen naar warm. Heerlijk.

Het is nu nog even druk; volgende week de laatste dag leerlingenbegeleiding en dan wordt het wat rustiger (hopelijk). En misschien hier wat meer updates, maar ik kan niks beloven.