Iedereen een goed uiteinde en een gelukkig nieuw jaar gewenst!

Aangenomen, hert, en bank

Tim heeft bericht gekregen dat hij is aangenomen op SUNY IT. Dit is in Utica, hier zo'n 3 uur rijden vandaan. Of hij er werkelijk naar toe zal gaan weet hij nog niet. Hij is er een keer met zijn klas geweest en hij vond het wel wat. Wij zijn er nog niet geweest, en zullen eens kijken of we binnenkort een tour kunnen doen.

Micky kwam thuis met een paar kilo hertenvlees dat hij van een collega had gekregen. Op mijn opmerking dat ik dat aardig vond van hem zei Micky dat het een bedankje was. Micky had hem namelijk een paar keer laten jagen in het bos bij ons achter. Hoezo de muizen dansten niet op tafel als de kat van huis is?
Hij had het hert echter niet hier geschoten, maar bij hem thuis. Nu moet ik een goed recept vinden om het hertevlees klaar te maken.

Micky en ik hadden besloten dat we voor ons kerstkadootje een nieuwe bank zouden kopen. Dat was al jaren hard nodig, maar steeds uitgesteld. Eerst waren er kleine kinderen die knoeien of braken op de bank en toen waren er honden die denken dat ze kunnen doen wat ze willen en op de bank liggen.
Durf ik het te zeggen hoe oud deze banken zijn? Ze kwamen nog uit Nederland, en we hadden ze daar 2e hands gekocht. Tel maar uit.
Vandaag gingen we dus op zoek naar iets nieuws. Moeilijk hoor! Het blijft maar een gok of het goed zal staan. Wat ik mooi vond (donkerrood) was helemaal niet praktisch want je ziet er elk pluisje op, dus ik heb wat minder moois gekozen dat wel praktisch is.(Hopelijk). Volgende week komen ze ze brengen.

Gimme Lido!

Vanmorgen moest ik bij de tandarts zijn voor mijn kroon. De tandpijn van een maand geleden was op de laatste dag van mijn anti-biotica kuur verdwenen en tot nu toe niet meer terug gekomen. Ik hoopte even dat mijn kroon daarom ook wel uitgesteld kon worden, maar zo gaat dat natuurlijk niet.

Ik maakte nog even een praatje met de tandarts over de verschillen met Europa. Blijkbaar gaan de witte vullingen maar een jaar of 10 mee, en die worden in Europa juist heel veel gebruikt. Deze vullingen krimpen erg en daardoor gaan er barsten in zitten, of er komen los van de tandranden waardoor er gaatjes ontstaan. Een gewone zilverkleurige vulling kan 30 jaar mee gaan. Hij had het ook nog even over het "business' aspect van de verschillende vullingen. Als de witte vullingen na 10 jaar eruit moeten, moet er zoals in mijn geval een kroon op. Een beetje 'job security' voor tandartsen dus.

Een ding doen ze hier erg goed en dat is verdoven. Hoera voor Lidocaine! De spuiten zelf zijn wel vervelend, maar het resultaat is prima! Nadat het ingewerkt was begon hij te boren, en het was nog erg gevoelig. Hij deed er nog een paar spuiten bovenop. Kan me niks schelen dat mijn halve gezicht verdoofd is, geef me maar meer! Hierna viel het allemaal wel mee. Ik bleek 3 gaatjes onder de vulling te hebben, en nu zit er een tijdelijke kroon op.
Deze tandarts is zo veel beter dan al mijn vorige bij elkaar. Die houden we!

Kerst en verjaardag

Voor mij hoort bij kerstavond echt een avondmis, maar echt zin om naar Ithaca te rijden en in een bomvolle kerk te zitten had ik niet. Daarom dacht ik om eens naar de kerk in ons dorpje te gaan, een baptist kerk. Natuurlijk moesten de kinderen even protesteren, maar ze gingen toch mee. Het is maar een kleine kerk, we kenden verschillende mensen, en sommige anderen kwamen zich voorstellen, wel leuk. Sommigen kenden mij als de vrouw die met de beagles wandelt.

De kleine kinderen zongen, en speelden de 'nativity scene' na. Het kaliber van de muziek lag helaas niet zo hoog.
We hadden aan het begin van de dienst kaarsjes gekregen en op het einde gingen de lichten uit en werden de kaarstjes aangestoken, en werd er door allemaal gezongen. Dat was wel mooi.
De jongens hadden blijkbaar goed naar de preek geluisterd, want ze hadden er later allerlei commentaar op.

Weer thuis mochten ze allemaal 1 kado open maken. Alleen Niels maakte van de gelegenheid gebruik. Vreemd genoeg wachtte de rest liever tot kerstochtend. Niels kreeg een doos lego en heeft de rest van de avond zitten te bouwen.


De boom met kado's eronder.


De sokken, die we zelf versiert hebben.


Er is er een jarig, en dat is Niels...

Vanmorgen sliep iedereen uit. Wat een verandering met vroeger toen ze om 6 uur 's morgens bij ons aan de deur stonden.
Ik maakte een lekker ontbijt van pannekoeken, eieren, en muffins klaar, en daarna maakten we kado's open. Iedereen kreeg leuke dingetjes.


Voor Bart een paar films, kleren, en lekker warme laarzen om aan te doen bij zijn nieuwe baan bij Greek Peak.




Niels met de lego.

DaSom kreeg onder andere een kookboek. Eens kijken of we lekkere resultaten zullen krijgen!

Gewoonlijk wachten we met Niels zijn verjaardag vieren tot 's middags, maar hij wilde deze keer zijn kado's graag 's morgens. Dus voor hem gezongen, en hij kreeg zijn verjaardagskado. We proberen het toch altijd speciaal te houden voor hem, en ik heb niet het idee dat hij zich ooit tekort gedaan voelt door met kerst jarig te zijn.

Vanmiddag hebben we een van de films gekeken die Bart gekregen had, Die Hard or Live Free. Nou niet echt een kerstfilm, wel flink actie.

Voor ons eten had ik onder andere kip parmesan gemaakt. Dat had ik nog niet eerder gemaakt, maar eigenlijk heel simpel en erg lekker.
Voor toetje hadden we Niels z'n verjaardags taart. Toen Tim jarig was had Niels het commentaar dat ik altijd zo'n zelfde taarten maak. Dus had ik eens iets anders gedaan. Geen chocolade taart, maar een witte taart, en zelf het glazuur gemaakt. De bedoeling was dat het kerst groen en rood zou zijn, maar het resultaat was meer een zuurstokjes kleur. Het smaakte wel goed.

Merry Christmas!

Iedereen een hele fijne kerst gewenst van ons allemaal!

De ondeugden

Het is wel duidelijk dat Kibbels en Bitz niet alleen in huis kunnen zijn. Het is een tijdje goed gegaan als Micky vertrok naar zijn werk en Bart nog niet wakker was, om ze een uurtje alleen te laten in de huiskamer. Vrijdag ging het echter mis. Ik was naar mijn werk geweest, en toen ik thuis kwam hadden de kinderen al geprobeerd de rommel op te ruimen. De hondjes hadden een mandje met dennenappels kapot gebeten, en Tim had geprobeerd het op te zuigen waardoor de stofzuigerslang kwam dicht te zitten. Na veel hoepla kreeg ik het allemaal weer eruit. Toen hoorde ik wat in de keuken en ik kijk om de hoek waar ik Kibbels en Bitz aan iets zie likken. Er stond een boodschappentas op de grond, foute boel natuurlijk. Ze hadden een zak bloem open gemaakt en waren dat op aan het likken. Ik was boos op hun, tot ik hun gezichten zag en in de lach schoot! Hun hoofd zat onder de bloem, het zat aangekoekt om hun mond, en op hun tong zat een dikke laag wit! Het was echt geen gezicht! Ze bleven maar smakken en hun mond likken om het weg te krijgen. Ik heb hun maar gauw een bakje water gegeven om het weg te spoelen.


Ze wilden zo echt niet op de foto, maar Kibbels kreeg ik toch erop. Bitz verstopte zich.

Gisteren heb ik gewerkt. Vrij rustig, en 's middags waren er zo veel patienten met ontslag gegaan, dat ik naar huis mocht. Dat is nog eens wat anders! Het is erg lang (wel jaren) geleden dat dat is voorgekomen.
Het is dan wel fijn om die extra tijd met de familie door te brengen. DaSom en ik hebben 's avonds koekjes gebakken, de kinderen hielpen vroeger zo veel mee, maar nu niet meer. DaSom bakte en kookte thuis nooit, en hier vindt ze het zo leuk.


Bij een beetje van het deeg had ik cacoa gedaan om bruine koekjes te maken. Maar kijk eens wat daarmee gedaan werd :)


Klaar! Lekker smikkelen!

Terug

Inmiddels ben ik alweer 2 dagen terug van Nederland, en mijn koffer vol met de lekkernijen is nu ook gearriveerd. Het was een fantastisch bezoek, met veel leuke dingen. Wat dan allemaal?
Veel familie bezoek natuurlijk, en op bezoek bij vriendinnen, maar ook knuffelen met de kleintjes;





En proberen te knuffelen met Tara;



Spelletjes doen met de grotere kinderen en de broers;


En ik foetelde echt niet! Ik kende alleen nog niet alle regels :)

Met z'n allen bowlen;


Ik zweer je... die baan was scheef! Bijna al mijn ballen gingen in de goot!

En dan met z'n allen uit eten;



Meneer de uil was er ook bij;



Naar een kerstmarkt;




Naar de aerobics met ma, naar het dansen met de meiskes, de kinderen naar school brengen en even in hun klas kijken, en verschillende wandelingen met pa en ma.


Het was goed koud!

In Belgie op bezoek bij Elke, en gewandeld in haar mooie omgeving. Interessante bomen daar in het bos;



Dat was erg gezellig!
Ik ben wel een pondje of zo aangekomen met al het lekkere eten overal. Ik zal maar niet zeggen wat allemaal :)

Mijn nichtjes waren op het idee gekomen om een "nichtjes avond" te houden. We waren met z'n zevenen, de meesten had ik 3 jaar niet gezien, eentje 7 jaar, en eentje 12 jaar. We hadden heel wat bij te praten, en hebben heel wat afgelachen.Het was tot in de kleine uurtjes oergezellig! Leuk dat je zo de draad op kunt pakken met mensen die je zo lang niet ziet!
Ik heb ook nog een oude kindervriendin bezocht waar ik zeker al 25 jaar geen contact meer mee had. Geen idee waarom we destijds contact verloren, een kwestie van allebei een andere kant opgaan denk ik, maar het was heel leuk om haar te zien.

Nog wat plaatjes van Nederland;







Toen was het weer tijd om afscheid te nemen.




Op Schiphol nog even een souvenirtje gekocht.

Op de mooie herinneringen zal ik even kunnen teren. Het was ook weer goed om de mannen hier weer te zien. Een beetje hadden ze me wel gemist :)

Gearriveerd

Je weet dat je in Nederland bent als..... je op een vliegveld Delft blauwe kerstballen in elke kerstboom ziet :)

Resultaat van het project

Niels had gisteren zitten werken aan zijn immigratie project. Voor Engels had hij eerder al wat essays in moeten leveren; voor social studies moest hij een poster maken. Nu is hij een meneer die het zich het liefst gemakkelijk maakt, maar Micky had hem achter de veren gezeten dat hij het toch netjes zou doen. Anders had hij alles er maar tegenaan gegooid. Het resultaat was wel goed.


Niels was het meest trots op zijn landkaarten die hij gemaakt had. Zie ook het klompje op de linkerkaart!

Schattig is hoe hij het verhaal opgeschreven heeft. Zo kan ik me absoluut niks meer van de vliegreis herinneren toen ik naar de VS kwam. Wel van de tijd ervoor en erna, maar niks meer van in het vliegtuig zelf. Dat was niet goed genoeg voor Niels zijn verhaal vond hij. Hij schreef iets in de trant van "She couldn't help but wonder about the people she would meet." Dat heeft toch wel wat meer flair, en is waarschijnlijk helemaal waar.

Deze week hebben ze een "immigration night", waar alle projecten die de kinderen gedaan hebben tentoon gesteld worden en mensen internationale hapjes meebrengen. Jammer dat ik dat zal missen.

Mijn laatste examen zit er nu op en er valt opeens een hele stress weg. Voor een maandje of zo dan, want dan begint het volgende semester, maar daar moet ik nu nog even niet aan denken.

De koffer staat gepakt klaar en morgen vertrek ik even voor een kort bezoekje aan Nederland. Niels had aan Micky gevraagd waarom mama nu iedere keer alleen gaat. Hij wil ook nog wel een keer gaan. Met dit immigratie project heeft hij allerlei dingen over Nederland opgezocht, en hij liet me precies op google earth zien waar we een dikke 3 jaar geleden overal geweest waren en wat we er gedaan hadden. Het heeft toch wel indruk gemaakt!

Een paar dagen

Mijn Health Assessment examen woensdag was goed gegaan. Micky gedroeg zich voorbeeldig als mijn patient. Thuis had ik al op hem geoefend, dus hij kende de routine. Het is zo'n uitgebreid onderzoek dat we moesten doen, zo uitgebreid krijg je gewoonlijk niet als je bij de dokter komt. Wie heeft er ooit een Weber of Rinne test gehad? Maar je moet het allemaal kennen voor het geval dat je het nodig hebt. Naar hart en longen luisteren doen we routinematig, en vooral de harttonen zijn best moeilijk, en is het een goede herhaling geweest.
Ben wel blij dat het nu voorbij is. Alleen maandag nog een examen in management en dan zit het erop.

Woensdagavond was even een drama. DaSom was haar mobiele telefoon kwijt, ze dacht waarschijnlijk in de bus verloren. Ze mocht van haar ouders geen telefoon kopen, maar had dat toch gedaan en nog niet eens zo'n goedkope. Wat een ramp voor haar om die te verliezen, maar gelukkig heeft ze hem weer terug. Op donderdag ochtend had ze heel vroeg haar eigen nummer gebeld, en het was de buschauffeur die opnam. Ik geloof dat hij niet zo aardig deed, hij wilde met iemand spreken "die Engels sprak". Micky heeft later de telefoon opgehaald bij de busgarage, en ik zei DaSom dat ze een bedankbriefje moet schrijven en brownies bakken dit weekend voor de buschauffeur.
Hopelijk een wijze les om beter op haar spullen te letten.

Donderdag moest ik werken en na mijn werk zou ik DaSom ophalen bij een lerares thuis. Ze gingen met een groepje sushi maken om vandaag op de craft fair op de high school te verkopen. Ik was laat van mijn werk klaar, en de straat waar ik moest zijn was snel gevonden. Helaas was er geen nummer 21. Na 3 keer de straat af te rijden ben ik naar een winkel gereden op op te bellen. Grrr, het moest nummer 217 zijn. Toen ik had ik het zo gevonden.
Het was wel aardig dat ze me wat sushi meegebracht had. Dat was dan mijn eerste sushi ooit en het was best lekker.

Vrijdagavond ben ik met haar naar een toneelvoorstelling op de high school geweest, Alice in Wonderland. De kinderen gingen uiteraard niet mee naar zoiets. Het was erg goed! Een vriendin van DaSom speelde de hartenkoningin en pastte precies in die rol! Ze gaf een paar geweldig luide "off with their heads".

Vandaag heb ik me voor het eerst in zeker 10 jaar ziek gemeld. Niet dat ik nooit ziek wordt, maar het is gewoonlijk op mijn vrije dagen. Er gaat een maagvirus rond, en dat wil ik liever niet verder verspreiden. Toch is het erg vervelend om je ziek te melden, want dat is dan 1 persoon minder waar meestal geen vervanging voor gevonden wordt.
Ondertussen gaat het weer een stuk beter hoor. Morgen ga ik weer werken.

Sneeuwvrij

Wat een wind gisteren. Ik heb een stukje gewandeld met de hondjes, maar waaide zowat weg.
's Avonds was onze les afgezegd, maar daar kwam ik pas achter toen ik al in het ziekenhuis was. Balen. Blijkbaar waren de wegen zo glad waar de lerares woont. Dan maar weer terug naar huis.
Er was een etentje van Micky's werk met zijn collega's en aanhang, dus daar zijn we naar toe gegaan. Het was in de Tower Club, een restaurant op de 14e verdieping van de dormitories van Ithaca Collge. Toen we thuis weg gingen was het net begonnen met sneeuwen, maar gelukkig waren de wegen redelijk begaanbaar. Je moet nogal wat bergen op. We waren wat laat, maar nog de eersten daar. De tafel stond zo mooi gedekt, jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had. Het uitzicht is ook mooi, met de lichtjes over Ithaca. Af en toe leken de lichtjes wel gedoofd door de sneeuw die er viel, en de wind loeide af en toe zo hard op die hoogte, de ramen schudden ervan.
Al snel kwam de rest van het gezelschap ook opdagen, en we hadden een leuk etentje.

Vanmorgen kwamen we er achter dat de kinderen sneeuwvrij kregen vandaag! Dat kon wel eens de eerste keer zijn dat ze ooit sneeuwvrij hebben zo vroeg in de winter. Er ligt een flink pak, en het waaide nog steeds hard, en dan zijn de wegen niet schoon te houden. Ze waren natuurlijk blij!
Ik heb mijn sneeuwschoenen tevoorschijn gehaald en heb met de hondjes in het bos gelopen. Wel een voor een, want met alle twee tegelijk het bos in gaat mis. Dan trekken ze zo hard. Het is zo leuk om ze in de sneeuw te zien, ze steken hun neus er helemaal in, en komen helemaal besneeuwd weer boven.

Eigenlijk zou vandaag mijn laatste test Health Assessment zijn, maar dat was ook afgelast. In plaats daarvan zullen we het morgen doen. Ieder van ons heeft een uur om een totaal top tot teen assessment te doen op iemand; ik neem Micky mee als mijn patient.

Een "wist je datje"

Wist je dat:

*Het zo'n 23 jaar geleden is dat ik gediplomeerd verpleegkundige werd

*Dat ik dat opeens heel oud vindt klinken

*Dat er een levensgroot verschil is tussen toen en nu

*Dat we geen kwiktermometers meer gebruiken

*Dat er zo'n 10 termometers heel blijven als je een bakje met 40 stuks laat vallen

*Dat het best leuk is om al die bolletjes kwik bij elkaar in een potje te krijgen

*Dat er echt een varkensemmer was

*Dat die etensresten echt naar de varkens gingen

*Dat er op de patientenkamers gerookt mocht worden

*Dat sputumpotten leeg maken ECHT niet leuk is

*Dat schermen om een bed zetten ERG vervelend is

*Dat gordijnen veel handiger zijn

*Dat de uitvinding hoeslaken de ziekenhuizen heel lang ontgaan is

*Dat een gediplomeerde eens op deze leerling boos werd toen ze een bed verkeerd opmaakte

*Dat ik flauw viel na de rondleiding op de dialyse afdeling

*Dat ik flauw viel toen ik een spuit moest krijgen

*Dat ik bijna flauw viel bij de eerste bevalling die ik bijwoonde

*Dat ik nu niet meer flauw val :)

Boom selectie

Wat een kou vandaag! Maar we hadden onze zinnen op een kerstboom gezet, of liever ik had mijn zinnen erop gezet. Het is het enige weekend dat we onze traditie van samen een boom uitzoeken konden doen.
Vlakbij is een kerstbomen boerderij, dus daar gingen we naar toe zodra iedereen uit bed was vanmorgen.


Brrr! Zal het deze boom worden ? Of toch maar een andere dan...


Hier staat DE boom.


Bart zaagt de uitverkoren boom om.


Terwijl we wachten tot Bart klaar is met zagen staan we allemaal met de rug naar de wind...


...en Niels en Micky houden elkaar wel warm!


Klaar om de boom naar de auto te slepen. We waren met dit alles snel klaar!


Daar staat hij dan, en wordt mooi versierd.