Sneeuwvrij

Wat een wind gisteren. Ik heb een stukje gewandeld met de hondjes, maar waaide zowat weg.
's Avonds was onze les afgezegd, maar daar kwam ik pas achter toen ik al in het ziekenhuis was. Balen. Blijkbaar waren de wegen zo glad waar de lerares woont. Dan maar weer terug naar huis.
Er was een etentje van Micky's werk met zijn collega's en aanhang, dus daar zijn we naar toe gegaan. Het was in de Tower Club, een restaurant op de 14e verdieping van de dormitories van Ithaca Collge. Toen we thuis weg gingen was het net begonnen met sneeuwen, maar gelukkig waren de wegen redelijk begaanbaar. Je moet nogal wat bergen op. We waren wat laat, maar nog de eersten daar. De tafel stond zo mooi gedekt, jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had. Het uitzicht is ook mooi, met de lichtjes over Ithaca. Af en toe leken de lichtjes wel gedoofd door de sneeuw die er viel, en de wind loeide af en toe zo hard op die hoogte, de ramen schudden ervan.
Al snel kwam de rest van het gezelschap ook opdagen, en we hadden een leuk etentje.

Vanmorgen kwamen we er achter dat de kinderen sneeuwvrij kregen vandaag! Dat kon wel eens de eerste keer zijn dat ze ooit sneeuwvrij hebben zo vroeg in de winter. Er ligt een flink pak, en het waaide nog steeds hard, en dan zijn de wegen niet schoon te houden. Ze waren natuurlijk blij!
Ik heb mijn sneeuwschoenen tevoorschijn gehaald en heb met de hondjes in het bos gelopen. Wel een voor een, want met alle twee tegelijk het bos in gaat mis. Dan trekken ze zo hard. Het is zo leuk om ze in de sneeuw te zien, ze steken hun neus er helemaal in, en komen helemaal besneeuwd weer boven.

Eigenlijk zou vandaag mijn laatste test Health Assessment zijn, maar dat was ook afgelast. In plaats daarvan zullen we het morgen doen. Ieder van ons heeft een uur om een totaal top tot teen assessment te doen op iemand; ik neem Micky mee als mijn patient.