Meer sneeuwfoto's

Op het moment is het boven 0 en smelt de sneeuw, maar dit zijn wat foto's van vrijdag, met ongeveer 12-14 inches sneeuwval:


De oprit, nadat het schoongeveegd was.


Giulia en Bart die het dak van het kippenhok aan sneeuwvrij maken zijn. Het buitenhok zakt door het gewicht gevaarlijk door.
Het dak van de buren waren ze vandaag ook aan het sneeuwvrij maken. Dat is zo'n slecht dak dat nog een keer inzakt als ze er niks aan doen.


De sneeuwman restaureren.


Muddles is zo'n sneeuwhond. Ze rent uit liefde voor het rennen, en in de sneeuw heeft ze er nog meer plezier aan.

Wat van dezelfde foto's als vorige blog;






Die middag moest ik werken, en ik was extra vroeg vertrokken. Gelukkig viel het op de wegen wel mee, alleen onze weg was nog niet geveegd. Het was wel erg rustig op het werk, want je moet je toch wel erg slecht voelen als je in zo'n storm naar de dokter gaat. Dan ga je hopelijk niet voor een ingegroeide teennagel rijden.

Gisteren ben ik gaan skien, en het was super! Perfecte sneeuw, niet te koud, heerlijk. 's Middags zijn Giulia en ik gaan wandelen bij Taughannock Falls, het was er erg mooi. We hadden Bitz en Muddles bij ons, maar met 2 honden is niet te doen. Muddles kan zich dan niet gedragen; ze wil voorop lopen en doet regelmatig een sluipaanval op Bitz. Plus ze moet opeens iedereen die ze tegenkomt begroeten. We hebben nog wat opvoedwerk aan de winkel met haar!

De afgelopen week hebben we een paar keer een gewond hertje achter in het bos gezien. Ze loopt met een lamme achterpoot die ze achter zich aansleept. Zielig hoor. Ze kan niet op haar achterpoten staan om bij de groene takken te komen om te eten. Ze zal gemakkelijke prooi zijn voor een coyote.

Berekoud

Berekoud was het de afgelopen dagen, -20 twee nachten geleden, en het maplesap tappen kwam hiermee abrupt mee tot stilstand. Hoewel het zo koud was hadden we niet 1 maar 2 dagen met een strakke blauwe lucht, een zeldzaamheid hier. De kinderen hebben vrij deze week, en we hebben ervan genoten, en verschillende wandelingen in het bos gemaakt met Bart, Giulia, Niels en de honden. Heerlijk! Ze vinden het lopen in de sneeuw allemaal net zo leuk. Gisteren hebben we de beek een heel eind de berg op gevolgd, en ik had het gevoel om ergens in de Rocky Mountains te zitten met die sneeuw en de dennenbomen, zo mooi.


De van staat ingesneeuwd.


De oprit.


Bergen sneeuw langs het terras, waar we de sneeuw eraf geschoven hebben.


M'n bloementafel.


IJspegels aan de sugar shack.

Maple seizoen is gestart

Maar eerst nog even een plaatje van vorige week, het zag er zo mooi uit met de sneeuw.




Muddles wil ook zien waar ik naar sta te kijken.

Vandaag was het lekker warm, lekker zonder jas naar buiten, maar we zullen er nog maar niet teveel aan wennen. Zaterdag wordt het weer erg koud.

Afgelopen zondag hebben we maple bomen aangeboord en flessen opgehangen. Vandaag heb ik er nog een stel aangeboord. Micky had van iemand een handboor met speciale boren voor de bomen van iemand gekregen, en ik moet zeggen dat het beter werkt dan de electrische boor die ik eerst gebruikte. Het sap loopt al goed, en ik heb "al" 5 gallon bij elkaar. Genoeg voor op 1 pannekoek als het stroop is.




Bart heeft onverwacht een paar dagen werk via het uitzendburo, invallen bij een restaurant voor iemand die ziek is. Hij heeft honderden broodjes gemaakt. Zo heeft hij allerlei baantjes gehad, maar een biologie/milieu baantje is nog niet zo gemakkelijk te vinden. Hij heeft 2 solicitatiegesprekken gehad die op niets zijn uitgelopen. Ze willen allemaal iemand met ervaring. Hij had zich aangemeld om een soort stage te doen, 5 maanden lang in de Adirondacks komende zomer. Hij is aangenomen en dus dat gaat hij eind mei doen. Het is via het Adirondack Park AmeriCorps. Hij krijgt er 'kost en inwoning', een kleine vergoeding, en een gedeeltelijke kwijtschelding van studieschulden voor. Die inwoning stelt niet veel voor, en bestaat soms uit weken achter elkaar in de bush in een tent. De eerste maand is training; ze krijgen onder andere training in het gebruik van een kettingzaag, paden bouwen, "lean to's" bouwen, en eerste hulp in de wildernes. Hij heeft er wel zin in, hoewel het soms wel afzien zal zijn! In ieder geval zal het een hele ervaring zijn, en de field study klas die hij in de Adirondacks gehad heeft was zijn favoriete klas.

Een slimme computer & werk

Mensen tegen machines, een thema uit science fiction, wordt werkelijkheid in de tv quizshow Jeopardy. Dat zijn toch echt geen gemakkelijke vragen die gesteld worden. De computer, Watson, heeft gewonnen. Wauw! Wat is het volgende? Het begin van AI.

Het is een beetje stil geweest hier, ik heb niet zo heel veel inspiratie om te schrijven. De eerste twee woensdagen met de studenten is goed verlopen. We zitten op mijn oude afdeling, en die eerste dag was het net een beetje een thuiskomen. Leuk om de mensen weer te zien die ik nog ken; er is zoveel verloop van personeel dat de helft zo ongeveer nieuw is. Alles kwam meteen weer terug, alleen vandaag merkte ik dat ik wat roestig was in het programmeren van een infuuspomp waar ik een leerling mee moest helpen. Het kwam toch snel weer terug. Er zijn allerlei andere kleine en grote veranderingen op de unit. Wel veel dingen ten goede.
Ik leer zelf ook veel; het is niet zo dat de leerlingen alleen maar handelingen leren uitvoeren. Het is nog veel belangrijker om kritisch te leren denken: de hele patient zien, hoe het een met het ander samenhangt, en van daaruit met een verpleegplan te komen. Dat is niet gemakkelijk bij te brengen, en heeft wat oefening nodig. Voor mij is het ook een leerproces, want hoe leer je dat iemand aan? Ik moet zelf weer helemaal aan alle stappen denken. Ik vertel hun vaak mijn gedachtengang, of stel hun vragen om zelf tot bepaalde conclusies te komen. Het is een beetje als iemand leren autorijden; het is zo automatisch geworden dat je niet meer na hoeft te denken bij alles wat je doet, maar om het iemand te leren moet je alle stappen weer uit elkaar halen.

Herten

De herten in de stad zijn niet schuw, bij mijn werk staan ze 's avonds in het veld naast het gebouw. Hier buitenaf zie je ze weinig, of alleen maar van veraf. Dat betekent niet dat ze niet dichtbij het huis komen; ze komen helemaal tot aan de voordeur, waar ze aan de coniferen eten. We zien altijd de sporen.

Maar dan opeens is er een hele kudde. Bart maakte deze foto vandaag van onze tuin achter:


Hoeveel kun je er tellen?

Kibbels en Bitz kregen zo ongeveer een hartaanval van zoveel indringers op hun grondgebied!

Sneeuwfoto's

De sneeuwstorm gisteren is hier niet geworden wat voorspeld was. Er was minder sneeuw dan de dag ervoor. De scholen waren dicht, omdat er zoveel sneeuw voorspeld was, en de kinderen hebben er het beste van gemaakt. De sneeuw plakt hier meestal niet zo goed omdat het te koud is, maar gisteren wel, en ze hebben een paar sneeuwmannen gemaakt.




Eens kijken hoe lang deze ijspegel gaat worden.




Op een andere ochtend, toen het zo koud was dat er ijssterren op het 3-dubbele glas stonden.

Vandaag was het een van die zeldzame zonnige dagen, en hebben Bart, Muddles en ik bij Taughannock Falls gewandeld. Het was nog goed koud, maar op het eind zweten van het lopen in de sneeuw.


Er ligt zo'n berg ijs aan de voet van de waterval dat de waterval opeens maar de helft hoog is.


Muddles moet weer even poseren, brr, koud achterwerk in de sneeuw.
Er wandelden verschillende mensen met honden, en ze is er nu niet meer bang voor. Er was een klein hondje (ook een lab-mix) van 3 maanden, niet te geloven dat ze nog geen jaar geleden ook die maat was. Ze wilde ermee spelen, maar ik denk dat het snel te ruw zou gaan voor het ukkie.

Sneeuw, deel ?

De week staat in het teken van sneeuw. Sneeuwpret en een sneeuwstorm. Eerst de sneeuwpret: ik was met Mary het wandelpad gaan lopen bij Taughannock Falls dat Bart me laatst gewezen had. Met de sneeuwschoenen aan was het goed te doen, en bergop en bergaf hadden we een goede workout.
Zaterdagavond zijn Bart, Tim, Giulia en ik gaan skien op Greek Peak. Ik stond ervan te kijken dat Tim mee wilde gaan, hij is al zeker 4 jaar niet meer geweest omdat hij er niks aan vindt. Het was heel lekker skien; de temperatuur net onder het vriespunt, niet druk, en bijna perfecte sneeuw. Het skien 's avonds met alleen een paar lampen op de pistes heeft wat aparts, en de lichtjes aan de huisjes aan de berg tegenover ons zagen eruit als een kerstkaart. We hadden er allemaal veel plezier in, inclusief Tim, en zijn bijna tot sluitingstijd gebleven. Het blijkt wel dat skien iets is dat je niet zomaar verleerd, net als fietsen. Het ging Tim heel goed af, en hij en Bart zijn nog altijd snelheidsduivels. Een beetje show was het denk ik wel. Giulia heeft wel eens geskied, maar alleen de gemakkelijkste pistes. Na een paar afdalingen durfde ze ook van de iets moeilijkste, hoewel ze telkens zei hoe blij ze was het te overleven.

Dan de sneeuwstorm, blijkbaar een van de grootste stormen in lange tijd. Het betekent niet dat we de grootste hoeveelheid sneeuw krijgen, maar qua oppervlakte is het een mega-storm en 30 staten zullen het effect ervan voelen. Vanmorgen lag er al een pak, en ik kreeg om 10 uur een telefoontje van Micky dat hij op zijn werk was. Hij had er 2 uur over gedaan. Hij had de auto ergens in de stad geparkeerd en verder gegaan met de bus. Morgen zeker een sneeuwdag, en het is net de eerste dag van clinicals met de studenten. Ik denk dat het afgezegd gaat worden.