Een slimme computer & werk
Mensen tegen machines, een thema uit science fiction, wordt werkelijkheid in de tv quizshow Jeopardy. Dat zijn toch echt geen gemakkelijke vragen die gesteld worden. De computer, Watson, heeft gewonnen. Wauw! Wat is het volgende? Het begin van AI.
Het is een beetje stil geweest hier, ik heb niet zo heel veel inspiratie om te schrijven. De eerste twee woensdagen met de studenten is goed verlopen. We zitten op mijn oude afdeling, en die eerste dag was het net een beetje een thuiskomen. Leuk om de mensen weer te zien die ik nog ken; er is zoveel verloop van personeel dat de helft zo ongeveer nieuw is. Alles kwam meteen weer terug, alleen vandaag merkte ik dat ik wat roestig was in het programmeren van een infuuspomp waar ik een leerling mee moest helpen. Het kwam toch snel weer terug. Er zijn allerlei andere kleine en grote veranderingen op de unit. Wel veel dingen ten goede.
Ik leer zelf ook veel; het is niet zo dat de leerlingen alleen maar handelingen leren uitvoeren. Het is nog veel belangrijker om kritisch te leren denken: de hele patient zien, hoe het een met het ander samenhangt, en van daaruit met een verpleegplan te komen. Dat is niet gemakkelijk bij te brengen, en heeft wat oefening nodig. Voor mij is het ook een leerproces, want hoe leer je dat iemand aan? Ik moet zelf weer helemaal aan alle stappen denken. Ik vertel hun vaak mijn gedachtengang, of stel hun vragen om zelf tot bepaalde conclusies te komen. Het is een beetje als iemand leren autorijden; het is zo automatisch geworden dat je niet meer na hoeft te denken bij alles wat je doet, maar om het iemand te leren moet je alle stappen weer uit elkaar halen.
Het is een beetje stil geweest hier, ik heb niet zo heel veel inspiratie om te schrijven. De eerste twee woensdagen met de studenten is goed verlopen. We zitten op mijn oude afdeling, en die eerste dag was het net een beetje een thuiskomen. Leuk om de mensen weer te zien die ik nog ken; er is zoveel verloop van personeel dat de helft zo ongeveer nieuw is. Alles kwam meteen weer terug, alleen vandaag merkte ik dat ik wat roestig was in het programmeren van een infuuspomp waar ik een leerling mee moest helpen. Het kwam toch snel weer terug. Er zijn allerlei andere kleine en grote veranderingen op de unit. Wel veel dingen ten goede.
Ik leer zelf ook veel; het is niet zo dat de leerlingen alleen maar handelingen leren uitvoeren. Het is nog veel belangrijker om kritisch te leren denken: de hele patient zien, hoe het een met het ander samenhangt, en van daaruit met een verpleegplan te komen. Dat is niet gemakkelijk bij te brengen, en heeft wat oefening nodig. Voor mij is het ook een leerproces, want hoe leer je dat iemand aan? Ik moet zelf weer helemaal aan alle stappen denken. Ik vertel hun vaak mijn gedachtengang, of stel hun vragen om zelf tot bepaalde conclusies te komen. Het is een beetje als iemand leren autorijden; het is zo automatisch geworden dat je niet meer na hoeft te denken bij alles wat je doet, maar om het iemand te leren moet je alle stappen weer uit elkaar halen.
posted by Annemiek | 8:40 p.m.
3 Comments:
Ja, interessant, he, die computer. Vooral hoe Alex er soms als een mens tegen sprak. Volwassenen les geven is moeilijk, ik weet er alles van.
Leuk dat je weer op de oude afdeling bent!
Het is denk ik ook goed dat het voor jou automatisch is.
Betekent nl ook dat je er zo vertrouwd mee bent, en dat is denk alleen maar beter voor de patiënten.
Ik heb dat programma nog nooit gezien eigenlijk, misschien maar eens kijken... Leuk dat je weer terug bent op je oude afdeling, wat een omschakeling steeds, maar goed dat het je toch zo makkelijk afgaat al dan niet wat roestig hier en daar ;-)
Een reactie posten
<< Home