Happy Halloween

The Grim Reaper is hungry (and drinks milk).


Who's next?

Hey Bill!

Telefoon... "Hello, this is Bill Clinton." Wat krijgen we nu dan? "I encourage you to join me next Tuesday in voting for..." Klik. Ik heb zomaar de telefoon opgehangen toen een ex-president belde. Het was een automatisch berichtje natuurlijk. Hm.

Deze week had ik vrij en ik heb heel wat lange wandelingen gemaakt. Heerlijk. Het weer was er prima voor. Ik heb tevens heel wat huiswerk bij kunnen werken. Deze 2 klassen lijken zoveel op elkaar qua werk, en er zijn een heleboel kleine en grote opdrachten in groepjes. In het begin haalde ik alles door elkaar; met wie doe ik ook alweer wat? Een beetje stresserig.
Het zijn de laatste loodjes, mijn laatste semester voor mijn bachelors. Deze 2 klassen zijn tevens de eerste 2 voor een master's dat opleidt tot Clinical Nurse Specialist of Nurse Practitioner . Ik heb enorm getwijfeld of ik ermee door zou gaan, maar heb besloten om dat niet te doen. Ik heb niet genoeg motivatie om nog een keer 3 jaar naar school te gaan. CNS of NP was nooit een doel voor mij. Een van de dingen die ze doen is medicijnen voorschrijven en die verantwoordelijkheid heb ik liever niet. Toen er uitgelegd werd wat het curriculum inhield (inclusief 500 uren stage) stond het voor mij vast dat ik dat niet wil.
Het is allemaal wel interessant geweest, ik heb enorm veel geleerd, en zal mezelf moeten motiveren om veel te lezen en bij te houden. Ik merk wel dat ik dit semester wat minder gemotiveerd ben, waarschijnlijk omdat het het laatste is. Het wordt tijd voor even niks, maar dat wordt toch wel weer snel ingevuld. Ik wil nog Spaans leren (wat op het werk ook van pas komt) en fotografie doen. En weer aan het schilderen gaan. En skien. En het huis moet eens goed uitgemest worden. En ik heb weer een doos boeken staan van de tweedehands boekenverkoop. En reizen. En nog meer, maar ik zal mijn maandag en woensdagavond lessen toch gaan missen.

Dan hier nog een paar foto's. De laatsten met veel kleur denk ik.

Moment opname

Het North Rim Trail bij Taughannock Falls. Ik loop over een pad bedekt met pas gevallen gele bladeren. Overal om me heen vallen nog meer blaadjes. Ik kijk uit over het ravijn. Links in de verte het blauwe meer. De waterval ergens rechts. Ik kan hem niet zien door de bocht in het ravijn, maar hoor hem wel. Blaadjes dwarrelen langzaam de lange weg naar beneden. De bomen die het ravijn bedekken aan de overkant liggen in de schaduw. De zon schijnt door de boomtoppen boven aan het ravijn. Lange vingers van zonnestralen door een lichte mist bereiken deze kant van het ravijn. De zon bereikt de rivier nog net niet. Zon op mijn hoofd. Ik neem de scene in me op en wil het vasthouden. Opeens trekt er een sluier mist op uit de bomen op de ravijnhelling aan de overkant. Het is alsof alle waterdruppeltjes zich samentrekken. Het wordt snel een wolkje. Een zuchtje wind maakt het een wervelende nevel met slierten. Als een bosgeest. Dan is het opeens weg. Ik blijf nog even kijken, maar het moment is voorbij. Uniek.

Foto's, deel ?

De mooiste herfstkleuren zijn gisteren weggewaaid, samen met hier en daar een sneeuwvlokje. Komende week wordt het wel weer wat warmer; afgelopen week hebben we nog wat wandelingen gemaakt en heerlijk genoten. Bart heeft afgelopen week heel wat plaatjes geschoten, een greep eruit staat hier beneden. De meesten heeft hij tijdens zijn werk gemaakt, en een stel tijdens een wandeling die we op zijn vrije dag gedaan hebben. En terzijde, dit weekend is het tweede weekend dat hij vrij heeft sinds mei!


De falls nog een keer.


Bij de ingang van het park.


De ingang aan de andere kant van de weg.


Zomaar een blaadje.


Uitzicht vanuit het South Rim Trail. Links de rotsen waar de steenlawine was (die er nog steeds ligt).


Uitzicht op Cayuga Lake vanuit South Rim Trail.


South Rim Trail


Uitzicht vanuit North Rim Trail.

Concert

Micky had een paar tickets gekregen voor een optreden in Barton Hall van de Franse band Phoenix. Giulia wilde wel gaan, maar de vriendin waar ze mee zou gaan liet het op het laatste moment afweten. Ik vond het toch wel wat sneu, en zei dat ik wel mee zou gaan. Het was wel leuk, maar poeh, ik was vergeten hoe luid een rock concert is! Eerlijk gezegd heb ik propjes van een papieren zakdoekje in mijn oren gedaan, en dan was het nog luid genoeg. De betonnen vloer schudde ervan. Dat zal ik niet gauw nog eens doen.



Ik denk dat ik daar tevens de oudste was, behalve de Cornell politie die aan de kant stond. Het was wel leuk om eens mee te maken, en ik heb zelfs een beetje mee gedanst. Vroeger zijn we veel naar rock concerten geweest, maar ik ben het toch wel wat ontgroeid. Giulia vond het prachtig!

Nou, dan had ik het in het voorjaar een keer over hoe moeilijk het was om iemand te krijgen om een redelijk kleine klus te doen aan het huis, namelijk de schoorsteen opnieuw voegen en bijwerken. Dat was nodig omdat hij anders er een keer afvalt. Micky had iemand gevonden die het in oktober wel een keer zou doen. Ik begon me af te vragen of dit nog zou gebeuren, maar op maandag was hij opeens hier. Muddles blafte, was ze normaal nooit doet, terwijl ik nog onder de douche stond. Gauw kleren aan, en kijken wat er aan de hand was. Daar was onze schoorsteenman dus. We wisten niet dat hij zou komen, maar het klusje is nu mooi klaar. Ze doen in de zomer gewoon liever de grotere klussen, en dan de kleine dingen als er niet veel werk is.

Les en begrijpend lezen

Een van de twee klassen die ik dit semester heb is Nurse as Educator. Al doet iedereen in deze klas al jaren patientenzorg, inclusief instructies geven aan patienten, er is zoveel bij te leren! Zo begon de professor in de eerste les met deze video:


We moesten er wel mee lachen, maar het greep onze aandacht en de realisatie hoe weinig mensen soms over hun lichaam en ziektes begrijpen.

Mensen hebben vaak geen idee. Ik zie het elke dag als je vraagt welke medicatie ze innemen. Sommige mensen hebben totaal geen idee en we moeten de apotheek bellen om een lijst te krijgen.
We doen als zorgverleners geen goed werk in informatieverstrekking. Wat we hun vertellen over hun ziekte of medicijnen, over hun nazorg, hoe weten we het of ze het allemaal snappen?
Veel mensen kunnen niet goed begrijpend lezen. 43% van Amerikanen zit onder het gemiddelde volgens het National Assessment of Adult Literacy in 2003. Dat betekend dat er veel mensen zijn die maar op 4e of 6e klas niveau kunnen lezen. Dat betekend ook dat we ze consent formulieren, ontslag instucties, medicatie instructies etc geven die ze niet goed begrijpen. Die formulieren zijn vaak op high school niveau geschreven. Mensen durven niet te zeggen dat ze het niet snappen, ze willen niet dom overkomen. Of ze denken het te snappen, en begrijpen het verkeerd. Gevolg kan zijn dat ze medicatie verkeerd innemen bijvoorbeeld en weer in het ziekenhuis belanden.

De professor gaf een voorbeeld hoe ze het zelf bijna verkeerd deed. Ze had een vervangende medicatie gekregen voor haar hoge bloeddruk medicatie, en omdat haar vorige pillen 50 mg waren nam ze bijna 5 stuks van haar nieuwe merk van 10 mg in. Ze stond klaar om ze in te nemen en toen bedacht ze dat 5 pillen toch wel veel was. En dat is dan een verpleegkundige, kun je voorstellen hoe het voor een leek verkeerd kan gaan.

Hier zijn nog een paar filmpjes over slecht kunnen lezen en wat de gevolgen kunnen zijn voor patienten (en dat zijn we allemaal wel een keer).





Het zijn allemaal mensen die gewoon goed functioneren in de maatschappij. Het is een beetje zoals we bij de monteur komen met onze auto zonder veel van autos te weten, en we knikken maar met ons hoofd net alsof we snappen waar hij het over heeft als hij het over de carberateur heeft die vervangen moet worden.

Nog meer herfstfoto's

Het lijkt hier wel een fotoblog te worden, maar het is momenteel hier ook zo mooi. Jammer genoeg is die tijd zo kort.


Pompoenen.


Maandag, bij een riviertje waar we vroeger wel eens met de kinderen zwommen.


Muddles.


Uitzicht over Cayuga Lake, vanuit Rice Hill. In de winter kun je hier sleeen. Een flink stuk om vanaf te gaan, het lijkt meer op een skipiste.


Nog een keer Taughannock Falls.


Poseren met Muddles. Ze is ook zo fotogeniek (foto's van Giulia).



Treman Park vanmorgen:

Een dagje in "the city"

Op vrijdagmiddag zijn we eerst Tim op gaan halen in Binghamton en toen door naar New York. Tim's apartement is opvallend netjes. Zijn huisgenoten hebben misschien een goede invloed op hem. Ze hebben ook leuke dingen in hun huiskamer hangen, met een zee-thema. Het bordje "Welcome in the Bing-Hamptons" is grappig.

Op naar New York dus. Ik zet hier geen heel verhaal neer, maar een greep uit de foto's.


Onderweg, Delaware Water Gap.

Vrijdagavond hebben we niet veel meer gedaan, alleen geweest uit eten.




En daarna nog even een winkel in. Iemand nog bestek nodig?

Zaterdagmorgen met de bus naar New York, zonder file zou dat 10 minuten zijn; we hadden een hotel in New Jersey.


Op Time Square


Mensen kijken, een leuke bezigheid.

Ik wou ook wel dat ik het lef had om eens een stinkend dure winkel in te stappen, zo eentje waar een security guard voor staat!


Het lijkt een scheef gebouw daar in de verte.




Gepofte kastanjes.


Rockefeller Center


St. Patrick's Cathedral. Er trouwde een stel, de mis ging in het Spaans. De bruids jurk was een grote wolk tule.


Kleine politieauto.


En grote limo.


Lamborghini of niet, als je verkeerd staat is het up, up, and away.


Waldorf.




Central Park




Een groot cruise ship op de achtergrond. Deze foto maakte ik kijkend over een auto; er stonden hier 2 nieuwe Merdeces, met in de auto een man, en buiten de auto aan het raampje een vrouw met een doos snoep. Nadat ik de foto maakte zei ze tegen die man "did she just take a picture of us?" Ik zei maar gauw dat ik een foto van de boot maakte. Pff, achteraf bedachten we ons dat hier vast een drugsdeal aan de gang was. Zoveel snoep zul je op een stille straathoek niet verkopen.

Even later werd ik aan de overkant van deze weg bijna omver gereden door een fietser. Hij had een rood licht, en kwam in de verte aan, maar ging met zo'n rotvaart dat hij voor me uit moest wijken toen ik overstak. "F-ing tourists" riep hij. "Yeah, f-ing bicycles" riep ik hem hard na. Nou, ik geloof niet dat ik het f-woord ooit tegen iemand gebruikt heb, maar dat kwam er zo uit! Ik denk niet dat hij me gehoord heeft, daar ging hij te hard voor. We zouden allebei wel wat schade opgelopen hebben als hij tegen me aan gereden was, maar Tim zei dat hij dan niet meer zou opstaan want ze zouden met z'n allen op hem springen. Goed hoor, zo'n body guards.

Ik kan m'n opinie over New York niet op die paar mensen baseren, maar inbeelding of niet, het lijkt alsof de mensen niet meer zo vriendelijk zijn. Vorige keren kwam er altijd wel iemand vragen of we hulp nodig hadden als we op een kaart stonden te turen en ons afvroegen welke kant we op moesten. Deze keer niet.

Na die episode konden we verder naar het vliegdekschip Intrepid. Dit was iets dat Tim en Niels graag wilden zien. We waren er al een keer eerder geweest, maar er waren weer wat nieuwe dingen te zien, zoals de Apollo 1 tentoonstelling (de Apollo met de vreselijke brand).


Voor de Intrepid ligt een duikbot die we ook bezocht hebben. De duikboot is maar 6 jaar in dienst geweest, en had atoombommen aan boord. Op de duikboot staat er nog eentje.


Blackbird op de Intrepid.


In de duikboot.




Daarna terug gelopen naar Port Authority, het busstation. Van daaruit met de subway naar downtown.



Brandtrappen. Zie je die Morning Glory links. Ik wist niet dat ze 4 verdiepingen hoog konden groeien.


In de subway, naar downtown.


Ground Zero. Het is geen gat meer, maar er wordt nu boven de grond gebouwd.


Het begin van de Freedom Tower.
Het is wel een toeristenattractie geworden.

We hebben flinke stukken gelopen! Daarna weer terug naar het hotel met de bus, en nog een blik op de stad.




Where to next?

Zondag zijn we naar Liberty Park in New Jersey gegaan.


Oude treinstation in Liberty Park.


Oude treinstation.


Gezicht op Manhattan.




Zien ze er niet blij uit?


Hondenshow in het park.


Op weg naar huis, door de Catskills deze keer. De herfst is daar al een stukje verder gevorderd dan thuis. Wel nog een mooi gezicht.

En dan weer wel thuis, en ik ben blij tussen de natuur te wonen en niet tussen in de urban jungle! New York is een plek die ik graag af en toe bezoek, maar dan is het ook weer goed wegwezen.