Ditjes en datjes en updates

Nou, en zo opeens heb ik al een hele tijd niet meer geblogd. Zo lang is me nog niet gebeurd geloof ik. Niet dat er niks te melden is, we zijn druk genoeg bezig.
Pa klust heel wat af hier, ma is met quilten bezig en als ik thuis kom van mijn werk is de was schoon en het huis aan kant!
We doen ook veel leuke dingetjes. Tja, wat allemaal? Wandelingen en uitjes, klussen en kletsen. Dingetjes zoals een avondje mini-golven (pa won), en daarna het lekkerste ijs eten bij "Not my dad's."

Pa, ma, Muddles en ik hebben verschillende wandelingen gemaakt. Onder andere een stuk van het Finger Lakes trail, en bij Taughannock Falls het pad boven langs het ravijn. Dat laatste was er een dat pa en ma nog niet gedaan hadden. Zo zijn er nog altijd plekjes om te ontdekken.


Waterval.

Even uitrusten.

Niels en Giulia hebben deze week examens, maar ze hebben er allebei maar een paar en daardoor veel vrij. Giulia had trouwens nog een award gekregen, de Rotary Exchange Award. Ze was voorgedragen door haar lerares in US Government. Er waren heel wat uitreikingen uit te geven en allemaal best officieel. Heel leuk dat ze dit kreeg, haar "prijs" bestond uit een check en een boek.

Op dinsdag week zijn Giulia en ik gaan paardrijden bij Painted Bar Stables. Dat wilden we allebei graag een keer doen, en op het Ithaca Festival kwamen we erachter dat er hier niet ver vandaan een plek is waar je trail rides kunt doen. Het was een regenachtige ochtend, maar we gingen net tussen de buien door. Het was er wel modderig door, maar geweldig en ik ga dat zeker nog vaker doen. Het is al zeker 15 jaar sinds ik op een paard gezeten heb, en het is onwennig, maar ook een beetje als fietsen en iets wat je niet vergeet.

Over fietsen gesproken, op woensdag zijn we naar de Grand Canyon of PA gegaan om te fietsen. Het was na die druilerige dinsdag opeens stralend weer. Het was er prachtig! We waren met 5 personen en hadden maar 4 fietsen bij ons, dus eentje moest er lopen. Dat was ik dus, samen met Muddles die ook mee was gekomen. Ik liep een stuk, en na een tijdje kwam Micky terug fietsen zodat ik de fiets kon nemen en hij terug liep met Muddles. Ik haalde de rest snel in, en samen fietsten we nog een eind. Je moet hetzelfde pad ook weer terug en op de terugweg stond er een ambulance op het pad. Geen idee wat er gebeurd was, maar iemands fiets werd ook opgeladen.




Als je geen zin hebt om te fietsen of lopen kun je ook een huifkar nemen.

We gingen bij het uitkijkpunt kijken, heel mooi.





Daarna zijn we nog even in Wellsboro geweest om een ijsje te eten. Ma ging bij een quiltwinkel kijken en er bleef weer een lapje aan haar vingers plakken. Toen we de winkel uit waren kwam de verkoopster achter ons aan met een paar hondekoekjes voor Muddles die samen met Micky geduldig voor de winkel had zitten wachten. Wat lief!

Om het allemaal maar aktief te houden zijn ma en ik vrijdag naar water aerobics geweest. Het is nog niet naast de deur; ik kwam erachter dat ik als werknemer van TC3 gratis van hun zwembad gebruik kan maken en ik moet snel in goede zwemvorm komen om mee te doen met Women Swimmin' in augustus. Ik was vorige week al eens geweest om baantjes te trekken, en zag toen dat ze ook aerobics hebben. Dat leek me wel leuk om samen met ma eens te doen. Het was ook leuk, hoewel de gemiddelde leeftijd vrij hoog lag, het tettergehalte hoog lag, en de motivatie niet bij iedereen al te hoog was. Je kunt net zo goed of slecht meedoen als je wilt, dus je krijgt toch een goede oefening als je goed je best doet. Ik voelde het de volgende dag wel een beetje dus ik heb wel goed mee gedaan. Iedereen was erg aardig en velen stelden zich voor, en we werden meteen in de groep opgenomen. Ik kende er 1 persoon, namelijk onze professor verpleegkunde. Leuk om haar daar ook te zien.

Weer thuis was het tijd om alles klaar te maken voor Giulia's afscheidsfeestje.
Er was goede kans op regen en onweer en we wilden barbequen, dus hebben ze met een zeil een afdak gemaakt over het terras. Het werkte prima, alleen zat de hele bubs beneden in de kelder toen het begon te regenen, dus eigenlijk was het niet nodig geweest.


De vlaggen hangen erbij.




Giulia en vrienden.
Je zult het weten als je een stel tieners uitnodigt; het eerste wat ze zeiden toen ze binnen kwamen was "we hebben honger" en "kunnen we nu eten?"! We hebben maar snel wat chips en rauwkost voorgezet en de hamburgers op de gril gelegd!

Het was wel uniek: we zaten zo met 9 nationaliteiten in huis, met iemand uit Argentinie, Brazilie, Mexico, Japan, China, Belgie, Frankrijk, Nederland, en natuurlijk USA (10 nationaliteiten als je Giulia's dubbele nationaliteit van Italie meetelt).

Ze hadden het leuk gehad, en Giulia was er heel blij mee.

Ook heel leuk dat Bart voor een bliksembezoek thuis kwam. Hij zit nu alweer 3 weken in de Adirondacks, zo'n 5 uur rijden. De berichtjes en telefoontjes die we hier en daar van hem krijgen zijn altijd maar kort, dus het was leuk om even een klein beetje bij te praten. Half negen kwam hij vrijdagavond aan en zaterdag ging hij alweer voor de middag weg. Dat was even snel op en neer. Hij kwam net terug van een kampeertrip en gaat morgen alweer op een volgende kampeertrip. Het is nog altijd training, en volgende week begint het echte werk. Hij heeft het wel naar zijn zin.

Zaterdagmiddag gingen we naar het Waterfront Festival in Watkins Glen, waar de cardboard boat regatta gehouden werd. Mensen bouwen hun boot van karton en tape en moeten daarmee de finish zien te halen. Het was wel leuk. Sommige bootjes waren heel serieus gemaakt, andere grappig, en weer andere zonken als een baksteen. De mensen die het grootste plezier hadden waren wel degenen in de bootjes!


Half gezonken bootje dat toch de finisch haalt.


Grappig bootje.


Snel bootje.

Het was er warm en we zijn maar een uur gebleven, de bootjes bleven maar komen.

Vandaag met vaderdag moest ik pa eigenlijk verwennen, maar in plaats daarvan zijn we gaan timmeren aan alweer een bouwseltje. Hoewel vanavond het barbequen het wel weer goed maakt.
Giulia had gisteravond haar prom en was bij vriendinnen blijven slapen. Vanmiddag kwam ze doodmoe thuis. Nog een paar dagen en dan is het afscheid. Wel het ergste gedeelte van een jaar een gastdochter in huis hebben!