Thousand Islands

Bart had me gevraagd of we geen ladenkastje voor hem hebben omdat zijn kamer bomvol ligt en er geen kastruimte meer over is. We hebben niet zomaar een ladenkastje over, en ik had bij het Leger des Heils al eens gekeken. Die waren me nog te duur, want het is iets wat hij maar tijdelijk nodig heeft. Deze week zag ik op Craigslist (zoiets als Marktplaats) een kastje staan dat gratis op te halen was. Ik emailde snel of het er nog was, en jawel het was er nog, en Carly en ik zijn het gaan halen. De verf was er hier en daar af, maar ik heb het op kunnen knappen. Het heeft me wat schuurpapier en een spuitbus grondverf gekost. Ik had nog lichtblauwe verf wat niet genoeg was, en donkerblauwe verf die te donker was, maar bij elkaar gemengd was het precies goed.

Perfect is het niet, maar niet slecht voor een $8 investering. Ik kan wel in de meubel-opknap-business gaan, ik vindt het nog leuk om te doen ook, en zou er creatief mee kunnen zijn.

Woensdag gingen Micky, Niels en ik naar de Thousand Islands, een gebied zo'n 3 uur rijden naar het noorden. Net voordat we gingen maakte Carly een flinke smak. Ze liet Muddles uit en Muddles zag mij met Bitz en trok haar van de trap bij de voordeur af. Ik zag haar landing, met een grote boog viel ze op haar rug. Ze had haar hand bezeerd, we hebben we meteen ijs op gedaan, en omhoog gehouden. Haar duim zwol meteen flink op, maar nu, 3 dagen later is het een stuk beter. Ze kan de hand en duim weer bewegen, maar het is bont en blauw. Gelukkig lijkt er niks gebroken.

We zijn een paar dagen in Gananoque, Canada, geweest. Het was leuk, het weer was wat minder. Thuis was het zonnig en het is de laatste tijd zo heet geweest dat je vergeet dat het ook wel eens kouder kan worden of regenen.

Dit is iets wat je in de VS niet zo snel zal zien. Een zwemplek in een dorp zonder badmeester en regeltjes. Een leuk plekje om te zwemmen.

We hebben wat rondgelopen, het plaatsje verkend, en bij het visitor center wat informatie gehaald.
Ik liep bij een art gallery binnen, en de eigenaresse die tevens de schilderes was begon tegen me te vertellen. Ze moet wel hartstikke hyperactief zijn, in een rap tempo kreeg ik een woordenwaterval over me heen over van alles er wat, en er was geen speld tussen te krijgen. Na zo'n half uur kwam Micky naar binnen om te zien waar ik bleef en ben ik ontsnapt. Het was wel interessant, er zaten ook leuke schilderijen tussen, en ik heb wel bewondering voor wat ze daar doet. Tekenen en schilderen kan ze wel.

Donderdag hebben we een boottocht gedaan van twee en een half uur. Je krijgt zo een goed beeld van het gebied, en er zijn echt meer dan 1000 eilanden.

Het hoeft geen groot eiland te zijn om een huis te bouwen.

Dit eiland ligt langs het vaarkanaal waar de oceaan schepen langs komen.

Een vuurtoren die vroeger door een voormalige piraat bemand werd.
Tijdens de tocht werd vanalles verteld, inclusief de gezonken schepen waar we langs kwamen.

De brug tussen USA en Canada.

Net toen ik een foto van Boldt Castle wilde maken kwam dit schip voorbij. Helemaal uit Amsterdam.

Boldt Castle, een kasteel dat door iemand voor zijn vrouw gebouwd had, maar toen de vrouw stief is het gebouw vervallen. Nu is het weer voor een heel groot gedeelte gerestaureerd. We zijn er niet in geweest, dan hadden we de tocht van 5 uur moeten nemen, en dat zagen we niet zo zitten. Ik ben er met Bart's schoolreisje al een keer geweest, hoewel het sinds die tijd (zo'n 12 jaar geleden) wel een stuk meer opgeknapt is.

Het boothuis dat bij het kasteel hoort.


Het laaste half uur van de tocht regende het. Het zou vast nog mooier zijn geweest in zonneschijn, maar was toch een leuk tochtje. Plus nu weet ik dat ik niet zeeziek wordt op elke boot.

We hebben hierna lunch gehaald en in ons hotel opgegeten. Het was trouwens een leuk hotel, de Best Western. De kamer had een balkonnetje dat uitkeek op een grasveld en zwembad. Lekker om zo buiten te kunnen zitten en toch droog.

Bij het boottochtje kregen we ieder een coupon van $10 voor het casino, en aangezien er met deze regen niet zoveel te doen was zijn Micky en ik naar het casino gegaan. Niels bleef achter, en dat bleek maar goed te zijn, want je mocht er onder de 19 niet in. Toen we de coupons inwisselden voor tickets kregen we ook nog eens ieder $10 extra aan tickets omdat we in het Best Western hotel zaten, en Micky ook nog eens $5 extra omdat hij deze maand jarig is. Zo hadden we voor $55 aan tickets om te vergokken. We gingen naar de machines met de laagste inzet, eentje met zo'n 10 knoppen. Ik had echt geen idee hoe het moest, en Micky ook niet echt, dus ik drukte maar wat in. De tweede keer proberen had ik $5 gewonnen, en de derde keer $10. Nou dat ging lekker. We hebben verschillende machines geprobeerd, en alles bij elkaar $47 gewonnen, hebben nog wat rondgekeken, en zijn vertrokken. Het was wel leuk om te doen, maar je zal aan mij geen gokverslaafde krijgen, en ze hebben aan ons verloren.

Hierna hebben we een stukje van het Waterfront Trail gereden. Er loopt een fietspad naast waar we zouden gaan fietsen, maar met deze regen zou dat niet zo leuk zijn. Het ziet er wel goed uit, en tenminste niet zo'n bergen als hier.

Voor de rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan. Vrijdag was het alweer inpakken en vertrekken. Het weer was opgeklaard en we zijn naar het Wellesley Island State Park gegaan, weer terug in de USA. Het is een groot park, en we hebben eindelijk een stuk kunnen fietsen. Zo hadden we die fietsen toch niet voor niks bij ons. Het was wel lekker om te doen.

Zo hebben we er alweer een uitje opzitten.

Eitjes en vogeltjes

Als de kippen jong zijn en eieren beginnen te leggen zijn de eerste eitjes altijd klein. De kippen die we hebbenzijn allemaal meer dan 2 jaar oud en leggen normale maat eieren. Dus we waren verbaasd om opeens een heel klein eitje van een paar centimeter doorsnee te hebben.
Het ziet wel grappig uit.

Zo klein zijn de eerste eitjes van een kip gewoonlijk niet eens.

Als we het toch over eitjes hebben; vorige week zag ik steeds een vogel wegvliegen bij de kano en ik keek eronder. Jawel hoor, echtpaar fly catcher heeft een tweede gezin gesticht in hetzelfde nest. De vogels waren al groot, en ik dacht dat ze wel bijna uit zouden vliegen, maar vanmorgen zaten ze er nog.

Deze foto is van vorige week. Ik durf niet goed een nieuwe foto te maken. De vorige keer dat ik dat deed bij het vorige nestje vlogen ze van schrik uit. Het is trouwens wel grappig om te zien hoe de ouders nog voor de kleintjes zorgen als ze als ze het nest uitzijn. Je ziet ze dan nog steeds de jongen voeren.
Het is ook leuk om de verschillende vogelsoorten te zien. Zo zat ik onder een boom, een kabaal, en er waren grijze vogeltjes insekten aan het eten. Even later vertrokken ze en nam een stel koolmeesjes hun plaats in, en daarna gele vinken. Ze houden zo de insektenbevolking wel in toom.

En over uitgevlogen vogels gesproken, een van onze uitgevlogenen is weer thuis. Bart en Carly kwamen maandag hier aan, na hun grote reis. Ze hebben een supertijd gehad. Geweldig toch om dat te kunnen doen. Veel foto's heb ik nog niet gezien, ze willen ze eerst op orde zetten. Ik heb wel al wat verhaaltjes gehoord, ook heel leuk. Nou, dat ze een maand lang non-stop bij elkaar zijn geweest en elkaar nog altijd heel graag mogen is een goed teken! Ik vond het wel grappig trouwens dat niemand commentaar gaf op Carly's keuze van haarkleur. Die is weer terug naar een wat meer conventionele kleur van kastanje-bruin, nadat ze ongeveer alle kleuren van de regenboog is geweest op deze trip.
Bart heeft meteen een baan kunnen krijgen bij de boekenwinkel waar hij eerder gewerkt heeft, en Carly kan daar over een week beginnen. Ik geloof dat ze een beetje last hebben van ontwenningsverschijnselen als ze uit elkaar zijn.
Tim komt vanavond ook thuis dit weekend (zondag gaat hij weer terug), en is het gezin even compleet. Even maar, want ik moet werken, maar dan kunnen de broers samen zijn, en dat is ook leuk.

Natuur

De afgelopen weken zijn zo warm en droog geweest, de tuin ligt er schamel bij. Deze foto's zijn van begin vorige week, nu is het wat verdroogder, ondanks bijna elke dag water geven aan de gepotte planten.

De herten hebben weer aan mijn stokrozen gezeten. Blijkbaar lusten ze de bloemen niet en eten ze alleen het groen. Echte stokrozen dus, alleen een bloem op een stokje.

De beestjes zullen het ook best moeilijk hebben. De beek staat bijna droog; onder het bruggetje bij de oprit staat nog een grote poel water. We zagen daar een grote vis rondjes zwemmen. Die zie je in onze beek gewoonlijk niet omdat het normaal snelstromend water is. Als we zin hebben in vis hoeven we maar een schepnetje te pakken.
Toeristen die momenteel komen om de watervallen te zien zullen ook teleurgesteld zijn want ze zijn leeg.

Ik had deze week nog eens in Treman Park gewandeld en was blij om te zien dat het pad door het ravijn weer open is. Het was sinds de orkanen van vorig najaar dicht voor reparatiewerk.

Gisteren had ik hier een groot rondje gelopen. Dat was dit keer extra leuk. Ik zag een wilde kalkoen met 5 jongen lopen. Dat had ik nog nooit gezien. Van zoiets kan ik heel blij worden. Heel grappig om die kleintjes te zien.
Het was 's morgens, al heet en ik liet Muddles in een beek zwemmen; ik was even vergeten dat ik haar daarna over die ijzeren brug moest dragen. Lekker, een natte hond tegen me aan, was ik ook meteen afgekoeld.
Een eind verderop stopte een auto naast me om aanwijzingen naar een dorp te vragen, ook zo leuk. Het was een Amish man (de bestuurder een niet-Amish). Het is toch wel een eind van ons vandaan waar ze wonen.

Dit weekend zijn hier de Dragon Boat Races, en we zijn een kijkje gaan nemen. Heel leuk om te zien. Muddles was er ook bij, en ze deed het goed met al die mensen en activiteiten om haar heen. 

De volgende foto's zijn niet voor iemand met een zwakke maag. De honden wareen op het terras op iets aan het blaffen, en tot mijn verbazing zag ik het volgende tafereeltje:

Een slang die bezig was met een pad te verslinden! Het formaat pad was nogal groot tegenover het formaat slang. Ja, wat doe je dan. Moet je proberen die pad te redden of niet. De pad's achterpoten waren al naar binnen gewerkt, de rest was nog aan het spartelen om los te komen. Ik liep er naartoe om te zien wat de slang zou doen, ik dacht dat hij hem wel van de schrik zou laten vallen. Maar nee hoor, ze ging er snel mee vandoor de struiken in. Nou, daar ging ik echt niet verder meer naar zoeken. Nu zit er ergens een slang met een dikke bult in zich tussen mijn bloemen.

Weer een paar dagen weg

Het is fijn om even een paar dagen weg te zijn, maar net zo fijn om weer thuis te zijn. We zijn weer naar Tim geweest. Dat is een druk gebied waar hij zit, en dan ben ik blij met het Upstate wonen.
Dit was het weekend dat we eigenlijk gepland hadden om te gaan, maar omdat we niet wisten of het door kon gaan waren we 2 weken geleden ook al geweest. Deze keer ging Niels met ons mee. Hij had Tim al een dikke maand niet gezien, het langst dat ze ooit uit elkaar zijn geweest.
De honden moesten donderdag naar de kennel, dat is wat minder leuk. We waren vroeg in de middag al bij het hotel, hetzelfde als vorige keer. Tim kwam na zijn werk, en het was weer een leuk weerzien. We hebben lekker gekletst en scrabble gespeeld.

Vrijdag moest Tim werken, en wij gingen weer naar Bear Mountain. Het was alweer een lange tijd geleden dat Niels er was, en het blijft toch mooi. Dus weer eerst naar boven voor het uitzicht.

 

Stiekum een foto van Niels gemaakt.

 Het uitzicht vanuit een zijstraatje van de top van Bear Mountain.

En hetzelfde plekje, ingezoomd.

Daarna het park in en naar de dierentuin. Het was 's morgens al flink heet! Het was wel leuk om er rond te wandelen, maar ook weer niet te lang.

Er zaten wel dertig gieren bij de beren.

 

 De gieren zaten ook in de bomen. Misschien wachtend tot er iemand omviel van de hitte.

Daarna zijn we richting noorden gereden, naar een wandelbrug over de Hudson rivier. Het was verder dan ik dacht. Het was wel leuk, maar ook weer erg heet. Ik dacht dat er wel een briesje zou zijn boven het water, maar dat viel tegen. Terwijl we daar waren kwam de Google street view auto voorbij; over een tijdje moeten we eens kijken of we erop staan. Hij was te snel voorbij om er een foto van te maken.

We hebben een eindje over de brug gelopen en daarna weer terug naar het hotel, en we hebben 's avonds weer lekker samen uit gegeten.

Het uitzicht vanuit de wandelbrug. Het was vroeger een treinbrug.

Op zaterdag zouden we eigenlijk naar New York gaan, maar de weersvoorspelling was 99F. Dat zou gekkenwerk zijn om dan in de stad rond te gaan lopen, dan maar een alternatief bedenken. Dat werd het Liberty Science Center. Er was veel veranderd sinds we er de laatste keer waren, en het was leuk. Daar hebben we een paar uurtjes doorgebracht.

We wilden ook nog even naar de waterkant toe in Liberty park,en daar hebben maar eventjes rondgelopen, het was zo heet. Zelfs bij het water was geen briesje of verkoeling.

We zagen dat er een 9/11 memorial gebouwd is.

Een stuk van het World Trade Center.

Het memorial, 2 lange muren met alle namen.

In de zijkanten zie je reflectie van de gebouwen aan de overkant, en het is net alsof je de twin towers ziet.

De nieuwe Freedom Tower schiet al flink op.

We hadden honger gekregen, en op de heenweg hadden we Ikea zien liggen, die Ikea die ik altijd zie vanuit het vliegveld, en waar ik elke keer zeg daar moeten we naartoe. Nou, dat was een goede gelegenheid om die Zweedse gehaktballen eens te gaan proberen. Ja, ze waren echt zo lekker als iedereen zegt. Nadat we gegeten hadden gingen we de winkel door, en Micky vond een kastje voor zijn peper en zout stellen. Zijn wat? Ja, peper en zout stellen. Zijn moeder verzamelde die en nu heeft zijn zus ze allemaal naar ons gestuurd. Ik dacht dat hij ze op Ebay zou zetten, maar nee, ze moeten van hem nu in huis een plaatsje krijgen. In een kastje met glas ervoor, want ik ga ze echt niet afstoffen. En beneden, niet in de huiskamer. Ik ben blij dat ik het kastje mee heb uit kunnen zoeken!

Toen was de dag weer voorbij, en vandaag zijn we weer thuis gekomen. De honden opgehaald, en ze zijn helemaal blij; blijkbaar is Muddles bang voor andere honden, maar niet als ze bij Kibbels en Bitz is. Dat heb ik nooit gemerkt als ik met haar wandel en ze andere honden enthousiast begroet. Daar moet aan gewerkt worden.

Een ziek weekje

He he, eindelijk voel ik me weer normaal. Wat begon met een lichte keelpijn werd snel een kriebelhoest die niet wilde ophouden. Mijn stem ging in de loop van 4 dagen naar wat als een hese kikker leek. Alles heb ik geprobeerd. Mucinex, Robutussin, hoestpastilles, zoutwater gorgelen, stomen, luchtbevochtiger 's nachts, zelfs warme melk met honing. Niks hielp. Woensdag ging ik naar de dokter voor een recept voor Tessalon Perles. Ik dacht dat als ik wat voor die hoest had dat ik donderdag wel kon werken. De Nurse Practitioner heeft me omgepraat om me toch maar ziek te melden. Ik kon amper een geluid uitbrengen, en zo zouden patienten me vast niet aan het bed willen hebben. Toen ik mijn werk belde en naar de charge nurse vroeg, vroeg de secrtaresse me of ik het nog wel zo lang zou overleven. Ik moet wel vreselijk geklonken hebben! Nou, dat was de tweede of derde keer in 18 jaar dat ik me ziek gemeld heb, niet slecht, maar er is altijd dat schuldgevoel.
Ik had een recept gekregen voor Tessalon Perles voor overdag, en Robutussin met codeine voor 's nachts. Van die Robutussin was ik snel om zeg! Fijn om een paar uur aan een stuk te kunnen slapen. Het ging daarna snel de goede kant op, en het weekend heb ik gewerkt. Nog wel met medicatie voor de hoest, en flink hees; een collega zei dat ik nu zo'n diepe sexy stem had, haha, maar gelukkig blijft dat niet. Het ging weer goed.

Dus de week is rustig geweest. Niet veel meer te melden. Alleen dat het hier erg heet is, en de tuin aan het verpieteren is. Ik ga maar eens een regendans doen.

O ja, en nog een foto van onze lieve reizigers. Dit was in Lake Louise, Canada (dat prachtige blauwe meer achter hun). Als het goed is zijn ze nu weer terug in de VS en zien we ze over 2 weken.