Optocht(je)

Vanmorgen zijn Micky en ik naar de Memorial Day optocht in Trumansburg geweest. Het was de kortste optocht die ik ooit gezien heb, en snel voorbij. Voorop een politie auto met zwaailichten, dan de veteranen, een paar oude auto's, de high school marching band, boy en girl scouts, en de brandweer. En toen was het voorbij. Was dat het nu?


De veteranen.


Boy en girl scouts.


En de brandweer sluit de optocht.

De nieuwe officieren

Zaterdagmorgen ben ik samen met Micky naar de 'commissioning ceremony' geweest, waar de army, navy, en air force kadetten tot 2nd luitenants ingezworen worden. Van die ceremonie wordt natuurlijk een hele productie gemaakt, het is een hele stap in het leven van deze mensen. Het begon natuurlijk eerst met het volkslied, en America the Beautiful, gezongen door het mannenkoor, dan speeches, en daarna werdt iedere kadet apart ingezworen. Sommigen door een familielid dat ook in dienst zit of van dienst gepensioneerd is. Eentje werdt ingezworen door zijn opa die in een rolstoel zat, vast nog een 2e WO veteraan. Na het inzweren worden de insignes opgedaan door 2 familieleden, bij sommigen door de ouders, bij anderen broers of zussen. Opvallend veel van die familieleden zitten ook in dienst.


Het inzweren.

Na de ceremonie was er nog de traditionele first salute waarbij de nieuwe luitenant de eerste non-commissioned officier die hem salueert een zilveren munt geeft.


First salute.

Op zaterdag was er tevens de "convocation" op Cornell, en het was er een stuk drukker dan een paar dagen geleden! Nancy Pelosi was de convocation spreker, en vandaag was graduation voor zo'n 6000 studenten.


Een heel stuk drukker!


Het stadion.

's Middags na zijn werk wilde Bart een rondje gaan lopen in het park, en Muddles en ik ontmoetten hem daar. Heel leuk dat hij dit wilde doen, en we hebben heerlijk gelopen. Het is wel moeilijk om die lange en jonge benen van hem bij te houden.


Op sommige plekken is er een mooi uitzicht vanuit dit "rim trail".




Morgen is het Memorial Day, een dag om alle gevallen militairen te eren. Dit filmpje heb ik geloof ik al eens eerder gepost; ik blijf het mooi vinden.


Dat ze allemaal veilig thuis mogen komen!

Wat een week!

Je kunt je wel voorstellen dat het een drukke en intense week is geweest. Geweldig om zoveel familie hier te hebben. Het vorige blog drukt de emoties niet eens helemaal uit. Het is superstil hier nu iedereen weer naar huis is!

We hebben een paar hele leuke dagen gehad. Veel gekletst, gelachen, en veel gewandeld. De kinderen vonden het ook geweldig dat hun ooms er waren en hebben veel met hun gekletst, gelachen, frisbee gespeeld en gespeld. Geweldig hoe ze de draad samen weer oppakken, ook al hebben ze elkaar al jaren niet meer gezien. Er is teveel om op te schrijven, maar ik zal proberen een samenvatting te maken.


Hier nog eens een groepsfoto.




Stil zitten kan hier niemand: ze zijn meteen aan het hout hakken.

Maandag en de rose vrouwenslippers.
Micky ging zijn moeder en zus weer naar het vliegveld in Buffalo brengen; wij gingen wandelen. We hadden een wandeling uitgezocht die gedeeltelijk over het Finger Lakes Trail gaat, de Van Lone Hill Loop op Conecticut Hill Wildlife Management Area. Een wandeling van 5.6 mijl, hoewel wij er denk ik zeker 6 gelopen hebben. Maar goed dat we kaarten bij ons hadden, en iemand die goed met een GPS overweg kan.

Aan het begin van het pad ligt een afgelegen huis, en de man die hier aan het werken was kwam even een praatje maken. Echt een wildernis figuur met lange grijze baard. Hij wist veel over de natuur hier te vertellen. Hij vroeg of we de "pink lady slippers" wilden zien. Ik had snel door dat hij het over een plant (een zeldzame orchidee) had, en hij leidde ons de bosjes in. We hebben later nog flink gelachen over die roze vrouwenslippers, en of we ook de bruine mannenslippers zouden vinden.


Deze pink lady slipper vonden we later op de wandeling.

Happy hikers:





The secret service guy.


The bushman.


The ranger.


Wankel bruggetje.


De eerste slang die ze zien moet gefotografeerd worden, al is hij niet veel groter dan een pier :)


Midden in het bos een echte kerstboom.

In een beek zagen we een bever zwemmen, mijn foto is niet gelukt. Zo mooi om te zien, heel duidelijk in het heldere water.
Het was een hele leuke tocht, we hebben zo'n 3 1/2 uur gelopen, berg op en af.

's Middags naar de mall om wat inkoopjes te doen.



Dinsdag; 25 jaar getrouwd.
Wauw wie had dat gedacht 25 jaar geleden! Dat er vandaag zoveel familie bij was om te helpen vieren maakte het extra speciaal.


Deze "wedding quilt" heeft ma voor ons gemaakt!
Ik moest een keer stofjes voor haar uitzoeken en meebrengen naar Nederland... zonder dat ik wist waar ze voor waren. Die stofjes zie ik nu dus weer terug.

De broers gingen 's morgens naar Watkins Glen State Park wandelen, en 's middags naar Buttermilk Falls. Met 30C was het mij er te warm voor.

's Avonds hebben we onze trouwdag gevierd met een barbeque.




Mexicaans bier? We zijn in de VS hoor. Blijkbaar won dit bier het over het Ithaca bier.
Ma en ik hielden het bij een lekker wijntje.



Woensdag
Vanmorgen heb ik iedereen een rondleiding op Cornell gegeven, de korte versie. We gingen bij Micky op zijn werk op bezoek, en die vertelde hun ook nog een en ander.
Overal waren de voorbereidingen voor het weekend aan de gang; Cornell graduation. Diploma uitreiking voor 6000 studenten. Dat zijn er nogal wat.


Hangbrug bij Cornell.
Die lelijke hekken zijn er neergezet als reactie op de recente zelfmoorden van studenten.


Uitzicht vanuit het Johnson Museum.


Cornell Plantations. Hier weer gepicknicked, net als pas geleden met pa en ma. De ganzen waren al een heel stuk groter dan vorige keer.


Even gestopt bij Ithaca Falls. Ja, watervallen zie je hier genoeg :)

Hierna heb ik de broers bij de benedeningang van Treman Park afgezet, ze gingen naar boven lopen (voor het geval dat ze nog niet genoeg watervallen gezien hadden), en ik ging ze later boven weer halen. Ze vonden het een mooie wandeling, het was er wel erg warm aan!

's Avond gingen ze me even de oude verwarmingsketel uit de kelder halen. Dat ding weegt een paar honderd kilo en stond er al 10+ jaar. Het is gelukt!





Tot middernacht kolonisten van Catan spelen.

Donderdag
Dan komt onvermijdelijk de dag dat je afscheid moet nemen....


Nog even het dak op.


Nog even een paar laatste foto's.


En dan echt weg.

En vandaag afscheid genomen van pa en ma....
Wat vliegen mooie tijden snel voorbij! Bedankt aan allemaal voor een mooie tijd, alle kado's, lekkernijen en het werk!!!

Een super verrassing

Vanmorgen wilde Vicky nog wat kadootjes gaan kopen voor haar kleinkinderen, maar net voordat we wilden gaan komt er opeens een grote camper de oprit rijden. Goh, wat is dat nu weer. Die hebben toch wel helemaal een verkeerde afslag genomen dacht ik. Ik ging naar buiten om ze de juiste weg te gaan wijzen, en daar zitten me een paar lachende mensen in de camper. Wie het was zag ik door de zon op de ramen niet. Jee, iemand heeft me via mijn blog gevonden dacht ik. Ze kwamen ook nog niet uit de camper maar zaten daar te lachen met een fototoestellen en filmcamera voor hun gezicht, en daarom maakte ik de deur maar open en vroeg lachend 'who are you?' Ze hadden ook nog eens petjes op, daarom herkende ik ze niet eens meteen, maar een moment later zag ik wie het waren. Rene, Pieter en Luuk, 3 broers. Ik was totaal verrassend. Zo verrast ben ik nog echt nooit geweest! Iedereen heeft dit stil weten te houden en bekokstoofd. Heel knap hoor. Later heb ik een paar van de kinderen aan de telefoon gehad toen ze nog niet wisten dat ze al gearriveerd waren, en toen ik voor hun papa vroeg hadden ze allemaal een goed smoesje zodat ze niks zouden verklappen. Jullie kunnen allemaal wel HEEL goed een verrassing stil houden hoor! Super!!!!!!


De camper op de oprit.

Toen Tim en Niels wakker werden werden zij ook verrast, en later zijn we naar Bart's werk gereden, en hem ook verrast. Hij zag Tim al in de camper zitten, en dacht even dat we een camper gekocht hadden.


Luuk en Tim.


Wandelen.



Een 10-sterrendag, en de komende dagen gaan we hier samen genieten natuurlijk.

Nog een graduation

Maar goed dat ik zelf nog een semester te gaan heb voor mijn bachelor's en er wat langer dan eerst gepland over doe, anders hadden we deze week 3 graduations gehad.

Vanmorgen was die van Bart dan. Er waren 2 groepen van zo'n 500 studenten; ze moesten kiezen tussen een graduation om 9.30 of 14.30. Bart had 9.30 gekozen, dat werd vroeg opstaan. Hij had maar 4 tickets, en alleen pa, ma, en ik gingen naar binnen. De rest bleef in een van de lokalen met schermen kijken, lekker in de airconditioning. In de sporthal zat het al bomvol toen we er kwamen, en het was er snikheet. Met moeite konden we nog een plaatsje vinden. Weer op een harde bank zitten: kussentje vergeten.


De graduates komen binnen. Ik zag hier en daar wat traantjes weggeveegd worden.


In die zee van zwart zien we Bart alleen als hij opstaat en met hoofd en schouders boven de rest uitsteekt.


No de officiele woorden dat de kandidaten aan de voorwaarden van hun bachelor's voldaan hebben mogen ze hun "tassel" van rechts naar links hangen en zijn ze officieel.


De derde op dit filmpje is Bart.


Klaar met SUNY Cortland.
Witte "tassel": Cum Laude. Groen/rode touwen: biologie honor society. Trotse moeder!

Dag aan het meer

We hadden het plan opgevat om in het park te gaan barbequen, iets wat we welgeteld ooit 1 keer gedaan hebben. Vandaag was het er goed weer voor, en Niels heeft een spijbeldagje van ons gekregen, iets wat we gewoonlijk nooit doen. Zijn verre familie is er ook niet elke dag.

Het werd een hele gezellige familiedag, een dag met een sterretje. We hebben lekker gegeten, gekletst, gewandeld en gespeeld. Muddles was er ook bij, en ze heeft zich zo erg uitgeleefd dat ze vanavond hier uitgeteld ligt.


We werden allemaal weer even kind. Vicky en ik deden ook mee.


Drie jongens met hun hondje, wandelen langs het water.


Micky en "product placement".


De kinderen vonden koude bonen niet lekker. Dan maken we ze toch warm op de oude army manier.


Lekker aan het water.
Heerlijk relaxed zo. Thuis is er toch wel altijd weer wat te doen. De jongens konden op deze manier ook niet meteen weer achter de tv of computer springen en gingen allelei dingen doen zoals kickball, frisbee gooien en met Muddles lopen.

Graduation

Gisteravond was Tim's graduation. Ik ben weer een trotse moeder hoor. Hij heeft het toch mooi gedaan, het was niet gemakkelijk om dit klaar te krijgen in die 2 jaar. Er is nog een kronkel in de weg met een van zijn vakken. Een beetje moeilijk uit te leggen, maar over een paar weken weten we meer. Dat mocht de pret van de avond niet drukken.


De graduates lopen binnen. Dat vindt ik zo'n mooi moment.


Bij een speech van een student was een muziekje opgezet waar ze een laatste keer op konden springen. Garppig.


Na de nodige speeches worden de namen opgenoemd en lopen ze over het podium. Hun echte diploma komt overigens pas over een paar weken in de post. Die Tim toch. Honors zelfs, dat wist ik nog niet. Het laatste semester was wat minder goed, maar zijn totaal GPA is toch boven de 3.2 gebleven.

Er waren 650 graduates, de grootste klas ooit, en duurde dus er lang. Die banken zijn erg hard om 2 uur op te zitten, even aan denken om de volgende keer (en dat is zaterdag al) een kussentje mee te nemen.

Tim liet zich de 'photo shoot' erna goed gevallen.


Met Micky's moeder en zus Vicky.


En ons.


Met opa en oma.


En alle broers.