Kano

De laatste tijd zijn we verschillende keren gaan kano varen, soms 's avonds nog even op Cayuta Lake, en gisteren op een meer waar we nog niet geweest waren, Lamoka Lake, ongeveer een half uur rijden.

Dit was vorige week op Cayuta Lake, we zijn het hele meer rond geweest, en deden er ongeveer 3 uur over. Het meer is zo'n 2 mijl lang en 1 mijl breed.


Gisteren dan naar Lamoka Lake geweest. Eerst moesten door een beek om bij het meer te komen, en eigenlijk was dit het mooiste stuk. Veel verschillende vogels en bloemen gezien.


Het meer zelf was ook mooi, maar er waren wat veel motorboten. Er was een klein eilandje waar je kunt zwemmen, helaas, de zwemspullen hadden we in de auto laten liggen.

Lamoka Lake


Waterlelies

En nog een foto van een Monarch vlinder op bezoek in onze tuin.

Water

Vanmorgen had ik zin om bij Taughannock Falls te gaan wandelen, maar het begon te regenen en ik stelde het uit. Even later begon het te stortregenen en het ging maar door. Vanavond zijn we toch nog even naar het park geweest; we hadden het nog nooit gezien met zo veel water. Wel indrukwekkend, en erosie aan het werk. Eigenlijk doen de foto's het geen eer aan.


De rivier die naar de waterval leidt.


Taughannock Falls


De waterval aan het begin van het pad.


Normaal stromt de rivier alleen aan de rechterkant en kun je door de rivierbedding lopen.


"Don't jump!"


Onderweg terug naar huis.

Creepy Crawlers

Creepy Crawlers, ofwel enge beesten zitten hier genoeg en onverwacht op de gekste plaatsen. Daar kwam ik vandaag weer eens achter.
Niks vermoedend deed ik de deur van het schuurtje open en er viel een slang naar beneden en landde voor mijn voeten! Hij had tussen de kier van de 2 deuren gezeten. Ik sprong zowat een gat in de lucht, en nadat mijn hart weer wat rustiger klopte en de slang weggeglibbert was deed ik de tweede deur open en een tweede slang viel naast mijn hoofd naar beneden! Die lag waarschijnlijk lekker bovenop de deur. Jeetje, ik sprong nog een gat in de lucht.
Het waren 2 verschillende soorten slangen, allebei zo dik als een vinger en een halve meter lang. Ik ging het aan de kinderen vertellen, maar die moesten er alleen maar mee lachen en ik kreeg van hun geen medelijden dat me bijna een slang op het hoofd gevallen was.

Toen we hier pas woonden en ik voor het eerst een slang voor de huisdeur zag liggen zonnebaden rende ik naar de buren om te vragen of er hier ook giftige zaten. De slangen die hier zitten blijken niet giftig te zijn, maar ze kunnen je toch laten schrikken!
Door de kinderen, die er helemaal mee opgegroeid zijn, ben ik er wel aan gewend en griezel ik er niet meer van. (hoewel... als ze uit de lucht komen vallen...)
Bart zal ze zo pakken, dat hebben laatst nog gezien. Hij heeft er ook een tijd een op zijn kamer gehouden. Toen hij op de vierde klas zat was slangen houden een beetje een rage, en van de juf mochten ze hun slangen ook mee naar school nemen. Dan raak je vanzelf wel dat "iek" gevoel kwijt.

Later, toen ik weer wat durf had gekregen had, reikte ik heel voorzichtig in het schuurtje om de spullen er uit te halen die ik nodig had, maar verder geen enge beesten meer gezien.

Een weekje

Iedereen nog bedankt voor het meeleven met onze Biego. Ik had de kennel opgebeld dat hij niet meer zou komen, en ze stuurden zelfs een condoleringskaartje!
We missen hem nog vaak, soms hoor ik hem nog snurken op bank.

Het is een beetje stil geweest op dit blog, maar hier in huis des te meer levendigheid. Maandag is de familie weer vertrokken, en dat was het einde van al ons bezoek deze zomer (denk ik). Gisteren moest ik na een week vrij weer werken, en het was zo druk dat ik meteen weer aan vakantie toe ben!

Hier even een update van de afgelopen week. Jeetje, had ik het stuk bijna klaar en poef, weg! Dan nog maar een keer proberen.

Woensdag, 12 juli
Laat in de morgen vertrokken we naar Old Forge waar we afgesproken hadden met Rene. We hadden nog niks ingepakt en moesten alles ’s morgens nog doen. Het regende pijpestelen, en dat was niet echt motiverend. Tegen half elf reden we aan, en de hele weg heeft het gestortregent. Tegen 3 uur waren we in Old Forge. We hadden reserveringen in het Pine Knoll Motel, wat meteen protesten uitlokte bij de kinderen. Het bleek nogal oud te zijn, met meubilair dat al 20 jaar aan vervanging toe was.


Ons motel, we zaten op de bovenste verdieping, waar alle handdoeken uithangen.

We hadden 2 kamers naast elkaar geboekt, met een kitchenette, maar de koelkasten bleken slecht te werken. De ligging was echter goed, er was een klein zandstrandje bij, het uitzicht fantastisch.

Een regenachtig uitzicht die eerste dag.


Mooi uitzicht een dag later met mooi weer.

Nadat we er een uur waren, stond Teun opeens voor onze raam. Ze waren er al een tijd, maar hadden het dorp verkend in de stromende regen. Het bleef maar door regenen, niet weer om iets buiten te doen, dus we hebben samen gekletst, en met de kinderen Uno gespeeld. Gijs, Teun en Joep vonden het leuk om onze jongens weer te zien. ’s Avonds Subway broodjes gehaald en op tijd naar bed.

Donderdag
Het weer was flink opgeklaard, en we konden erop uit.
Als eerste gingen we mini golven, altijd leuk.

Daarna wat gegeten en een wandeling rond Moss Lake gemaakt. Micky en Niels gingen niet mee; Niels had zijn knie open gehaald op dinsdag; met de fiets gevallen. Hoewel hij er op die dag zelf heel dapper mee was, liep hij nu met zijn been stijf. (en heeft dat de hele week volgehouden!).
Het was een mooie wandeling, en terwijl we liepen landde er een watervliegtuig op het meer. Prachtig om te zien, hoewel het net niet dichtbij genoeg was om het helemaal goed te zien. Het is niet zo’n groot meer, en mij lijkt dat je heel wat vliegkunst moet hebben om daar te landen en weer opstijgen.


Moss Lake


Bart deelt de Skittles uit; wandelenergie voor de kinderen.


Rene fotografeert wat af.

Daarna naar de Water Safari! Dat was het uiteindelijke doel van de kinderen, en de reden waarom ze Old Forge uitgekozen hadden als vakantie bestemming. Als je na 3 uur gaat, kun je de volgende dag ook nog gaan voor dezelfde prijs.
Het was heel leuk, vooral de glijbanen. Gijs en Teun durfden ook van de grote af waar je met 2 personen in een grote band zit.

We zijn tot ongeveer half zes gebleven, en daarna weer terug naar het hotel. We hadden zin in pizza, maar dat was even zoeken. Uiteindelijk toch gevonden, en met de pizza gepicknicked op het dock bij het strandje.
De kinderen zagen vissen in het water, en als je je vingers in het water deed kwamen ze happen. Dat was natuurlijk heel leuk. Als we een netje gehad hadden, zouden we zo op kunnen scheppen.


Teun aan het "visjes vangen".

Vrijdag
Micky en ik waren al voor de rest op, het was een stralende blauwe luchten dag, en op half acht zaten we in de kano. Heerlijk hoor om er zo tussenuit te piepen.

Adirondack stoelen in de vroege ochtend.
Het meer was net een spiegel, en heel mooi om zo de dauw te zien optrekken.


Micky


Bomen en water.

We hebben een kleine 2 uur gekanoed, het is de Fulton Chain of lakes, en je kunt er dagenlang trekken in je kano.
Toen we terug waren hebben Rene, Marleen en de kinderen ook even een stukje gekanoed. De kinderen vonden het geweldig natuurlijk.


Rene, Marleen en Joep in de kano.

Tegen elf uur waren we weer in het waterpark, en hebben ons goed geamuseerd. Het is een erg leuk park dat voor alle leeftijden geschikt is, en het is er erg schoon en goed onderhouden. We zijn erg veel in de Lazy River geweest, lekker dobberen, en veel in de glijbanen. Niels ging eindelijk ook de glijbaan in, hij wilde eerst zijn knie niet nat laten worden.


Lekker dobberen in de Lazy River.

We hadden koelboxen met lunch en drinken bij ons, er staan overal picknick tafels.
’s Avonds hebben we de “all you can eat” barbeque gegeten die het park heeft. Lekker en voor elk wat wils.

's Avonds hertjes gezien in het dorp, en weer visjes gekeken.



Visjes kijken met Joep.


Zaterdag
Het was alweer tijd om in te pakken. Overal stonden de “no vacancy” bordjes in Old Forge, en het was er erg druk op de weg. Dit zal geen plaats zijn om op de bonnefooi te gaan in het weekend.
Het weer was bewolkt, we hebben geluk gehad om er precies tussen de buien te zijn. Nadat alles weer ingeladen was zijn we Bald Mountain gaan beklimmen. Dit hebben we met Rene 5 jaar geleden geprobeerd, maar toen begon het te sneeuwen (het was in oktober), en een andere keer met onze familie begon het hard te regenen. Deze berg moest en zou ik nog een keer opgaan! Het is geen plek om in glad weer te gaan, want je moet over rotsen en boomwortels klimmen.
Tim, Niels en Micky bleven bij de auto, en de rest ging op pad. Het was een hele mooie wandeling! We deden er heen en terug ongeveer een uur over. Af en toe moesten we de kinderen goed vasthouden, en omlaag lopen bleek moeilijker te zijn dan bergop.


Bald Mountain beklimmen.


Klimmen maar!!

Boven op de berg was een prachtig uitzicht, en er staat een oude (maar gerestaureerde) brand-uitkijktoren. Daar kun je naar boven klimmen voor een nog mooier uitzicht. Ik vond het een beetje griezelig; de toren zit vastgeschroeft in een groot rotsblok, en bovenin waaide het nogal. Door de bewolking, en ondertussen ook af en toe een regenbuitje, was het uitzicht wat mistig. Een goede reden om nog een keer te gaan in helder weer!


De uitkijktoren.


Uitzicht vanuit de toren.

Daarna weer op pad naar huis. We reden in 2 auto’s en hadden voor onderweg walkie-talkies, handig voor als we opeens moesten stoppen voor de hoge nood van Joep.
We kwamen vlakbij Waterloo Outlet Mall, en daar zijn we even geweest. Het was erg heet en met kleine kinderen ben je zo uitgeshopt. Opvallend was daar dat er dingen in het Engels en Duits omgeroepen werden. Ook in Old Forge hadden we al regelmatig Duits om ons heen gehoord.

Thuis gekomen moest er een heleboel opgeruimd worden, altijd het minst leuke van vakanties, en ondertussen zaten de kinderen alweer in het zwembad.

Zondag
Alweer een hete dag, we zijn naar een park in Watkins Glen geweest. Het ligt aan Seneca Lake, en dit water is altijd iets warmer dan Cayuga Lake, omdat het meer wat minder diep is. Er bleek nogal wat zeewier te drijven (of heet het meerwier), maar de kleinsten lieten zich hier niet door storen en zwommen lekker. Voor lunch hadden we gedacht om in het dorp wat te halen, maar toen we in het park waren leek ons een barbeque wel leuk. Dus Micky met onze jongens op pad naar de dichtbij liggende Wal Mart.
Ongelooflijk, maar in al deze jaren was dit de eerste keer dat we ooit in een park gebarbequed hebben, iets dat toch heel veel Amerikanen doen.

Barbequen in het park.

’s Avonds moesten er nog snel wat familie foto’s gemaakt worden.

De familie bij elkaar.


De kinderen op een rij. "We're raising the bar".

Maandag
Rene en familie ging weer vertrekken; Bart en Micky moesten weer werken, en Tim naar zomerkamp, dus er werd al vroeg afscheid genomen. Niels bleef thuis.

We hebben op tv de landing van de space shuttle zitten kijken, Joep moest meteen de speelgoed space shuttle uithalen om het na te spelen. Wel leuk dat ze dit nog net gezien hebben, omdat ze de hem de vorige week omhoog hebben zien gaan.

Alle bagage werd ingeladen en we namen uitgebreidt afscheid en zwaaiden ze uit. Ze gaan nog even rondtoeren richting Philadelphia en Washingon.

Niels en ik waren hoognodig aan een haarknipbeurt toe, dus dat gingen we als eerste doen. We zijn allebei weer mooi kortgewiekt. Nadat we hiermee klaar waren liepen we even bij Gamestop binnen, en niet te geloven, wie zien we daar? Rene met familie! Ver waren ze nog niet gekomen met hun reis, maar nu waren ze toch echt klaar met hun shoppen en gingen ze echt weg. We hebben het afscheid nemen nog maar eens dunnetjes over gedaan.

Daarna had ik met Micky afgesproken bij het state park waar Bart werkt; hij had vanmorgen opgebeld dat de auto kapot was. We hebben auto's geruild, en gelukkig reed hij nog, dus rechtstreeks naar de garage waar hij onderhand net zo veel tijd doorbrengt dan thuis. Gelukkig vielen de kosten nog mee, maar toch, grrr.

Het is hier nu stilletjes in huis. We moeten nu ook zelf de eitjes uit het kippehok halen; Gijs, Teun en Joep gingen verschillende keren per dag kijken of er al eitjes waren.
Miss you!!!

Leukere dingen

Bellen blazen.

Rene en familie zijn vanmorgen vertrokken voor hun rondreis, de volgende week zien we hun weer. Wat is het opeens stil! Tim en Niels zijn met zomerkamp begonnen, en ik zat dus echt even in mijn uppie. Veel te stil!

Op zondag hebben we in Treman Park gewandeld, de hele weg naar beneden. Micky had de auto beneden neer gezet. We zouden eerst naar Connecticut Hill gaan, maar op het laatste moment waren de plannen gewijzigd. Gijs, Teun en Joep gingen onder protest mee, ze hadden veel meer zin in zwemmen dan in wandelen. Dat gaat al precies zoals met die van ons.
Onderweg hebben ze toch plezier gehad, de watervallen vonden ze prachtig, en met steentjes in het water gooien konden ze zich ook lang amuseren. Diertjes zagen we die dag niet veel, het was vrij druk in het park. We hebben onderweg wat onweer en regen gehad, weer eens wat anders.
's Middags zijn ze naar Bart's werk geweest, bij het Sciencenter (hij werkt er nog maar een paar keer). Onder andere zijn ze er met behulp van een decibel meter achter gekomen dat Joep het hardst van de drie kan schreeuwen, maar daar waren we zelf ook al achter gekomen.
Bart had hun een grote duizendpoot laten zien en over zijn hand laten lopen. Ik wist niet dat hij dit deed!

Op maandag heeft Rene zijn nieuwe GPS uit kunnen proberen. Hij had op http://www.geocaching.com/ een cache gevonden die niet zo moeilijk leek. Deze is op Cornell, vlakbij de hangbrug. Helaas hebben we de schat niet gevonden, volgens de coordinaten ligt het ergens onder in het ravijn, en je kunt er niet bij. Het was leuk om eens te proberen, en het lijkt me leuk om nog eens te doen. Tim had het heel snel door hoe de GPS werkte.

Op de hangbrug.

Daarna zijn we samen met Micky gaan picknicken bij Cornell Plantations, waar deze auto stond.

Zo willen ze er ook wel een.
Wij gingen daarna naar huis, terwijl de rest nog even ging zwemmen bij Taughannock Park.

's Avonds was het 4 juli vuurwerk, al was het ook pas 3 juli. Toen het donker werd gingen we richting stad. Het vuurwerk wordt bij Ithaca College afgestoken, op een berg, en is op veel plaatsen te bekijken. Op de tegenover liggende berg stonden heel wat auto's langs de weg, sommige mensen met stoelen achter in hun pick-up truck, klaar voor de show. Wij gingen naar de parkeerplaats van WalMart, die vol stond met mensen. Van hieruit was het vuurwerk goed te zien, en het was erg mooi.


Vuurwerk kijken.



Op 4 juli hebben we niet veel kunnen feestvieren uiteraard.
We hebben 's middags de space shuttle lancering gezien, dat was wel speciaal.
Hier staat nog genoeg oud speelgoed, waaronder een speel-space shuttle waar de kinderen mee hebben zitten spelen. Nu was het wel heel spannend om die echte de lucht in te zien gaan.


Joep's space shuttle gaat gelijk de lucht in met de echte.

's Avonds had Bart een slang gevangen, Bart is nu de held van de kinderen hoor! De durfals raakten de slang ook even aan.

Rene en Marleen oefenden het tent opzetten even.

Vanmorgen zijn ze met een afgeladen auto vertrokken richting Massachusets.

Biego

Gisteren op 4 juli is Biego overleden. Hij was de afgelopen weken af en toe niet lekker, als een beagle een maaltijd overslaat is er iets niet goed. Een week geleden wilde hij zijn brokken niet meer, en zijn we hem zacht blikvoer gaan geven. Op vrijdag at hij opeens helemaal niet meer, hij dronk nog wel genoeg. Het weekend ging hij zich afzonderen en wilde hij steeds het bos in om gaten te graven. Een hond voelt het toch als er iets niet goed is. Ik geloof niet dat hij pijn had, maar hij ging heel rap achteruit.
Op zondag heeft hij nog geleerd om het poortje open te maken dat vader voor het terras gemaakt heeft, en hij kwam ons achterna het bos in. Daarna was zijn energie op, en heb ik hem weer terug moeten dragen. Op maandag liep hij ook nog rond, maar we merken dat hij slechter zag, hij keek je niet meer recht aan. Die avond was hij echt blind en liep hij tegen de muren aan. Die nacht is hij toch nog op een of andere manier op de bank geklommen, en zat te janken toen hij er niet meer af kon. 's Morgens om half zeven toen ik wakker werd kon hij niet meer opstaan, maar hij kwispelde nog toen hij mijn stem hoorde. Ik ben nog even terug naar bed gegaan en een uur later weer opgestaan. Toen had hij wat spiertrekkingen en reageerde niet meer. Een uur later, net toen ik er even niet bij was, ging hij dood.

Hij kreeg pillen voor zijn artritis, Rimadyl, en een van de bijwerkingen is leverbeschadiging. We verwachten dat hij dit gekregen heeft, en daar is verder toch niks aan te doen. Onze dierenarts was gesloten en ik wilde niet allerlei testen laten doen bij een vreemde dierenarts. Achteraf denk je natuurlijk, wat als... Het ging alleen allemaal veel sneller dan gedacht.
We hebben hem aan de bosrand begraven.

Wat missen we hem nu. We komen thuis en er staat geen Biego meer voor het raam te blaffen, wat een leeg plekje in de hoek waar zijn mand stond.
12 jaar lang is hij ons familielid geweest. De kinderen hadden al zo lang voor een hondje zitten vragen, en eindelijk gingen we een keer kijken naar de SPCA. Daar vonden we het "cutest" puppie, een beagle. Niels kon geen "beagle" zeggen, maar zei "biego", en vandaar zijn naam.

Wat heb ik hem vaak verwenst in het begin als hij weer eens wat kapot gebeten had, en dat is nogal een lijst geweest! Gordijnen, speelgoed, tapijt, stoelen, tafeltje; overal zaten, of zitten nog bijtgaatjes aan. Kussens kon ik niet laten liggen op de bank, want die werden leeg geplukt. Knuffelbeesten idem, die moesten hoog liggen. Hij sprong zelfs een keer van bank naar computertafel om een knuffelbeest er af te halen.
Iemand had ons gezegd hem in een kooi te doen als we niet thuis waren, dus dat deden we een keer. De kooi stond beneden, en is 1 keer gebruikt. Hij had zo hard gesprongen dat de kooi verschoven was, dichter naar een tapijtje toe. Dat had hij in zijn kooi getrokken; op het tapijtje stond een tafel met glazen. Toen we thuis kwamen zat meneer daar met een ravage om zich heen; verscheurt tapijt, omgevallen tafel, en kapot glas.

Na een tijd werd de vernielwoede wat minder, maar hij is altijd een hyper-actieve hond gebleven. Aan opgesloten zitten in een kennel heeft hij altijd een hekel gehouden. We waarschuwden de kennel altijd om niks in het hok te laten liggen, want dat zou gegarandeerd vernield worden. Een keer heeft hij zelfs het clipbord van de buitenkant van het hok kapot gekregen.

Ok, het klinkt nu alsof het de hond van hel was, maar hij was eigenlijk heel lief en aanhankelijk. Hij wilde alleen altijd bij mensen zijn, en iedereen was zijn vriend. Inbrekers zouden door hem niks in de weg gelegd worden. Als we thuis kwamen kwam hij ons altijd wat brengen, een deken uit zijn mandje of een schoen. Al was je maar een half uur weg, hij was net zo blij als je er weer was, dan als je een dag weg was geweest.

Niels is helemaal met Biego opgegroeid. Toen Biego klein was wilde Biego iedereen de baas spelen en beet hij wel eens met zijn babytandjes. Niels beet hij echter nooit, en ik kwam er achter waarom toen Biego eens een nat hoofd had; Niels beet hem flink terug als Biego hem beet. Die liet hem wel eens zien wie er baas was.

De kinderen zijn er nogal rustig onder, en zagen het ook aankomen. Alleen Niels moest gisteravond extra geknuffeld worden.
Voor Gijs, Teun en Joep was het gelijk een gelegenheid om over dood gaan te praten. Ze wisten ook al een paar dagen dat het hondje ziek was.

Twee vliegvelden en wisseling van de wacht

De weken zijn omgevlogen en pa en ma zijn weer weg.
Vrijdagmorgen om half acht vertrokken we naar Newark om ze weg te brengen, extra vroeg omdat we niet wisten of er nog wegen gesloten waren. Onderweg hoorden we op de radio dat de noodtoestand was opgeheven in de counties waar we door kwamen. Rondom Binghamton zagen we langs de rivier nog verschillende huizen onder water staan. Triest hoor.


Overstroomde huizen vlakbij Binghamton.

De reis verliep voorspoedig, en veel te vroeg waren we op het vliegveld. Pa en ma konden hun koffers meteen inchecken, en daarna hebben we na wat zoeken een plekje gevonden om nog een keer samen koffie te drinken. Daarna was het echt afscheid nemen. Soms wil ik de tijd wel eens terug draaien om nog eens opnieuw aan een vakantie te beginnen.


Nog even een foto van pa en ma, en toen was het echt bye bye!

We vertrokken ruim op tijd om om vier uur op het JFK vliegveld te zijn om Rene en familie te halen, en dachten dat we nog wel even tijd zouden hebben om naar een strandje te gaan. We vonden inderdaad een strandje langs een drukke weg, maar het was er te vies om te blijven. Dan maar verder, om zo’n 10 mijl lang in langzaamrijdende file’s staan. Er bleek een kapotte auto op de weg te staan.
Om half vier waren we op JFK, om vier uur zou het vliegtuig landen. Het was een half uur vertraagt, we hebben wat gegeten, en verder de tijd verdaan met mensen kijken. Leuk om de herenigingen te zien tussen mensen.
Het duurde nog een eeuwigheid (nou ja, toch zeker anderhalf uur) eer die van ons er aan kwamen. Het was zo leuk om ze te zien!

We reden volgens de aanwijzingen van mapquest naar ons hotel, wat ons dwars door Manhattan bracht. Opeens zit je dan midden in de drukte, we moesten nog door de Lincoln tunnel, en onze benzine tank was nogal leeg. Dat was niks voor Micky, hij zag ons al zonder benzine staan in de tunnel. Gelukkig zagen we een tankstation net voor de tunnel, waar de benzine $3.72 kostte! Wat een afzetterij, maar toch maar een paar gallons getankt.
Onderweg waren de kinderen al in slaap gevallen, en ook in het hotel sliepen ze weer snel!


Reizen naar Amerika is vermoeiend.

De volgende dag waren ze alweer heel vroeg wakker, en tegen 9 uur zaten we in de auto richting Ithaca. Het was erg druk op de weg met vakantiegangers voor het 4 juli weekend, veel gekke rijders en verschillende ongelukken gezien.
Af en toe was er nogal wat kabaal op de achterbank, weer even wennen aan kleinere kinderen hoor, maar die herinneringen komen zo weer terug hoe het met die van ons ook was.
We wilden ze even laten uitrennen bij een rustplaats, veel zin om te rennen hadden ze echter niet, tot we zeiden dat we slangen gingen zoeken. Een slang wilden ze in Amerika zo graag zien, maar we hadden niet gedacht dat we er werkelijk een zouden zien! Ik stapte bijna op eentje die verschrikt wegglibberde. De kinderen vonden het geweldig dat ze er een gezien hadden!

Thuis gekomen werd het huis en tuin verkend, en het zwembad meteen uitgeprobeerd.