Twee vliegvelden en wisseling van de wacht

De weken zijn omgevlogen en pa en ma zijn weer weg.
Vrijdagmorgen om half acht vertrokken we naar Newark om ze weg te brengen, extra vroeg omdat we niet wisten of er nog wegen gesloten waren. Onderweg hoorden we op de radio dat de noodtoestand was opgeheven in de counties waar we door kwamen. Rondom Binghamton zagen we langs de rivier nog verschillende huizen onder water staan. Triest hoor.


Overstroomde huizen vlakbij Binghamton.

De reis verliep voorspoedig, en veel te vroeg waren we op het vliegveld. Pa en ma konden hun koffers meteen inchecken, en daarna hebben we na wat zoeken een plekje gevonden om nog een keer samen koffie te drinken. Daarna was het echt afscheid nemen. Soms wil ik de tijd wel eens terug draaien om nog eens opnieuw aan een vakantie te beginnen.


Nog even een foto van pa en ma, en toen was het echt bye bye!

We vertrokken ruim op tijd om om vier uur op het JFK vliegveld te zijn om Rene en familie te halen, en dachten dat we nog wel even tijd zouden hebben om naar een strandje te gaan. We vonden inderdaad een strandje langs een drukke weg, maar het was er te vies om te blijven. Dan maar verder, om zo’n 10 mijl lang in langzaamrijdende file’s staan. Er bleek een kapotte auto op de weg te staan.
Om half vier waren we op JFK, om vier uur zou het vliegtuig landen. Het was een half uur vertraagt, we hebben wat gegeten, en verder de tijd verdaan met mensen kijken. Leuk om de herenigingen te zien tussen mensen.
Het duurde nog een eeuwigheid (nou ja, toch zeker anderhalf uur) eer die van ons er aan kwamen. Het was zo leuk om ze te zien!

We reden volgens de aanwijzingen van mapquest naar ons hotel, wat ons dwars door Manhattan bracht. Opeens zit je dan midden in de drukte, we moesten nog door de Lincoln tunnel, en onze benzine tank was nogal leeg. Dat was niks voor Micky, hij zag ons al zonder benzine staan in de tunnel. Gelukkig zagen we een tankstation net voor de tunnel, waar de benzine $3.72 kostte! Wat een afzetterij, maar toch maar een paar gallons getankt.
Onderweg waren de kinderen al in slaap gevallen, en ook in het hotel sliepen ze weer snel!


Reizen naar Amerika is vermoeiend.

De volgende dag waren ze alweer heel vroeg wakker, en tegen 9 uur zaten we in de auto richting Ithaca. Het was erg druk op de weg met vakantiegangers voor het 4 juli weekend, veel gekke rijders en verschillende ongelukken gezien.
Af en toe was er nogal wat kabaal op de achterbank, weer even wennen aan kleinere kinderen hoor, maar die herinneringen komen zo weer terug hoe het met die van ons ook was.
We wilden ze even laten uitrennen bij een rustplaats, veel zin om te rennen hadden ze echter niet, tot we zeiden dat we slangen gingen zoeken. Een slang wilden ze in Amerika zo graag zien, maar we hadden niet gedacht dat we er werkelijk een zouden zien! Ik stapte bijna op eentje die verschrikt wegglibberde. De kinderen vonden het geweldig dat ze er een gezien hadden!

Thuis gekomen werd het huis en tuin verkend, en het zwembad meteen uitgeprobeerd.