Ongelooflijk
Je zult het niet geloven, maar er is alweer een collega plotseling overleden. Hij was een jaar of 4 geleden met pensioen gegaan en werkte nog af en toe als oproepkracht. Vorige week had hij een hartaanval gehad, was flink ziek, maar opgeknapt en weer thuis. Er zijn zoveel trieste dingen. Een andere collega heeft kanker, nog een andere is net kankervrij verklaart, de 16 jarige dochter van een oud-collega heeft kanker, en een oud-klasgenootje van Tim ook. De jongste dochter van een collega ligt momenteel heel erg ziek met een ontsteking. Als je met zoveel mensen werkt krijg je ook veel van het lief en leed te delen, en in zo'n klein ziekenhuis is het toch een beetje een familie.
Nou, en dan hoorde ik ook het nieuws dat een collega ontslagen is omdat ze de privacy van een patient geschonden had en iets op facebook gezet. Dat komt ook hard aan, ik ken haar al zeker al 10 jaar, en het is een goede verpleegkundige, en dan staat ze zomaar opeens op straat. Dat zet mezelf weer eens aan het denken over dit blog. Je kunt je wel voorstellen dat ik hele boeken vol kan schrijven over wat ik allemaal meemaak, maar dan begrijp je ook meteen waarom ik dat niet doe. Alles gaat de wijde wereld in, en al is het in het Nederlands, ik ben er supervoorzichtig mee. Temeer reden om het oppervlakkig te houden en goed na te denken wat ik er over de familie en en zo inzet. Ik heb eraan gedacht om ermee te kappen, maar ik denk dat ik af en toe toch nog met wat dingen op de proppen kan komen die ook leuk zijn om te delen.
Interessante dingen zoals het weer, dat ondanks dat de kalender op lente staat nog steeds sneeuw dumpt. Of over de robins die terug zijn. Of over de wasmachine die het begeeft, 3 maanden nadat de garantie afloopt. Of we die zullen laten proberen te laten maken of niet? De reparatieman is gebeld maar ik heb nog niks gehoord. Dit weekend zijn we bij Tim, en aandgezien hij nog geen uitklapbank heeft waar we zouden kunnen slapen zitten we in een hotel en hebben we de vuile was maar meegenomen om in het hotel te doen. Wel grappig, gewoonlijk kon je met de vuile was thuis, en wij zullen met de schone thuis komen.
Nou, en dan hoorde ik ook het nieuws dat een collega ontslagen is omdat ze de privacy van een patient geschonden had en iets op facebook gezet. Dat komt ook hard aan, ik ken haar al zeker al 10 jaar, en het is een goede verpleegkundige, en dan staat ze zomaar opeens op straat. Dat zet mezelf weer eens aan het denken over dit blog. Je kunt je wel voorstellen dat ik hele boeken vol kan schrijven over wat ik allemaal meemaak, maar dan begrijp je ook meteen waarom ik dat niet doe. Alles gaat de wijde wereld in, en al is het in het Nederlands, ik ben er supervoorzichtig mee. Temeer reden om het oppervlakkig te houden en goed na te denken wat ik er over de familie en en zo inzet. Ik heb eraan gedacht om ermee te kappen, maar ik denk dat ik af en toe toch nog met wat dingen op de proppen kan komen die ook leuk zijn om te delen.
Interessante dingen zoals het weer, dat ondanks dat de kalender op lente staat nog steeds sneeuw dumpt. Of over de robins die terug zijn. Of over de wasmachine die het begeeft, 3 maanden nadat de garantie afloopt. Of we die zullen laten proberen te laten maken of niet? De reparatieman is gebeld maar ik heb nog niks gehoord. Dit weekend zijn we bij Tim, en aandgezien hij nog geen uitklapbank heeft waar we zouden kunnen slapen zitten we in een hotel en hebben we de vuile was maar meegenomen om in het hotel te doen. Wel grappig, gewoonlijk kon je met de vuile was thuis, en wij zullen met de schone thuis komen.
Labels: Familie, verpleging