Kerst

Al misten we er een, het was toch een leuke kerst. Vroeger zouden de kinderen al om 6 uur of nog eerder aan ons bed staan, deze keer moesten we ze voor het eerst wakker maken op kerstochtend. Om tien uur trommelden we ze uit hun bed. Ik had een pannekoek en eieren ontbijt gemaakt, en na het ontbijt openden we de kadootjes. Iedereen werd weer goed verwend, en er zaten ook wat grappige dingen bij. Zo maakte Micky een grote doos open waar een zak aardappelen in zat. Onderin zat een brief dat die aardappelen over een paar dagen in een ijsmachine zullen veranderen. Die hadden de jongens online besteld maar was er nog niet. We hebben geen ijsmachine in de koelkast, en Micky is altijd maar zakken ijs aan het kopen. Een bakje water in de vriezer vindt hij geen optie. En dan zit hij ook nog eens te foeteren dat de prijs van ijs flink omhoog is gegaan nu de winkel in de buurt van eigenaar veranderd is. Momenteel kan hij buiten ook wel ijs maken, maar ik denk dat hij met die ijsmachine blij zal zijn. Leuk hoe de jongens dit zo bedacht hadden. Ik vindt het steeds moeilijker worden om voor hun wat te bedenken. Tim kreeg een soda machine, kleren,  kadobon , en een computer spel. Niels kreeg zo ongeveer hetzelfde min de soda machine. Ik werd verwend met schilder en tekenspullen, en een Keurig koffieapparaat. Ik heb een Senseo, maar de koffiepads zijn hier nog maar moeilijk te krijgen.

Niels kreeg nog wat extra kado’s voor zijn verjaardag. Vroeger hielden we het altijd gescheiden van de kerst kado’s, maar nu wil hij graag zijn verjaardagskado hebben als alle kerstkado’s uitgepakt zijn. Hij zit er niet mee dat hij met kerst jarig is. In tegendeel, hij vindt het leuk dat hij wat meer krijgt dan zijn broers.

We hebben het rustig aan gedaan die dag, en ‘s middags een lekker etentje gehouden, en verjaardagstaart gegeten. Verder leuk geskyped met de familie in Nederland, en Bart belde ook nog.

Het was een witte kerst met een vers pak sneeuw de nacht ervoor; de dag na kerst begon een grote sneeuwstorm. Het is dan wel spannend rijden! Ik had Bart’s auto bij me omdat mijn ruitenwissers kapot waren, en die auto rijdt toch niet zo goed in de sneeuw als die van mij. Op het werk werd iedereen die moest werken gebeld om te zien of ze een goed plan hadden om  naar het werk te komen door de sneeuw. Het is alles bij elkaar wel meegevallen, maar de afgelopen jaren hebben we niet zoveel sneeuw gehad, en iedereen lijkt het wel ontwend te zijn. Het ziet nu wel mooi uit met al dat wit. Ik heb vorig jaar ook niet gesnowshoed, dus dat heb ik deze week lekker nog eens kunnen doen. Heerlijk om door het bos te struinen door de sneeuw.

Voor Micky had ik een leuk kado wat vandaag geinstalleerd werd; een automatische starter voor zijn auto. Zoiets wil hij al jaren, en voorheen stuurde hij Niels altijd naar buiten om de auto te starten in de winter. Nu is dat hulpje er niet meer als school weer begint. Dus vandaag zette ik Micky eerst bij zijn werk af, en ging naar de mall om de starter geinstalleerd te krijgen.Dat bleek maar liefst 3 uur te gaan duren! Nou, ik had leesvoer bij me, maar goed ook. Eerst even wat gewinkeld; het is wel te zien hoe weinig ik in die mall kom, zoveel winkels die veranderd zijn. Ik liet Micky weten hoe lang het zou duren, en later toen ik in de food court zat kwam hij opens aanlopen. Hij was klaar met werk, en had de bus genomen. Leuk, zo hebben we de volgende paar uur samen door kunnen brengen met een hapje eten, koffie drinken, kletsen en rondlopen. De tijd ging op die manier snel voorbij en zo hadden we tijd voor elkaar. Grappig dat ik daar verschillende mensen van mijn werk zag en even hallo kon zeggen, altijd leuk om elkaar buiten het werk om te zien.

 

Allemaal een zalig kerstfeest gewenst!

En weer weg

Het nieuws van een schutter die op een lagere school een massa moord heeft aangericht heeft iedereen diep geraakt. Ik hoorde het nieuws op mijn werk, en kon er niet aan denken anders kun je niet meer functioneren. Datzelfde zelfbeschermingsmechanisme zag ik ook in anderen die dag. Je zet zoiets van je af tot je er later mee om kan gaan. Nu ook nog kan ik er niet teveel aan denken. In plaats van kerstkadootjes kunnen die ouders nu doodskistjes voor hun kinderen gaan uitzoeken, en dat is gewoon te erg voor woorden. Ik denk ook aan de familie van de dader, die hier ook hun leven lang hun vragen over zullen hebben.
Het debat over controle van vuurwapens is weer ten volle losgebarsten, en hoewel ik denk dat dat een gedeeltelijke oplossing kan zijn om zoiets te voorkomen, is een betere psychische zorg een groot belangrijk onderdeel van het voorkomen. Geestelijke zorg is een beetje het stiefkindje; pas in 2010 is er een wet gekomen die zorgverzekeringen verplicht stelt om geestelijke gezondheidszorg op dezelfde manier te vergoeden als de lichamelijke zorg. Niemand zou eraan denken om een diabetes of hartziekte niet te vergoeden in een zorgpakket, maar geestelijke zorg werd in vele gevallen niet of maar beperkt vergoedt tot die tijd. Mensen met problemen moeten eerder geidentificeerd worden en geholpen. Het is nog te vroeg om te zeggen of het in dit geval voorkomen had kunnen worden.

In ander nieuws; we hebben genoten van de tijd dat Bart en Carly hier waren. We hebben geen wereldschokkende dingen gedaan, maar wandelingen gemaakt, uit eten, spelletjes, naar de ijsbeelden kijken in de stad, en zijn bijgekletst. Ze gingen regelmatig samen uit, en Bart is fijn met zijn vrienden weer eens bij elkaar geweest. Carly vertrok zondag weer, en Bart donderdag. Dat gaf haar even de tijd alleen met haar familie. Heel grappig om vrijdag een telefoontje uit Honolulu te krijgen van Bart. Hij had toen nog 1 vlucht te gaan naar Hilo (van de 5 vluchten, en een dikke 5000 mijl). Heerlijk zeg, zomaar een paar weken Hawaii. Daarna gaat hij weer aan het werk in Californie, hopelijk, het is het soort werk waar je niet van tevoren weet of er nog wel werk is.

Niels is klaar met zijn eerste semester. Hij wil graag een GPA van 4.0 halen en tot nu toe heeft hij dat! Tim heeft volgende week examens, en het ziet er naar uit dat hij dat ook wel gaat halen. Hij heeft geluk met zijn apartement; het zou verkocht worden deze maand en hij kon er tot het einde van de maand inblijven, maar nu gaat de koop niet door. Hij heeft deze week van zijn toekomstige werk gehoord. Ze vertelden hem dat het te laat was om het papierwerk voor de verhuiskosten klaar te krijgen, dus hij kon een datum in februari kiezen om te beginnen. Huh? Hij krijgt verhuiskosten? Jee, hij krijgt het allemaal wel in zijn schoot geworpen zo! Hij vindt het niet erg om nog een maand vrij te hebben voordat zijn werkleven begint. Ik vindt het ook niet erg; hij heeft de hele zomer gewerkt, en ook andere zomers, dan mag hij nog wel even vrij zijn, plus het geeft hem de tijd om huisvesting te zoeken.

Even compleet!

Dinsdag kregen we een telefoontje van Bart dat hij en Carly donderdag zouden komen. Dat was even een leuke verrassing! Micky en ik gingen ze donderdagavond in Elmira op het vliegveld halen. Ik had geen vluchtnummer, maar dacht dat er op zo’n klein vliegveld toch wel niet zo veel vliegtuigen aan zouden komen. Laat er nu net op zijn tijdstip 2 gepland staan, eentje uit Detroit en eentje uit Philadelphia. Het eerste kwam aan uit Detroit, geen Bart. Het tweede uit Philadelphia had een half uur vertraging, wat 3 kwartier werd, en daar waren ze dan eindelijk. Wat een leuk weerzien! Ik was blij ze weer te zien. Het is pas een dikke 2 maanden geweest, maar het lijkt zoveel langer deze keer. Ze blijven 2 weken en gaan dan naar Hawai, waar hij voor het eerst de ouders zal ontmoeten. Ben benieuwd! Hij heeft wel even een pauze verdiend, nadat hij bijna non-stop 12-14 uur per dag gewerkt heeft, vaak 6 dagen per week! 

Ik had deze week per ongeluk 3 dagen van 12 uur ingepland staan om te werken, en daarbij de 2 ochtenden met leerlingen maakte voor een erg lange week. Vrijdag en zaterdag moest ik werken, vrijdag was Tim jarig, maar hij kwam pas laat thuis en we zaten om 10 uur ‘s avonds aan de verjaardagstaart. Gelukkig werd ik zaterdag wat eerder naar huis gestuurd, omdat we niet genoeg patienten hadden. Die avond waren we eindelijk echt met zijn allen samen. Dat was heel erg leuk, en het is de realisatie dat die momenten niet meer zo vaak zullen voorkomen wat het extra speciaal maakt.

Zondag hebben we onze kerstboom gehaald en alles opgezet. Iedereen hielp flink mee. Tim’s werk was de verlichting, met als gevolg dat we niet alleen in de kerstboom lichtjes hebben, maar ook rondom de ramen, de boekenkast en de gang. De jongens amuseerden zich prima samen, geweldig zoals die samen met elkaar kunnen omgaan. Ze doen graag spellen samen, niet alleen videospellen, maar ook een kaartspel Magic of bordspel Risk. Carly doet het allemaal mee. Ze heeft zaterdag ook voor het eerst geskied met Bart; hij zou het haar wel even leren. Ze gingen naar Greek Peak, die dit weekend voor het eerst open was. Ze hadden het heel leuk gehad, en zullen het vast nog wel eens doen. Heel grappig is dat een vriendin van mijn werk op Facebook zei dat ze met haar 3 kinderen was gaan skien, en ik reageerde dat ze Bart en Carly misschien ook wel gezien had (ze heeft hun nog nooit ontmoet). Bleek dat inderdaad het geval te zijn, en dat ze veel met Carly gepraat had en haar toegejuicht had als ze zonder vallen het oefenbergje afging! Klein wereldje!