En weer weg

Het nieuws van een schutter die op een lagere school een massa moord heeft aangericht heeft iedereen diep geraakt. Ik hoorde het nieuws op mijn werk, en kon er niet aan denken anders kun je niet meer functioneren. Datzelfde zelfbeschermingsmechanisme zag ik ook in anderen die dag. Je zet zoiets van je af tot je er later mee om kan gaan. Nu ook nog kan ik er niet teveel aan denken. In plaats van kerstkadootjes kunnen die ouders nu doodskistjes voor hun kinderen gaan uitzoeken, en dat is gewoon te erg voor woorden. Ik denk ook aan de familie van de dader, die hier ook hun leven lang hun vragen over zullen hebben.
Het debat over controle van vuurwapens is weer ten volle losgebarsten, en hoewel ik denk dat dat een gedeeltelijke oplossing kan zijn om zoiets te voorkomen, is een betere psychische zorg een groot belangrijk onderdeel van het voorkomen. Geestelijke zorg is een beetje het stiefkindje; pas in 2010 is er een wet gekomen die zorgverzekeringen verplicht stelt om geestelijke gezondheidszorg op dezelfde manier te vergoeden als de lichamelijke zorg. Niemand zou eraan denken om een diabetes of hartziekte niet te vergoeden in een zorgpakket, maar geestelijke zorg werd in vele gevallen niet of maar beperkt vergoedt tot die tijd. Mensen met problemen moeten eerder geidentificeerd worden en geholpen. Het is nog te vroeg om te zeggen of het in dit geval voorkomen had kunnen worden.

In ander nieuws; we hebben genoten van de tijd dat Bart en Carly hier waren. We hebben geen wereldschokkende dingen gedaan, maar wandelingen gemaakt, uit eten, spelletjes, naar de ijsbeelden kijken in de stad, en zijn bijgekletst. Ze gingen regelmatig samen uit, en Bart is fijn met zijn vrienden weer eens bij elkaar geweest. Carly vertrok zondag weer, en Bart donderdag. Dat gaf haar even de tijd alleen met haar familie. Heel grappig om vrijdag een telefoontje uit Honolulu te krijgen van Bart. Hij had toen nog 1 vlucht te gaan naar Hilo (van de 5 vluchten, en een dikke 5000 mijl). Heerlijk zeg, zomaar een paar weken Hawaii. Daarna gaat hij weer aan het werk in Californie, hopelijk, het is het soort werk waar je niet van tevoren weet of er nog wel werk is.

Niels is klaar met zijn eerste semester. Hij wil graag een GPA van 4.0 halen en tot nu toe heeft hij dat! Tim heeft volgende week examens, en het ziet er naar uit dat hij dat ook wel gaat halen. Hij heeft geluk met zijn apartement; het zou verkocht worden deze maand en hij kon er tot het einde van de maand inblijven, maar nu gaat de koop niet door. Hij heeft deze week van zijn toekomstige werk gehoord. Ze vertelden hem dat het te laat was om het papierwerk voor de verhuiskosten klaar te krijgen, dus hij kon een datum in februari kiezen om te beginnen. Huh? Hij krijgt verhuiskosten? Jee, hij krijgt het allemaal wel in zijn schoot geworpen zo! Hij vindt het niet erg om nog een maand vrij te hebben voordat zijn werkleven begint. Ik vindt het ook niet erg; hij heeft de hele zomer gewerkt, en ook andere zomers, dan mag hij nog wel even vrij zijn, plus het geeft hem de tijd om huisvesting te zoeken.