Een weekje wel

Het "S" woord zit weer in het weerbericht. Vorige week nog in de korte broek, deze week moeten de winterkleren toch echt tevoorschijn gehaald worden. Er is geen ontkennen meer aan. De eerste sneeuwvlokjes zijn al gevallen. Niks wat blijft liggen, gewoon maar wat nattigheid.

Op een dag toen ik thuis kwam was het een gekwetter van jewelste. De robins zijn zich aan het verzamelen in groepen om richting zuiden te vertrekken. Tevens zijn er grote groepen van een een of andere vinkensoort die zich in in onze tuin verzameld hadden. Maar goed dat ik nog niet alle oude planten opgeruimd had, want de vogeltjes deden zich tegoed aan het zaad.

Wat een week is het geweest. Gewoonlijk werk ik dus part-time, 2 diensten van 12 uur, maar deze week was het zo druk dat ik zelfs aan overtijd gekomen ben (>40 uur). Er waren een paar verpleegkundigen op vakantie, 2 naar een congres, (slechte planning) en wat zieken. Doe daar een volle beddenbezetting bij en je werkt je te pletter. Vooral vrijdag was van de ene crisis naar de andere rennen. Het begon die morgen met 2 ziekmeldingen (de buikgriep heeft de kop weer opgestoken), en een verpleegkundige die waarschijnlijk niet kon komen omdat ze haar auto in de prak gereden had tegen een zelfmoordlustig hert (ze kwam later toch). Iedereen gebeld die mogelijk mee kon helpen, en gelukkig was er iemand bereidt om een paar uur te helpen. Die dag hadden we een paar patienten die het plotseling niet goed deden, nog meer crisis situaties. Wat was ik 's avonds blij om naar huis te gaan.

Terwijl ik zaterdagmorgen naar mijn werk reed, stonden er brandweerauto's met zwaailichten bij een huis hier in de buurt. Ik kon geen brand zien, maar je kon het wel ruiken. Toen bedacht ik me hoe erg je dag ook gaat op je werk, er zijn altijd ergere dingen. Dat vertelde ik later ook op mijn werk.
Die dag ging goed, geen ziekmeldingen, weinig opnames, maar nog altijd vol.

Dan nu lekker een paar dagen vrij.

Foto's

Eerst een update van de vogeltjes;






Even een dutje doen...

Vanmorgen zijn we eerst gaan wandelen voordat het te warm werd. Dit keer naar Buttermilk Falls State Park. Het was een mooie wandeling... met veel trappen! Beter dan een stairmaster!
Onder de bomen lag het vol met klein zwart gruis, dat bleek rupsenpoep te zijn. Er waren dan ook echt veel rupsen, wel van een ander soort dan die wij vorig jaar hadden. Als je stil stond kon klonk het net als kleine regendruppeltjes op de droge bladeren; dat waren allemaal de vallende poepjes. We hebben ons na de wandeling maar goed de haren uitgeschut :)






Buttermilk Falls State Park

Voor het eerst sinds we hier wonen zijn we naar de optocht geweest die het startsein is voor het Ithaca Festival. Het was heel leuk. Er waren dit jaar meer dan 90 groepen. Hoe moet je die optocht nu omschrijven? Het is eigenlijk alles Ithaca. Gekke dingen, leuke dingen, en bijna elke groep en vereniging is wel vertegenwoordigd, inclusief veel scholen.
Hier een kleine greep uit wat er allemaal langs kwam.

Het kleine politie autootje beet de spits af.




Er zijn ook gewone politie auto's hoor.




De steltenlopers.

De Ithaca drum circle.

De kindertuinen.


Iemand met een ligfiets.


De SPCA, dierenopvang.

Dieren ziekenhuis.

Peru was ook vertegenwoordigd. (Mexico ook, maar die foto's zijn niet goed geworden)

Goede muziek van de Montesori school leerlingen.

Volvo Ballet (goede reden voor de mannen om ook tutu's aan te doen). Een groepje oude Volvo fanaten.


Deze honden moeten werken voor hun kostje.

De Ithaca eenwielersclub.


Een fietstreintje.



Hybrid bus.


Echt waar, Ithaca heeft een Compost Theatre.




De buikdanseressen.


De rode hoedjes dames waren ook van de partij.


De scooter club die het met de scooter naar het werk rijden in plaats van met auto wil stimuleren.


Een viool club.


Geen idee wat deze groep moest voorstellen.


Een kruiwagen dansje.

De 4H hondenclub.
Op het commando "sit" gingen ze allemaal mooi zitten.


De vliegclub.

We hadden de donkere wolen al aan zien komen, en opeens een knal, en de dikke druppels begonnen te vallen. We lieten de rest van de optocht voor wat het was en gingen snel naar de auto. Het kwam er opeens met bakken uit, en op weg naar huis was de politie stukken overstroomde weg af aan het zetten. Vreemd genoeg had het thuis bijna niet geregend.

Dit weekend zijn we even weg...