Weer eens een update.

Het wordt weer eens tijd voor een update. Niet dat er zoveel gebeurd. Het werk is druk, wat is er nog meer nieuw? We hebben een nieuw afdelingshoofd, nummer 14 voor mij, hoewel de vorige het 4 jaar uitgehouden heeft, het langste ooit. Deze heeft grootse plannen, maar heeft ook al wat onnodige veranderingen doorgevoerd. Laten we maar zeggen dat het op haar manier moet, en het daar maar bij houden. Mijn houding is altijd een beetje afwachtend.
Dan die Nederlandse registratie. Ik sta nog in Nederland als verpleegkundige geregistreerd, en wilde dat ook behouden, omdat je nooit weet waar het leven je naar toe brengt. Je moet aantonen dat je genoeg uren in de verpleging gewerkt hebt. Dat had ik ingestuurd, maar was niet goed genoeg. Een loonstrookje en arbeidscontract moest aantonen dat het werkelijk klopt wat ik zei. Dat laten notariseren (gelukkig kan dat gratis op mijn werk), en ingestuurd. Toen kreeg ik bericht dat dit niet goed genoeg is. Er moet een functiebeschrijving bij. Zijn ze nu werkelijk op hun hoofd gevallen? Wat denken ze dat een verpleegkundige op een ziekenhuisafdeling doet? Ik ga dit nog 1 keer proberen, en als het niet goed is kunnen ze het steken 'where the sun don't shine.' De kans is heel klein dat ik het ooit zou gebruiken, en als je leest hoe er aan de verpleging gesnoeid wordt zou een kans op een baan voor een dinosaurus als ik wel heel klein zijn.

Wat is er nog meer nieuw? Nog 1 week clinical in het ziekenhuis, dan nog 1 week clinical op school, en dan zit het semester er voor de groep op. Het is een leuke groep, en ze doen het goed. Het is nog altijd leuk om te doen, en het geeft een goede balans met het werk op de afdeling. Die 12 uren diensten worden wel steeds moeilijker moet ik zeggen. Maar het is de reden dat ik ook andere dingen kan doen, dus daar gaan we maar mee door voorlopig.

Tekenles gaat goed, en ook die les is bijna voorbij. Ik zie voor volgend semester niks wat ik kan nemen, dan moet ik me zelf maar inspireren. We krijgen huiswerkopdrachten waar ik me helemaal in uitleef.

Hier een kleine greep.

We moesten een pyramide van dieren tekenen, en het ging zich vooral om de texture (potlood en ink op bristol papier).

Dit was een van minst favoriete dingen om te doen, een zelfportret in vierkantjes, en het rond te laten lijken (potlood op bristol papier).

Dit was de portretles, maar die man had verschillende kostuums bij zich (hij en zijn vrouw acteren ook in een fantasiefestival), en het was leuk om die ook te tekenen.

 Nog eentje van de les, een van de weinigen die ik hier kan laten zien. Ik vindt het ook leuk om verschillende soorten materialen uit te proberen, dit is houtskool op ruw papier bijvoorbeeld, en hieronder houtskool op gladder papier.

Het huiswerk van deze week, om een zelfportret in 3 delen te doen, van foto's. Hier vond ik eerst niks aan, het ging niet goed, maar met wat doorzetten is het toch gelukt.

Een paar maanden geleden zag ik dat er hier een kunstshow gepland werd, en ik kwam op het  idee om ook wat in te sturen. Zo gezegd zo gedaan, en ik stuurde een foto van een waterverfschilderij in. Nadat ik de verzendknop ingedrukt had dacht ik meteen 'o jee, wat heb ik gedaan, dat nemen ze nooit aan.' Maar een paar weken erna kreeg ik te horen dat het wel aangenomen was. Dus, nu zal ik voor het eerst een schilderij in een show hebben hangen. Het thema is fietsen, en mijn schilderij is van een fiets in de duinen in Nederland. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn! Ik vindt het wel spannend.

Nou, zo waren er toch nog wat nieuwtjes te melden!

Werk, sneeuw en tekenen

Er is weer een lading van mijn schouders, eentje die ik er wel zelf opgelegd had. Ik heb een certificaat gehaald voor progressive care nursing. Dat is zoiets als een step down van intensive care, het type unit waar ik al jaren werk, maar nu dan een certificaat voor heb. Het is niet verplicht om te halen, maar staat leuk, nietwaar. In november had ik een review cursus gedaan, waar ik niet veel van geleerd heb. Daarna ben ik veel bezig geweest met alles nalezen en oefenvragen te doen. Gisteren was het dan zover. De examenplek was in Rochester, en Micky en ik hebben daar de nacht in een hotel geslapen. Dat was een goed idee, want het sneeuwde en de wegen waren glad. Het examen was om 9 uur 's ochtends. H&R Block heeft een testplek, waar je via computer je examen doet, en ook meteen de uitslag krijgt. Wel fijn hoor, vroeger moest je maanden wachten! Het waren 125 vragen (waarvan 25 niet meetellen, maar je weet niet welke vragen dat zijn). Het begon meteen goed met een vraag waar ik het antwoord niet van wist. Ze zijn best geniepig met hun vragen; sommigen zijn zo opgezet dat je zeker 4 dingen moet weten om het goede antwoord te kiezen. Maar goed, ik heb het gehaald, ik had graag een wat hogere score gehad, maar het was nog ruim voldoende.

Weer thuis waren we verbaasd over hoeveel sneeuw er weer bijgekomen was. De sneeuwveger heeft de berg voor ons huis weer wat opgehoogd.

Je kunt Bart's kamer niet meer zien.

Bij elke dag dat ik vrij heb, heb ik samen met Muddles gesnowshoed. Dat is, ik snowshoe, zij rent.

Dit was vorige week. De sneeuw komt nu tot aan haar buik, en ze moet erdoor springen als een haasje. Ik had vandaag geen camera bij me. Volgende keer.

De tekenles gaat lekker. In de eerste les deden we wat korte schetsen van elkaar, en moesten we een skelet natekenen plus de botten labelen. Vorige week hadden we voor het eerst een model. We deden schetsen van 20 minuten; eerste met kleren aan, dan naakt, dan het skelet, en weer naakt, dan met kleren aan. Alle schetsen gingen over elkaar, dus je hebt op het laatst 1 tekening. Erg interessant, maar ook moeilijk.

Dit was het resultaat. Achteraf zie ik dat de rechterarm wat kort is en ze was wat breder in de heupen.

Het husiwerk van deze week was om een schedel te tekenen en de andere helft een gezicht (allebei van een foto.

Wel leuk werk om te doen, maar dit is het creepiest plaatje wat ik ooit getekend heb.

Even een update

En zo had ik opeens een dikke maand niks geschreven. Soms denk ik wel eens om dit blog stop te zetten, maar dat wil ik eigenlijk ook niet. Af en toe een berichtje moet het momenteel maar wezen.

Het semester zit erop. Ik heb een hele leuke groep leerlingen gehad, en geen "probleemkinderen." Van de 10 die ik had is 1 gestopt omdat het toch niet was wat hij dacht. Dat kwam wel onverwacht, ik dacht dat hij er veel plezier in had, maar hij zei er geen passie voor te hebben. Het was een groep die heel hecht is geworden, ik weet dat ze vrienden voor het leven hebben gemaakt. We hebben aan het einde van de tijd in het ziekenhuis een uur dat we oa. over de patienten praten; in het begin waren ze allemaal zo stil, op het eind waren ze amper stil te krijgen! De allerlaatste praktijkdag was op school in plaats van in het ziekenhuis. Er waren allerlei scenario's opgezet waar de leerlingen in groepjes een taak hadden bij een "patient." Ik speelde een patient die kortademig was en waar ze daarop moesten handelen, oa. door zuurstof te geven. Het was leuk om te doen, en om te zien hoeveel ze geleerd hebben. Voordat we in het ziekenhuis begonnen hadden ze ook zo'n scenario dag, maar toen moesten ze het alleen nog met boekenkennis doen, nu hebben ze wat ervaring in de praktijk. Hoeveel zelfverzekerd ze waren, goed om te zien!
Op het eind maakten we foto's met de groep, jee, gekkies, ze pakten me op, het was wel lachen. Het is een leuke foto geworden, maar ik weet niet of ze het op prijs zouden stellen als ik die op internet zou zetten.

Mijn tekenles zit er ook op. Het heeft me wel weer de passie aangewakkerd om er verder mee te gaan. Behalve het tekenen was het ook leuk om met jongeren in de klas te zitten. Het verschil met de opleiding verpleging is wel te zien; de helft van de klas is ermee gestopt, en in het begin kwamen sommigen maar af en toe opdagen, en anderen zaten alleen maar te kletsen in de les. In de opleiding verpleging heb je wel wat serieuzere leerlingen. De andere helft die overgebleven is was wel hardwerkend. Het was ook een hele leuke groep en ik zal ze missen. We zouden nog een feestje bij de leraar thuis hebben, maar zijn vader is deze week overleden (en zijn moeder een maand geleden), dus dat ging niet door.
Wat ook heel leuk was, hij had een tijdje geleden een vriendin uitgenodigd in de les, Sharon Spiak, met wie hij vroeger bij op school zat. Ze is heeft een succesvolle carriere gehad als schilder van  boekenomslagen van romans. Ze had wat van haar schilderijen meegebracht, en vertelde hoe het proces in zijn werk ging. Ze maakte altijd eerst foto's van fotomodellen (Fabio was regelmatig een model voor haar), liet ze poseren in kleding van de tijd dat de roman in speelt (ze is ook ontwerpster), en deed dan schetsen voor het boek. Die liet ze eerst aan de uitgever zien, en als ze goedgekeurd waren deed ze er een groot schilderij van.
Voor ons in de les tekende ze een potret in pastel van de leraar. Leuk om te zien hoe ze dat deed.

Dus, het zit er weer op. Nu ga ik eens kijken wat ik verder nog kan doen. Een andere keer zal ik wel weer eens wat van mijn tekeningen laten zien, alleen deze even voor nu, waar ik het in vorige blog over had.

De foto is niet zo goed, het zit al achter glas. Plus met inlijsten heb ik wat van het papier geknipt om het passend te maken. Daar heb ik wel spijt van, maar weer een lesje geleerd. Dit heb ik in 2 middagen in oktober gemaakt. Het was een uitdaging, maar ik vindt het wel goed.

Teken update

Ik zal eens wat schrijven en laten zien waar ik de laatste tijd vrij intensief mee bezig ben geweest. Ik leer veel van deze tekenles, en het is niet alleen de les, maar vooral van heel veel oefenen. Dus hier een kijkje in mijn oefeningen. Tevens om te laten zien dat het vooral veel werk is, en soms een moeilijke bevalling. Zo lang ik maar vooruitgang blijf zien ben ik blij, en ik doe het supergraag!
Als eerste huiswerkopdracht moesten we een schoen tekenen met potlood. We moesten er 2 avonden over doen, omdat je de tweede keer weer dingen ziet die je de eerste keer niet ziet. Ik had beneden mijn "schoen stilleven" opgezet, met een spotje erop voor de verlichting.

Een van Micky's oude legerschoenen. Ik vond hem wel goed gelukt. Helaas had ik met het uitladen van de auto het tekenboek op het dak gelegd en prompt vergeten. Die nacht is het verregent, vandaar de kreukels.

In de voldende les tekenden we  buiten, we moesten alles wat ver was licht laten, en hoe verder naar voren je komt donkerder maken.

Bovenstaande zijn in de les gedaan, daarna moesten we dit zelfde als huiswerk doen. Dat valt niet mee hoor, om op die manier te tekenen. Je tekent voor een gedeelte wat je ziet, maar alles verder weg laat je bewust licht.

Ik heb 2 tekeningen gemaakt, dat bruggetje bij het park was moeilijk om te tekenen, het perspectief te krijgen, en dan ook nog van licht naar donker laten gaan.

De les erna ging het andersom, alles ver weg donker en dichtbij licht.

Dit was in de les.

 

Deze was thuis.

 

En dat bruggetje nog eens geprobeerd.

  

Het volgende was tekenen met zwart en wit. Deze in de les gedaan.

  

Huiswerk was een tekening in zwart/wit, wat niet meevalt. Ik vond de boten te weinig detail hebben, het is moeilijk te kiezen wat je er inzet wat eruit laat. Er lagen wel honderd boten met masten, maar ik heb er meer uitgelaten dan ingezet. En een vogeltje poepte op mijn papier, zoiets heb je kans op buiten! Ik zie dat de tekening erachter er een beetje doorschijnt bij de boten.

Het volgende project was houtskool en wit krijt op grijs papier. Deze 2 weer in de klas:

   

  Deze thuis, met de stoel in de achtergrond, nog niet helemaal af.


Ik wilde nog wat meer buiten tekenen, en deze is bij Taughannock Falls gedaan; de linkse houtskool op wil papier, de linkse houtskool en wit krijt op grijs papier. Het zijn maar oefeningen, het is allemaal een uitproberen wat je allemaal kunt.

 

Hierna begonnen we met pastelkrijt. Dit is iets wat ik nooit echt gedaan heb; ik heb een doosje met krijtjes dat hier al zeker 15 jaar ligt, en waar ik wel eens wat mee geprobeerd heb te doen, maar er niks aan vond. Deze keer heb ik er wel aard aan. Het ligt denk ik ook aan het zwarte papier dat we gebruiken, wat bijna een magisch effect geeft. Dus hier heb ik vanalles mee gedaan. Het is ook weer een uitproberen wat je er allemaal mee kunt doen. Voor mijn landschap voor huiswerk had ik een mooi plekje uitgezocht in Treman park. Ik dacht tevens een stil plekje, maar er kwamen toch veel mensen voorbij. Velen maakten even een praatje, en er volgenden leuk gesprekjes. Misschien heb ik wat kinderen en anderen geinspireerd om met krijt aan het werk te gaan. Een vrouw zei dat ze toch maar weer eens moest beginnen met pastel, en 2 kleine meisjes vonden het maar wonderlijk wat je met dat krijt kon doen. Ik liet ze even met een stukje pastel op de stenen trap tekenen.

Het linkse plaatje is het resultaat, niet slecht voor een beginner met pastel. Ik heb er 2 keer een paar uur voor gezeten trouwens. Het is niet iets dat zomaar even op het papier terecht komt.

Ik wilde ook nog wat doen waar je de kleuren meer mengt op het papier, en deze blaadjes zijn het resultaat. Zo zie je hier ook even hoe het werk zich ontwikkeld tot dit eindresultaat:

Deze was moeilijk. We moesten een stilleven doen in pastel, en zoals gewoon beet ik weer een grotere  hap dan ik kon kauwen. Ik had het beter inkunnen zoomen, maar ik wilde de kist erbij.  Daardoor was er veel lichte muur. Om het geel te breken verzon ik er een raam bij op het laatste moment. Het papier was grover dan ik voorheen gebruikte, en veel moeilijk om de pastel erop te krijgen. Er zal ook wel een truck voor zijn, maar die heb ik nog niet door. De deken vindt ik wel goed gelukt, en ook hoe de handvat van de kist met maar een paar lijntjes erop staat.

En omdat ik helemaal gek ben op de herfstkleuren, een paar blaadjes in waterverf.

Er zijn nog een paar andere dingen die ik gedaan heb, maar die plaatjes komen nog wel.

Een tekening van Treman park moet ik nog afmaken. Zei ik al dat ik vaak meer afbijt dan ik kan kauwen? Dat is wel een goede manier om te leren, uitdagingen aangaan. Ik heb 2 middagen bij het uitkijkpunt van de waterval gezeten. Alweer had ik genoeg aanspraak, en een man vertelde me dat hij zelf ook pastel doet. Blijkt hij een bekende artiest (althans hier in de buurt bekend) te zijn die ook lessen geeft. Hoezo opgelaten gevoel?!

Dat is het even voor nu. Ik ben nu elke dag als ik de kans heb even bezig met dit tekenen en schilderen. Het is tijdrovend, maar o zo leuk!

Poging tot een portret

Laatst had een collega een mooie foto van haarzelf op Facebook staan, en ik dacht dat ik daar best wel een tekening van zou willen maken. Portretten is iets wat ik heel af en toe wel eens gedaan heb, maar dat is wel al jaren geleden. De eerste poging mislukte dan ook, maar dit is de tweede poging;

Het is redelijk gelukt, hoewel de gelijkenis maar matig is. Ik had haar verteld dat ik een tekening van haar gemaakt had, ik voelde me net een gluurder, maar daar is Facebook toch voor.

Het volgende Facebook-gluurder slachtoffer was Sabien. Ik heb wat foto's van het werk in uitvoering gemaakt;

Die lijkt toch wel een klein beetje of niet?

Ondertussen heb ik een paar instructie video's bekeken, en zie wel wat dingen die verbeterd kunnen worden, maar aan deze twee kom ik niet meer aan.

Ik heb me ingeschreven om in het najaar een tekencursus op het community college te nemen. Het is een beginnersles, maar ik dacht dat ik op college niveau best nog wel wat kan leren en het kan geen kwaad om de basis nog eens goed te krijgen. De lessen in het voorjaar zijn figuurtekenen, dat is wat ik echt wil, maar ik ben bang dat ik daar niet in zal komen als ik die eerste niet doe. Het leuke is dat ik die cursus gratis kan doen: afgelopen zomer had ik een stagaire van de school begeleidt (wat je bovenop je gewone werk doet), en als dank daarvoor stuurde de school een vrijstelling voor een cursus van maximaal 4 credits. Dit lijkt me iets leuks om gewoon extra te doen (alsof ik wat extra's nodig heb). Ik ben benieuwd!