Even een update

En zo had ik opeens een dikke maand niks geschreven. Soms denk ik wel eens om dit blog stop te zetten, maar dat wil ik eigenlijk ook niet. Af en toe een berichtje moet het momenteel maar wezen.

Het semester zit erop. Ik heb een hele leuke groep leerlingen gehad, en geen "probleemkinderen." Van de 10 die ik had is 1 gestopt omdat het toch niet was wat hij dacht. Dat kwam wel onverwacht, ik dacht dat hij er veel plezier in had, maar hij zei er geen passie voor te hebben. Het was een groep die heel hecht is geworden, ik weet dat ze vrienden voor het leven hebben gemaakt. We hebben aan het einde van de tijd in het ziekenhuis een uur dat we oa. over de patienten praten; in het begin waren ze allemaal zo stil, op het eind waren ze amper stil te krijgen! De allerlaatste praktijkdag was op school in plaats van in het ziekenhuis. Er waren allerlei scenario's opgezet waar de leerlingen in groepjes een taak hadden bij een "patient." Ik speelde een patient die kortademig was en waar ze daarop moesten handelen, oa. door zuurstof te geven. Het was leuk om te doen, en om te zien hoeveel ze geleerd hebben. Voordat we in het ziekenhuis begonnen hadden ze ook zo'n scenario dag, maar toen moesten ze het alleen nog met boekenkennis doen, nu hebben ze wat ervaring in de praktijk. Hoeveel zelfverzekerd ze waren, goed om te zien!
Op het eind maakten we foto's met de groep, jee, gekkies, ze pakten me op, het was wel lachen. Het is een leuke foto geworden, maar ik weet niet of ze het op prijs zouden stellen als ik die op internet zou zetten.

Mijn tekenles zit er ook op. Het heeft me wel weer de passie aangewakkerd om er verder mee te gaan. Behalve het tekenen was het ook leuk om met jongeren in de klas te zitten. Het verschil met de opleiding verpleging is wel te zien; de helft van de klas is ermee gestopt, en in het begin kwamen sommigen maar af en toe opdagen, en anderen zaten alleen maar te kletsen in de les. In de opleiding verpleging heb je wel wat serieuzere leerlingen. De andere helft die overgebleven is was wel hardwerkend. Het was ook een hele leuke groep en ik zal ze missen. We zouden nog een feestje bij de leraar thuis hebben, maar zijn vader is deze week overleden (en zijn moeder een maand geleden), dus dat ging niet door.
Wat ook heel leuk was, hij had een tijdje geleden een vriendin uitgenodigd in de les, Sharon Spiak, met wie hij vroeger bij op school zat. Ze is heeft een succesvolle carriere gehad als schilder van  boekenomslagen van romans. Ze had wat van haar schilderijen meegebracht, en vertelde hoe het proces in zijn werk ging. Ze maakte altijd eerst foto's van fotomodellen (Fabio was regelmatig een model voor haar), liet ze poseren in kleding van de tijd dat de roman in speelt (ze is ook ontwerpster), en deed dan schetsen voor het boek. Die liet ze eerst aan de uitgever zien, en als ze goedgekeurd waren deed ze er een groot schilderij van.
Voor ons in de les tekende ze een potret in pastel van de leraar. Leuk om te zien hoe ze dat deed.

Dus, het zit er weer op. Nu ga ik eens kijken wat ik verder nog kan doen. Een andere keer zal ik wel weer eens wat van mijn tekeningen laten zien, alleen deze even voor nu, waar ik het in vorige blog over had.

De foto is niet zo goed, het zit al achter glas. Plus met inlijsten heb ik wat van het papier geknipt om het passend te maken. Daar heb ik wel spijt van, maar weer een lesje geleerd. Dit heb ik in 2 middagen in oktober gemaakt. Het was een uitdaging, maar ik vindt het wel goed.