Het kan sneeuwen en het kan zonnig zijn

Hoe langer je wacht met weer schrijven, hoe moeilijker het wordt, daar kom ik wel achter. Wel leuk dat er gevraagd wordt of er nog wat komt. Dus bij deze.
Eerst maar eens over het weer; het was vandaag in 1 woord stralend! Ik heb een begin gemaakt met de tuin weer eens opruimen, en ik kwam het eerste krokusje tegen. Tevens heb ik sap ingekookt, ik geloof voor het eerst in t-shirt. Vorig weekend had ik ook ingekookt, met 2 dikke truien aan. Dit is nu wel het einde. Sommige tappen zijn al droog, er gaan bacterien, schimmel en troep inzitten en dan loopt het niet meer. Het is wel weer goed geweest, ik heb genoeg, en de komende weken heb ik toch geen tijd meer om te koken. Op het eind gaat het suikergehalte ook nog eens omlaag, dus je kookt je suf om een beetje stroop te krijgen.

De afgelopen week heb ik een paar lange wandelingen gemaakt. Er is 1 rondje dat ik loop waar je over een metalen open brug moet, zoiets dus, en Muddles durft of kan daar niet op lopen. Ik heb er wel eens een klein hondje heel voorzichtig over zien lopen, maar Muddles lukt het dus niet. Dus dan moet ik die 50 pond hond erover dragen. Ik hoop dan altijd maar dat er niemand aankomt, want het ziet vast heel vreemd uit zoals ik daar met haar sjouw. Je hebt niet echt houvast aan zo'n hondenlichaam, en ik heb haar dan onder de buik en bij haar harnas vast, en hoop haar niet te laten vallen. Het is weer gelukt hoor.

Ik heb eens geteld hoeveel dode dieren ik tegenkwam op een wandeling. Heel triest hoor maar hier is de score; 1 hert, 1 possum, 1 vos, 1 muis, en 1 konijn. En dat op 4 mijl. Kun je nagaan wat een slachting er op de wegen gaande is. Hoeveel wild zouden we om ons heen hebben als er niks doodgereden zou worden!

Nu moet je niet denken dat het hier alleen maar mooi weer is. Gisteren zaten we nog te vernikkelen en vrijdag wisselde de zon zich af met sneeuwbuien. Ik had gisteren afgesproken met een collega om te gaan skien. Micky en ik vertrokken al vroeg, hij ging in het restaurant bij de skipiste zitten, en ik ging een paar afdalingen doen. Toen ik het te koud kreeg ging ik binnen even opwarmen en daar was Amy met haar familie. Ze hebben een drieling van 4 jaar, ik had ze al zeker een jaar niet meer gezien, en kan ze echt niet uit elkaar houden. We gingen samen op stap, zodat we ieder een kind op de skilift konden nemen. Ze kunnen nooit met z'n allen gaan skien, en gewoonlijk gaat er maar 1 ouder met een van de meisjes naar boven, en de rest blijft bij de kleinste heuvel. Dus ik met een van die ukkies in de lift. Dat was een hele ervaring. Ze hadden een klein rugzakje aan met een handvat eraan zodat je ze vast kunt houden. Ik had mijn skistokken beneden gelaten zodat ik mijn handen vrij had, dat had ik ook nog nooit gedaan en voelt raar aan. Het ging heel goed, en ze kunnen best al goed skien. Alleen op een steil stuk afdaling moest ik haar even vasthouden. Bij de tweede keer omhoog kregen er twee ruzie over wie met mij naar boven mocht haha, ik was eventjes populair. Dat meisje had een beetje pech, want toen we uit de lift gingen vielen we allebei. Het was wel lachen, ik heb geen idee wat er gebeurde en waarom we onderuit gingen. Ik geloof dat ik haar te goed vast had. We hebben een paar afdalingen samen gedaan, en toen ging maar eens op zoek naar Micky. Ik heb even kunnen oefenen voor als ik een keer oma wordt. Dan zal ik best een cool oma worden die de kinderen gaat leren skien!