Even bijpraten

Het wordt hoog tijd om weer eens wat te schrijven. Ik zie dat het al bijna 2 weken geleden was. Ondertussen zit Bart alweer bijna 2 weken in Californie en is Micky alweer lang terug. Zijn bezoek bij de familie was nog eens extra kort door wat ziekte, waar hij overigens weer helemaal van opgeknapt is. Bart heeft wat tijd bij zijn vriendin doorgebracht, en is deze week bij zijn tante geweest. Nu is hij weer bij zijn vriendin en zondag gaat hij naar Las Vegas om daar maandag met een week orientatie te beginnen. Hij was deze week ziek, en hopelijk zal hij zich helemaal beter voelen voor maandag.

Dit was nog een foto van de avond voor zijn vertrek, ik vindt het wel een leuke;

Het is nu best druk met mijn werk. Ik ben goed gewend nu op de afdeling, al kom ik nog steeds achter kleine dingen die veranderd zijn. Ze wilden me al als 'charge nurse' laten draaien, maar dat heb ik nog even af weten te houden. Dat was juist wat me vorige keer zo afgebrand heeft. Die rol is zo te zien alleen nog maar meer stresserig geworden en daar pas ik voor.

Tijdens de dienstwisseling kijken we met z'n allen even waar de knelpunten en de moeilijkheden met patienten zitten, bijvoorbeeld mensen die in de war zijn en extra aandacht nodig hebben om ze tegen vallen te behoeden. Zo stonden we een paar avonden geleden rond de balie, en terwijl ik zo om me heen keek realiseerde ik me hoe weinig van mijn vorige collega's er nog waren. Tussen die groep van zo'n 15 personen was er welgeteld 1 waar ik 2 jaar geleden mee werkte. En nog iets anders wat me opviel: ik was bij die groep verreweg de oudste! Wat een "spring chickens" werken er nu! Nu zijn er nog wel anderen waar ik mee gewerkt heb, en ook nog een paar van mijn leeftijd, maar net die dag kwam het zo uit dat het zo ongeveer een totale vernieuwing was. En ook heeft het aantal mannelijke verpleegkundigen op de afdeling zich vermeerderd. Allemaal wel goede dingen, het is een goede groep die we hebben, en zeker in een tijd dat de gemiddelde leeftijd van verpleegkundigen 45 is, is wat jong bloed een goed ding.

Over jong bloed gesproken, zo ging ik met een paar oud-collega's lunchen. Eentje die net met pensioen is, eentje die bijna met pensioen gaat, en eentje van mijn leeftijd. Daar was ik de jongste bleek het. Ik had geen idee dat Sally al zo dich tegen haar pensioen aanzat en vroeg haar naar haar leeftijd; 64! Ik dacht dat ze 15 jaar jonger was. Het was wel een leuke lunch, en we zijn weer fijn bijgepraat.

Met de mooie dagen die we hebben en koude nachten stroomt het maple sap goed, en vorige week heb ik een dag sap gekookt, en gisteren weer. Ik heb er nu wel een routine in. Je moet er maar hobby aan hebben. Als het eenmaal kookt is het een beetje als verf zien drogen.... heel langzaam. Je moet dan alleen nog het vuurtje goed heet houden.

Mijn amateuristisch verzamelsysteem.

Inkoken.

Dat is geen rook die daar voor uit het hutje komt, maar stoom.