Leerlingen begeleiding
De stages van de leerlingen verpleegkunde ("clinicals" genoemd) beginnen deze week weer, en ik bedacht me hoe weinig ik verteld heb hoe die opleiding eigenlijk in elkaar zit.
Het is dus een Associates of Nursing programma, wat 2 jaar duurt. Om in de opleiding te komen moet je een aantal "prerequisites" hebben, ofwel verplichte vakken zoals biologie en scheikunde. Dus eigenlijk is het een beetje bedrieglijk om te zeggen dat je een 2 jarige opleiding tot verpleegkunde kunt doen, want het duurt langer om alles te doen.
De klas verpleegkunde bestaat uit les op school en stages. De lessen op school zijn theorielessen en praktijklessen. Zo was de klas in het eerste semester 7 credits; de klas bestaat uit 4 uur theorieles, 2 uur praktijkles, en 2 ochtenden of middagen per week stage, elk van 5 uur. Wat er behandeld werd was de basis van verpleging.
Het tweede semester is de klas verpleegkunde 9 credits, en er worden alle "lichaamssystemen" behandeld. Het is een geweldig vol lesrooster, enorm wat ze moeten leren. Ze hebben weer 2 ochtenden of middagen stage; ik heb een middaggroep, en dit semester zijn de stages 5 1/2 uur lang.
Misschien wel eens leuk om die stage uit te leggen. Elke leerling krijgt een patient toegewezen; ik zoek van tevoren uit welke patienten. (Ik had vorig semester 10 leerlingen onder mijn hoede, dit semester 9). Daarbij let ik op dat de leerlingen een variatie van ziektebeelden krijgen. Ze doen dan alle zorg voor die patient, geven de medicatie, en doen een heel "assessment", een lichamelijk onderzoek. Ze leren hier al meteen in het eerste semester om naar longen en hart te luisteren bijvoorbeeld. Ze moeten dan ook de documentatie doen, en de raportage aan de verpleegkundige die de primaire zorg voor die patient heeft.
Bij het geven van medicatie moet de instructor aanwezig zijn, en ze moeten precies kunnen vertellen wat ze geven, waar het voor is, waarom die patient die medicatie voorgeschreven krijgt, wat de normale dosering is, en wat de bijwerkingen kunnen zijn. Dat weten ze nog lang niet uit hun hoofd, dus meestal moeten ze het eerst opzoeken. Dus daar komt heel wat meer bij kijken dan alleen een pilletje geven.
Ze moeten ook laboratoriumwaardes opzoeken, en hun patient's ziektebeeld als ze het nog niet kennen. Ze leren ook om de connecties te maken. Bijvoorbeeld wat betekend die laboratoriumwaarde, en hoe past dat in het het ziektebeeld. Ik probeer hun veel vragen te stellen, gedeeltelijk om kennis te testen, maar vooral om hun uit te dagen en kritisch leren denken. Verder houdt ik in de gaten dat ze doen wat ze moeten doen, en beantwoord hun vragen.
Je zou denken dat die 5 1/2 uur erg lang is, maar het eerste half uur gaat op in de toedeling van patienten, het doelen zetten voor die dag, en overdracht krijgen van de primaire verpleegkundige. Het laatste uur hebben we "post-conference", waar we als groep praten over de patienten, of wat er die dag gebeurd is, of ik verzin wat leerzaams. Dan blijven er nog 4 uur over, wat nog altijd veel is, maar in het begin zijn ze echt heel erg bezig met alles voor elkaar te krijgen in die tijd. Op het eind van vorig semester ging het heel soepel om voor 1 patient te zorgen, en een van de doelen voor het tweede semester is om aan het eind alle zorg voor 2 patienten te kunnen doen.
Die "post-conferences" waren heel leerzaam vorig semester. Het was iets waar ik het meest tegenop zag, maar er kwam telkens een goede discussie op gang. Bijvoorbeeld toen ik zag dat iemand een redelijk gemakkelijke patient had en niet veel te doen vroeg ik haar om het ziektebeeld goed op te zoeken zodat ze haar mede-leerlingen er alles over kon vertellen. Een andere keer hadden we een discussie over hoe patienten met dementie het beste benaderd kunnen worden, en een keer een discussie over terminale zorg. Het zijn allemaal dingen waar de meesten nog nooit mee te maken hebben gehad, en iedereen kon zo van elkaar leren. Andere keren probeer ik dingen uit te leggen die die dag gebeurd zijn, of iedereen vertelt over zijn patienten en de uitdagingen van die dag.
De leerlingen moeten online elke week een zelf-reflectie in een dagboek schrijven waar ik op antwoord, en ze moeten een zelf-evaluatie schrijven. Ik schrijf ook elke week een evaluatie van elke leerling. Dus voor mij zit er ook nog wat werk thuis aan vast, toch wel zo'n 3 uurtje per week denk ik.
De leerlingen moeten op het eind aan alle doelen voldaan hebben om te slagen voor hun stage. Op tijd komen en op tijd hun dagboek en zelf-evaluatie doen zijn ook doelen en afgelopen semester had ik iemand die een paar keer te laat was, en bijna niet geslaagd hierdoor. Gelukkig haalde hij het op het nippertje nog wel. Een andere, hele goede leerling, heeft helaas haar examen niet gehaald en is af moeten vallen. Als ze niet slagen voor hun stage of voor hun examen moeten ze met de opleiding ophouden, hoewel ze wel een jaar later voor een tweede keer kunnen proberen.
Het is dus een Associates of Nursing programma, wat 2 jaar duurt. Om in de opleiding te komen moet je een aantal "prerequisites" hebben, ofwel verplichte vakken zoals biologie en scheikunde. Dus eigenlijk is het een beetje bedrieglijk om te zeggen dat je een 2 jarige opleiding tot verpleegkunde kunt doen, want het duurt langer om alles te doen.
De klas verpleegkunde bestaat uit les op school en stages. De lessen op school zijn theorielessen en praktijklessen. Zo was de klas in het eerste semester 7 credits; de klas bestaat uit 4 uur theorieles, 2 uur praktijkles, en 2 ochtenden of middagen per week stage, elk van 5 uur. Wat er behandeld werd was de basis van verpleging.
Het tweede semester is de klas verpleegkunde 9 credits, en er worden alle "lichaamssystemen" behandeld. Het is een geweldig vol lesrooster, enorm wat ze moeten leren. Ze hebben weer 2 ochtenden of middagen stage; ik heb een middaggroep, en dit semester zijn de stages 5 1/2 uur lang.
Misschien wel eens leuk om die stage uit te leggen. Elke leerling krijgt een patient toegewezen; ik zoek van tevoren uit welke patienten. (Ik had vorig semester 10 leerlingen onder mijn hoede, dit semester 9). Daarbij let ik op dat de leerlingen een variatie van ziektebeelden krijgen. Ze doen dan alle zorg voor die patient, geven de medicatie, en doen een heel "assessment", een lichamelijk onderzoek. Ze leren hier al meteen in het eerste semester om naar longen en hart te luisteren bijvoorbeeld. Ze moeten dan ook de documentatie doen, en de raportage aan de verpleegkundige die de primaire zorg voor die patient heeft.
Bij het geven van medicatie moet de instructor aanwezig zijn, en ze moeten precies kunnen vertellen wat ze geven, waar het voor is, waarom die patient die medicatie voorgeschreven krijgt, wat de normale dosering is, en wat de bijwerkingen kunnen zijn. Dat weten ze nog lang niet uit hun hoofd, dus meestal moeten ze het eerst opzoeken. Dus daar komt heel wat meer bij kijken dan alleen een pilletje geven.
Ze moeten ook laboratoriumwaardes opzoeken, en hun patient's ziektebeeld als ze het nog niet kennen. Ze leren ook om de connecties te maken. Bijvoorbeeld wat betekend die laboratoriumwaarde, en hoe past dat in het het ziektebeeld. Ik probeer hun veel vragen te stellen, gedeeltelijk om kennis te testen, maar vooral om hun uit te dagen en kritisch leren denken. Verder houdt ik in de gaten dat ze doen wat ze moeten doen, en beantwoord hun vragen.
Je zou denken dat die 5 1/2 uur erg lang is, maar het eerste half uur gaat op in de toedeling van patienten, het doelen zetten voor die dag, en overdracht krijgen van de primaire verpleegkundige. Het laatste uur hebben we "post-conference", waar we als groep praten over de patienten, of wat er die dag gebeurd is, of ik verzin wat leerzaams. Dan blijven er nog 4 uur over, wat nog altijd veel is, maar in het begin zijn ze echt heel erg bezig met alles voor elkaar te krijgen in die tijd. Op het eind van vorig semester ging het heel soepel om voor 1 patient te zorgen, en een van de doelen voor het tweede semester is om aan het eind alle zorg voor 2 patienten te kunnen doen.
Die "post-conferences" waren heel leerzaam vorig semester. Het was iets waar ik het meest tegenop zag, maar er kwam telkens een goede discussie op gang. Bijvoorbeeld toen ik zag dat iemand een redelijk gemakkelijke patient had en niet veel te doen vroeg ik haar om het ziektebeeld goed op te zoeken zodat ze haar mede-leerlingen er alles over kon vertellen. Een andere keer hadden we een discussie over hoe patienten met dementie het beste benaderd kunnen worden, en een keer een discussie over terminale zorg. Het zijn allemaal dingen waar de meesten nog nooit mee te maken hebben gehad, en iedereen kon zo van elkaar leren. Andere keren probeer ik dingen uit te leggen die die dag gebeurd zijn, of iedereen vertelt over zijn patienten en de uitdagingen van die dag.
De leerlingen moeten online elke week een zelf-reflectie in een dagboek schrijven waar ik op antwoord, en ze moeten een zelf-evaluatie schrijven. Ik schrijf ook elke week een evaluatie van elke leerling. Dus voor mij zit er ook nog wat werk thuis aan vast, toch wel zo'n 3 uurtje per week denk ik.
De leerlingen moeten op het eind aan alle doelen voldaan hebben om te slagen voor hun stage. Op tijd komen en op tijd hun dagboek en zelf-evaluatie doen zijn ook doelen en afgelopen semester had ik iemand die een paar keer te laat was, en bijna niet geslaagd hierdoor. Gelukkig haalde hij het op het nippertje nog wel. Een andere, hele goede leerling, heeft helaas haar examen niet gehaald en is af moeten vallen. Als ze niet slagen voor hun stage of voor hun examen moeten ze met de opleiding ophouden, hoewel ze wel een jaar later voor een tweede keer kunnen proberen.
Labels: verpleging
4 Comments:
Boeiend!
Zijn het allemaal jonge leerlingen, of heb je ook herintreders die na een andere carriere gekozen hebben om zich om te scholen?
Krijg je ook leerlingen die eerst geprobeerd hebben om med school in te komen? Of wiens doel dat uiteindelijk nog steeds is?
Elke; het zijn echt niet allemaal jonge leerlingen. In de vorige groep die ik had zat er maar 1 die net van high school kwam, de rest 20, 30 en 40ers. Iedereen die al wat anders gedaan heeft dus. Het zijn geen herintreders; dat zijn verpleegkundigen die er een tijd uit zijn geweest en opnieuw beginnen, maar daar hoef je de opleiding niet opnieuw voor te doen.
Ik heb nog nooit van een leerling gehoord dat hun doel med school is of dat ze dat geprobeerd hebben. Ik had ooit een collega verpleegkundige die arts is geworden, maar dat is een grote uitzondering. Het is ook niet de meest logische weg om arts te worden.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Erg leuk en interessant om te lezen, ze hebben duidelijk een goede aan je.
Een reactie posten
<< Home