Een leerzame dag

Vandaag ben ik naar een inservice geweest over 'pressure ulcers', doorliggen. Per 1 oktober zal Medicare een ziekenhuis niet meer betalen voor de kosten die het met zich meebrengt als een patient gaat doorliggen. Bijvoorbeeld de extra dagen in het ziekenhuis dat zo'n wond met zich meebrengt, de extra zorg of materialen. Een doel is natuurlijk om de zorg beter te maken, en hun manier om dat te doen is door het een ziekenhuis in de portemonnee te laten voelen.
Afgelopen jaar hebben we al veel hierover gehoord, maar wat ik vandaag voor het eerst hoorde was dat de arts het in zijn opnameraport moet zetten als een patient het ziekenhuis inkomt met doorligwonden. Ze moeten er tevens bij vermelden in welk stadium de wond verkeert. Als een verpleegkundige het opschrijft telt het niet; het is een medische diagnose, en blijkbaar kunnen wij geen doorligwonden meer meten, of stadium bepalen. Ha! Eens zien wie dit de artsen gaat leren. Alleen de chirurgen weten wat van wondzorg af, niet de internisten.
De meeste doorligwonden zijn te voorkomen, maar ik ken ook gevallen die echt niet te voorkomen waren. Denk aan een 500 pond wegende, kritisch zieke diabeet aan de beademing waarbij met elke beweging de bloeddruk kelderd, of iemand met zo'n laag eiwitgehalte in het bloed waarbij wondgenezing onmogelijk is. O ja, een stadium 2 wond die in het ziekenhuis naar een 3 gaat wordt ook niet meer vergoed.
Dit is nog maar het begin, er is een hele lijst van dingen die niet meer vergoed zullen worden. Dit is door Medicare, de regeringsverzekering, en waar Medicare gaat zullen de rest van de verzekeringen in de voetstappen volgen.

Van onze lerares hoorden we over een speech vanavond, en we zijn er met een stel van de klas naar toe geweest. Het was een van de mensen van de film Sicko, Donna Smith, die haar verhaal vertelde. Ik heb de film niet gezien, ik heb echt totaal niks met Michael Moore. Deze vrouw was een van de mensen die in de film haar verhaal vertelt, ze is bankroet geworden door ziektekosten.

Er kwamen ook nog een paar andere sprekers aan bod. Het was wel interessant om te horen. Dat ons gezondheidszorgsysteem in grote problemen is weten we al jaren. Wat nu eigenlijk de beste oplossing is weet ik nog niet. Deze groep promote single payer ziektekosten, waarvan nu een 'bill' klaarligt, HR676. Ik moet het allemaal nog nalezen.

Je staat er eigenlijk in het dagelijkse leven op mijn werk helemaal niet bij stil hoe alle beslissingen die door de regering genomen worden de patientenzorg beinvloeden of wat we er zelf aan kunnen doen. Waarom me dat nu 20 jaar moet duren om dat te beseffen? Ik denk ook dat je gewoon in een routine komt, het werk vreet energie, om klinisch bij te blijven is al een opgave, plus je bent druk bezig met kinderen groot te brengen, dan blijft er niet meer zo veel energie over.
Ik heb met bovenstaande wel mijn leeswerk voorlopig!