De Fair
Bart had me een keer verteld dat ik maar eens een keer koekjes moest bakken voor iedereen op zijn werk. Dat heb ik zaterdag gedaan, en we gingen met z'n allen naar het park om nog wat spullen naar hem toe te brengen. Bart stond bij de ingang aan de ravijnkant van het park. Hij bekijkt het zich wel, die parkeerplaats is een stuk kleiner, en vol is vol. Aan de andere kant van de weg was het een stroom van auto's die het park ingaan. Degene die bij die ingang staat is een stuk drukker bezig.
We hadden Subway broodjes gekocht, en hebben lekker gepicknicked. Toen we net klaar waren kwam Bart aanlopen, hij had nu pas lunchpauze. Bofte hij even dat we ook wat voor hem meegebracht hadden. Dus weer terug naar de picknicktafel, en we hebben leuk gekletst. Bart was een stuk vrolijker. Ik denk dat de eerste spanning van hem af is gevallen en hij wat relaxter is. Na zijn lunchpauze bracht ik de koekjes naar het kantoortje. Bart wilde dat ik alle ingangen en werkers langsging, maar daar voelde ik niks voor. Vanmorgen kreeg ik een email van hem om me te bedanken, en dat iedereen ze lekker vond. Leuk toch.
Nadat we weer afscheid van Bart genomen hadden hebben we nog wat kickball op het grote veld in het park gespeeld. Er waren veel mensen actief bezig met allerlei spellen, wel leuk om te zien.
Vandaag zijn we naar de State Fair geweest. Het was er een hete dag voor! Er is altijd wel veel wat hetzelfde is ieder jaar, maar er zijn toch weer elk jaar nieuwe dingen te ontdekken.
Het gebouw met het naaldwerk staat de jongens helemaal niet aan, dus daar nam ik alleen een kijkje. Zo mooi wat mensen met wat stof kunnen maken.
Een van de mooie quilts, deze heeft alle staten van de VS erop geborduurd. In dit gebouw kwam ik aan de praat met een vrouw die kralenborduren deed. Ze vertelde dat ze Indiaanse is en dit een Iroquois traditie is. Ze maakte wel mooie dingen.
Er zijn allerlei shows op de fair, hier kwamen we per ongeluk bij uit; 'racing monkeys'. Een paar aapjes in racekostuum die op de rug van een hond een rondje "racen", het was meer lopen. Hoe verzinnen ze het.
Tussen de mensen door zie je racende aapjes.
Het favoriete gebouw voor de jongens is het gebouw met de kippen. Er zijn ook konijnen, duiven en cavia's.
De angorakonijnen worden gekeurd.
De gekleurde kippen.
We zochten naar onze soort pruikenkip, maar konden er maar 1 vinden. Er zijn toch echt veel soorten kippen!
Het volgende liepen we het koeiengebouw binnen.
Het is een hele eer om een lintje te winnen met je dier, en de mensen kamperen tijdens deze dagen in de stallen. Bij elk gedeelte staat de naam van de boerderij waar de koeien vandaan komen. Voor de show worden ze gewassen, geschoren en gekamd.
Kalfjes die geshowd en gekeurd worden.
Dit is toch 'pricless'! Ze hebben de koe natuurlijk net mooi gemaakt om te showen, en willen niet helemaal opnieuw beginnen!
In de manege kwamen we net aan het einde van een show van miniatuurpaardjes. Ze zijn zo schattig! Ik heb ze sinds het Horse Park in Kentucky niet meer gezien, en ken niemand hier die ze heeft.
Dit paardje heeft veel lintjes gewonnen:
Zo klein die miniatuur paardjes.
Houten beelden maken met een kettingzaag.
In het 4H gebouw, de kuikentjes die zich uit het ei aan het werken zijn.
Een kijkje op een straat op de fair.
Griezelkasteel.
Het boterbeeld, gebaseerd op een kinderrijmpje.
Nou, dat geeft weer een beetje een indruk. Er is ook erg veel lekker eten te krijgen!
Vanavond alweer het einde van de Olympics, de Chinezen weten er wel een show van te maken. Ik was nog vergeten te vertellen dat er ook een Ithaca High school grad is die goud gewonnen heeft, in het vrouwen roeiteam. Zo is het een kleine wereld.
We hadden Subway broodjes gekocht, en hebben lekker gepicknicked. Toen we net klaar waren kwam Bart aanlopen, hij had nu pas lunchpauze. Bofte hij even dat we ook wat voor hem meegebracht hadden. Dus weer terug naar de picknicktafel, en we hebben leuk gekletst. Bart was een stuk vrolijker. Ik denk dat de eerste spanning van hem af is gevallen en hij wat relaxter is. Na zijn lunchpauze bracht ik de koekjes naar het kantoortje. Bart wilde dat ik alle ingangen en werkers langsging, maar daar voelde ik niks voor. Vanmorgen kreeg ik een email van hem om me te bedanken, en dat iedereen ze lekker vond. Leuk toch.
Nadat we weer afscheid van Bart genomen hadden hebben we nog wat kickball op het grote veld in het park gespeeld. Er waren veel mensen actief bezig met allerlei spellen, wel leuk om te zien.
Vandaag zijn we naar de State Fair geweest. Het was er een hete dag voor! Er is altijd wel veel wat hetzelfde is ieder jaar, maar er zijn toch weer elk jaar nieuwe dingen te ontdekken.
Het gebouw met het naaldwerk staat de jongens helemaal niet aan, dus daar nam ik alleen een kijkje. Zo mooi wat mensen met wat stof kunnen maken.
Een van de mooie quilts, deze heeft alle staten van de VS erop geborduurd. In dit gebouw kwam ik aan de praat met een vrouw die kralenborduren deed. Ze vertelde dat ze Indiaanse is en dit een Iroquois traditie is. Ze maakte wel mooie dingen.
Er zijn allerlei shows op de fair, hier kwamen we per ongeluk bij uit; 'racing monkeys'. Een paar aapjes in racekostuum die op de rug van een hond een rondje "racen", het was meer lopen. Hoe verzinnen ze het.
Tussen de mensen door zie je racende aapjes.
Het favoriete gebouw voor de jongens is het gebouw met de kippen. Er zijn ook konijnen, duiven en cavia's.
De angorakonijnen worden gekeurd.
De gekleurde kippen.
We zochten naar onze soort pruikenkip, maar konden er maar 1 vinden. Er zijn toch echt veel soorten kippen!
Het volgende liepen we het koeiengebouw binnen.
Het is een hele eer om een lintje te winnen met je dier, en de mensen kamperen tijdens deze dagen in de stallen. Bij elk gedeelte staat de naam van de boerderij waar de koeien vandaan komen. Voor de show worden ze gewassen, geschoren en gekamd.
Kalfjes die geshowd en gekeurd worden.
Dit is toch 'pricless'! Ze hebben de koe natuurlijk net mooi gemaakt om te showen, en willen niet helemaal opnieuw beginnen!
In de manege kwamen we net aan het einde van een show van miniatuurpaardjes. Ze zijn zo schattig! Ik heb ze sinds het Horse Park in Kentucky niet meer gezien, en ken niemand hier die ze heeft.
Dit paardje heeft veel lintjes gewonnen:
Zo klein die miniatuur paardjes.
Houten beelden maken met een kettingzaag.
In het 4H gebouw, de kuikentjes die zich uit het ei aan het werken zijn.
Een kijkje op een straat op de fair.
Griezelkasteel.
Het boterbeeld, gebaseerd op een kinderrijmpje.
Nou, dat geeft weer een beetje een indruk. Er is ook erg veel lekker eten te krijgen!
Vanavond alweer het einde van de Olympics, de Chinezen weten er wel een show van te maken. Ik was nog vergeten te vertellen dat er ook een Ithaca High school grad is die goud gewonnen heeft, in het vrouwen roeiteam. Zo is het een kleine wereld.
posted by Annemiek | 8:01 p.m.
3 Comments:
Wat een leuke fair, heel anders dan hier weer hoewel ik het wel heel grappig vind dat er hier wedstrijden zijn voor zelfgemaaktje jam en taart en die worden heeeeel erg serieus genomen.
Miniatuurpaardjes worden hier vrij vaak te koop aangeboden (zijn nog duurder dan een groot paard) en Wes onze paardenvriend heeft zo'n schatje staan, net een paar maanden oud. Je zou hem zo meenemen je huis in, ze zijn kleiner dan een grote hond.
Allereerst wil ik graag mijn excuses aanbieden voor deze nogal brutale actie maar wij zijn echt te einde raad en grijpen dan ook elke mogelijkheid aan. Wij zijn een echtpaar uit Nederland met 3 biologische kinderen en we zijn al 7 jaar bezig met het adopteren van een kindje uit de Vs. Nu zijn in de tussentijd de regels zo gewijzigd dat jezelf voor verspreiding van de dear birthparent letter moet zorgen. Zelf kennen we 2 mensen in de Vs, dus dat schiet niet erg op. U voelt de vraag vast al aankomen. Zou u voor ons zo's brief willen verspreiden naar bijv de huisarts, een decaan op een school of iemand anders die in aanraking komt met mensen die hun kind moeten/willen afstaan. Alvast bedankt en mocht u iets willen weten, vraag gerust. Meer over ons kunt u lezen op freewebs.com/familiedeboer
Leuk, zo'n fair, die hebben we niet echt hier in de buurt. Wel in Maryland ergens, maar daar zijn we nog nooit geweest. Knap, he, zo'n quilt, wat een engelengeduld moet je daarvoor hebben!
Een reactie posten
<< Home