De eerste
Vanmiddag kon Bart intrekken bij SUNY Cortland. Vanmorgen begon hij pas met zijn spullen bij elkaar zoeken en in te pakken. Erg veel werk was dit echter niet, omdat hij het meeste nog bij elkaar had staan, en dit voor hem nu de derde keer is dat hij vertrekt. Een klein beetje spannend vindt ik het zelf toch wel, omdat het weer een nieuwe school voor hem is.
We vertrokken om 12 uur, en door Ithaca rijdend was het wel te zien dat het vandaag ook de dag was dat de Cornell studenten weer introkken. Het was druk, met volgeladen auto's, en veel mensen die duidelijk de weg niet wisten. We zagen auto's met kentekens uit het hele noordoosten, en van verder weg zoals Wisconsin en Indiana (aan de sticker op het kenteken te zien kwam die ook nog uit Bart's geboorte-county). Al die duizenden ouders die hun kind af komen zetten.
Voor ons was de weg niet zo ver als sommigen van deze mensen, het is maar 7 mijl verder dan hij de afgelopen 2 jaar zat. Hij maakt maar baby-stapjes. Als ik me bedenk dat de dochter van een collega in Jemen gaat studeren (en op haar 15e al een jaar in Indie is geweest); sommigen slaan de vleugels meteen flink uit.
Bart heeft ervoor gekozen om in een suite te wonen, een appartement met een gezamelijke keuken en huiskamer, en vier 1 persoons slaapkamers. Deze appartementen liggen een mijl of zo van de universiteit, maar er gaat elk half uur een bus naar de campus. De dormitories op de campus hebben allemaal 2 persoons kamers en dat zag Bart niet zo zitten. Dat kan ik me wel voorstellen, omdat hij al 2 jaar een kamer voor zichzelf gehad heeft. Het kost een klein beetje meer, en blijkbaar is het ook moeilijk om erin te komen, maar dat is hem toch gelukt. Omdat hij hier woont hoeft hij geen maaltijdplan te kopen (wat flink duur is), maar kan hij zelf voor zijn kostje zorgen. De eerstejaars zijn wel verplicht op de campus te wonen. Misschien zal hij een beetje van het college student leven missen, maar dat zal aan hemzelf liggen.
De appartementen.
Bij de appartementen aangekomen kreeg hij een aantal papieren en de sleutels. Hij moet kijken of er wat mis is met het appartement en zijn kamer en alles precies opschrijven, anders krijgt hij later de rekening als er wat kapot is. Hij was de eerste die introk in zijn appartement. Hij heeft wel al contact gehad met 1 van de jongens die er ook zal wonen, om te praten over wie wat zal meebrengen. Alle benodigheden voor het appartement zijn niet inbegrepen. 2 van de jongens komen uit New York staat, en 1 uit Hiroshima, Japan.
Het appartement is flink ruim. En de keuken heeft iets dat wij niet in huis hebben; een vaatwasser!
Er zijn 2 toiletten, waarvan 1 badkamer met douche.
De keuken.
De huiskamer.
De kale kamer.
Zijn kamer met zijn spullen erin geladen. Hij heeft een klein koelkastje meegebracht.
Hoe het eruit zal zien als het opgeruimt en ingericht is zullen we misschien (waarschijnlijk zelfs) niet te zien krijgen. Bart wilde niet dat we hielpen met uitpakken, en hij wilde ons het liefst zo snel mogelijk weg krijgen.
De jongens hadden allemaal honger, dus zijn we samen gaan lunchen bij A&W, waar Niels me voor altijd zal beschuldigen dat ik zijn hamburger op heb gegeten :) Daarna moest Bart nog wat levensmiddelen inslaan. Toen we terug kwamen bij het appartement waren er tekenen dat er inmiddels ook iemand anders was ingetrokken. Er stond wat eten in de koelkast, maar verder niemand te zien.
Bart werkte ons weer snel de deur uit. Hij is de stofzuiger vergeten, en zijn jas. Daar mogen wij dan weer voor opdraven. Hij moet morgen werken bij het park, en daar zal ik het afleveren. Zondag heeft hij vrij, dus zaterdag na zijn werk gaat hij weer terug naar Cortland. Hij wil niet eens thuis komen, wat goed is. Hij moet zich nu even gaan richten op op zijn nieuwe plek wat mensen te leren kennen en dingen te doen.
Het is nu weer even vreemd in huis, zelfs Micky zei het. Al is hij hier ook de hele dag weg voor zijn werk, toch voelt het zich anders aan. En al hebben we dit nu al 2 keer eerder gedaan, het is toch weer vreemd. Ik denk dat het nog niks is vergeleken met volgende week, als Tim ook gaat!
We vertrokken om 12 uur, en door Ithaca rijdend was het wel te zien dat het vandaag ook de dag was dat de Cornell studenten weer introkken. Het was druk, met volgeladen auto's, en veel mensen die duidelijk de weg niet wisten. We zagen auto's met kentekens uit het hele noordoosten, en van verder weg zoals Wisconsin en Indiana (aan de sticker op het kenteken te zien kwam die ook nog uit Bart's geboorte-county). Al die duizenden ouders die hun kind af komen zetten.
Voor ons was de weg niet zo ver als sommigen van deze mensen, het is maar 7 mijl verder dan hij de afgelopen 2 jaar zat. Hij maakt maar baby-stapjes. Als ik me bedenk dat de dochter van een collega in Jemen gaat studeren (en op haar 15e al een jaar in Indie is geweest); sommigen slaan de vleugels meteen flink uit.
Bart heeft ervoor gekozen om in een suite te wonen, een appartement met een gezamelijke keuken en huiskamer, en vier 1 persoons slaapkamers. Deze appartementen liggen een mijl of zo van de universiteit, maar er gaat elk half uur een bus naar de campus. De dormitories op de campus hebben allemaal 2 persoons kamers en dat zag Bart niet zo zitten. Dat kan ik me wel voorstellen, omdat hij al 2 jaar een kamer voor zichzelf gehad heeft. Het kost een klein beetje meer, en blijkbaar is het ook moeilijk om erin te komen, maar dat is hem toch gelukt. Omdat hij hier woont hoeft hij geen maaltijdplan te kopen (wat flink duur is), maar kan hij zelf voor zijn kostje zorgen. De eerstejaars zijn wel verplicht op de campus te wonen. Misschien zal hij een beetje van het college student leven missen, maar dat zal aan hemzelf liggen.
De appartementen.
Bij de appartementen aangekomen kreeg hij een aantal papieren en de sleutels. Hij moet kijken of er wat mis is met het appartement en zijn kamer en alles precies opschrijven, anders krijgt hij later de rekening als er wat kapot is. Hij was de eerste die introk in zijn appartement. Hij heeft wel al contact gehad met 1 van de jongens die er ook zal wonen, om te praten over wie wat zal meebrengen. Alle benodigheden voor het appartement zijn niet inbegrepen. 2 van de jongens komen uit New York staat, en 1 uit Hiroshima, Japan.
Het appartement is flink ruim. En de keuken heeft iets dat wij niet in huis hebben; een vaatwasser!
Er zijn 2 toiletten, waarvan 1 badkamer met douche.
De keuken.
De huiskamer.
De kale kamer.
Zijn kamer met zijn spullen erin geladen. Hij heeft een klein koelkastje meegebracht.
Hoe het eruit zal zien als het opgeruimt en ingericht is zullen we misschien (waarschijnlijk zelfs) niet te zien krijgen. Bart wilde niet dat we hielpen met uitpakken, en hij wilde ons het liefst zo snel mogelijk weg krijgen.
De jongens hadden allemaal honger, dus zijn we samen gaan lunchen bij A&W, waar Niels me voor altijd zal beschuldigen dat ik zijn hamburger op heb gegeten :) Daarna moest Bart nog wat levensmiddelen inslaan. Toen we terug kwamen bij het appartement waren er tekenen dat er inmiddels ook iemand anders was ingetrokken. Er stond wat eten in de koelkast, maar verder niemand te zien.
Bart werkte ons weer snel de deur uit. Hij is de stofzuiger vergeten, en zijn jas. Daar mogen wij dan weer voor opdraven. Hij moet morgen werken bij het park, en daar zal ik het afleveren. Zondag heeft hij vrij, dus zaterdag na zijn werk gaat hij weer terug naar Cortland. Hij wil niet eens thuis komen, wat goed is. Hij moet zich nu even gaan richten op op zijn nieuwe plek wat mensen te leren kennen en dingen te doen.
Het is nu weer even vreemd in huis, zelfs Micky zei het. Al is hij hier ook de hele dag weg voor zijn werk, toch voelt het zich anders aan. En al hebben we dit nu al 2 keer eerder gedaan, het is toch weer vreemd. Ik denk dat het nog niks is vergeleken met volgende week, als Tim ook gaat!
posted by Annemiek | 8:10 p.m.
2 Comments:
Oef, ik voel met je mee! Katja was niet zo, dat wij zo snel mogelijk weg moesten, integendeel zelfs voor mijn gevoel. Maar Leah kon duidelijk niet wachten, tot haar ouders vertrokken en vanavond sprak ik Paul en zij waren eerder teruggekomen daardoor (geen fijn gevoel lijkt me!). Kai is denk ik net als jouw jongens, zo min mogelijk gedoe! Succes met het afscheid van Tim! Zal vooral voor Niels ook moeilijk zijn, lijkt me.
Wat een luxe appartement, met een vaatwasser ! daar zullen ze zeker erg blij mee zijn ;-)
Een reactie posten
<< Home